FIT LOVE จะรักต้องกระชับหัวใจ

1

ยัยนี้ แฟนฉัน!>.^

“ฮื่อๆๆๆ....”ฉันสะอึกสะอื้นร้องไห้ด้วยความเสียใจ ทำไมนะ ทำไมฉันถึงทำอะไรโง่ๆขนาดนั้นออกไปทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องปฏิเสธ ภาพเกิดเหตุการเมื่อครู่นี้เกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัวสมองของฉัน..

30นาทีก่อนหน้านั้น ณ ห้องน้ำ

“นี่ยัยเกรน หลอนจะเอาดอกไม้ให้ใครอ่ะ? -0-“ นักเรียนหญิงผมม้าหน้าหมวยคนหนึ่งทักเพื่อน

“ไม่หน้าถาม...ฉันก็จะให้พี่ไมเคิลนะสิ๊” นักเรียนหญิงผมบ๊อบหน้าตาน่ารักสุดๆตอบ

“กรี๊ดดดด นังมารหัวใจ!!><”ยัยหมวยม้ากรี๊ดก่อนจะทำปากเบะใส่เพื่อน”ถ้าไม่ติดว่าหล่อนสวยกว่าฉันก็จะสู้ย๊ะ”

“แน่นอนนน คนสวยก็ต้องคู่กับคนหล่อสิย๊ะ-U-“ ยัยน่ารักแลบลิ้นใส่เพื่อน จากนั้นทั้งสองก็พากันเดินจากห้องน้ำไป

“บุ้ย!”ฉันบ้วนน้ำลายลงอ่างล่างหน้าก่อนเงยหน้าขึ้น และยีฟันเพื่อดูว่าสะอาดแล้วหรือยังหลังจากที่ยืนแปรงฟันอยู่ตั้งนานเพื่อแอบฟังที่ยัยสองคนนั้นคุยเรื่องพี่ไมเคิล รุ่นพี่สุดหล่อประจำโรงเรียนที่ใครๆก็ต่างพากันกรี๊ดกร๊าดแม้แต่ฉัน วันนี้เป็นวันวาเลนไทร์และเป็นวันที่สาวๆในโรงเรียนหลายคนต่างพากันเอาดอกไม้และขนมมาบอกรักคนที่ตัวเองชอบ รู้ทั้งรู้ว่าเป็นเรื่องที่งี่เง่าแต่ฉันเองก็อยากเป็นคนหนึ่งที่ได้บอกรักใครสักคน ฉันก้มลงไปที่อ่างเพื่อล้างหน้าและบ้วนปากจากนั้นก็เงยดูตัวเองในกระจก นักเรียนหญิงตัวอ้วนหนัก70โลแว่นหน่าหัวฟู ใส่ชุดนักเรียนและกระโปรงนักเรียนไซด์XL สูทสีฟ้าสว่างขับกับผิวขาวซีดของฉัน มันจึงทำให้ดูเหมือนบอลลูนที่เตรียมจะออกบินไปทุกๆที่ ฉันหยิบดอกไม้ในกระเป๋าออกมา มันเป็นตุ๊กตาดอกไม้ขนาดกลางสีแดงเด่นฉันคาดหวังว่าจะได้บอกความในใจกับพี่ไมเคิล>< อ๊ายยแค่ดิดก็ใจเต้นแล้วล่ะ ฉันหันไปจ้องตัวเองในกระจกอีกครั่งและมองซ้ายและขวาก่อนจะมั่นใจว่าไม่มีใครโผล่ออกมา

“ถึงฉันจะเป็นยัยบันลูนแต่ฉันก็มีความรัก… สู้ๆ!!” ฉันตะโกนสุดเสียงเพื่อสร้างความมั่นใจให้ตัวเองo(^_^)/

