คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1-3
เธอยหน้าึ้นิใบหน้าอเา แะริมฝีปาอัวเอแนบริมฝีปาอเา วามอุ่น่านเ้าไปถึหัวใ ายหนุ่มเปิปาและุมพิเธออย่านุ่มนวล สอร่า่าประสาน้วยูบหวาน ๆ ปลายลิ้นที่เี่ยววัันามที่หัวใโหยหา
ใบบอนัวสั่นสะท้าน เธอรู้สึประหวั่นนิ ๆ เอนายลนอนแนบหลัไปบนฟูามแรผลัเบา ๆ อานนท์ สอนประสานฝ่ามือระับแน่น เาบเบียแผ่นอว้าบนหน้าออวบอย่านุ่มนวล
ฝ่ามืออใบบอนโอบอรอบัวอานนท์อย่าแสนรั อยาไ้รับวามรัและวามอบอุ่นาเาให้มาที่สุ รสูบที่เริ่มหนัหน่วึ้นเรื่อย ๆ ปลายนิ้วที่ไล่สัมผัสลูบลำเธอไปทั้ัว หิสาวถึับนลุั้ัน วามรู้สึร้อนออมาามลำัวและใบหน้า
ยิ่เาถอนริมฝีปาออ และไล่เลื้อยลไปใบหน้า ลำอาว ๆ และสอเนินสูที่ลอยเ่นล่อสายาอเา สัมผัสที่นุ่มนวล ริมฝีปาที่ร้อน ๆ ปลายลิ้นเรียวที่แะโลมเลียไปทั่ว ทำให้เธอเผยออ้าปาหอบเอาลมหายใเ้าแทบนับัหวะไม่ถู
วามเียบสัทำให้ไ้ยินเสียอใบบอนราเบา ๆ เสียหวานแผ่ว ๆ ผสมับเสียราทุ้ม ๆ แบบถูอถูใอานนท์
ายหนุ่มวาลวลาย่า ๆ ลบนเนื้อัวอนรัสาวอย่าใ ใบบอนแอ่นร่าามริมฝีปาและปลายลิ้นที่ลายาว ๆ อเา เธอแทบลั้นลมหายใ และรู้สึาวาบอนที่หมัูุนใ้ปลายลิ้นโลมเลียยอสีสวยบนสอเ้าสลับันไปมา สอมือประอุมมันไว้อย่าทะนุถนอม หิสาวหลับาพริ้ม อนนี้ายหนุ่มะพาเธอไปที่แห่หนใเธอ็เ็มใ
“หมั …อือ” เธอเผลอเรียื่อเาออมา
านนท์เลื่อนใบหน้าลุเล้าลบนร่าายเปลือยเปล่าอนรั วามำหนั่านไปทั้ัว เลือในายายหนุ่มเือพล่าน วามสุใสมใไ้่อำเนิ เารัเธอมา านนท์บอับัวเออย่านี้ ไม่มีใรที่ะสุไ้เท่าับเาในวันนี้อีแล้ว
ปลายมูแนบเรือนายาม สูหาวามหอมอลิ่นายสาวไปทั่วทั้ัว สอมือหนาลูบไล้สะโพลมมนยำมันอย่าเบามือ แ่็เร่ปลุเร้าอารม์อยารู้อยาลอให้ับสาวใ้ร่าอย่ารุนแร สอมือบาลูบไล้ามลำัวเาเป็นไปามรรลอธรรมาิ
ายหนุ่มลุใบหน้าลไปบนเนินเนื้อที่มีนอ่อน ๆ ปลุมพอาม ลิ่นายสาว่าหอมยวนใ ปลายลิ้นที่วัเวียนทำให้ใบบอนถึับรู้สึสยิวแม่วเร็หน้าท้อร้อนวูบวาบไปทั่วัว เธอปล่อยให้ายหนุ่มทำอย่าที่ใอยาทำ แ่มัน็่าเป็น่วเวลาที่ทรมานเสียเหลือเิน
