[ OS VIXX ] LEOxN : Who touchy Who reconcile

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

...ใครงอนใครง้อ..
Who touchy Who reconcile

JONG TACEUN  x CHA HAKYEON
[LEO x N]


 


____________________________

ขอบคุณธีมสวยๆจาก " Shalunla "

:) Shalunla

เนื้อเรื่อง

…ใครงอนใครง้อ…

“มีคนเคยบอกว่า….ง้อผู้ชายนะง่ายกว่าง้อผู้หญิง” ชาฮักยอนคนนี้ขอเถียงขาดใจตาย

 …เหอะ!! คนอะไรง้ออยากชะมัด แค่ไปยุ่งกับคนนี้นิดหน่อยก็ไม่คุยด้วย..ปกติก็เงียบอยู่แล้วนี้ยิ่งไม่ปริปากพูดเลย….ชาฮักยอนอยากจะบ้าตายยยย

“เอาละทุกคนวันนี้ตั้งใจถ่ายกันนะจะคัมแบ็กแล้วต้องถ่ายให้ดูดีที่สุด”สิ้นเสียงของช่างถ่ายรูปทุกคนก็เตรียมตัวให้พร้อมที่จะถ่ายรูปสำหรับอัลบั้มใหม่ของพวกเขา

“คิวแรกเป็นของเอ็น..อืมม…ให้เลโอถ่ายคู่ด้วยเลยดีกว่า”คนถูกเอ่ยชื่อหันขวับทันทีที่ได้ยินชื่อคนที่ตนต้องถ่ายด้วย โอ้ยยยยยยยย!!ฮักยอนคนนี้อยากจะกรีดดร้องงให้รู้แล้วรู้รอด ให้ถ่ายรูปกับคนที่งอนอยู่เนี่ยนะ เหอะ!!

“ให้เลโอนั่งยืดขาออกมาแล้วให้เอ็นนอนพาดมาที่ขาเลโอนะ” โอมายก้อด!!ท่ามันช่างจะเป็นใจให้ฮักยอนคนนี้เหลือเกินน -0-

ระหว่างที่ช่างกล้องกำลังมีปัญหากับกล้องนั้นจึงมีช่วงเวลาให้คนสองคนได้คุยกันบ้างละ..อย่างน้อยก็มองหน้ากันหน่อยละนะ

“นี่ๆ…ยังไม่หายโกรธฉันอีกหรอแทคอุนนอา..”คนตัวเล็กกว่าใช้นิ้วจิ้มๆที่ขาของคนตัวสูง

……ไม่มีสันญาณจากเลขหมายที่ท่านเรียก…..

“แทคอุนนอา…ฉันขอโทษนะ นายโกรธฉันเรื่องอะไรนายก็บอกฉันสิไม่ใช่ให้ฉันมานั่งเดาเองแล้วนายก็เงียบเนี่ยนะ..”

“นี่!!!จะไม่ตอบฉันจริงๆใช่มั้ย….งั้นก็เชิญถ่ายรูปกับฮงบินเถอะ!!” คนตัวเล็กพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือพร้อมกับลุกขึ้นและเดินไปหาช่างถ่ายภาพ

“ขอโทษนะฮะ…คือผมขอเลื่อนคิวของผมนะฮะ ให้เลโอถ่ายกับฮงบินแทนผมแล้วกันฮะ”ว่าจบคนตัวเล็กก็เดินออกไปนอกสตูดิโอ

“นี่แทคอุนฮยอง..ไม่คิดจะไปตามฮักยอนฮยองหน่อยหรอฮะ..ฮยองเขาไม่เคยเป็นขนาดนี้เลยนะฮะ” มักเน่ของวงอย่างฮันซางฮยอก หรือ ฮยอกของนูน่าทั้งหลายพูดกับพี่รองของวง

……ไม่มีการตอบกลับมาใดๆทั้งสิ้น…

“ถ้าฮยองไม่ไป…ผมจะไปตามเองแล้วกันฮะ” ว่าจบมักเน่ก็ทำท่าจะเดินออกไป…แต่ก็มีมือใหญ่คว้าไว้ก่อน

“เดี๋ยวฉันไปตามเอง…ฝากบอกพี่ผู้จัดการและช่างถ่ายรูปด้วยละ”

หึ…แทคอุนฮยองงนี่หน่าตอนแรกก็งอนเขาอยู่ดีๆไงกลายเป็นคนง้อไปแทนละนี้

_______________________________________________________________

คนตัวเล็กเดินออกมาจากสตูดิโอโดยที่ม่านตามีน้ำใสเตรียมที่จะไหลออกมา…แต่เขาก็ห้ามไว้..เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแทคอุนถึงเป็นแบบนี้….เขารู้ว่าแทคอุนเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ไม่ใช่แบบนี้เป็นอะไรก็ไม่ยอมบอกเขาให้เขานั่งคิดเองนะมันใช่ซะที่ไหน!! เหอะ…ออกมาไกลขนาดนี้จะคิดออกมาตามหาเขาบ้างรึเปล่ายังไม่รู้เลย…

ขณะที่คนตัวเล็กเริ่มผ่อนฝีเท้าลงเพื่อเดินรับลมนั้นก็มีอ้อมกอดจากเดินหลัง…แค่แผ่นหลังสัมผัสกับหน้าอกแกร่งนั้นก็รู้แล้วว่าเป็นใคร…ฮักยอนขืนตัวออกจากอ้อมกอดนั้น…ทำไมนะหรอ หึ ของอนคืนหน่อยเหอะ

“ปล่อย”

“ไม่”

“ก็บอกให้ปล่อย”

