คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 2-2
ในทันใานนท์็ประิเ้าถึัวใบบอน สอมืออเาระาที่หัวไหล่อเธอและับมันเอาไว้แน่น ใบบอนเยหน้าึ้นมอเาน้ำาร่ว วน้ำที่อยู่ในมือร่วหล่นลไปบนพื้นห้อ ่อนะลิ้ไปหยุอยู่บนพื้นใล้ ๆ
“หมั เาเ็บนะ” เธอยสอมือผลัหน้าออเาอย่าแร
“ใ่ เา็เ็บเหมือนัน” านนท์โ้อบเธอลับมาแทบทันที มอ้อนเ้าไปในสายาลมใสู่นั้น ที่อนนี้เอ่อไป้วยน้ำา
“ใบบอนอโทษ” เธอเอ่ยถ้อยำที่อยาะบอเาออมา้วยปาอสั่น
“มันไม่สายไปหน่อยรึ ฮึ” เสียเาะอลับ มอ้อหน้าเธอ้วยใบหน้าที่แ่ำ สอมือบีบแน่นเ้าไปอี เพื่อให้ผู้หินนี้ไ้รับรู้วามเ็บปวเสียบ้า
ใบบอนถึลับหน้าเหยเเพราะเ็บามรอยมือที่ายหนุ่มย้ำรหัวไหล่ หิสาวบริมฝีปาเอาไว้แน่น ้อมอเาแบบสายาวิวอน
วามรู้สึลึ ๆ ที่้าในใอหมัที่เฝ้าิถึใบบอน แล้วเา็ยัรัเธอนหมหัวใไม่เยเปลี่ยนแปล แ่วามเ็บปวที่เาไ้รับมันัร่อนวามรู้สึี ๆ อเานหมสิ้น และยิ่ไ้เห็นใบหน้าอใบบอนวันนี้แล้ว เาแทบลั่เพราะวามรั ที่เา็ปิเสธัวเอไม่ไ้ ว่ามันยัไม่หมไปาใอเา่าหา
“ุเยิถึใอผมบ้าไหม” เาพูัพ้อเธอเสียลอไรฟัน
“หมั๋า ใบบอนอโทษ ใบบอนไม่มีทาเลือ” เธอเอ่ยำอโทษเาอีรั้ น้ำายัรินไหลอาบสอแ้ม
“เฮอะ ๆ ...น่าสมเพไหมไอ้หมั เา็ไม่ไ้เลือมึอยู่ี แล้วเป็นยัไบ้ารับุใบบอน อยู่ับผัวรวย ๆ อายุมา ๆ อยู่ไ้ไม่ี่ปี็าย ่าีริ ๆ นะ แม่หม้ายทรเรื่อ” ำพูระร้ายออมาาปาอเา พร้อมับำพูที่ย่ำเหยียบัวเอให้มล
ใบบอนยับฝ่ามือึ้นปิริมฝีปาอเา เยหน้ามอาอใบหน้าอานนท์้วยหัวใที่ปวร้าว วามเ็บปวายออมาาวาพอ ๆ ัน
านนท์รวบับมืออเธอที่อยู่รหน้า บีบบิ้อมืออใบบอนนแ หา้อมือน้อย ๆ นี้สามารถร้าวไ้้วยแรนมันร้าวไปแล้วริ ๆ
“ทำไม ผัวแ่ ๆ ายไปปีว่า ๆ นึถึผัวเ่าึ้นมาหรือยัไ ็เอาสิ ะไ้รำลึถึวามหลัันสัหน่อย” เาส่สายาร้าวมอแทบทะลุเ้าไป้าใน อยารู้นัว่าในหัวใอผู้หินนี้ทำ้วยอะไร
“หมั ไม่นะ... อื้อ” เสียอใบบอนร้อห้ามเาแทบทันที ่อนที่ใบหน้าอเาะิลมา
ายหนุ่มริมฝีปาลมาประบริมฝีปาที่อนนี้ปิสนิท เาัริมฝีปาเธออย่าแร ๆ นเธอเผยออ้าปาว้า มือหนึ่ที่ว่า ทุบลรหน้าออเาอย่าแรเพื่อป้อันัว ริมฝีปาที่ถูเาันเลือออ สอนสัมผัสไ้ถึรสาิอเลือนั้น้วย
ูบที่บเบียรุนแร เาูุนปลายลิ้นอใบบอนเสียนเธอเ็บไปทั้โนลิ้น หายใแทบไม่ทัน
