คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14
“ฮึยยยยยย” เสียงทุ่มที่แสดงถึงอารมณ์หงุดหงิดดังขึ้นกลางโต๊ะอาหารและเนื่องด้วยความเงียบจึงทำให้คนที่กำลังเดินลงบันไดมาได้ยินชัดเจน
“เป็นอะไรไปแบคโฮ หงุดหงิดตั้งแต่เช้าเชียว”
เจสันพูดเมื่อเดินมาถึงโต๊ะอาหารพลางมองน้องชายที่นั่งหน้าบึ้งตั้งแต่เช้า
“ป่าวพี่ ไม่มีอะไร”แบคโฮบอกปัด
ก่อนจะหันไปมองพี่ชายที่วันนี้ดูจะแต่งตัวเนี๊ยบเป็นพิเศษ “แล้วนี่พี่จะออกไปไหน”
“พี่ต้องเข้าบริษัทนะ”
เจสันวางสูทบนพนักเก้าอี้ก่อนจะยกแก้วกาแฟขึ้นดื่มด้วยความระวัง
“โชคดีครับพี่ บอกไว้ก่อนว่าหุ่นดีๆเยอะ”
แบคโฮยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พลางขยิบตาให้
“อ๋อ เพราะแบบนี้ใช่มั้ยแกถึงเข้าไปบ่อยๆ”
“ก็แค่ส่วนนึงนะพี่” แบคโฮยักไหล่
เจสันที่มองหน้าอันแสนทะเล้นของน้องชายก็อดที่จะขำไม่ได้
ก่อนจะก้มดูนาฬิกาที่บอกเวลาควรแก่การไปทำงานของเขาแล้ว
“พี่ไปนะ”
+
+
ในเช้าของวันทำงานที่แสนธรรมดาอีกวันหนึ่ง
แต่กลับเป็นวันที่เริ่มต้นตอนเช้าไม่ค่อยดีเสียเท่าไหร่สำหรับอารอน
เพราะเขากลับตื่นสายในวันที่บริษัทมีการประชุมใหญ่ของบอร์ดผู้บริหาร
“สายแล้ว สายแล้วทำไมขี้เซาแบบนี้เนี่ย ควัก อารอน”
อารอนบ่นอุบพร้อมกับรีบวิ่งเข้าออฟฟิตโดยไม่ได้สนใจคำทักทายของใครในเช้านี้เลย
ทันทีที่วางสัมภาระของตัวเองลงบนโต๊ะประจำอารอนก็เร่งเตรียมเอกสารเพื่อนำเข้าไปจัดไว้ในห้องประชุมใหญ่
“สวัสดีครับ อารอน” เสียงเรียกชื่อของตัวเองจากใครบางคนที่ดังมาจากทางหน้าประตูทำให้อารอนต้องรีบหันไปมอง
“หะ หือ”
อารอนเลิกคิ้วพร้อมมองด้วยความสงสัย
ก่อนจะพยายามนึกย้อนว่าเขากับคนตรงหน้าเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนรึป่าว
เมื่อเห็นสายตาของคนตัวเล็กยังคงมองเขาด้วยความสงสัยเจวันจึงต้องเดินเข้าไปแนะนำตัวเองอีกครั้ง
“เจสันไง ที่เราเจอกันเมื่อวาน” สิ้นคำแนะนำตัวก็ทำให้เขายิ้มได้เมื่อดูท่าทีว่าอารอนจะจำเขาได้แล้ว
“สวัสดีครับเจสัน”
อารอนส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรก่อนจะหันไปจัดเอกสารตรงหน้าต่อ
“ให้ผมช่วยมั้ย อารอนคนเดียวคงจัดไม่ทันการประชุมหรอก”
“ขอบคุณนะ”
อารอนไม่ได้ปฏิเสธความช่วยเหลือจากเพื่อนใหม่แต่อย่างใด
ฝ่ายเจสันเองเมื่อคนตรงหน้ายินดีเขาก็พร้อมช่วยโดยการยกแฟ้มเอกสารทั้งหมดแล้วเดินตามหลังอารอนไปเพื่ออีกฝ่ายจะได้หยับและจัดโต๊ะประชุมได้อย่างสะดวก
“ทุกครั้งที่มีการประชุมอารอนมาเช้าแบบนี้ตลอดเลยเหรอ”
“ครับ แต่ยกเว้นวันนี้เพราะผมมาสายมาก”
อารอนตอบทั้งที่ยังวุ่นกับการจัดแฟ้มเอกสาร
“8.30 เนี่ยนะสาย แล้วปกตินี่กี่โมงครับ”
เจสันยังคงถามต่อ ก่อนจะชะงักเมื่อจู่ๆอีกฝ่ายกลับมาตอบเขาพร้อมกับรอยยิ้มหวานที่…ทำให้หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ
“8 โมงครับ ^^”
“อย่ายิ้มแบบนี้สิ ใจผมละลายหมดแล้วนะอารอน” เจสันแกล้งพูดติดตลกแต่ตรงข้ามกับภายในใจที่เริ่มจะละลายเพราะคนตรงหน้าจริงๆ
ฝ่ายอารอนรีบหุบยิ้มก่อนจะหยิบแฟ้มเอกสารแฟ้มสุดท้ายแล้วหันไปวางบนโต๊ะ
