Max Payne

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1: Roscoe Street Station(part1)

Part 1: The American Dream

-----------------------------------

Chapter 1: Roscoe Street Station

---------------------------------------

ผมมีเวลาอันน้อยนิดที่จะทำงานใหญ่ในครั้งนี้

ผมพยายามค้นหาแหล่งต้นตอของยาเสพย์ติดพวกนี้ให้ได้เร็วที่สุด

มีเพียง อเล็กซ์ และ บี.บี. ที่ผมสามารถจะติดต่อได้ตอนนี้ พวกเขาเท่านั้นที่รู้ว่าผมกำลังย่ำแย่

"นี่บี.บี. มีเรื่องด่วนเกี่ยวกับ แจ๊ค ลูปิโน่ คุณต้องไปหาอเล็กซ์เดี๋ยวนี้ ที่สถานีรอสโค สตรีท"

ตั้งแต่แฝงตัวเข้ามา นี่ก้อนานมากแล้วที่ผมไม่ได้เจอกับอเล็กซ์

อากาศข้างนอกลดลงเร็วมาก มันเยียบเย็นเสียยิ่งกว่าหัวใจของปีศาจร้าย ลูกเห็บตกลงมามากมาย

ทุกคนรีบวิ่งเข้าบ้านราวกับว่าจะไม่มีพรุ่งนี้อีกแล้ว

ส่วนผมก้อทำอะไรไม่ได้มาก เมื่อผมอยู่บนรถไฟใต้ดิน

ความรู้สึกเข้ามาปะทะราวกับว่าถูกยิงเข้ามาที่ใบหน้า บางอย่างมันไม่ถูกต้อง

แบเร็ตต้าที่ใต้เสื้อโค้ทอยากจะออกมาโชว์ลวดลายเสียที แต่ประตูรถไฟปิดอยู่ และกำลังเคลื่อนที่

จุดหมายต่อไป สถานีรอสโคสตรีทและอเล็กซ์

ผมลงรถที่สถานีรอสโค สตรีท มันเงียบสงัดราวกับว่าถูกทิ้งร้างเอาไว้นานแล้ว

ทางขึ้นสู่พื้นดินถูกปิดเอาไว้ แล้วผมจะไปไหนได้ ผมตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปในห้องที่ตรงข้ามกับทางขึ้น

ผมผลักประตูเข้าไป มีคราบเลือดเป็นทางยาวเข้าไปยังประตูอีกบานตรงหน้าผม

และที่ผนังมีรอยกระสุนปืนปรากฏอยู่ 2-3 นัด

ผมจึงตรงเข้าไปเปิดประตูอีกบานโดยไม่รอช้า

คราบเลือดที่ผมเห็นตอนแรกนั้นไม่ใช่ของใครอื่น มันเป็นเลือดของเจ้าหน้าที่สถานีแห่งนี้

ผมรอช้าไม่ได้อีกแล้ว ผมต้องไปพบอเล็กซ์อย่างด่วนที่สุด

ผมชักแบเร็ตต้าคู่ใจออกมาและสำรวจจนทั่วห้อง

ผมได้ยาระงับปวดมากระปุกหนึ่งกับกระสุนปืนอีกนิดหน่อย

จากนั้นผมจึงหันหลังกลับและออกจากห้อง ขณะนั้นเองเสียงพูดคุยของชาย 2 คนก้อแว่วมาเข้าหูผม

ผมรั้งรออยู่ด้านในสักพัก จึงตัดสินใจเดินออกไป

ทันทีที่พวกเขาเห็นผม พวกเขาก้อสาดกระสุนเข้าใส่ผมทันที

แต่ด้วยความฉับไว ผมหลบเข้ามาในห้อง ทำให้ผมรอดมาได้อย่างหวุดหวิด

เสียงฝีเท้าของทั้งคู่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผมจึงตัดสินใจออกจากที่กำบังและโต้กลับบ้าง

ผมออกมาจากที่กำบังและเล็งปืนไปยังพวกเขาก่อนที่จะระเบิดมันออกไป

ทั้งคู่ลงไปกองอยู่กับพื้นเมื่อกระสุนผมหมดแม็ก

คราวนี้รั้วที่กั้นทางขึ้นอยู่ได้เปิดออกแล้ว ผมตรงขึ้นไป และเสียงปืนได้ดังขึ้นติดกันถึง 3 นัด

ตามมาด้วยเสียงพูดคุยของชายอีก2 คน ผมแอบดูพวกเขาจากหลังกำแพง

มีศพของเจ้าหน้าที่คนหนึ่งกองอยู่แทบเท้าของพวกเขา

คาดว่าเสียงปืนเมื่อครู่คงจะเป็นมัจจุราชที่คร่าชีวิตเจ้าหน้าที่    คนนี้ และแน่นอนผมไม่ยอมให้พวกมันรอดไปได้แน่