“หมัรัใบบอน ัวเอเป็นอเานะ” เาพู้าิ่หู ่อนะบเม้มมันเบา ๆ ใบบอนลืมามอหน้านรัที่ยหน้าลอยอยู่ไม่ห่า สอมือสอรั้ท้ายทอยลูบไล้ปอยผมอเา
“หมัอยาทำอะไร็ไ้ ใบบอนยอมหมทั้ใเลย” เธอเอ่ยอนุา ายหนุ่มยิ้มว้า ริมฝีปาปิปาอวบสวยนั้นอย่าไม่รู้ัเบื่อ
ฝ่ามือหนารั้สอาาว ๆ ึ้นไว้บน้อพับ เา่อยเลื่อนายแร่ทาบทับลมา แนบแน่นิลีบอวบอูมเป็นพูที่ปิสนิท ใบบอนปิาสนิท บฟันแน่น ทำใให้พร้อม ไม่ว่าะเิอะไรึ้น เธอ็ยินี
“โอ๊ะ... โอ้ยหมั... เาอือ... เ็บอู้ย” เธอผวาสุัว ใ้มือันหน้าท้อนรัให้ยึ้น ร้าวรใลาร่าเหมือนถูีร่าะแย
“เ็บมาไหม หื้อ” เาถาม้วยน้ำเสียห่วใย ้มลไปูบปลอบใที่้าแ้มใส
“เ็บ... อี๊... หมั๋า... อื้อ... เบา ๆ ว่านี้ไ้ไหม” เธอลืมาึ้นมอเา น้ำาเริ่มไหล เา้มลไปูบพรมเ็น้ำาให้ สอมือระอประอใบหน้าอเธอเอาไว้ มอ้อสบสายาใบบอนที่อนนี้ทำหน้าบิเบี้ยวเหยเ
“หายเ็บบ้าแล้วบอนะ หมัะไ้่อ” เาบอเธอ้วยน้ำเสียอาทร ทั้ ๆ ที่ัวเาเอแทบะทนไม่ไหวเ่นัน รู้สึ่อทานี้ับแบรัท่อนลำนเาอึอัไปหม อยาะยับัวเอใแทบา แ่็ห่วนรัสาวว่าเธอะทนไม่ไ้
เาริมฝีปาไปเย้ายั่วปลุอารม์อเธอใหม่ สอแนวัรั้สอาสวย ๆ ให้อ้าว้า ันัวเอเ้าไป้าหน้าเบา ๆ เสียราอใบบอนอืออาอยู่ในลำอ เธอไ้แ่ิเล็บบนหลัอเาและยุ้มหัวไหล่อหมันเ็บมือไปหม
เมื่อสิ้นสุปลายทา หมัถึลับถอนลมหายใออมาแร ๆ ้มลหยอเย้าับสอเ้าอวบเ้ที่อยู่รหน้า
“ใบบอน๋า รัหมัมาไหม” เาถามเธอเสียทุ้ม ้อสบา
“รั รั รั รัมา ใบบอนรัหมัมา” เธอบอเาย้ำำว่ารัอยู่หลายรั้ ายหนุ่มยิ้มีใลิโลวามสุล้นเ็มหัวใ วามรัแผ่่านแล่นไปทั่วร่าาย
“หายเ็บบ้าหรือยั” เาถาม้วยน้ำเสียอ่อนโยน มอหน้าเธอ้วยวามห่วใย
“อือ” เธออบพยัหน้าให้ทำเอียอาย ยิ้มให้านนท์นิ ๆ แบบเิน ๆ
“เายับนะ” ายนรับอ เธอสูลมหายใเ้าแร ๆ พยัหน้าอนุาไปพร้อมัน พอเาเริ่มยับเธอถึับัฟันแน่น เม้มริมฝีปาเป็นเส้นร เ็บร้าวเพียใ็้อทน
ายหนุ่มไม่ยับไม่ไ้แล้ว เพราะ่อทาับแน่นที่รันเารู้สึเ็บแนเนื้อไปหม ัหวะที่เายับเนิบนาบ่วแรอย่าลำบา ผ่านไปั่วรู่่อทาเริ่มยายว้า และมีน้ำหล่อลื่นให้ทาสะวึ้นามรรลออธรรมาิ และร่าายสาวที่อบสนอามวามเสียเสียว
ความคิดเห็น