“ไม่”

“นี่!!ก็บอกให้ปล่อยฟังภาษาคนไม่ออกรึไงห้ะ!!” คนตัวเล็กได้แต่ดิ้นอยู่ในอ้อมกอด..นี้มือคนหรือมือปลาหมึกรึไงเนี่ยยยยยยย

“บอกให้ปล่อยไงโกรธฉันอยู่ไม่ใช่รึไงจะมา กะ….”คำพูดที่เหลือถูกกลืนลงไปด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนที่เจ้าของหน้าก้มลงมามอบจูบที่แสนอ่อนโยนให้กับคนตัวเล็ก…คนอะไรขนาดบ่นยังน่าจูบขนาดนี้

เนิ่นนานกว่าที่คนสองคนจะถอนจูบออกมา…คนตัวเล็กได้แต่ยืนหน้าแดงและรับเอาอากาศเข้าปอด

“ตะ..ตาม..ตามมาทำไม” คนตัวเล็กพูดตะกุกตะกักดีที่ว่าตัวเองหันหลังให้อีกคนอยู่ไม่งั้นได้อายกว่านี้แน่

“อยากให้ตามมาก็บอกไม่ใช่ปากแข็ง”

“เออออ!! อยากให้ตามมาอยากมากด้วย”ว่าจบคนตัวเล็กก็หันหน้ากลับมาเผชิญหน้ากับร่างสูง

“แล้วนี้เป็นอะไรทำไมถึงเดินออกมา”

“ก็มันมาจากนายนั้นแหละ…เป็นอะไรก็ไม่ยอมบอกฉันปล่อยให้ฉันนั่งเดายืนเดาอยู่นั้นแหละ..รู้มั้ยฉันนอนไม่หลับก็เพราะนาย กินไม่ลงก็เพราะนาย รู้มั้ยว่าฉันแคร์ความรู้สึกนายขนาดไหน” พูดไปน้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาเปรอะแก้มเนียนทั้งสองข้าง

…สองมือนุ่มยกขึ้นมือเช็ดน้ำใสที่แก้มเนียนอย่างเบามือ….

“ฉันขอโทษ ฉันแค่หวงนาย..ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับนาย ไม่อยากให้ใครถูกตัวนายเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันอยากให้นายเป็นของฉันคนเดียว ฉันอยาก….” นิ้วเรียวสวยยิ่งกว่านิ้วผู้หญิงแตะเบาๆที่ริมฝีปากนุ่มของร่างสูง

“พูดมากจริงนะ…จองแทคอุนของฉัน”คนตัวเล็กกว่าเขย่งปลายเท้าขึ้นไปกระซิบที่ข้างหูของร่างสูง

“ก็แค่นั้นแหละที่หลังถ้านายเป็นอะไรก็ให้บอกฉัน…เข้าใจมั้ย หื้มมมมมมม” คนตัวเล็กยื่นหน้าไปใกล้…แขนทั้งสองข้างโอบรอบคอไว้เป็นที่ยึดเหนี่ยว

คนตัวสูงกว่าใช้โอกาสให้เป็นประโยชน์ริมฝีปากปากนุ่มก้มลงมาเตะเบาๆที่ริมฝีปากนุ่มของอีกคน...คนตัวเล็กไม่ได้ผละออกแต่อย่างใด เพียงแค่ตกใจนิดหน่อย....

ถึงจะเป็นเพียงแค่ปากชนปาก...แค่นี้..ชาฮักยอนก็เขินจะแย่แล้ว...

“ตกลง..หายงอนหรือยังครับคนสวย” คนตัวสูงกว่าแกล้งพูดหยอกล้อให้คนข้างหน้าเขินเล่น

“คนสง คนสวย อะไรของนายกันห้ะ!! ฉันนะคือลีดเดอร์ที่หล่อที่สุดในเกาหลีใต้เลยนะจะบอกให้5555555555555555” พูดจบคนตัวเล็กก็หัวเราะออกมาชุดใหญ่

“หัวเราะอะไรของนายนักหนาห้ะ...คนหล่อที่ไหนมายืนกอดกับผู้ชายอีกคน” คนตัวสูงกว่ายกมือขึ้นมาบีบจมูกของคนตัวเล็กก่อนที่จะวิ่งหนีฝ่ามืออรหันต์

“นี่!!!!!! จองแทคอุน!!!” ว่าจบคนตัวเล็กก็วิ่งตามคนตัวสูงกว่าไป

....ภาพคนสองคนกำลังวิ่งตามกันจะกระทั่งเดินจับมือกัน...อาจจะดูธรรมดาสำหรับบางคน แต่สำหรับคนสองคนนั้น..มันคงเป็นภาพที่พวกเขาเลือกที่จะจดจำตลอดไป....

.

.

.

“อ้าววว ฮยอง..เหลือคิวของฮยองสองคนพอดีเลย” คิมราวี่ แร็ปเปอร์หนุ่มเอ่ยหลังจากเห็นฮยองไลน์เดินเข้ามาในสตูดิโอ

“อือออออ” คนตัวเล็กเดินเข้าไปที่ฉากพร้อมกับร่างสูง...การถ่ายรูปยังคงถ่ายแบบเดิม..เว้นก็แต่คนสองคนที่เข้าใจกันมากขึ้น..ก็เท่านั้นเอง

-แค่มีอะไรไม่เข้าใจกัน..หันหน้าคุยกันก็จบเรื่อง..ไม่ใช่หันหลังให้กัน เพราะไม่มีใครที่ไหนที่หันหลังให้กันแล้วมันจะคุยกันรู้เรื่อง -