คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Season 1 Day7 Forward
วันนี้เป็นเ้าวันเิอผมและเมื่อืน็เป็นืนที่ผมับานยอลไ้นอน้วยัน ในหอใหม่ผมริๆไม่เิหอหรอรับมัรออแนวอพาเม้น
มาว่า ผมนอนอานยอลอยู่ที่ห้อนั่เล่นและแน่นอนว่าผมื่น่อนานยอลอี บารั้ผม็สสัยนะว่าทำไมี้เานานี้ถึไปทำานที่
ร้านอนเ้าๆไ้ ผมทำิวัรประำวันอผมไปเรื่อยๆ นระทั่ะทำอาหารเ้าแม่อผม็ออมาบอผมว่า “ไปอาบน้ำปลุแฟนเถอะเี๋ยว
้าวเ้าแม่ทำเอ” ผมเินไปหาานยอลที่นอนเป็นายอยู่บนพื้นห้อ
“อุ๋ื่นไ้แล้ว” ผมเรียอีนพร้อมเย่าัวเล็๋น้อยใ้เารู้สึัว แ่สิ่ที่เาทำือึผมลไปอเฮ้อริๆเลยผมวรทำยัไับแฟนอ
ผมี ผมพอเ้าใละว่าทำไมหูานยอลถึาเพราะี้เาแบบนี้แน่ๆ แม่ถึ้อึหูให้ื่นั้นผมลอทำบาละันนะรับแม่ มืออผมึหู
อานยอลทั้สอ้า “ื่นไ้แล้ว” “อ้าาาา เ็บๆๆๆๆ” ใ่รับมันไ้ผลานยอลื่นแล้ว ไม่้อมามอ้อนเลยนะปลุีๆไม่ื่นเอ ผมมอ
้อนๆลับไปหาานยอลแล้วุ้บไปที่หน้าผาอเา
“ไปอาบน้ำเรียมัวิน้าว” ผมบอับเาสั้นๆแ่นี้แล้วานยอล็ลุเินเ้าห้อน้ำไป านยอลน่ะรับว่า่ายหมทุอย่าแหละ ยเว้นอน
ื่น้อนี้ผมไม่ไหวเลียร์ริๆ ผมเินลับไป่วยแม่ในรัว อนนี้แม่อานยอล็่วยัโ๊ะอยู่ผมและ็แม่ผมแอบเรใอยู่พอสมวร แ่
แม่อานยอล็ยืนยันว่าะทำผมับแม่เลย้อยอมๆ
ระหว่าที่แม่ำลัเรียมุปอ่อนๆสำหรับอาหารเ้าวันนี้็เริ่มบทสนทนาับผม
“เออลูแล้วลูไ้ำแหน่อะไร ผู้ัารใ่ป่าว”
“ไม่ใ่รับ”
“ถ้าไม่ใ่ำแหน่ผู้ัารแล้วมันำแหน่อะไรล่ะหัวหน้าฝ่ายายหรอ” เสียอแม่ผมเริ่ม
หุหิมาเล็น้อยเพราะเห็นผมทำานหนัว่านอื่นๆ
“เปล่ารับ”
“แล้วมันำแหน่อะไร”
“รอผู้อำนวยารฝ่ายายรับ” ราวับละร็ไม่ผิทุอย่ามันหยุลแม่และานยอลที่เพิ่ออมาาห้อน้ำหันมามอผม เป็นสายา
เียวและไม่ไ้พูอะไร
“แล้วผม็ไ้หยุ 1สัปาห์”
“ุนายปาร์ะเราวรลอไหมะ” แม่เปลี่ยนารโฟัสาผมไปเป็นแม่อานยอล และไ้รับารอบลับอย่ารวเร็วว่า
“สมวรมาร้าุนายโท” เอันไม่ี่รั้แถมมาอยู่้วยันนานๆรั้แร แม่ๆ็เรียันุนายะแล้วผม นมารู้ทีหลัว่าานยอลไ้
