คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ShadowVogel School : การบ้านชิ้นที่ 0
ก๊อก! ก๊อก!
“อื้อ....”
ร่างบางที่กำลังนอนคลุมโปงอยู่ ครางเสียงหวานอย่างรู้สึกตัว ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้นนั้งแล้วบิดขี้เกียจให้หายจากอาการงัวเงีย
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
“อานาเลีย หลานตื่นหรือยัง?”
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับเสียงอบอุ่นที่คุ้นเคย ทำให้เด็กสาวต้องลุกขึ้นจากเตียงนุ่มนิ่มเดินไปเปิดประตู และคนที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคือปู่ของเธอ ชายชราที่ใบหน้ามักจะประดับด้วยรอยยิ้มอบอุ่นทุกครั้งที่หันมามอง เขาเป็นคนที่เธอเคารพรักมากที่สุด และเขาเป็นครอบครัวที่เหลือเพียงคนเดียวของเธอ...
“คุณปู่ปลุกหนูแต่เช้ามีอะไรเหรอ เอ๊ะ!หรือว่าวันนี้จะฉลองอะไรสักอย่างเลยออกไปซื้อวัตถุดิบทำอาหารตั้งแต่ตอนเช้าเหรอคะ!?”
เด็กสาวถึงกับส่งสายตาวิ้งๆ ทำให้ผู้เป็นปู่อดหัวเราะอย่างเอ็นดูหลานสาวของตนไม่ได้ ก่อนจะเอามือไปเขกหัวหลานจอมตะกละโป๊กนึง
“โอ๊ยย หนูเจ็บนะ”
อานาเลียเอามือลูบคล้ำหัวปอยๆ น้ำตาเล็ดออกมาจากดวงตาสีมรกตคู่โต
“จะให้ฉลองเรื่องอะไรล่ะฮึ หรือว่าจะฉลองเรื่องที่หลานยังไม่รู้จักโตสักทีกันล่ะ ? ที่ปู่ปลุกหลานแต่เช้าก็เพราะแม่หนูข้างบ้านเขากำลังจะย้ายออกจากอาร์ชูเรสต่างหาก”
“เอ๋ พี่สาวงั้นเหรอค่ะ !?? ”
“อืม เธอมีเรื่องจะคุยกับหลานด้วย ปู่ว่าหลานรีบลงไปหาเธอดีกว่านะ เห็นว่าจะรีบย้ายเสียด้วย”
“ค่ะ!”
เด็กสาวรีบวิ่งลงไปข้างล่างทันที ก่อนจะกระแทกเปิดประตูเสียงดังลั่น
“พี่สาว!!”
อานาเลียตรงเข้าไปกระโดดกอดจนทำให้หญิงสาวคนหนึ่งเกือบล้ม แต่ยังโชคดีที่เธอยังทรงตัวเอาไว้ได้
“พี่สาวจะย้ายไปทำไมเหรอค่ะ ญาติป่วยเหรอ เบื่อที่นี่เหรอหรือว่ามีคนรังแกพี่??”
“ใจเย็นๆก่อนสิอานาเลีย พี่ก็แค่เรียนจบแล้วก็เท่านั้นเลยจะย้ายกลับไปบ้านเดิมน่ะจ้ะ”
“เรียนจบ??”
“ใช่แล้วจ้ะ พี่เพิ่งเรียนจบไปเมื่อเมื่อวานซืนนี่เองเลยจะมาลาน้องน่ะ โอ๊ะ จริงสิ ! โรงเรียนที่พี่เรียนอยู่คือโรงเรียนที่มีชื่อว่า โรงเรียนวิหกเงา น้องสนใจหรือเปล่าจ้ะ?”
“เอ๋ ~ โรงเรียนเหรอค่ะ?”
อานาเลียทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก คนขี้เกียจอย่างเธอเนี่ยนะ จะสมัครเข้าโรงเรียน?? เหมือนหญิงสาวจะรู้ทัน เธอแค่ขยับยิ้มบางให้แล้วจับไหล่ทั้งสองข้างของอานาเลียไว้
“อานาเลีย โรงเรียนวิหกเงาน่ะ...”
เสียงหวานทำให้เด็กสาวต้องหันขึ้นมอง ดวงตาของทั้งคู่สบตากัน
“มีขนมให้กินเยอะแยะเลยนะจ้ะ ที่นั้นก็แต่อาหารอร่อยๆทั้งนั้นเลยด้วยล่ะ”
“เอ๋ !!”
เด็กสาวอุทานเสียงดัง ได้ยินแล้วน้ำลายเริ่มไหลออกมานิดๆ
“ที่นอนก็นุ่มสบายด้วยนะจ้ะ อาจารย์ที่นั้นก็สอนได้ดีไม่เบื่อด้วย ”
“งั้นหนูจะ จะสมัครโรงเรียนวิหกเงานั้นแน่นอนค่ะ !”
“แหม ดีจัง ! งั้นพี่จะให้นี่ด้วยนะ เป็นนาฬิกาพกที่สลักตรายืนยันไว้ด้วยน่ะ เอาไว้ยืนยันการสมัครของคนที่นั้นนะ”
พูดจบก็รีบ(ยัด)ใส่ในมือเล็ก อานาเลียก้มมองนาฬิกาพกด้วยสายตาเป็นประกาย โดยหารู้ไม่ว่าพี่สาวกำลังส่งซิกให้ปู่ของเธออยู่ ที่จริงแล้วมันเป็นแผนของปู่ของเธอเองที่จะส่งเธอไปเรียนที่โรงเรียนเหมือนเด็กทั่วๆไปเสียที
เอาล่ะ!รอก่อนเถอะโรงเรียนวิหกเงา!!
