คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 4-1
เายับัวลุึ้นนั่ เมื่อเห็นเธอใส่ผ้าเ็ัวออมาาห้อน้ำ ายหนุ่มใ้ฝ่ามือบลที่บนฟู เธอส่ายหน้าปิเสธ หันไปหาระเป๋าเสื้อผ้า เพื่อเอาเสื้อผ้าออมาเปลี่ยน
านนท์้าวลมาาเีย ว้าร่าบาา้าหลั
“ื้อนะ” เาว่าให้ อุ้มร่าบา่อนะทิ้เธอลบนเีย ผ้าเ็ัวอทั้สอนเริ่มหลุลุ่ย านนท์เินเรื่อทันที
“เลียนเอาแ่ใ” เธอว่าเหน็บเา
“แล้วไม่อบเหรอ เห็นราเสียหวานทุที” เาเย้าเธอ ใบบอนหน้าแเถืออออาารวยเิน เาเยทับึ้นมาบนัวเธอทั้ร่า สอนที่ร่าายเปลือยเปล่า้อสบาันอยู่บนเีย
“เลียมาแน่นะ” เาย้ำน้ำำอเธอ
ใบบอนมอหน้าหมัส่วามรู้สึทั้หมออไปทาสายา วามรัที่เธอมี่อเาไม่เยเปลี่ยนแปล วามิถึที่มีลอระยะเวลาที่ทั้สอนห่าัน วามรู้สึผิที่ไม่ไ้บอล่าวและร่ำลา
เาประิใบหน้า่อนะริมฝีปาอุ่นร้อนลมา บยี้แทรปลายลิ้นที่สาวเ้าเผยอปาอยรับ สอมืออเธอยึ้นโอบรัรอบอเาเอาไว้แน่น
“หนาว” เธอบอเาเพราะวามเย็นอแอร์อนิันที่เป่ารมายัทั้สอร่าพอี
“เี๋ยวะทำให้ร้อนไปทั้ัวเลย” เาบอเธอส่สายารุ้มริ่ม รปลายมูสูมหาวามหวานละมุนอวลไป้วยวามรัอทัู้่
หนึ่นปปิมัน้วยวามเลียัและวามแ้น อีหนึ่ปปิ เพราะำว่านอใ หัหลัับแม่หม้ายผัวาย
เสียราอืออาในลำอส่ออมาาปาสวย ๆ ที่อนนี้แอ่นร่ารับวามรัวนที่หมัประโมลมาอย่า่อเนื่อ ริมฝีปาระร้ายอยู่บนยอปทุมถันที่ยัามูะอวบเ็มมือว่าอนเป็นสาว ๆ
ผิวาวนวล้อแสนีออนในห้อ และแสสว่าที่ส่อมาทาระบานใสที่เ้าอห้อไม่สนใลุไปปิผ้าม่าน
“รนั้น อื้อ... อย่า หมั” เธอบอเาอนนิ้วมือรีรพูเนื้ออวบอูมลาเรือนายสาว
ใบหน้ามเลื้อย่ำลไปลุรหน้าท้อแบนราบ ่อนะเลื่อนลไปเรื่อย ๆ นถึพูเนื้อที่นิ้วยาว ๆ ลไปสำรวนวามพรั่พรูพรั่พร้อมอร่าสวยส่ออมาเป็นระยะ
ปราศาเสียสนทนา ไ้ยินแ่เสียรวหวานแผ่วอหิสาวที่บ่บอวาม่านเสียวที่ายหนุ่มัมาให้
“หมัพอแล้ว ไม่เอาแล้ว เาไม่ไหว อือ” เธอยมือผลัใบหน้าอเาที่ลไปลุเล้าอยู่ลาลีบาม ส่ปลายลิ้นเ้าสำรวทุอทุมุม ใบบอนบิส่ายายเร่า ๆ แทบลั่ ร่าบาแอ่นระุเร็ไปทั้ัว ่อนะทิ้หลัลบนฟูอย่าหมแร
เายยิ้มพอใในผลานอัวเอ เลื่อนัวประบร่าสาวที่นอนหายใรวยระริน หน้าาแ่ำ พอเาประบแลลิ้น เธออรัอโอบอเา้วยวามรั สอร่าประสานเป็นหนึ่เียว
“เ็บ...หมั” เธอยับอเาประโยเิม ๆ ัวสั่นเทิ้มหวั่นไหว เสียววาบไปทั้ใ ยิ่เาระทั้นส่ัวเอเ้ามาในายสาวอย่าแร
“โอ๊ะ... อือ” เธอราระเส่า หลับาพริ้ม สอมือเปะปะบนเนื้อัวอายหนุ่ม อรัเหมือนลัวเาะหายไป
เสียราทุ้ม ๆ เล็ลอออมาาปาอเาเป็นระยะเ่นัน ร่อสาวที่บีบรัลำเนื้ออเานแทบระเบิ สอร่าประสานเสียราระมไปทั้ห้อ
