คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 16
เข็มนาฬิกาบนโต๊ะบอกเวลาว่าควรแก่การหยุดพักกินข้าว
เหล่าพนักงานต่างกันลุกจากโต๊ะแล้วแยกย้ายกันออกไปบ้างก็ไปเป็นคู่
บ้างก็ไปเป็นกลุ่ม จนภายในออฟฟิตเริ่มจะเงียบสงบลง
“ไปกินข้าวด้วยกันมั้ยอารอน”
เจสันพูดกับคนที่กำลังเก็บของบนโต๊ะทำงานด้วยความเร่งรีบ ก่อนที่รอยยิ้มหล่อจะต้องหุบลงเมื่ออีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงและท่าทีที่เย็นชา
“ไม่ดีกว่าครับ เกรงว่าจะไม่เหมาะ”
“ในฐานะเพื่อนร่วมงานมีมาตรฐานวัดความเหมาะสมด้วยเหรอ” เจสันยังคงพูดต่อ
“ไม่มีครับ
แต่ผมแค่ไม่อยากให้คุณเจสันดูไม่ดีในสายตาของพนักงานของคนอื่น” อารอนตอบพลางมองไปรอบๆแม้ว่าในบริเวณนั้นจะไม่มีใครแล้วแต่เขาก็รู้อยู่แก่ใจว่าไม่ควรไปเกี่ยวข้องกับคนๆนี้
และเมื่ออีกฝ่ายไม่มีการตอบใดๆอารอนก็ทำได้แค่โค้งให้แล้วเดินออกมาจากตรงนั้นก่อนจะต้องมาพบกับคนที่เขาควรจะหลีกเลี่ยงยิ่งกว่าอย่าง...แบคโฮ
“อารอน!!”
อารอนถอยหลังทันทีที่ได้เจอเจ้าของเสียงก่อนจะเลี่ยงเดินไปอีกทางหมายจะหลบหน้า
แต่กลับโดนแบคโฮที่ปรี่ตัวเข้ามาคว้าแขนเล็กรั้งไว้จนอารอนเซถลาเข้าหาอกแกร่ง
“เดี๋ยวอารอน เรามีเราต้องกันนะ”
“ชั้นคิดว่าวันนั้นเราคุยกันเข้าใจแล้วนะ”
คนตัวเล็กกว่าเงยมองหน้าก่อนขาเรียวจะรีบถอยห่างพร้อมทั้งสะบัดแขนให้หลุดจากการเกาะกุมของแบคโฮ
“ไม่เข้าใจ ชั้นไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้นจนกว่านายจะฟังชั้นพูดก่อน”
“..............”
“อารอนคือชั้น...”
“มีอะไรกันเหรอแบคโฮ อารอน”
เจสันที่เดินตามอารอนมาไม่ห่างเอ่ยทักจนทั้งสองคนต้องหันไปมอง
และเป็นฝ่ายอารอนที่เลือกเดินไปหาร่างสูงที่เพิ่งมาใหม่
“ป่าวครับ
ไม่มีอะไรคุณเจสันเคลียร์งานเสร็จแล้วใช่มั้ยครับงั้นเราไปกันเถอะ” อารอนพูดก่อนจะส่งยิ้มให้เจสันที่ยังยืนงงกับท่าทางที่เปลี่ยนไปของอีกคน
ก่อนที่มือเล็กจะเป็นฝ่ายจับข้อมือหนาไว้แล้วเดินผ่านหน้าแบคโฮไปโดยไม่แม้แต่จะชายตามอง
ทั้งคู่เดินมาบริเวณที่จอดรถของบริษัทและเมื่อนาใจว่าพ้นแนวรัศมีของสายตาแบคโฮ
อารอนก็ปล่อยมือของอีกคนทันทีพร้อมกับโค้งให้แทนการขอโทษกับการกระทำที่ไม่เหมาะสมเมื่อครู่
“ขอโทษนะครับที่เสียมารยาท”
“ไม่หรอก แต่ไหนๆก็มาแล้วให้ผมเลี้ยงข้าวอารอนสักมื้อนะ” เจสันมองใบหน้าหวานด้วยสายตาที่อบอุ่น เขาไม่ได้ถือโทษที่อีกฝ่ายทำแบบนั้นแต่กลับรู้สึกดีเสียด้วยซ้ำและจะรู้สึกดีมากๆถ้าคนตรงหน้าทำไปไม่ใช่เพราะประชดแบคโฮ
เจสันยืนมองปฏิกิริยาของอารอนที่กำลังครุ่นคิด ก่อนจะพูดต่อ
“งั้นคิดซะว่าเป็นการไถ่โทษที่อารอนเสียมารยาทกับผมเมื่อกี๊หละกัน”
+
+
+
“ขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหารมื้อกลางวัน”
อารอนลงจากรถคันสวยหลังจากที่จอดสนิทบริเวณลานจอดพร้อมทั้งขอบคุณ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ
แต่คงจะดีกว่านี้ถ้ามื้อถัดไปในทุกๆวันจะมีอารอนร่วมโต๊ะด้วย”
คำพูดของเจสัให้คนฟังต้องสะอึกใช่ว่าเจสันจะเป็นคนไม่ดี
แต่เพราะอีกฝ่ายเป็นคนดีมากจนคนอย่างอารอนไม่ควรสนิทสนมด้วยไม่ว่าสถานะใดก็ตาม
“แต่ผมว่าครั้งนี้ครั้งเดียวก็น่าจะพอแล้ว เพราะ”
“เพราะเราต่างกันหลายอย่าง ผมไม่ควรไปข้องเกี่ยวกับอารอนใช่มั้ย” เจสันพูดอย่างรู้ทันว่าอีกฝ่ายจะตอบเขาว่าอย่างไรเพราะนี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่อารอนปฏิเสธเขาแบบนี้
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าทำไมอารอนต้องตั้งกำแพงเรื่องชนชั้นไว้สูงลิ่วขนาดนั้น
แต่ผมจะเป็นคนทำลายมันด้วยหัวใจของผมเอง”
คำพูดของเจสันทำให้คนฟังรู้สึกอ่อนใจ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้คำตอบของอารอนเปลี่ยนไปจากเดิมเลยในเมื่ออีกฝ่ายแสดงเจตนาที่ชัดเจนอารอนก็ยังคงจะให้คำตอบเดิมเช่นกัน
“อย่าพยายามเลยครับคุณเจสันมันเสียเวลาเปล่า”
“ไม่มีคำว่าเสียเวลา สำหรับคนพิเศษของผมหรอกนะอารอน”
ความคิดเห็น