ผมกลิ้งตัวไปหลบหลังตู้ไปรษณีย์ที่อยู่ใกล้ๆและส่งกระสุน 2-3 นัดจาก เข้าไปอาศัยบนหัวของทั้งคู่

จากนั้นผมเดินตรงไป และเสียงชายอีกคนหนึ่งก้อดังขึ้น เหมือนว่าจะมาติดต่ออะไรบางอย่าง

เขาอยู่ด้านหลังแผงกั้น ผมจึงส่งเขาไปหาเพื่อนๆที่นรกอย่างง่ายดายด้วยวิธีเดียวกัน

ผมลงบันไดต่อมาอย่างระมัดระวัง เพราะพวกมันคงจะยังไม่ได้หมดเพียงเท่านี้

อย่างที่ผมสังหรณ์ ผมเจอพวกมันอีกคนกำลังผิวปากอย่างสบายอารมณ์ ผมจึงพามันไปกับทริปทัวร์นรกอีกคน

ตอนี้ผมมีอาวุธที่ดีกว่าแบเรตต้า มันคือ ปืนลูกซอง และผมอดไม่ได้ที่จะใช้มัน

ด้านหน้าของผมมีห้องควบคุมอยู่ และมันถูกป้องกันไว้อย่างดี ต้องมีคนใส่รหัสประตูจึงจะเปิดได้

ผมไม่ได้ใส่ใจนัก มันไม่เกี่ยวกับผมนี่ ผมจึงเดินไปประตูรั้วที่มีป้ายว่า ซ่อมบำรุง ที่อยู่ใกล้ๆกัน มันแง้มอยู่

ผมผลักประตูและเดินลงไปตามบันได เสียงพวกมันดังขึ้นอีกแล้ว ดูเหมือนว่าที่นี่จะถูกควบคุมไว้อย่างนั้น

ผมหลบอยู่หลังกำแพงตามเคย ผมเห็นพวกมัน 1 แต่น่าจะมีมากกว่านั้น

ผมกระโจนออกจากกำแพง และยิงปืนลูกซองใส่มันนัดหนึ่ง เขาหลบเข้าไปในห้องที่อยู่ด้านหลัง

แต่แล้วก้อมีอีกคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาผม เขาจะยิงผม แต่ผมไวกว่า เขาจึงถูกแรงอัดกระเด็นไป

ผมตามชายคนแรกไป อย่างระวังที่สุด ผมไม่รู้ว่าในนี้มีอยู่กี่คน เพราะมีเสียงฝีเท้าย่ำอยู่ตลอกเวลา

ผมจึงกระโจนออกไปสาดกระสุนใส่ไปชุดหนึ่ง เกินคาด เสียงฝีเท้าเงียบไปผมจึงค่อยๆขยับออกไปหาที่กำบังอื่น

แต่แล้ว กระสุนก้อถาโถมเข้ามาใส่ผมอย่างไม่หยุด ผมรีบหมอบลงหลังถังขยะที่กองอยู่แถวนั้น

ผมเห็น เขามีแบเร็ตต้าคู่ และก้อกระหน่ำยิงไม่หยุด

เมื่อกระสุนเขาหมด ผมจึงฉวยโอกาสนี้ออกไปโต้คืน เขารับกระสุนปืนผมไปเต็มๆ 5 นัด และแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

เมื่อเรียบร้อย ผมเดินเข้าไปหาพนักงานที่นั่งหลับอยู่

แต่อนิจจาเขาไม่ได้หลับอย่างที่ผมคิด ตัวเขาเย็นเฉียบ และอ่อนปวกเปียก เมื่อผมปล่อยมือเขาก้อหล่นจากเก้าอี้

ผมมองหาทางรอดอื่น ผมเจอทางที่ทอดยาวไปสู่ประตูรั้วบานหนึ่ง

ผมเดินตรงเข้าไปทันที แต่เหมือนว่าพวกมันจะเฝ้าอยู่ แล้วผมจะออกไปได้ไง

ผมใช้ความคิด กวาดสายตามองไปรอบๆ อืม...

ใกล้ๆพวกมันมีถังแก๊สอยู่

ผมรีบขยับออกมายิงปืนใส่ ได้ผลเกินคาด พวกมันกระเด็นไปคนละทางสองทาง จบกันเสียที  

มีประตูอีกบานรอผมอยู่ แต่ประตูรั้วที่กั้นผมกับประตูบานนั้นมันถูกลงกลอนไว้ ทำไมต้องเป็นอย่างนี้ไปเสียทุกที...

*-*-*-*-*-*-*