คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Chapter 8
“มินฮยอนมารึยัง”
มือหนาท้าวลงบนโต๊ะเลขาประจำหน้าห้องของประธานบริษัท
พลางหันซ้ายขวาเพื่อมองหาเจ้าของชื่อ
“ท่านประธานยังไม่เข้ามาเลยครับ ไม่ทราบว่านัดไว้รึป่าวครับคุณ…แบคโฮ”
เสียงหวานตอบก่อนจะละสายจากหน้าจอคอมแล้วเงยหน้าขึ้นเพื่อจะถามแขกผู้มาเยือน
“ชั้นไปรอมินฮยอนในห้องนะ”
แบคโฮพูดตัดบทก่อนจะเดินเข้าไปรอเพื่อนร่างสูงในห้องทำงาน
และเวลาเพียงไม่นานประตูบานใหญ่ก็ถูกเปิดออกโดยร่างเล็กที่เดินเข้ามาพร้อมกับเครื่องดื่มและของว่าง
“ขอบคุณ” แบคโฮตอบสั้นๆก่อนจะต้องละสายตาจากนิตยสารเมื่อเห็นเช็คถูกวางไว้บนโต๊ะข้างๆแก้วน้ำ
“นี่อะไรเหรออารอน”
“เอาของนายคืนไป ชั้นไม่ต้องการ”
อารอนตอบเสียงเรียบก่อนจะหันหลังเดินไป แต่แล้วเท้าเล็กกลับต้องหยุดชะงักเพราะคำพูดของคนด้านหลัง
“มันน้อยเกินไปเหรอชั้นให้เพิ่มก็ได้นะแค่นายบอกมาว่าต้องการเท่าไหร่ชั้นพร้อมจะจ่ายให้”
“นายเห็นชั้นเป็นอะไร สินค้าหรือคนที่ทำอาชีพอย่างว่า ถึงได้เอาเงินมาฟาดหัวกันแบบนี้” อารอนมองหน้าอีกคนด้วยความรู้สึกที่ปนเปกันไปหมดทั้งโกรธทั้งเกลียดและ…เสียใจ นี่เขามีค่าแค่ไหนในสายตาของแบคโฮ
“ไม่ใช่แบบนั้นนะ
ชั้นแค่อยากจะชดใช้ให้กับสิ่งที่นายเสียไปแค่นั้นเอง” แบคโฮจับมือเล็กที่สั่นเทาก่อนจะค่อยๆเอาเช็คใส่มือคืนให้อีกครั้งและดูเหมือนว่าคราวนี้อารอนจะรับไปอย่างว่าง่าย
“เงินของนาย….มันซื้อสิ่งที่เสียไปกลับคืนมาไม่ได้หรอก”
อารอนพูดพร้อมกับฉีกเช็คเงินสดในมือต่อหน้าต่อตาของแบคโฮแล้วเดินออกจากห้องไป
ฝ่ายมินฮยอนที่เพิ่งเดินสวนเข้ามาในห้องเมื่อเห็นสีหน้าเศร้าของอารอนก็รีบตรงเข้าไปถามเพื่อนสนิทของตัวเองทันที
“แบคโฮ แกทำอะไรพี่อารอนว่ะ”
“ป่าว ไม่ได้ทำ” แบคโฮเบือนหน้าหนีมินฮยอนที่กำลังจ้องเขาเขม่ง
พร้อมกับปฎิเสธเสียงแข็งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ถ้าไม่ได้ทำแล้วพี่เค้าจะเดินร้องไห้ออกจากห้องไปแบบนั้นเหรอ”
“ร้องไห้”
แบคโฮทวนคำพูดพร้อมกับหันมองมินฮยอนด้วยสีหน้าที่ดูตกใจไม่น้อย
ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปทันที
“แบคโฮ แบคโฮ!!!”
:
ฝ่ายอารอนที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากห้องทำงานใหญ่
รีบเร่งฝีเท้าขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเรียกไล่หลังมาไม่ห่างโดยไม่ทันได้มองทาง
ทำให้ร่างบางชนเข้ากับใครบางคนจนเซ
“ขอโทษครับ”
“ไม่เป็นไรครับคุณ”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างเป็นมิตรพร้อมกับประคองร่างของอารอนไว้
“คุณวอนโฮ”
อารอนถึงกับตาโตเมื่อเงยหน้าขึ้นแล้วเจอกับ คัง วอนโฮ
ผู้ที่เป็นถึงรองประธานและได้ชื่อว่าเป็นพ่อของแบคโฮ
“จะรีบไปไหนเหรอคุณอารอน”
“อารอน!!!”
เสียงแบคโฮที่ดังไล่หลังมาติดๆทำให้ทุกคนที่อยู่ ณ
ตรงนั้นต่างหันไปมองด้วยความสงสัย
“ผมขอตัวก่อนนะครับ” อารอนโค้งให้ ก่อนจะรีบเดินออกไปโดยไม่ได้สนใจคนที่ตามมาและสังเกตสายตาบางคู่ที่กำลังจ้องมองตัวเขาอยู่
“อารอนเดี๋ยว”
แบคโฮที่ตามมาติดๆหมายที่จะพูดปรับความเข้าใจกับอีกคนแต่กลับโดนโดนผู้เป็นพ่อรั้งแขนไว้
“แบคโฮ แกกับชั้นเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
ดังคำประกาศิตที่ทำให้แบคโฮต้องหยุดชะงักแล้วเดินตามไปอย่างว่าง่าย
+
+
ภายในห้องทำงานของรองประธานบริษัท
ที่ในขณะนี้ดูอึมครึมเหตุเพราะอารมณ์ที่คุกรุ่นของเจ้าของห้อง
“ไม่ครับ!!!! ผมไม่ทำ” แบคโฮตอบเสียงแข็งพร้อมมองผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์
“เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวลอยไปลอยมาสักที แกไม่ใช่เด็กๆแล้วนะแบคโฮ”
“พ่อก็มีพี่เจสันอยู่ทั้งคนแล้วจะมาบังคับผมทำไม” แบคโฮว่าพลางหันไปมองพี่ชายที่นั่งอยู่ตรงโซฟาใหญ่ภายในห้อง
“เพราะมันเป็นหน้าที่ที่แกต้องทำและชั้นให้เวลา 3 วัน หลังจากนั้นแกต้องเข้ามาทำงานกับเจสันที่นี่”
“พ่อ!!!”
ความคิดเห็น