คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Chapter 12
เสียงเพลงดังอึกทึกพร้อมแสงสีที่สาดส่อง
หนุ่มสาวทั้งวัยรุ่นและวัยทำงานต่างโยกย้ายเพื่อปลดปล่อยความเครียดแต่กลับตรงข้ามกับแบคโฮที่นั่งดื่มด้วยสีหน้าเคร่งเครียดและพาลคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงผ่านมา
เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้
กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งคะ
“นายหายไปไหนอารอน” แบคโฮที่นั่งอยู่บนรถบ่นอุบเมื่อเขาไม่สามารถติดปลายสายได้
อีกทั้งประตูบ้านของอารอนก็ถูกปิดสนิทเขาจึงทำได้เพียงแค่นั่งรอในรถด้วยความกระวนกระวายใจ
“อารอน”
แบคโฮรีบลงจากรถทันทีที่เห็นคนที่อยากเจอเดินกลับมาถึงบ้าน
แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ได้มีอาการใดๆตอบสนนองกับการมาของเขาเลยสักนิด
ฝ่ายอารอนที่เพิ่งกลับมาถึงบ้านหลังจากไปเดินเล่นให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้น
แต่กลับต้องมาเจอหน้าของคนที่ให้เขาเสียใจอีกครั้งความรู้สึกทุกอย่างก็ประดีประดังเข้ามาใหม่และทางออกที่ดีทีที่สุดที่ตัวของอารอนจะทำได้คือการเงียบและมองข้ามไป
“เดี๋ยวสิ ฟังชั้นอธิบายก่อน” แบคโฮคว้ามือเล็กไว้เพื่อรั้งอีกฝ่ายให้อยู่กับตน
“ไม่มีอะไรที่ชั้นจะต้องฟังอีก”อารอนหยุดฝีเท้าตามแรงของอีกคนก่อนจะหันกลับไปมองพูดต่อ “เพราะการกระทำของนายมันชัดเจนอยู่แล้ว”
น้ำเสียงนิ่งๆที่ตอบกลับมาแต่ตรงข้ามกับสายตาที่ใช้มองหน้าแบคโฮเพราะมันแฝงด้วยความรู้สึกเสียใจและเจ็บปวด
“ชั้นขอโทษ ชั้นไม่ได้คิดว่านายเป็นแบบนั้น
ชั้นแค่อยากชดเชยให้นายจริงๆนะ”
“ถ้าอยากชดเชยจริงๆก็ออกไปจากชีวิตชั้นซะทำเหมือนเราไม่เคยรู้จักกัน…ทำได้มั้ย” อารอนมองหน้าอีกคนที่ตอนนี้เริ่มซีดขณะเดียวกันกับมือหนาที่จับมือเขาไว้ก็เริ่มสั่นเทา
ก่อนที่อารอนจะเป็นฝ่ายดึงมือตัวเองออกแล้วเดินเข้าบ้านไป
“อะ อารอน”
+
+
+
แบคโฮยังคงดื่มน้ำสีอำพันต่อในสมองก็คิดเรื่องเดิมซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั้งเสียงคุ้นหูซึ่งเป็นเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ที่เขาเพิ่งวางสายไปได้ดังขึ้นตรงหน้าจึงทำให้ร่างหนาหลุดจากภวังค์
“แกโทรตามชั้นมาที่นี่ทำไมวะแบคโฮ”
มินฮยอนนั่งลงตรงข้ามกับโซฟาสีเลือดหมูตัวใหญ่ที่แบคโฮกำลังนั่งอยู่
ก่อนจะมองบนโต๊ะที่เต็มไปด้วยขวดเครื่องดื่มซึ่งเดาได้ไม่ยากว่าเจ้าคนตรงหน้าคงได้มาอยู่ที่นี่นานพอควร
“ก็แค่อยากชวนแกออกมาคลายเครียด”
แบคโฮวางแก้วของตัวเองไว้บนโต๊ะก่อนจะรินเพิ่มอีกแก้วแล้วยื่นให้เพื่อนร่างสูง
“ดื่มหน่อยสิมินฮยอน”
มินฮยอนรับมาอย่างว่าง่ายก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมดก่อนจะถามเพื่อนสนิทที่นั่งด้วยสีหน้าไม่ค่อยดี
“เครียดเรื่องที่บ้านมาอีกแล้วใช่มั้ย ถึงได้ขลุกอยู่ที่นี่”
