คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
บ้านอนายหัวธนา
นายหัวธนาอเรไรเอาไว้แน่น หัวอเาวาอยู่บนบ่าอหิสาว หิสาวอายุยี่สิบ้นๆ เนื้อัวอวบอั๋นเบียิหน้าออเธอไปบนเนื้อัวอนายหัว ยิ้มออมาเ็มใบหน้า
“เป็นอย่าไรบ้า เราไรอบไหมห้อนี้ไหม นายหัวให้นัใหม่ทั้หม เรียมไว้ให้เรไรเลยนะ” ำพูที่เอาอเอาใ
“เป็นห้อที่ให่ที่สุในบ้านนี้ใ่ไหมะ” หิสาวยันัวออห่า ้อมอใบหน้าอนายหัวธนาแบบมีริ สายาเย้ายวน
นายหัวธนาพยัหน้าแทนำอบ ยมือึ้นหยิปลายาอเรไรอย่าเอ็นู
“เรไรอบมาเลย่ะ” หิสาวยิ้มร่า บหน้าลไปับหน้าออนายหัวอีรั้ อนนี้ร่าเล็ๆ อยู่ในอ้อมแนอเา
“เห็นเรไรมีวามสุ ัน็มีวามสุ” นายหัวธนาหัวเราะอบใับำอบอเรไร
“ปาหวานริๆ นะะ” เรไรยนิ้วมือึ้นไปบี๋ปลายมูอนายหัวเบาq เธอเย่ปลายเท้าุมพิไปที่ริมฝีปาอเาอย่าเิวน นายหัวราอื้อ สอมือย้ำลไปบนแ้มสะโพอเรไรแรๆ ทั้สอูบันอย่าูื่ม
“ทั้เ่ ทั้น่ารั นายหัวึ้อเ็บเรไรเอาไว้นเียวที่นี่ หน้าที่อเรไร้อทำให้นายหัวอิ่มเอมทุืนนะ”
“ทั้ลาวันและลาืนเลย่ะ ไม่ว่าเวลาไหนที่นายหัว้อาร เรไระัเ็มแบบไม่มียั้เลย่ะ” เรไรหัวเราะเริร่า มือหนึ่อเธอลูบไปรเป้าาเอนายหัวหยอเย้าับแนบุรุษที่ั้รอัแน่นอยู่้าในาเ ยับัวันร่าให่อนายหัวให้ล้มลไปนอนบนเีย เธอทาบร่าอวบแน่นเบียบ ริมฝีปาที่ทาสีและเลไปบนเนื้อออเาที่โผล่พ้นเสื้อผ้าอย่าเป็นาน
“อ้า... ีั เรไร อนนี้ันยให้เรไรเป็นให่ที่สุในบ้านหลันี้นะ เรไรไ้ื่อว่าเป็นเมียอันนหนึ่แล้ว อู้...” เสียราระเส่าัออมาาริมฝีปาหนาๆ อเา
ใบหน้าที่แ่เ็มอเรไรยึ้นสบาับนายหัว
“แล้วถ้าเมียนายหัวออาโร’บาลมา เมียนายหัวะไม่มาีออเรไรหรือะ” เรไรแสร้ทำหน้าเศร้า
“ไม่ล้าหรอ บ้านหลันี้ันเป็นเ้าอ ันะให้ใรมาอยู่็ไ้ ใระล้าหื้อับัน” นายหัวทำหน้าุ
“ริๆ นะะ”
“ริสิ” เาย้ำั อนนี้หลเรไรนเห็นผิเป็นอบแล้ว
“ถ้านายหัวให้เรไรนอนับนายหัวห้อนี้ แล้วเมียนายหัวละะ ะให้ไปอยู่ที่ไหน ถ้าะ้อมามอหน้าุนาย เรไรทำหน้าไม่ถูแน่ๆ เลย” แสร้ทำแววาเป็นัวลออมา สีหน้าเ้าอ
“หึ...” เาทำเสีย ิำอบอยู่ในใแล้ว
“เรไระไม่อึอัแน่นอน้ะ”
“ยัไะ แล้วะให้เมียไปอยู่ที่ไหนีะ” รออยำอบ้วยวามหวั
“เมียนายหัวเพิ่ลอลู แล้วเ็เล็ๆ ร้อไห้โยเย น่ารำาะาย ทำให้พวเราหนวหูน่าูนะะ เฮ้อ...” เรไรลุึ้นนั่ แ่ปลายนิ้วอเธอยัรีไปามหน้าออนายหัว หิสาวี้ไปยัท้ายสวนในอาาบริเวบ้านอนายหัว
