คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : สี่เสาเข็ม ก้าวผ่าน เบสรันเนอร์
๖สี่เสาเ็ม ้าวผ่าน เบสรันเนอร์
หลัรับประทานอาหารเ้า อาวาฬลมือัารับศพผู้ล่วลับ โยยมือห้ามมิให้สาวน้อยเ้ามายุ่วุ่นวาย ไม่อยาให้เธอมาูุยายเสีย้วย แ่ว่าพอทั้สอระาลาถูัน้วยวามื้อรั้นอมาลิเวีย พบว่าในห้อุยายไม่มีร่าุยายอยู่บนเียแล้ว รอบเียมีแสละออสีเหลืออ่อนา ล้ายร่าายสูสลาย
มาลิเวียบอว่าอนุแม่าไป ท่านเอ็ลายเป็นละออแสเหมือนุยายในยามนี้ อาวาฬยืนมออย่าเยาและวยโอาสมิให้มาลิเวียเผยสีหน้านาฟ้าหลั่น้ำา ยร่าระ่ายาวพุ่ออไปเล่น้านอ
“ฮาๆ”
“…”
พอเล่นนร่าสาวน้อยอ่อนแรและรู้สึ่วหาว อาวาฬอุ้มร่าบาไปวาบนเียลุมผ้าห่มเฝ้ารอนเธอหลับ และเินออมาาระท่อม แววาไร้วามรู้สึเหลียวมอประูระท่อม พลันหันร่าเินเ้าป่า ผ้าพันอพลันสะบัไปเป็นรัศมีวลมเสมือนหานาเือ
สิ่ที่มาลิเวียมิทราบเี่ยวภูเาหิมะที่สูที่สุือ มันมิไ้มีเพียวามสูพอที่ะมาสร้าป้อมปราารยามมีศึสรามและมิไ้้อย่านาไม่มีสิ่วิเศษมาออาศัยพึ่พิ
วันเมาาวพัมาเยือนผ่านร่าิวิา วามหนาวเย็นระับมนุษย์มิอาเินัวเปล่า ลับไม่ส่ผลร้าย่อร่าอาวาฬ อาวาฬย่าเท้าฝ่าเม บนพื้นหิมะมีรอยเท้าสี่เหลี่ยมสอุเป็นทาสายามหลั
ยามลมะวันพัพาสู่ภูเา อาวาฬเริ่มาวนไปทิศาวาระท่อม เินผ่านหออยที่ัวเอหลับำศีลผ่านไปสัพัะเอผาหินที่พัถล่ม ัาทาเินทำให้เิ่อเหวยาะ้ามผ่านสำหรับสิ่มีีวิแสนธรรมาอย่ามนุษย์
ระทั่เินมาสุปลายทา อาวาฬย่อร่าระโ้ามไปอีฟาภูเา วามห่าาฟาที่อาวาฬยืนไปอีฟานั้นประมาสี่เมร เป็นไปไม่ไ้ที่ารระโปิะโ้ามไปถึ เป็นไปไม่ไ้เลยที่ะให้สาวน้อยมาโเล่น
อาวาฬเินหน้า่อ ้นไม้แห้ไร้ใบิ่้านสีน้ำาลเ้ม นหายาวเาะิ่ไม้พลาเอียอมออาวาฬ บรรยาาศรอบัวอร่าาวแปรผัน่าไปาเิมยามที่มิมีใรมาเห็น วามเย็นาและสบนิ่ปรา
มาถึปาถ้ำลับแล ถ้ำในภูเาหิมะูะมีวามลึมาพอสวรและแล้วร่าาวพลันระโลไปเหยียบพื้นหิมะบา ระแสลมระพือยามร่านั้นระทืบพื้นอย่ารวเร็วและนิ่มนวล บริเวปาทานถึ้านอถ้ำมีลำธารน้ำใส ไหลออมาาภายในส่วนลึอถ้ำ ลำธารวิเศษที่เทพแห่สายน้ำมอบแ่สาวน้อย ัวสาวน้อยมิเยรู้เลยว่ามันมี่ามาว่าทอำเสียอี
