คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : FICTION : AKASHI X KUROKO
AKASHI X KUROKO
Procedure:: หึงหวงโหด
PG :: 15
ผมเกลียดสุนัขที่ไม่เชื่อฟังคำสั่ง
ผมเกลียดสุนัขที่หักหลังทรยศเจ้านาย
หากสุนัขของผมทรยศผมไปเคียงข้างคนอื่นล่ะก็.....
ผมจะไม่อภัยสุนัขตัวนั้นเด็ดขาด!
...............................................................................
'' เท็ตสึยะ! ''
เสียงๆหนึ่งเรียกร้องหาร่างบางผมสีฟ้าใสซึ่งเป็นเจ้าของชื่อ คุโรโกะ เท็ตสึยะ นั้นเอง ร่างบางหันหลังกลับมาช้าๆและควานสายตามองหาเจ้าของเสียงที่เรียกชื่อของตนเมื่อครู่ แต่เจ้าของเสียงก็ทำให้ร่างบางถึงกับชะงัก ทำไมนะเหรอ? ก็คนที่เรียกชื่อเขาเมื่อกี้น่ะคือกัปตันชมรมของเขาเองนั้นล่ะ
''อาคาชิคุง? มีอะไรเหรอครับ?''
ร่างบางเรียกท้วนชื่ออีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยถามเหตุผลที่เรียกเขา
''เย็นนี้ฉันว่าจะไปร้านหนังสือน่ะ นายจะไปด้วยกันมั้ย? ''
ร่างสูงเอ่ยถามร่างบางพร้อมรอยยิ้มที่อ่อนโยน คนที่เคยเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของกัปตันสุดโหดของทีมแห่งปฎิหาริย์คงมีร่างบางผมสีฟ้าคนนี้เท่านั้นกระมั้ง ทำไมน่ะหรือ? เพราะคนที่อาคาชิ เซย์จูโร่ จะอ่อนโยนด้วยน่ะมีเพียง คุโรโกะ เท็ตสึยะ เท่านั้นน่ะสิ ร่างสูงผมสีแดงยิ้มอย่างเป็นมิตรเพื่อรอคำตอบจากร่างบางที่เขาหลงนักหลงหนา
''ขอโทษนะครับ พอดีวันนี้ผมมีนัดน่ะครับ''
ร่างตอบอย่างลังเลพลางลูบศีรษะตัวเองเบาๆ แต่ร่างสูงผมแดงก็ไม่ได้ว่าอะไรกลับยังคงยิ้มเช่นเดิมและเอ่ยออกมาว่า
''งั้นเหรอ? น่าเสียดายจังนะ แต่ช่างมันเถอะ''
''ขอโทษนะครับ''
''ช่างมันเถอะ เจอกันพรุ่งนี้นะ''
''ครับ..''
พอจบบทสนทนายามเย็นกันเรียบร้อยร่างบางของเราก็ก้มศีรษะบอกลาร่างสูงเล็กน้อย ก่อนจะเดินจากไป หลังจากที่ร่างสูงเห็นร่างบางเดินหายลับตาไปแล้วรอยยิ้มที่อ่อนโยนเมื่อครู่ก็หุบหายไปทันที ในหัวของเขาตอนนี้ไม่มีเรื่องอะไรทั้งสิน นอกจากเรื่องที่ร่างบางพูดออกมาเมือครู่ ขอโทษนะครับ พอดีวันนี้ผมมีนัดน่ะครับ 'นัด? นัดกับใคร?' ร่างสูงเอ่ยถามกับตัวเองในใจในหัวสมองพลางคิดไปเรื่อยว่าร่างบางในตอนนี้นัดกับใคร แต่เมื่อไม่พบคำตอบร่างสูงจึงตัดสินแอบเดินตามร่างบางของเราไปเรื่อยๆ จนมาถึงสวนสาธารณะเล็กๆร่างบางเดินตรงไปยังสถานที่หนึ่งก็คือ
'สนามบาสเก็ตบอล..?'
ร่างสูงอุทานสถานที่ตัวเองขึ้นอย่างสงสัย แต่ก็ยังไม่ละสายตาสองสีนั้นไปจากร่างบาง ร่างบางเดินเข้าไปยังสนามบาส และยิ้มกับให้กับบุคคลที่เขานัดเจอทันทีที่เห็นบุคคลนั้นร่างสูงของเราถึงกับเลือดขึ้นหน้า..ก็เพราะคนที่ร่างบางนัดมาเจอในวันนี้ คนที่ร่างบางปฎิเสธิคำชวนของเขาเพื่อมาหาคนๆนี้ หมอนี้เอสของทีมปฎิหาริย์
'' ไดกิ!? อาโอมิเนะ ไดกิ!?''
''ไง มาช้าจังนะ เท็ตสึ ฉันรอรากแทบงอกแน่ะ ''
''เวรไปครับ อาโอมิเนะคุง''
''ฮ่าฮ่า เอาเถอะมาซ้อมบาสกันได้แล้ว''
อาโอมิเนะพูดพลางโยนลูกบาสลงบนมือของร่างบางพลางส่งยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย ร่างบางพอเห็นรอยยิ้มของอีกฝ่ายก็หน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะส่งยิ้มบางๆกลับไป
''ครับ!''
เด็กหนุ่มทั้ง 2 คนเริ่มซ้อมบาสอย่างสนุกสนานโดยไม่รู้เลยสักนิดว่าแววตาโหดร้ายดุจดั่งปีศาจจับจ้องพวกเขาอยู่ ร่างสูงผมสีแดงที่ยืนจับจ้องเด็กหนุ่มทั้ง 2 อย่างไม่ว่างตาริมฝีปากถูกขบอย่างแรงจนเลือดเริ่มไหลออกมาร่างสูงในตอนนี้ในหัวไม่สนใจใดๆทั้งสินความคิดไม่กี่ประโยคลอยอยู่ในหัว
''เท็ตสึยะ ทำไมถึงยิ้มให้แต่กับหมอนั้น ทำไมถึงไม่ยิ้มให้เรา ทำไม!?''