“ก็ไม่เชิง ช่วงนี้เรื่องเครียดมันเยอะอีกอย่างช่วงนี้ชั้นกับแกก็ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่”
มินฮยอนเลิกคิ้วพลางมองด้วยความสงสัย ก่อนจะตัดสินใจแกล้งถามแหย่อีกคนเล่น
“แกจะบอกว่าแกคิดถึงชั้นงั้นเหรอ”
“งั้นมั้ง” แบคโฮยักไหล่ก่อนจะยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง
“สงสัยแกจะเครียดจนเพี้ยนแล้วแบคโฮ….ไปหาหมอหน่อยมั้ย” มินฮยอนยังแกล้งต่อ แต่ดูทีท่าอีกคนจะไม่ขำเพราะนอกจากสีหน้าจะดูเคร่งเครียดแล้วน้ำเสียงของแบคโฮก็ดูเปลี่ยนไป
“มินฮยอน”
“ว่าไงเหรอ”
ทันทีที่มินฮยอนขานรับ แบคโฮก็เงียบไปครู่หนึ่งราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่างก่อนจะตัดสินใจถามออกไป
“อารอนเป็นไงบ้าง”
“พี่อารอนนะเหรอ ก็ตั้งแต่ทะเลาะกับแกพี่เขาก็ไม่ได้กลับเข้ามาทำงาน
แต่โทรมาลาชั้นว่าไม่ค่อยสบายก็แค่นั้น”
“อ่อ”
“ทำไม แกไปทะเลาะอะไรกับเลขาของชั้น”
มินฮยอนยื่นหน้าไปใกล้พร้อมกับจ้องเขม่งอย่างเอาเรื่อง
“ป่าวหรอก ไม่มีอะไร”
แบคโฮรีบบอกปัดอย่างทันควัน
“แกกำลังโกหกชั้นแบคโฮ”
เมื่อเห็นว่ามินฮยอนคงไม่ละความพยายามง่ายๆแบคโฮจึงได้แต่ถอนหายใจและยอมรับความจริง
“เออ ชั้นกับอารอนมีปัญหากันนิดหน่อย”
“ว่าแล้วเชียว”
มินฮยอนยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อเขาสมารถคาดคั้นคำตอบจากแบคโฮได้สำเร็จ
ก่อนจะต้องสะอึกเมื่อได้ยินคำพูดตอกกลับของอีกฝ่ายที่ทำให้คนอย่างมินฮยอนถึงกับไปไม่เป็น
“เรื่องคนอื่นนะรู้ดีนักนะ แล้วเรื่องหัวใจตัวเองหละรู้รึยัง”
“เรื่องหัวใจอะไร แกอย่ามามั่ว”
“ชั้นหวังดีนะเว้ยแค่อยากเตือนก่อนอะไรหลายอย่างมันจะสายเกินแก้
ถ้ารู้สึกยังไงก็รีบบอกซะ”
เมื่อเป็นฝ่ายที่โดนจี้ใจดำจนเถียงไม่ออกบ้างมินฮยอนจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย
จนแบคโฮถึงกับส่ายหน้าให้กับความปากแข็งของเพื่อนตัวเอง
“ว่าแต่แกจะเข้าไปทำงานในบริษัทวันไหนชั้นจะได้หาเลขาไว้ให้”
“ก็คงหลังจากงานพี่โชอานี่แหละ”
“อืม งั้นเดี๋ยวชั้นจะจัดสวยๆอึ๋มๆไว้ให้หละกัน”
“แกนี่รู้ใจชั้นที่สุดเลยวะมินฮยอน”
“แน่นอน อะ คืนนี้ไม่เมาไม่เลิก” มินฮยอนยิ้มร่าก่อนจะชนแก้วแล้วกระดกรวดเดียวจนหมด
+
+
ในค่ำคืนเดียวกัน
ขณะที่อีกคนกำลังดื่มด่ำกับรสน้ำเมาแต่กลับมีอีกหนึ่งคนที่ยังคงตกอยู่ในภวังค์ความคิดและความรู้สึกที่เจ็บปวด
อารอนที่เพิ่งเสร็จธุระส่วนตัวและเตรียมที่จะเข้านอนแต่ก็ไม่วายที่จะหยิบโทรศัพท์คู่ใจขึ้นมาดูแล้วก็พบกับมิสคอลนับร้อยสายที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอในชื่อของคัง
แบคโฮ
“เลิกเข้าข้างตัวเองได้แล้วอารอน นายไม่ได้สำคัญกับแบคโฮขนาดนั้นนายมันก็แค่คนใจง่ายคนนึงในสายตาของเขา” อารอนพึมพำกับตัวเองทั้งน้ำตาก่อนจะกดลบเบอร์โทรของคนใจร้ายทิ้งไป
คนใจร้ายที่ทำให้เขาต้องเสียใจ
คนใจร้ายที่ได้ทั้งหัวใจและร่างกายของเขาแต่กลับไม่ใยดี
คนใจร้ายที่อารอนควรจะตัดใจเสียที
ความคิดเห็น