อาวาฬริ่สู่ใว้า้นำเนิลำธารน้ำ ามวามริที่ว่ามนุษย์ธรรมามิอาสัมผัสถึสิ่อวิเศษไ้ทุน นับแ่อีลำธารนี้มิเยปราแ่สายาผู้ใมันมีมา่อนทหาระมาสร้าปราาร ระนั้นเทพแห่ภูเามิอยามอบมันให้มนุษย์ึไ้่อนมันไว้อย่ามิิ หลบาวามั่วร้ายที่เรียว่ามนุษย์
หลัาสิ้นสุสราม ลำธารน้ำใสพลันลับมารินไหลมอบน้ำสะอาให้แ่ผู้รัสันโษอย่ารอบรัวมาลิเวีย มาลิเวียเป็นลูรัอเหล่าทวยเทพสินะ
ภาพบ่อน้ำพุราวับบ่อปลาวาไว้ใลาแอ่น้ำื้น อาวาฬย่ำเท้าลบนสายน้ำใสที่มีแสสีเียวอ่อนำลัเรือแสสว่า แสมรามส่อประาย เพานถ้ำสู เสียเท้าสัมผัสน้ำั
“…”
(อรับไว้นะ)อาวาฬหยิบหินศิลาใสเสมือนเพร ออา้นบ่อน้ำพุ ศิลาสีมรใสส่อระยิบระยับ สาแสสลัวและลิ่นอายพลัวิเศษทั่วทั้บริเวถ้ำ ระแสน้ำที่ไหลาบ่อน้ำพุ่อยๆลลและหมลในที่สุ น้ำในแอ่น้ำ็ึมหาย ร่าาวเ็บ้นำเนิลำธารน้ำลในผ้าพันอ บอลาและออาถ้ำ
แสสนธยาแผ่สาสยายราวผ้าพันอสีน้ำสมุทร ระทั่อาวาฬระโ้ามโหินรูปร่าล้ายหัวมัรและพลิัวหมุนเท้าเหยียบิ่ไม้บา เ้าัวายามอลุ่มเมที่พัระทืบร่าราวว่ามันะลืนินลท้อเทพแห่นภา ทิ้ัวลพื้นไอาวะหลบอบอวล
ภูเาสูสุ นับา้านอระท่อมยายหลานหันหน้าออาระท่อมและยแนาวึ้น วนาวาไป้าย ือ หออยปราาร ถ้ำลำธาร และุที่ร้ามับระท่อมอี้าน(หลัเา)ือ แท่นพิธีรรม เหุใภูเาลูนี้ถึมีวามหลาหลายเยี่ยนี้ อาวาฬใ้เส้นทาที่นยาะย่าเท้าเ้ามา วามันและวามหนาอพื้นสามารถลาผู้มาเยือนลไปหาเทพแห่วามายไ้ล่าวโทษ วาม่าอระับแสให้เห็นว่า บริเวแท่นพิธีมีวาม่ำว่าระท่อมและเป็นสิ่่อสร้าที่มีารสร้าสรร์้วยวามวิิระาร เหนือว่าฝีมือ่า่อสร้าอมนุษย์
ลานว้าประมาห้อรับแ ะที่อาวาฬำลัเินทิ้รอยเท้าไปใลาแท่นพิธีย่อม้อหยุร่าให้ับอาารหนาวที่เ้าัวมิอารับรู้หรืออาะไม่อยารับรู้
หันหน้ามอรอบาย พื้นหินสลัลวลายภาษาโบรามีเล็หิมะเาะเ็มไปหม ร่อรอยวามเ่าแ่รุ่นเพื่อนอเทพอาวุโสยัวนไปเลี้ยเหล้า เทพอาวุโสือเทพที่มีัวนอยู่มานาน่อนที่ลูหลานเทพ่าๆะลานและเินไ้ เป็นเทพที่ไม่เยมีใรเห็นประุอาารธาุและมีสาวที่ายามันไปนานแล้ว ยามนี้ผู้นะนับถือศรัทราหรือไม่ อาวาฬร้านะใส่ใ