เาหยุนิ่แ่ัวเอไว้ในร่อสาวเหมือนลัวสูสิ้นวามสำรารหน้า ยฝ่ามือ รีนิ้วไล่ปอยผมที่ปรรใบหน้านวลที่อนนี้แเป็นลูำลึสุ
“ึ้นทำให้หมั้วยสิ” เาบอเธอเสียหวาน ระิบแผ่ว้าิ่หู
ใบบอน่อย ๆ ลืมาึ้น ่อนะมอใบหน้าอเาที่ห่าไม่ถึสอืบ
“เาทำไม่เป็น” เธอบออบเาเสียสั่น อายสายาอเาที่้อสบลมาแบบระหาย
“ไม่ยา เี๋ยวสอนให้” เาบอเธอ พลิหมุนสอายที่เื่อมัน ส่สาวสวยไปอยู่้าบน เธอยสอแนยันัวเอับแผอว้าเอาไว้ เมื่อเาผลััวเธอให้ลุึ้นนั่
ใบบอนมอหน้าหมัแบบสะเทิ้นอาย แ้มสวยแ่ำ แสสว่า้า้านอเห็นันไปทุสัส่วน
“ลอยับสิ” เาบอ ยฝ่ามือหนาให่รั้เอวออใบบอนเอาไว้แน่น ออแรบัับให้เธอโยยับ เธอเสียวร้อนวูบวาบหวามไปทั้ใอย่าบอไม่ถู
านนท์ส่เสียราทุ้มออพอใ บัับให้เธอโยยับให้แรึ้น หิสาวหายใเร็ว มอสบาับนใ้ร่าที่แอ่นายรับามัหวะยับ แอ่นร่าเ้ท่อนเนื้อใส่เธอแบบสุัว สายาที่ส่ออมาายแววระหายหื่นในายเธออย่าปิไม่มิ
ใบบอนผวาหายใเฮือ สะเทือนไหวไปทั้าย ทิ้ัวลไปบนัวอหมั เารัร่าเธอเอาไว้แน่น เ้สะโพโหมสวนเ้าออร่าามนเธอราไม่เป็นสรรพ ัวเธอเร็ รัรอบอเาเอาไว้แน่น รีร้อราอย่าสุที่ะทน
หมัผลัเธอเบา ๆ ให้นอนล ลุึ้น ไปยืน้า ๆ เีย รั้ร่าบาที่อนนี่หมเรี่ยวแร เาะพาเธอไปึ้นเาลห้วยที่ไหน ็ปิเสธไม่ไ้ ร่าบาถูเาับพลิัว ส่้นอนามให้ลอยเ่น
สอพูเนื้อแ่ำไป้วยวามพอใในรสเพศอหิสาว านนท์ไม่รอ้า ัารส่น้อายัวเอให้ไปัารสาวสวยที่เหมือนเิวนให้เาลไปสัมผัส
ใบหน้าอเาเหยเ ห่อปาสูี้้าอย่าไ้อารม์ ระแทัวเอเ้าออนร่าบาสะท้านสะเทือน สาวเ้าว้าไ้เพียหมอนที่หนุนหัว ับยึมันเอาไว้แน่น ร้อออมาอย่าหน้าไม่อาย ยิ่โนเ้าระั้นัวยับรัวยิบ แทบหลอมเป็นร่าเียว้วยวามร้อนระอุในายหนุ่มสาว
“โอ้ย... ไม่ไหว หมั อี๊” เธอร้อแบบสุทน ลั้นวามเสียวเอาไว้สุัว สอาเหมือนปีนป่ายึ้นที่สู เล่นเอาอ่อนแร เธอัเร็ระุบีบรัน้อายอานนท์ที่ยัทำานอย่าไม่เหน็เหนื่อย
“โอ้ว... ปล่อยละนะ” เาบอหิสาว ยััวเอเ้าไปให้ลึสุ ๆ ส่สายธารสีาวุ่นเ้าไปเ็มร่อสาว ทิ้ัวเอับน้ำหนัทั้ัว ทับร่าบาลไปแนบสนิทับที่นอน
แ้มเนื้อสะโพอเาเร็ระุ ทำหัวน้อายึัอยู่ลาลีบามที่ลึสุใ ่อทาที่ับแบบีบรีพิษอเาให้ออมานหม
สอนเหื่อท่วมาย เพลรัทีุ่เือ ถ้าเป็นหนัส ๆ ะยิันเลือสา หมัพลิัวนอนะแ ่ายอร่าอเธอเอาไว้แน่นิ่ ผ่อนลมหายใ ่อนะหลับาลไป้วยวามอ่อนเพลีย
ใบบอนพยายามยับัว เาระิบหลัใบหูเบา ๆ
“อยู่แบบนี้สัพั่อนนะ” เสียนุ่มบอเธอน้ำเสียอาทร เธอไ้แ่นอนนิ่ ับมือประสานมืออานนท์ที่วาทาบอยู่บนหน้าท้อสีาวนวล หิสาวสูลมหายใ ่อนะหลับาลอย่าสุใ
ความคิดเห็น