คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9
เข็มนาฬิกาเดินวนจนมาบรรจบตรงเลขสิบสองบ่งบอกเวลาพักกลางวัน
เสียงเก้าอี้เคลื่อนดังขึ้นเป็นระยะบอกถึงการเคลื่อนไหวของคนในออฟิตหลังจากนั่งทำงานมาตั้งแต่เช้า
“เที่ยงแล้ว เราไปหาอะไรอร่อยๆข้างนอกกินกันมั้ยเร็น” เจอาร์เดินมาหาคนตัวเล็กที่ยืดแขนจนสุดพลางบิดตัวไปมา เพื่อคลายความเมื่อยล้าจากการทำงาน
“เอาสิ เร็นกำลังหิวพอดีเลย ชวนคนอื่นๆไปด้วยนะ”
“อื้ม”
เจอาร์พยักหน้ารับก่อนจะเดินไปหาเพื่อนโต๊ะถัดๆไป
+
+
“ว้าววววว เนื้อย่างของเร็น”
ตาสวยลุกวาวเมื่อเห็นอาหารตรงหน้าก่อนจะใช้ตะเกียบจัดการเนื้อย่างทันที
“ระวังร้อนนะเร็น”
เจอาร์ที่นั่งอยู่ข้างๆรีบเตือน
“อ่าาาาาาาาาาาาาา
ร้อนๆๆๆๆ”
“พูดไม่ทันขาดคำเลย ไหนดูสิ” เจอาร์ถึงกับหลุดขำเมื่อเห็นสีหน้าของเร็น
ก่อนจะขยับไปใกล้ๆเพื่อเป่าริมฝีปากบางที่ตอนนี้เริ่มแดงโดยลืมไปว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่สองคน
“พวกนายสองคนนี่ดูแลกันดีแบบนี้ แอบกิ๊กกันรึป่าวเนี่ย” ซอกจินหนึ่งในเพื่อนร่วมโต๊ะเอ่ยแซว
“ป่าวสักหน่อย เราเป็นเพื่อนสนิทกันนะไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก” เร็นรีบปฏิเสธอย่างทันควัน ก่อนจะหันไปมองหน้าเจอาร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ใช่มั้ยเจอาร์”
“อื้ม” เจอาร์พยักหน้ารับก่อนจะพูดต่อ “แต่ถ้าเร็นให้โอกาสก็ไม่แน่ ”
“กินต่อเถอะ จะได้กลับไปทำงาน” เร็นรีบก้มหน้า
พลางยกถ้วยชาขึ้นมาดื่ม
“เขินก็บอกอย่ามาทำเป็นเปลี่ยนเรื่องเลยเร็น” ซอกมินยังคงแซวต่อเมื่อเห็นว่าใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสี
“ไม่ได้เปลี่ยนเรื่องสักหน่อย พวกนายนี่จริงๆเลย”
Rttttttttttttttt
“ครับบอส”
เร็นรับสายด้วยน้ำเสียงพร้อมกับพูดสรรพนามที่เขาติดปาก
(เร็นอ่า พี่มีเรื่องด่วนจะรบกวนเราหน่อยได้มั้ย)
“ได้ครับบอส ว่ามาเลย”
(พอดีว่าพี่สั่งดอกไม้ไว้นายช่วยไปรับให้หน่อยได้มั้ย
เดี๋ยวพี่ส่งที่อยู่ร้านไปให้)
“ได้สิครับเรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวผมจัดการให้”
(ขอบใจมากนะเร็น)
“ด้วยความยินดีครับบอส”
“มีอะไรรึป่าวเร็น” เจอาร์ถามขึ้นทันทีที่เร็นวางสาย
เพราะเกรงว่างานของเร็นที่เพิ่งส่งไปจะเกิดปัญหา
“บอสขอช่วยให้เร็นไปทำธุระให้นิดหน่อย เดี๋ยวกินเสร็จเจอาร์กับคนอื่นๆกลับกันก่อนได้เลยนะ”
“ให้ผมไปเป็นเพื่อนมั้ย”
“ก็ได้ ขอบใจนะเจอาร์”
เร็นชั่งใจครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจตอบตกลง
+
+
+
“ก็นึกว่าเรื่องอะไรที่แท้ก็ให้มารับดอกไม้แทนนี่เอง” เจอาร์ว่าพร้อมกับเดินออกมาจากร้านดอกไม้
ก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กที่เดินตามออกโดยที่สายตายังคงมองช่อดอกไม้ในมืออย่างไม่วางตา
“ทำไม นึกว่าบอสจะใช้งานเร็นหนักรึไง”
เร็นเงยหน้ามองเจอาร์พร้อมรอยยิ้ม
“ก็แอบคิดนิดนึงเหมือนกัน”
“กลับออฟฟิตกันเถอะ”
“เดี๋ยวเร็น” เจอาร์เข้ามาขวางหน้าจนเร็นต้องชะงัก
“เจอาร์ทำอะไร” เร็นมองอย่างงงๆ ก่อนจะเข้าใจถึงความหมายเมื่อเจอาร์นั่งลงตรงหน้าแล้วก้มลงผูกเชือกรองเท้าให้
“ผูกเชือกรองเท้าไม่แน่นอีกแล้ว
ตั้งแต่มหาลัยจนตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมเลยนะ”
เจอาร์บ่นอุบพลางผูกเชือกรองเท้าให้คนตัวเล็กจนเสร็จ ก่อนจะยืนขึ้นจนเต็มความสูงแล้วยื่นมือไปตรงหน้าของเร็น
“ปะ เดินกลับออฟฟิตกัน”
“อื้ม”
เร็นรับคำพร้อมกับยื่นมือไปจับมือหนา แล้วเดินกลับออฟฟิตไปด้วยกัน
ปย๊งงงงงงง สวัสดีท่านลีด(ที่ยังติดตามอยู่)
ณ ตอนนี้คือกลัวโดนทอดทิ้งมากหลังจากหายไปหลายเดือน แต่ก็กลับมาอัพแล้วนะเออ
ให้อภัยเค้าเถอะ #Plz
ว่าด้วยเนื้อในตอนนี้บอกเลยว่ารู้สึกผิดกับท่านประธานฮวังมาก แต่ก็นะขอมีโมเม้นต์หวานๆของท่านลีดกับน้องเร็นบ้างเถอะให้พอกระชุ่มกระชวยหัวใจ ^^
ความคิดเห็น