ลานพิธีและัวแท่นพิธี สามารถบอไ้ถึวามเื่อที่มี่อนประวัิศาสร์ นานพอะแสให้เห็นว่า นสมัยนั้นลทุนมาสร้าไว้ สถานที่ยาะเ้าถึและปลอภัยัาับโลภายนอ ไม่อยาให้ผู้ใและสิ่ใมารบวนแหล่พลั พลัวามเื่อที่สามารถทำไ้ทุอย่า เทพไร้นามเพราะอาวาฬมิรู้ั
ราวเทพไร้นามะอยาพูุยับร่าสีาว ัวนผู้มิอาแะ้อและารอยู่ที่ผิเพี้ยน ลุ่มเมพัั่ลื่นัเ้าลานพิธี เล็หิมะลอยละล่อ อาวาฬหยิบปลาทูาแนอบอุ่น นมรสหวานาัวอล์รา(สัว์แถบใ้ รูปร่าล้าย หมีผสมวัว นสีาว และมีนิสัยรัผู้น)และบท้าย้วย ผลไม้อย่า ล้วยหนึ่หวี มิรู้ว่าเทพไร้นามะมอบหรือไม่ อาวาฬึวา ถ้วยุบเห็ร้อนๆไว้้า เรื่อเ่นที่ไม่รู้ว่าะเ่นให้ใร
เทพไร้นามหรือระทั่ไร้ัวน อบสนอ้วยารใ้สายลมพัหิมะึ้น อาวาฬมิรู้เทพอ์ใมาสถิ ที่แห่นี้ เพราะ้วยสาเหุว่าัวเอมิใ่นท้อถิ่น หามีำนานเรื่อเล่าใ เอ่ยถึเทพไร้นาม สัวันอาวาฬ้อลับมาพูุยเล่นเป็นเพื่อนพระอ์ สัวัน
“(หวัว่าะพบันอีนะ)”
…ะเฝ้ารอวันนั้น…รับรู้ถึวามิที่ไร้ที่มา อาวาฬเหลียวหลัและหันร่าไปยืนมอ แสะวันสีาวและผืนหิมะว้าไพรศาล เป็นภาพที่สวยาม สวยมาริๆ…
ำนวนรั้หรือำนวน บอถึารไปไ้มา ไล น้อย สั้น หรือ อาเป็นเ่นนั้น เพราะเสมือนว่าพวเธอยัมิไ้เริ่มเินเสียริ หาิว่าเป็นารทำาน ฝีมือพวเธอพึ่ำลัทำั้นอนเรียมาร พึ่เริ่มเรียมารเินทาอันยาวไล ไม่รู้ว่า้อใ้เวลานานเท่าไหร่ ้อไปไลแ่ไหน ถึะามวามหวัไ้ทัน
ิวิาที่แม้ัวนะยัมิเปิเผยและหาผู้อื่นมิรู้ัมัน อาวาฬเออาอบำถามไม่ไ้ว่าัวเอืออะไร เพราะมันเอไม่รู้ััวเอ ะามรอยวามฝันเลือนรา มีเพียสิ่นี้ที่เท่านั้นัเน
อาวาฬยับร่ายืนประันหน้าับฝูเสือเี้ยวาบโพลน วาสิ่สาสีเหลือมีวามเี้ยวโรธและหิวระหาย เนื่อาพวมันรับรู้ถึารลุล้ำาสัว์ัวอื่นมาในอบเถิ่นอาศัย เสือเี้ยวาบโพลนรลำอมีแถบำวาเป็นรอย รเล็บแหลมมและเี้ยวสอเี้ยวที่ยาวยิ่ว่าฟันี่อื่น ล้ายเสือโร่ยุน้ำแ็ที่อาวาฬเยไ้ยินผ่านหูมา
ระทั่อาวาฬแสออถึารมาเยือน้วยไมรี ารยแนสอ้าในท่ายอมแพ้อผู้ร้ายยามโนทหารล้อมูไม่่วยลายวามหวาระแวอพวุเสือลสัหย วาสามู่ หวำลั้อเม่นมาที่เ้าัวปัหา อาวาฬเห็นท่าะไม่อารับารไว้เนื้อเื่อใาเ้าถิ่น ึพยายามิหาวิธีลายปมปัหา นึแล้วย่อมลมือ ับพลันร่าาวล้มทิ้เ่ามพื้น ท่าแสเำนว่า (มาอย่าสันิ รุาเ็น้ำลายและหุบเล็บ้วย)อย่าว่า…ระนั้นูไม่ส่ผลเอาเสียเลย