ไ้ผู้ัารสาาแล้ว และ็้อเรียมัวไปอเมริาเพื่อรับารเทรนเป็น สาบัแอมบัสเอร์ นี่อะไรมันะลัวนานี้ผมเรียมัวไปเที่ยว่า
ประเทศับานยอลอีแล้ว ผมว่านี่แหละู่ีวิริๆอผม ผมับานยอลไปส่แม่อเราที่ท่ารถนท่านึ้นรถเสร็เรียบร้อยแล้วเราทั้สอ
น็ไปที่สาา เมื่อถึสาาผม็ทัทายทุนเป็นประำและพูุยันเล็ๆน้อยๆนานยอลเินออมาาห้อ้าหลัเาท์เอร์และเอาผ้า
ันเปื้อนสีำมาใส่ให้ผม
“ไหนๆวันนี้ที่รัว่า ่วยเ้าทำานหน่อยนะ” โหย….ไอสูไออุ๋ใ้แรานแฟน และำลัะอ้าปาบ่นานยอล็หอมแ้มผมไปหนึ่รั้ทำ
ให้ผมลืมไปเลยว่าผมะบ่นอะไรานยอล “อเป็นผ้าเียวแทนไ้ไหม” และแล้วานยอล็เอาผ้าันเปื้อนสีเียวมาให้ผม อนให้็บอผมว่า
“ผ้าันเปื้อนสีำอผมเป็นอยอูนะ” ผมหน้าแนพี่หมินเินมาแว โอ้ยวันนี้ผมะ่วยาอุ๋ทำานไ้ไหมเนี่ย
วันนี้านยอลเลิานเร็วว่าทุวัน และอนนี้ผมอยู่ับานยอลที่บ้านอเา ผมนั่พับเสื้อผ้าให้านยอลสำหรับไปเทรนที่อเมริา ส่วนเ้าัว
น่ะหรอรับนอนเาพุอยู่าหน้าทีวีไม่เห็นะมา่าวยผมเลยเสื้อผ้า็เสื้อผ้าัวเอแท้ๆ สสัยืนนี้อยาให้ผม้าที่นี่แน่ๆ ลอนึๆูผมับาน
ยอล็ไม่เยมีอะไรันเลยสัรั้ หรือรั้นี้เราะลอันสัยี…. ไ้แ่ิในใเท่านั้นแหละรับ ผมสะบัหัวไล่วามิัวเอพร้อมับ
้มหน้า้มาพับผ้าใส่ระเป๋า่อไป มันพับไ้เรื่อยๆนระทั้ถึบ็อเอร์อานยอล….
## ิ่อไรท์ ##
ระเป๋าอผมและานยอลำลัถูยึ้นสายพานเพื่อั่น้ำหนัและผ่านพิธีรรมอสนามบิน ไม่ผิหรอรับที่ผมใ้ำว่าพิธีรรม เพราะ
ทุๆระบวนารถูทำึ้นมา้ำๆวนไปเวียนมา เป็นแบบนี้เหมือนับารละมาอาวมุสลิมที่้อทำทุวันวันละห้ารั้ พิธีรรมสำหรับผมไม่
ำเป็น้อเี่ยว้อับศาสนา แ่มันือพิธีารที่อยู่ในรูปอารระทำและทำในสิ่ที่เราเื่อมั่น เหมือนับานยอลและพนัานอสาบัส์
ทุๆน ที่ทำพิธีรรมารสรร์สร้าเรื่อื่มแ้วโปรให้ับลู้า ในนิยามอำว่าเพื่อนไม่็รอบรัว บรอพาสสอใบถูส่มอบมาให้ผม
และานยอลโยพนัานสาวที่นั่หน้าเาท์เอร์สายารบินหนึ่
“มาละอุ๋เ้าเัน”
ความคิดเห็น