บทสนทนาจบลงด้วยความเงียบอีกครั้งจนกระทั้ง
“อารอนมีอะไรให้ผมช่วยอีกมั้ย”
เจสันขยับเข้าไปใกล้ๆก่อนจะถาม
“ไม่มีแล้วครับ เจสันไปทำงานเถอะ”
“ครับ แล้วเจอกัน”
+
+
+
- ห้องประชุม -
เมื่อถึงเวลานัดหมายการประชุมเหล่าผู้ถือหุ้นและหัวหน้าฝ่ายงานต่างพากันเข้าประชุมอย่างพร้อมเพรียง
โดยรวมถึงอารอนที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกับประธานในการประชุม
“เตรียมเอกสารทุกอย่างพร้อมแล้วใช่มั้ยครับ” มินฮยอนหันไปถามเลขาคนสนิทขณะเดินเข้ามาในห้องประชุม
“เรียบร้อยแล้วครับท่านประธาน”
ทันทีที่มินฮยอนเข้ามาในที่ประชุมผู้เข้าร่วมต่างพากันยืนขึ้นเพื่อเป็นการเคารพประธานบริหาร
แม้ว่ามินฮยอนจะเป็นผู้บริหารที่มีอายุน้อยแต่เขากลับแสดงให้เห็นถึงสมรรถภาพในการทำงานและบริหารบุคคลส่งผลให้เขาได้รับการยอมรับจากผู้ใหญ่หลายท่านในการดำรงตำแหน่งนี้
“เชิญนั่งครับ ในวันนี้ที่ผมเรียกที่ทุกท่านมาประชุมนอกจากเรื่องยอดขายในไตรมาสนี้แล้วผมยังมีอีกหนึ่งเรื่องที่ผมอยากจะแจ้งให้ทุกท่านทราบ”
“เนื่องจาก คุณวอนโฮ ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่คนสำคัญได้แต่งตั้งให้คุณเจสันซึ่งเป็นบุตรชายคนโตเข้ามารับตำแหน่งและบริหารงานแทนทั้งหมดนับแต่บัดนี้เป็นต้นไปครับ” มินฮยอนพูดก่อนจะผายมือไปทางด้านขวาของตัวเอง
ฝ่ายอารอนที่กำลังเตรียมการบันทึกรายงานการประชุม
ได้ละสายตาจากหน้าจอเพื่อมองและแสดงความยินดีกับบุคคลที่ถูกแนะนำ
แต่ทันทีที่ได้เจอเขากลับต้องตะลึงงงเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าของเขาคือเจสัน
ที่เคยบอกเขาว่าเป็นเพียงพนักงานคนหนึ่งเท่านั้น
“สวัสดีครับทุกคน ผม เจสัน ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
เจสันโค้งให้กับผู้เข้าร่วมประชุมทุกคนก่อนที่สายตาคมจะมาหยุดตรงใบหน้าหวานที่ในตอนนี้กำลังจ้องมองมาที่เขาด้วยสีหน้าและสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“เอาละในรู้จักแล้วเราก็มาเริ่มประชุมกันเลย”
เป็นเวลาเกือบ 3 ชั่วโมงที่ใช้ไปกับการประชุมในครั้งนี้โดยทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีและเป็นที่พอใจของหลายๆฝ่าย
โดยภายหลังการประชุมสิ้นสุดลงผู้เข้าร่วมต่างพากันแยกย้ายไปทำหน้าที่ของตนเอง
“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยอารอน”
เจสันที่ยังคงอยู่ในห้องเดินตรงเข้ามาถามอารอนที่กำลังเก็บเอกสารสรุปการประชุมอยู่ที่โต๊ะ
“อย่าเลยครับคุณเจสัน ผมไม่กล้ารบกวนคุณหรอกครับ” อารอนพูดพร้อมกับถอยห่างออกมา
“ทำไมพูดแบบนั้นหละเมื่อเช้าผมยังช่วยอารอนได้เลย”
“ก็ตอนนั้นผมไม่ทราบว่าคุณเป็นลูกชายของคุณวอนโฮนี่ครับ”
“แล้วไง มันแตกต่างกันตรงไหนในเมื่อเราสองคนก็เป็นลูกจ้างของบริษัทนี้เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนหรอกครับ คุณกับผมเราต่างกันหลายอย่าง ผมว่าคุณอย่ามาข้องเกี่ยวกับผมเลยจะดีกว่า” อารอนพูดตัดบทก่อนจะเดินออกจากห้องประชุม ปล่อยให้เจสันอยู่เพียงลำพังก่อนที่เขาจะคิดอะไรบางอย่างได้แล้วเดินตามอีกคนออกไป
ความคิดเห็น