________________________________
โอ้โห! นี่น่ะเหรอโรงเรียนวิหกเงาที่พี่สาวบอก ใหญ่โอเว่อร์ดีจริงๆเลยนะเนี่ย แสดงว่าข้างในต้องมีขนมอร่อยๆมากแน่ๆเลย! อ่า...คิดแล้วน้ำลายไหลติ๋งๆเลยสิเรา แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้ต้องหา...เอ่อ...หา....อ่อ หาห้องสมัครสินะ
ฉันคลี่แผนที่ที่พี่สาวเป็นคนร่างให้เปิดออกดู ไล่สายตาไปจนเจอจุดหมายที่คาดหวังไว้ แล้วพิจารณาดูอย่างถี่ถ้วนอีกที อืม...อ่า...แล้วตอนนี้ฉันอยู่ตรงไหนเนี่ย ! อ่อนี่ไงๆเจอแล้วๆ ห้องสมัครนี่อยู่ใกล้อย่างเหลื่อเชื่อจริงๆเลยนะเนี่ย ดีจัง~
“จากแผนที่เราก็แค่เดินเลี้ยวซ้ายอีก 5 ก้าว แล้วก็...”
อ่านแผนที่ไปพลางก้าวเท้าเดินตามไป ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปดู
“แล้วก็...ถึงแล้วล่ะสิเนี่ย”
ฉันรีบยัดแผนที่ลงในกระเป๋าทันที ก่อนจะมองไปที่ห้องสมัครด้วยสายตามุ่งมั่น สังเกตได้ว่ามีคนมาสมัครเสร็จออกมาตั้งหลายคนแล้ว เมื่อฉันลอดมองลอดผ่านประตูไปก็เห็นพี่ชายคนหนึ่งกำลังเต๊ะท่านั้งสูบบุหรี่อยู่
อีกแค่นิดเดียวแล้วสินะ...ที่เรา..ที่เราจะ...
จะได้กินขนมและได้นอนเตียงนุ่มๆ
“พี่ชายๆๆๆๆๆ ที่นี่โต๊ะรับสมัครใช่ไหม”
ฉันรีบโพล่งเข้าไปทันที แล้วมองคนตรงหน้าอย่างตื่นเต้น
“ใช่ จะมาสมัครใช่ไหมล่ะ”
เสียงทุ้มแกมรำคาญดังขึ้นในระหว่างที่ฉันกำลังเหล่สายตามองหาขนมที่หาเท่าไหร่ๆแล้วไม่เจอ นี่พี่สาว...คงจะไม่ได้หลอกกันใช่ไหมเนี่ย?? ไม่หรอกน่า พี่สาวออกจะใจดีจะตายไป ไม่มีทางที่จะหลอกเราหรอก!
“เดี๋ยวก่อนสิ แล้วที่นี่มีขนมอร่อยๆใช่ไหม มีเตียงนอนนุ่มๆด้วย”
ฉันถามเพื่อยืนยันความบริสุทธิ์ของพี่สาวทันที แอบเห็นว่าพี่ชายตรงหน้าเสมองไปทางอื่นเมื่อกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
“เอ่อ อาจจะมีล่ะมั้ง”
เสียงที่ตอบกลับมาทำให้หัวใจฉันพองโตขึ้นด้วยความหวัง
ขนมอร่อยๆมีอยู่จริง !!
“งั้นฉันสมัครนะ ฉันชื่อ อานาเลีย ลูเซส อายุสิบเจ็ดแล้ว ส่วนสูงก็...”
“เฮ้ยยย หยุดๆๆๆๆ ไปกรอกใส่ใบสมัครสิ ยัยหนู”
ยังพูดไม่ทันจบพี่ชายตรงหน้าก็มาห้ามไว้ซะก่อน แล้วอะไรล่ะนั้น ยัยหนู เหรอ??
“อ้าว ฉันชื่ออานาเลีย ไม่ใช่ยัยหนู จำไว้ด้วยล่ะพี่ชาย”
ฉันรีบคว้าใบสมัครที่ยื่นมาตรงหน้าทันที แล้วกระแทกเท้าเดินอย่างฉุนๆ
“อย่าลืมตรายินยอมล่ะ ยัยหนู”
เสียงตะโกนไล่หลัง ทำเอาฉันหยุดกึก คุ้นๆนะชื่อนี้
“ตรายินยอม มันคืออะไรอ่า พี่ชาย”
ฉันหันกลับไปถามพี่ชายที่ยังคงทำหน้าซังกะตายอยู่
“ก็ไอของที่มันเขียนว่าตรายินยอมยังไงล่ะ ไอของที่เธอได้มาจากคนบอกให้มาสมัครน่ะ”
คำตอบของพี่ชายทำให้ฉันหยุดคิดนิ่ง อ่อ!ตรายินยอม จำได้ว่าพี่สาวเคยบอกไว้นี่นา รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้เราจะขี้ลืมนะเนี่ย
เมื่อเงยหน้าขึ้นก็สบตากับนัยน์ตาสีทองอ่อนที่ฉายแววหน่ายๆ ทำให้ต้องพยักหน้าอย่างเข้าใจในทันทีด้วยความกลัวว่าเดี๋ยวอดกินขนม
“อื้อ ตกลง”
ฉันรีบผละออกไปกรอกใบสมัครทันที ระหว่างจดฉันแทบอดใจรอไม่ไหว ในใจเอาแต่คิดว่า...
เสร็จฉันแน่ เหล่าขนมจ๋า~!!
________________________________
แต่งสด หากมีอะไรผิดก็ขออภัยด้วยค่ะ (_ _)
ความคิดเห็น