(เอาละ)อาวาฬรุ่นิในใ หาวิธีที่เห็นมาไม่สามารถใ้ับเสือินเนื้อที่เล่นเอาแ่้อะเมือบอย่าเียว ้อเปลี่ยนัวเลือที่มีมาสี่้อ ้อแร ทำท่าำยอมับทหาร ือ ำอบที่ผิ ึเหลือัวเลือสาม้อ ้อสอ ร้อเพลใหู้มีอารม์ศิลป์ ้อสาม ปาหิมะใส่เป็นเิแสว่ามาเล่นันเถอะ ้อสี่ หนี หนี หนี ทำามสาม้อแรไป็เป็นเหยื่อมื้อเย็นให้พวมัน อาวาฬส่ายหน้า สมอนึอะไรมิออเลย
ร่าสีาวำลัเผิสถานาร์ยาะหาทาออ ามเ็บอวิเศษสำเร็ มภาพเทือเาหิมะับเทพไร้นามสำเร็ เหลือแ่่อรอออเล็ๆน้อยๆาลุ่มผู้ล่าฝั่้ายอระท่อม ็เป็นอันบภาริารเรียมัว แ่ว่า้อผ่านอันนี้่อนึสามารถ ีาบาทล่อสำเร็ไ้
รปาถ้ำเสือาว อาวาฬเพีย้าวเท้า้ามเปุป พวุเสือเป็นใออมา้อนรับปับ ัวุเสือให่นาวัวสอัว น่าาน่าลัวและุร้าย มีวามเป็นสัว์ินเนื้อแ่ำเนิ ไม่มีวามเป็นสัว์ินพืเือปน สัว์ินเนื้อล้วนๆและมันำลัะเอาอาวาฬไปเป็นอาหาร อาวาฬิว่าัวเอินไม่ไ้หรอนะ เนื้อิวิาไม่อร่อย
เสือเี้ยวาบโพลนสามัว ัวผู้ ำลัเินรอบัวอาวาฬไปนละทิศ เป็นรูปแบบับเหยื่อทีู่ะมีำนวนผู้ล่ามาว่าผู้ถูล่าถึสามเท่า อาวาฬว่าัวเียวเอานะไม่ยา แ่สามัว้อัไม้มาฟาริๆ
ุเสือรหน้า้อมอใส่อาวาฬเพื่อ่มู่ ุเสืออีสอัวประบ้า อาวาฬเิว่าะไม่ปล่อยให้หนี พวมันพร้อมระโนระาหัวลมๆไ้ทุลมหายใ
ราวอาวาฬลุึ้นยืนและทิ้แนแนบลำัวอย่าสบายและสบ ารละเล่นล้ายปิาล ระแสลมพัให้ผ้าพันอโบวั ระบำอิวิาสรรพสิ่ไม่ทราบว่าืออะไร เริ่มแส
ุเสือาวัวพี่ ระโนอ้าปาะเ็หัวอาวาฬ พุ่มาเร็วโยไม่ส่สัาเือนล่วหน้า อาวาฬย่อัวละที่ร่ายัษ์พุ่้ามศีรษะและเ้ัวึ้นมือแบลำัวเสือาวและยพลิไป้าหลั ้วยท่ายน้ำหนั
เป็นไปไ้ ไม่เลยสำหรับนธรรมา ลับันสำหรับสิ่มีีวิที่ฟ้าผ่าใส่ัวไม่ไหม้ โนไฟนรเผา็ไม่าย มันือเรื่อธรรมา อาวาฬรับมือับสามุเสือัวผู้อย่าเบามือ ้วยลีลานุ่มนิ่ม ใ้มือผลัและเบี่ยัวโยหลบ พวมันไม่่าาลุ่มนเมื่อวัน่อน อาวาฬยัไม่หยิบอาวุธประำัวออมาใ้ อาวุธประำายที่เหน็บไว้้าเอว มีสั้นสอเล่ม