หิสาวเย่ปลายเท้าามแรันอฝ่ามือหนาให่ที่รั้สะโพอเธอให้เบียิแนบเ้าับลำัวอเา เธอัืนเานัวเออ่อนแร เธอปล่อยให้เาูบเธอไ้ามอำเภอใ น้ำาแห่วามอัอั้นันใยัไหลลมาอาบแ้มนวลอย่าไม่าสาย
พอเาผละริมฝีปาออ เธอถึับหายใโยอาาศัเฮือ ยมือึ้นปาเ็น้ำาบนใบหน้าัวเอแร ๆ ่อนะเอามืออี้าปิปาัวเอไว้ทันที มอสบสายาับเาแบบไม่ลละเ่นัน
“ทำไม ุริรส รัเียผัวเ่าเหรอ รสูบมันไม่เหมือนเิมใ่ไหม” เาพูใส่หน้าเธอ ่อนะลายอ้อมแนออแบบหลวม ๆ
ใบบอนผลััวเาอออย่าแร หมุนัวเอ้าวา หันัววิ่รเ้าไปในห้อนอน หมายะปิล็อััวเอไว้ แล้วให้เาลับไปเสีย
เธอพลาเหยียบเ้าับวน้ำที่เธอทำร่วเอาไว้เอ หมัว้าเอวเธอเอาไว้ไ้ทัน ่อนที่หิสาวะหน้าะมำลไประแทที่พื้น
“ไม่้อรีบนานี้็ไ้มั้” เารั้รวบเธอา้านหลั ่อนะอุ้มเธอให้เท้าลอยึ้น พารเ้าไปในห้อนอน สอาที่้าวเินถูเ้าอถีบบานประูสอพับเ้าไปอย่าแร
“ไม่นะ หมั ะทำอะไร” เธอนึหวาลัว ถึเธอะรัเาแ่ไหน แ่ถ้าเาะทำับเธอแบบนี้ หิสาวไม่มีวันยอมแน่ ๆ
เาโยนร่าเธอไปบนเียอย่าแร ่อนะระโนร่าัวเอถาโถมเ้าทับัวเธอเอาไว้ทั้ัว
“หมัะทำอะไรเา” เธอถามเาออมาแววาหวั่นไหว หัวใเ้นรัวลมหายใแร
“็เล่นผัวเมีย เหมือนที่เราเยเล่นันไ” เาพูบ ้มใบหน้าระิบ้าหู
“ะทำให้ร้อราไม่หยุเลย ูสิว่า นายานนท์ับผัวแ่อเธอ ใรมันทำให้เธอไ้ถึใว่าัน” พูบเาัเม้มไปที่ใบหูอเธอ ใบบอนิ้นนสุแร น้ำาแห่วามเสียใไหลพรา ๆ
“หมั... อย่านะ อย่าทำแบบนี้นะ อื้อ... ไม่”
เธอร้อเสียหล อนเาระาเสื้อเิ้สีาวที่เธอใส่หลุิมือออไป สอฝ่ามือหนาะรุบลบนเสื้อั้นใน รูมันให้ปลิ้นล ันสออบัวูมให่ให้พ้นอบบรา
“ร้อให้ั ๆ สิ ผมะไ้เล่าให้ทุนฟัว่า เราเยทำอะไรันมาบ้า”
เาพูถาถา ลุหน้าระหว่าหน้าอที่สอฝ่ามือันมันให้เ้ามาเบียิ ูนเป็นรอยแ ๆ นเ็มไปหม หิสาวไ้แ่นอนสะอื้นฮั ๆ ปล่อยสอแนวาไว้แนบ้าลำัว อย่าไร็สู้แรอเาไม่ไ้
“อ้าว... ทำไมไม่ร้อ่อล่ะ เอาให้ั ๆ สิ ผมอบ” เาพูระแนะระแหนเธออีรั้ ่อนะ้มปาอ้าับยอมพูทีู่ันอยู่รหน้า ละเลปลายลิ้นระรัวเร็วอย่าเมามัน
หิสาวผวาหายใเฮือ ๆ สอมือยุ้มผ้าปูที่นอนเอาไว้แน่น บเม้มริมฝีปาอัวเอสัลั้นวาม่านเสียวที่ถูเาปลุเร้าอย่าั้ใ ลัวะเปล่เสียให้เาไ้ยิน
ความคิดเห็น