“ระท่อมท้ายสวนโน้น ็น่าะีนะะ” เรไรมอออไปนอหน้า่า นายหัวยัวลุึ้นนั่และมอาม
“อื้อ... ็ี ะไ้ไลหน่อย ะไ้ไม่มีใรทำให้เรไรรหูรา อีอย่าเ็เล็ๆ ะไ้ไม่ส่เสียวนใเรไร้วย” เาพูเอาใเมียสาวนใหม่
“เ็ที่นายหัวพูเป็นลูอนายหัวนะะ”
“ันรู้ เรไรรู้ไหม ันอยาไ้ลูผู้ายมาๆ แ่ท้อนี้ันเิมาเป็นผู้หิ” เาหันมาหยิบปลายาอเธอ
“นี่ถ้าเรไรท้อ ้อท้อลูายให้ันนะ ทรัพย์สินันมีเยอะแยะันะยให้ลูอเรไร”
“่ะ” เธอยิ้มอย่าริร้าน
“แล้วถ้าเมียนายหัวเธอไม่ยอม แล้วมาหาเรื่อเรไรละะ เรื่อแบบนี้ทำให้นายหัวปวหัวแย่”
“ถ้านายหัวยัอยู่ ไม่มีทาใระทำอะไรเรไรไ้หรอ อีอย่าเรไร็เป็นเมียอนายหัวเหมือนัน” มือสาๆ ลูบวนไปรแ้ม้นอนๆ อหิสาว นายหัวธนาโยหัวอเรไรเบาๆ
“เรไร้ะ อนนี้เธอ็เป็นเมียอันนหนึ่ ศัิ์และสิทธิที่ันให้นั้นเทียบเท่าับันรู้ไหม”
“อบพระุมา่ะ” เรไรยมือพนมราบไปบนยอออนายหัวธนาอย่าแ่ม้อย
“เรไรยัมีเรื่อหนึ่อยาะอับนายหัว่ะ”
“เรื่ออะไรละ้ะ ลอพูมาสิ ถ้าไม่เหลือบ่าว่าแรอันละ็ ัน็ให้เธอไ้”
“ือ เรไรเป็นลูัู เรไรรัแม่มา เรไรเหลือแม่เพียนเียว ถ้าเรไรมาอยู่ับนายหัวแล้ว ็เหมือนเรไรทิ้แม่เอาไว้ ไม่ไ้อยูู่แล แล้วบ้านอนายหัว็ให่โ เออ... เรไรอยาให้แม่มาอยู่ับเรไร้วย่ะ แ่็เรในายหัวเหมือนันนะะ ไม่รู้ว่าเรื่อที่เรไรอมันะ... เออ...”
“โธ่เอ๊ย เรไร เรื่อแ่นี้เอ บ้านัน็ให่โว้าวา มีห้อหับมามาย ็ให้แม่อเรไรมาอยู่สิ เลือเอาเลยะเอาห้อไหน แล้วให้นัเรียมให้”
“ริๆ หรือะ” เรไรยิ้มีใออนอ
หน้า
“อื้อ...” นายหัวพยัหน้า
“นายหัวเหมือนพ่อพระอเรไรเลย่ะ” หิสาวึนายหัวลไปนั่ที่เียให่้วยัน เธอบหน้าลไปบนยอออเา เาอร่าอรรอ้อนแอ้นอเรไรเอาไว้แน่น
“นายหัวรัเรไรไหมะ” เธออ้อนเอาำอบ
“รัสิ ถามไ้ ถ้าไม่รั ันะยย่อให้เธอมาเป็นเมียอันอีนหรือ”
เรไร่อนยิ้มอยู่ในแผออเา
“แล้วอีอย่า เวลาพูับัน เวลาอยู่ับันสอน อย่าเอ่ยถึนอื่น เ้าใไหม มันไม่สบอารม์”
“่ะ เรไรรันายหัว่ะ” เรไรยิ้มอย่าพอใ
“รัมาไหม” เาถาม
“รัมา่ะ” อบเาไป มือน้อยๆ อเรไร็ลูบไล้หน้าอนายหัว และปลายนิ้วอเธอ็เลื่อนล่ำ หิสาวรูิปาเอเาอย่ารวเร็ว แล้วัารนายหัวให้ศิโรราบไปับริมฝีปาที่เร้าร้อนอเธอ
“โอ้... ีมา อื้อ... เรไร” เารารวแบบไม่เป็นำแล้ว เมรัร้อนแรอทัู้่็เริ่มึ้น
ความคิดเห็น