คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ตอนที่ 3 - 3
“นายอโทษนะ” เาหอมแ้มเธอเบา ๆ ม่อนไ้แ่หลับาพริ้ม หัวใสาวที่โลแล่นไปับสัมผัสที่อ่อนนุ่มอนายเล่นเอาใสั่นไหวไม่ใ่น้อย ยิ่นายละริมฝีปาที่ร้อนผ่าว ๆ และลมหายใอุ่นรราริมแ้มนวล้วยแล้วยิ่ทำให้ใอเธอเ้นไม่เป็นัหวะ
“ยัลัวนายไหม” เาถามพร้อมับุมพิที่ออาวนุ่ม หิสาวไ้แ่ถอนหายใัเฮือนอนนิ่รอรับอาารัาผู้เป็นนาย
“ม่อน๋า...เป็นอนายนะ วันนี้นายะทำให้นุ่มนวลที่สุเลย” ลิ่นหอมาแป้เ็ผสมลิ่นายสาววนระุ้นปุ่มระสันอยาในายหนุ่มมามาย
สอฝ่ามือหนาที่ล้วลลึ่อนะปลเปลื้ออาภร์อสาวน้อยออไปทั้ัว เหลือแ่เพียายล่อน้อนล้อลมที่พัเ้ามาทาระเบียหน้า่าที่เปิออว้า
“นาย...อา” เธอผวารัร่าอเาเอาไว้แน่น เพียปลายลิ้นสัมผัสบนเม็สีหวานบนยออ่อนะลืนมันเ้าไปในปา
“ในเมื่อนอื่นเายัหาวามสุใส่ัวันไ้ เรา็้อหาวามสุใส่ัวเราบ้าริไหมม่อน” เาพูำระทบใอนเอเหมือนย้ำวามอ้ำอะไรอย่านั้น อนนี้นายินไม่อยาะสนใใรอีแล้ว นอาร่าายที่ามอม่อนที่่าหอมเย้ายวนไปทั้ใอเา
ร่าอม่อนที่ส่ายบิหนีฝ่ามือและริมฝีปาร้อน ๆ ที่เริ่มรุเร้าบนเรือนร่าอเธอแบบหนัหน่ว เธอสัลั้นวามอายไว้อย่าเ็มที่ สอมือพยายามที่ะปัป้อโยารไล่ับมือนายที่หยอล้อสัมผัสหวามไปทั้ัวอเธอ
“อย่าื้อสิ๊ะม่อน” เาระิบ้าหูเสียระเส่า ่อนะลุึ้นยืนปลเปลื้อเสื้อผ้าอัวเอออาร่าายำยำอย่ารวเร็ว
ม่อนลืมามอนายามแรายที่ยวบไหวออาัวเธอุู้ัวอ่อนะว้าผ้าห่มที่อยู่ใล้มาปปิร่าาย สอนสบาันนายมอมายัใบหน้าอม่อนยิ้มยั่วเ็สาวหน้าแ้วยวามระาอายมาน้อหลับานอนนิ่ เพื่อหลบสายาที่้อมอมายัเธอแบบไม่ลละ
เาแทรัวเ้ามาในผ้าห่มผืนเียวับเธออระับร่าอวบนุ่มเ้าแนบายส่วนแ็ืนอายารีสัมผัสับหน้าาาว ๆ นม่อนสะุ้วาบนลุใสั่นไหวอย่าบอไม่ถูแทบลั้นลมหายใ อนเาิใบหน้า่อนะสูมวามหอมรออาวนวล
“ห้อมหอมม่อน๋า...รู้ัวไหมว่าัวอม่อนหอมมา” เาพูเหมือนเพ้อมสาวน้อยไม่าปา ม่อนัวสั่นระริไม่ว่านายะสัมผัสโนรไหน็สยิวนลุเรียวไปหม
