นายน้ำแข็งใส กะ ยัยหวานเย็น

ลำดับตอนที่ #3 : กลับบ้าน

หลังจากกินข้าวเที่ยง วันทั้งวันผมก้คิดเอาแต่ว่าวันนี้ตอนกลับบ้านจะเเกล้งยัยฟ้ายังงัยดี

และแล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียน

ปกติผมเลิกเรียนแล้วต้องรีบไปรับยัยฟ้า เพราะวันไหนไปช้า เวลานั่งรถ คุณเะอเค้าจะบ่นไปตลอดทาง

วันนี้ก็เช่นกันผมเผลอคุยกะเพื่อนนานไปหน่อย

ฟ้า – "นัท ทามมายวันนี้มาช้าจัง ชักฉุนแล้วนีาเนี่ย"

ผม – "เห้ย อย่าเพิ่งฉุน ไม่อยากฟังเทศน์"

ฟ้า – "เด๋วเหอะ! มาว่าเค้า"

ผม – "555+ ก็เห็นบ่นทุกทีอ่ะ"

ฟ้า – "เดี๊ยะๆ"

พูดแล้วไม่ทันไร ฟ้าก็ยัดมือนุ่มๆเข้ากลางหลังผมเต็มๆ ดัง "ตุ๊บ!"

ผม – "โอ้ยๆๆ พอๆๆ เจ็บๆๆๆๆ"

ฟ้า – "ก้มาว่าเค้าก่อนทามมายละ"

ผม – "โอ๊ย คราวหลังจะไม่ว่าแล้วจ้าๆ" (เชื่อดิเด๋วก็มีอีก)

ฟ้า – "งั้นรีบกลับกันเหอะ วันนี้มีงานเยอะแยะ แล้วนัทต้องไปทำงานด้วยไม่ใช่หรอวันนี้อ่ะ"

ผม – "เออ...จริงด้วย ตาละว้า สายแน่งานนี้"

จากนั้นผมก็บิดมิดตามเสต็ป

พอถึงบ้าน

ฟ้า – "พรุ่งนี้มารับเช้าๆนะ"

นัท – "ปกติก็เช้าอยู่แล้วนี่ ฟ้าอ่ะช้าเอง"

ฟ้า – "เดี๊ยะ! เจออีกตั๊ปหรอก"

แค่พูดเท่านั้นแหล่ะผมรีบเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด รีบออกไปทำงานก่อนที่จะโดนพลังหมัดของยัยฟ้า

"สายยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!" ขับไปบ่นไป (กุท่าจะบ้า)

ถึงภัตคารอาหารญี่ปุ่น

"มายสายเชียวนะ นัท เด่วปั๊ด หักเงินเดือนซะเลยนี่" ลุงเจ้าของร้านออกมาต้อนรับอย่างมีมิตรเจ้งงงง (กุจะบ้ารอบ2)

ผม – "ก้รถมันติดนี่ครับ ผมบิดมิดแล้วนะ ฝ่าไฟแดงมาด้วย" (แก้ตัวคราวนี้จะรอดมั้ยเนี่ย

ลุง – "แน่ใจหรอ ได้ข่าวว่าไปติดหญิงข้างห้อง ไม่ใช่เรอะ" (อ้าว...ไอ้ลุง ปาก แล้วมั้ยละ)

ผม – "เห้ย ลุง เอามาจากไหนอ่ะ มั่วๆ ผมไม่เคย" (กุไม่สาบานน๊า)

ลุง – "เอาเหอะๆ ไปทำงานๆๆๆ" (รอดแล้วกุ)

ปกติแล้วผมทำงานตั้งแต่ 6 โมงถึง ตี 2 ทุกวัน จันทร์ พุธ ศุกร์

ช่วยไม่ได้นี่เนอะ ดันหนีออกจากบ้านเอง 555+ สมน้ำหน้าตัวเอง (กุท่าจะบ้ารอบ3)

ตี2  เป็นเวลาที่ดีใจที่สุดในรอบวัน เพราะ เลิกงานนั่นเอง

ผม - "ได้กลับบ้านแล้วโว้ยยยยย"

ลุง – "เอ็งจะโวยวายหาอะไรเรอะ กลับบ้านไปนอนไป๊ พรุ่งนี้ตองเรียนไม่ใช่เรอะ"

ผม – "คร้าบๆๆ"

ตั้งแต่แม่ของผมเสียไป ก้มีลุงเจ้าของร้านที่แหล่ะ คอยเป็นผุ้ปกครองให้ คอยเอาใจใส่ให้ ยังกะ พ่อจริงๆ (ดีกว่าพ่อจริงๆด้วยซ้ำ)

ห้องพัก

ห้องยัยฟ้า อยู่ก่อนหน้าห้องผม เวลาเดินผ่านจะเข้าห้องผมต้องเผ่านห้องฟ้าก่อนละครับ

พอเดินไปถึงห้องของยัยฟ้า ผมสังเกตุว่าไฟยังเปิดอยู่

ผม – "ฟ้า.....ยังม่นอนอีกหรอ นี่ก็ดึกแล้วน๊า"

ฟ้า – "ก็ทำงานอยุ่อ่ะจ่ะ นัท นอนไปก่อนเหอะ อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว"

ผม – "โหยย...นอนดึกระวังแก่เร็วนะ" (น่าน...เเซวให้ 1 จึ๊ก)

ฟ้า – "เด่วคืนนี้ไม่ได้นอน" (ไม่ได้นอนเลยเรอะ 555+ หื่นขึ้นแล้วกุ)

ผม – "เอาจริงเด่ะ เอาเราไม่ต้องนอนเลยร่อ ฟ้าจะไหวหรอ" (หื่นนนนน)

ฟ้า – "อ้ายยยนัทบ้า ทะลึ่งๆๆๆๆ เค้าม่ายคุยด้วยแล้ว" (เห้ย...งอนแล้วเมิงชิบหายละกุ)

ผม – "โอ๋ๆๆ ฟ้า อย่าโกรธนัทเลยน๊า นัทแค่ล้อเร่นเอง จริงแล้วนัทเป้นห่วงฟ้านะ" (เอาละวะ ง้อหน่อย)

ฟ้า – "จริงหรอ......" (อ้าว เป้นไรไปอีกวะ)

ผม – "จริงหรอ? หมายถึงอะไรหน่ะ"

ฟ้า – "ที่ นัท บอกว่าเป็นห่วงฟ้าหน่ะ....พูดจริงหรอ" ( O.o อารายกันเนี่ยยย )   

ผม – "ก็........(เอางัยดีวะกุๆๆๆๆ).....ก็จริงอ่ะ"

และแล้วเราสองคนก็เงียบกันไปพักใหญ่ และแล้วก้มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อ๊ะ! ของผมเองนี่หว่า

ผม – "ฮัลโหล ไม่ว่าง นอนแล้ว แค่นี้นะ" (โทรมาทะมัยตอนนี้วะ)

ฟ้า – "เอ่อ...ฟ้าไปทำงานต่อก่อนแล้วนะ นัทไปนอนก่อนเถอะ เด๋วตื่นสายไม่รู้ด้วยนะ"

ผม – "อ่ะ...เอ่อ...อื้มๆๆ แล้วฟ้าก็รีบนอนนะ เด๋วตื่นสาย"

และแล้วผมก็เดินออกมาหน้าห้องของยัยฟ้า และต่อเข้าห้องผม ตรงเข้านอนทันที (แล้วไม่อาบน้ามเรอะ)

ในใจคิดถึงเรื่องของวันนี้............คร่อก........