''เท็ตสึยะเป็นของเราต่างหาก... ไม่ให้เด็ดขาดไม่ยกให้ใครทั้งนั้น!''
'' อภัยให้ไม่ได้ อภัยให้ไม่ได้ อภัยให้ไม่ได้ !''
'' ฉันไม่ให้อภัยสุนัขที่ทรยศเจ้าของเด็ดขาด!''
ฉันจะต้องทำให้นายมาเป็นของฉันคนเดียว เท็ตสึยะ...หึ..หึ
ร่างสูงพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเหลือบหางตามองเด็กหนุ่มร่างบางเป็นครั้งสุดท้ายและเดินหายเข้าไปในความมืด
………………………………………………..
วันต่อมา ณ สนามกีฬาในช่วงเช้าจะเป็นเวลาซ้อมของนักกีฬาทุกคนในโรงเรียนมัธยมต้น เทย์โคว แน่นอนชมรมบาสของเราก็ซ้อมกันอยู่เช่นกัน
'' ไดจัง! พักก่อนเถอะ! ''
โมโมอิ ชัทสึกิ ผู้เป็นเพื่อนสมัยเด็กของอาโอมิเนะและปัจจุบันก็เป็นผู้จัดการทีมปฎิหาริย์นั้นเอง
''อาโอมิเนะคุงน้ำครับ''
คุโรโกะพูพร้อมยืนขวดน้ำให้อาโอมินะ
'' ขอบใจ เท็ตสึ''
อาโอมิเนะรับน้ำมาและกระดกดื่มอย่างทันที
'นาย.... ไม่สนใจฉันอีกแล้วน่ะเท็ตสึยะ นายสนแต่หมอนั้นจริงๆสิน่ะ.... '
..........................................................
ช่วงเวลาเย็น อยู่ในช่วงที่ห้องของคุโรโกะเลิกเวลาเรียนพอดี ขณะที่ร่างบางกำลังเก็บอุปกรณ์การเรียนเข้ากระเป๋า ร่างสูงก็เดินเข้ามาอย่างช้าๆ และยืนใบหน้าคมเข้าชิดใบหน้าของร่างบางทันที ก่อนจะประทับริมฝีปากหนาลงบนปากที่หวานและอ่อนหนุ่มของร่างบางเบาๆ ร่างบางถึงกับสะดุ้งพยายามขัดขืนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะถูกแขนแกร่งรวบแขนทั้ง 2 ข้างไปข้างหลัง ลิ้นร้อนของร่างสูงควานหาความหวานไปทั่วปากของร่างบาง แต่เมื่อเห็นร่างบางเริ่มหายใจติดขัดพร้อมใบหน้าที่แดงเข้มก็ยอมผละออกอย่างเสียดายก่อนจะใช้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากของตัวเองช้าๆ
''แฮ่ก..แฮ่ก..ทำอะไร..น่ะครับ..อาคาชิ..คุง..แฮ่ก''
''สวัสดีตอนเย็นไงล่ะ เท็ตสึยะ ''
ร่างสูงตอบพลางเอียงคอและส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ร่างบาง ทำให้ร่างบางของเราหน้าแดงหนักกว่าเก่า
''ทำแบบนี่ ทำไมครับเนี่ย? ''
ร่างบางเอ่ยถามออกมา แทนที่จะได้คำตอบกลับมากลับกลายเป็นร่างสูงแสยะยิ้มชวนน่าขนลุกกลับมาแทน
''ทำไมเหรอ? ก็เท็ตสึยะเป็นของฉันนี่นา เป็นของฉันคนเดียว..และจะเป็นไปตลอดกาล ''
''อาคาชิ..คุง?''
''เอ้า! ลองพูดออกมาสิว่า รักฉันน่ะ เท็ตสึยะ''
'' เอ้ะ!? ''ร่างบางอุทานออกมาอย่างงงๆจากนั้นก็โดนร่างสูงเชยคางดึงใบหน้าหวานเข้ามาใกล้มาขึ้นจนสามารถสัมผัสลมหายใจได้ย่างชัดเจน และประทับริมฝีปากลงไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้รุนแรงยิ่งกว่าเดิม ความหวานภายในปากนั้นเพิ่มมากขึ้น หลังจากนั้นพอเห็นร่างบางเริ่มทนไม่ไหวก็ผละริมฝีปากออกอีกครั้ง น้ำลายใสๆที่ไหลเย้อมยืดเป็นสะพานเชื่อต่อริมฝีปากของทั้ง 2 ร่างสูงก้มลงใช้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากของร่างบางอย่างอ่อนโยน
''เอ้า..จะพูดได้รึยังเอ่ยเท็ตสึยะ?''
''แฮ่ก..แฮ่ก.. ผม..รักอาคาชิคุง รักที่สุด...แฮ่ก..แฮ่ก''
จบค่ะ
นิสัยแปลกๆไปรึเปล่า
คุโรเหมือนใจง่ายไปมั้ยค่ะเนี่ย!? อ้ากกกก! =[]= เครียดกับนิสัยจริงๆ!!
หนูบรรยายห่วยมั้ย TTOTT
ไม่มั่นใจว่าตรงกับที่หวังรึเปล่า หากผิดอะไรหรือไม่ถูกใจอะไรเราขอโทษด้วยนะค่ะ _ _))
ความคิดเห็น