รับมือับเสือาวสามัว้านอ ผ่านไปนานนะวันอยาะลับบ้านนอน เมาวพัมาหลายรอบเินะนับ อาวาฬพลิร่ายแน ี่เสือนเสือ ื่มน้ำแ้ระหาย รอนพวเสือสามัวหมแร รานี้พวมันสิ้นท่าอย่าไร้ทา่อร
ุเสือสามัวล้มนอนแผ่ร่า หายใหอบ้วยอาารสูเสียแรในารล่าเหยื่อนหมไม่เหลือสัหยา อาวาฬเอทำามพวมันโยทิ้ร่าล้มลนอนแผ่บนพื้น หน้าแหนมอฟ้า มันเอ็ไม่ไ้เหนื่อย แ่ะนอนเป็นเพื่อนนะ
รู้สึเหมือนมีอะไรมาับา อาวาฬยันลำัวส่วนบึ้น้มลมอระหว่าา พลันเอับร่าลมสีาว ปาอวบๆำลัับลำแหน่ล่อแหลมอย่าเียแ้น แ่วาลับหลับสนิทิ้วมว ูะัเ็มแรแล้วนะ
เานาให่ย่าเ้ามา้าหลัอาวาฬ ลมหายใร้อนระอุำลัหายใรหัวลม อาวาฬแลลับไปมอพลาพบับุแม่เสือเี้ยวาบโพลนัวให่ ให่มา ให่เินไปแล้ว
“(สวัสียาม…ใล้่ำนะ)”
ุแม่เสือนั่ลในท่าหมานั่ วาสีเหลือทอำสาประายวามุร้ายแ่ท่าทีะยัไม่ลมือับหัวไม่สิทั้ร่าอาวาฬะทันหัน ูุลูน้อยะยัไม่อยาเสียเหยื่อหรืออเล่นเร็วนั
เาำทาบลบนัวอาวาฬ ร่าสีาวเอียอพลายื่นมือไปับนนุ่มๆอุแม่เสืออย่ารื่นรมย์เหมือนำลัเล่นับุหมี ุแม่เสือเลิิ้วและวัามอลูเสือัวน้อย ลูเสือที่ำลัพยายามสร้าบาแผให้อาวาฬรับรู้และผละัวอออย่าห่อยๆทิ้รอยฟันเล็ไว้บนนั้น
(ฮาๆ)อาวาฬเล่นับลูเสือที่ำลัห่อยรับประทาน ท่าทามันึมมาทั้ที่พยายามับสุแรแล้วแ่ไม่อาทำให้เลือเหยื่อไหลออมาสัหย ามริ ิวิาไม่มีเลือออหรอนะ ส่วนมาพวมันิว่าัวเอไม่มีเลือไหลเวียนในร่า ำแหน่ล่อแหลมที่่าเป็นุอ่อน ็ไม่มีเหมือนัน ร่าิวิาพวมันไม่มี อวัยวะเพศ แถบทั้ร่าไม่มีอวัยวะใเลย่าหา มีแ่แน า หัวลมๆ
เล่นันเพลิน โยมีุแม่เสือนอนเฝ้าูแล ุพี่ายเสือที่หมแร็ออมานอน้านอ อาวาฬสัเว่าแ่ละัวมีแ่ัวผู้ มีัวเมียแ่เ้าัวเล็นี้ับุแม่เสือเท่านั้น
พาเธอไปสิ…ุแม่ล่าวผ่านสายาับอาวาฬ ุแม่เสือบอว่าเธอิหนี้หิสาวผู้หนึ่ไว้ เธอึยลูสาวให้ับอาวาฬ เพราะเธอรู้หรือเาออว่าอาวาฬมาหาเธอทำไม ร่าสีาวลบวามเร้นลับและพยัหน้าล
(ไ้พาหนะมาแล้ว)
ถึะัวเล็ว่าัวพี่ถึแปเท่า ระนั้นอาวาฬเอมีวิธีแ้ไ ร่าสีาวบริสุทธิ์ อุ้มลูเสือ่าพันธุ์แล้วลับระท่อม ยัไม่มีื่อสินะ ยให้มาลิเวียั้ให้ไ้ระมั…
ความคิดเห็น