“อื้อ...นาย...อา...” เธอเผลอราแอ่นหน้าอรับสัมผัสปลายลิ้นอเาที่แะบนยอถันอย่าลืมัว เาวนให้เธอหลใหลม่อนหัวใเ้นแรแทบหลุออมา้านอ
ายหนุ่มยิ่ไ้ใละเลปลายลิ้นระรัวนเธอแอ่นหน้าอัวเร็ยิ่มือไม้นายินล้ว้าวล้ำไปบนุที่อ่อนไหว สาวเ้าถึับราอืออ้าพยายามยับายหนีารรุรานสัมผัสอบอุ่นที่นายประโลมปลอบเหมือนะล่อมให้ม่อนนมุม ปลายลิ้นสาละเลื่อยล่ำไปเรื่อย ๆ ผ้าห่มที่เธอนำมาปิร่าายถูนายให่ึทิ้ไปั้แ่เมื่อไรสาวน้อย็ยัไม่รู้ัว
อาาศที่ำลัเย็นสบายสายลมที่พัลอเ้ามาามะแรา่ายมุ้ลวไม่ไ้ทำให้สอร่าที่อรัันอยู่บนเียะลอุหภูมิที่ำลัถูเพลิรัราะเ้ารอบำลไ้
เ็ม่อนเหมือนถูนายให่โยนึ้นโยนลลาอาาศปลายลิ้นหนา ๆ และริมฝีปาที่ละเลอยู่รุอ่อนไหว ทำให้เธอแทบสำลัับวามสุแปลใหม่ที่นายินประเนลมาอย่าไม่ลละ
“อื้อ...นายา...ม่อน...ไม่ไหวม่อนรู้สึแปล ๆ นาย...อะ...อ๊าย...” เธอร้อแบบนี้ไปสอสามหน่อทารัที่เาสัมผัสเปียุ่มไป้วยวามพร้อมที่พรั่พรูออมาไม่าสาย
เาใ้สายาสำรวไปทั่วร่าายามบนัวม่อนยัมีรอยแ้ำเป็นปื้น ๆ ที่เาารึเอาไว้เมื่อืน่อนอยู่หลายแห่ แล้วอนนี้ยัปราร่อรอยแใหม่ึ้นมาอีหลายวบาวทับ้อนับรอยเิมอี้วย
“สวยมา ม่อนน่ารัมารู้ไหม” เาพูยยอพลาปลอบประโลมอนนี้เ็สาวหายใหอบัวโยนอยู่บนเียวามรู้สึวันนี้่าแ่าาวันแรนาย่าอ่อนโยนับเธอนั
“ม่อน๋าพร้อมไหม” เาระิบแผ่วเสียหวาน้าหููบแ้มใสที่อนนี้ออสีแระเรื่อ ๆ เ้าอร่าหายใแรนหน้าอระเพื่อมไหวนอนนิ่ไม่พูไม่า ปล่อยให้นายินับแนแร่ถูไถแนบิบเบียร่อเสียว เธอเบิาว้าอ้าปาร้ออนนายินเสือวามให่โเ้าไปใน่อทารัที่ับแบ
“โอ้ย...นาย๋า...ม่อนเ็บ อื้อ...” เธอยมือึ้นผลัอเาอย่าแรันแนึ้นผลัเานสุำลัพยายามยับสะโพหนีวามให่โที่เ้าอไม่ิะหยุยั้ยัเสือัวเินหน้า่อไป
เาใ้มือหนารวบับประสานมืออม่อนเอาไว้แน่นบีบับให้ำลัใ้มลหอมที่หน้าผาเธอเบา ๆ ่อนะเลื่อนใบหน้าใ้ริมฝีปาร้อนรัประบลมาปิปาอวบนุ่มที่เผยออ้าปารารวเบา ๆ ปลายลิ้นที่สอแทรเ้าไปเี่ยววันสาวม่อนอ่อนโอนามปล่อยให้นายินูุนปลายลิ้นและัวนเธอเี่ยววัหาวามสุาารุมพิที่แนบแน่น
ความคิดเห็น