ตึ๊กตักๆๆๆ เสียงหัวใจเต้นรั่วราวกับจะทะลุออกมา ตอนนี้ฉันอยู่โรงอาหารและฉันรู้ว่าเป็นที่เดียวที่พี่เขาจะอยู่ตลอดพักเที่ยง ถึงแม้ตอนนี้คนจะซาลงบางแล้วแต่ก็มีโต๊ะอาหารโต๊ะเดียวที่มีคนหนาแน่น

“เอ่อพี่เคิลค่ะ อันนี้ช็อกโกแลตหนูทำเองค่ะ><” เด็กม.ต้นยื่นกล่องช็อกโกแลตสีชมพูให้พี่ไมเคิลที่ยื่นอยู่หัวโต๊ะ

“ขอบคุณนะ^0^”พี่ไมเคิลยิ้มก่อนจะรับและส่งต่อให้เพื่อนๆที่อยู่ข้างหลัง

ฉันยื่นมองคนแล้วคนเล่าก่อนจะตัดสินใจเดินขยับเข้าไปใกล้โต๊ะอย่างช้าๆ อ่ะนั้น!ยัยผมบ๊อบหน้าตาน่ารักที่อยู่ในห้องน้ำนิ  หล่อนเดินเข้าไปพลางกวาดสายตาและเชิ่ดหน้าทำปากเบะใสทุกคนที่อยู่ใกล้ๆ

“อ่าว ว่าไงน้องเกรน”พี่ไมเคิลทัก

“เกรนเอาขนมและดอกไม้มาให้พี่เคิลนะ^_^+”ยัยเกรนพูดพลางจิกสายตาใส่ทุกคนที่อยู่รอบๆ

“อ่อ ขอบใจจ๊ะ^0^”ขนาดที่ฉันกำเคลิ้มไปกับรอยยิ้มของพี่ไมเคิล+_- จู่ๆก็มียัยเด็กสองคนข้างหลังทะเลาะกัน

“นี่ฉันมาก่อน”เด็กเปียพูด

“ขอฉันให้ก่อนฉันจะไปเรียแล้ว”เด็กผมบ๊อบตอบ

ทั้งสองคนนั้นพากันเบียดจนเสียหลักโถมใส่คนอื่นๆจนฉันที่ยื่นอยู่วงใน กระเด็นออกไปข้างหน้าล้มแหมะลงไปกองลงกลางวงที่เว้นว่างไว้!O_O

“อ่ะ!!” ฉันล้มตึ่งกลางวงและทุกคนก็พากันเงียบ เงียบสะจนได้ยิ่นเสียงหายใจของตัวเอง เจ็บก็เจ็บอายก็อาย ฉันกวาดตามองทุกคนในขนาดที่ทุกคนเองก็ต่างพากันมองมาฉันเช่นกันแต่ไม่มีใครสักคนคิดที่จะช่วยฉัน=_=  ฉันจึงค่อยๆลุกขึ้น และปัดกระโปรงข้างหน้าที่เป็นคาบพื้นสีขาวๆออก

“( - -)(- - )( - -)(- - )ซุปซิปๆ” ทุกคน

“(. . )”ฉัน  ในมือที่กำดอกไม้ไว้ตอนนี้กับกำแน่นขึ้น นี่คือถึงตาฉันแล้วหร่อ รีบๆให้รีบๆไปดีกว่า-//-

“เอ่อ.....พี่ไมเคิลค่ะ>//<”ฉันพูด

“=__=^คะ ครับ”พี่เคิลตอบหน้าซีด

“ให้ค่ะ (  _ _ )/ ”ฉันพูดออกไปเบาๆพร้อมกับยื่นดอกไม้ออกไปข้างหน้า

--เงียบ—

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

เสียงหัวเราะจากคนทั้งบริเวรระเบิดขึ้นเหมือนกับว่าอัดอันมานานแสนนาน

หน้าของฉันตอนนี้แดงกั่ม รู้ทั้งรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ ให้ตายสิฉันทำอะไรลงไป..

ฉันเงยหน้ามองคนตรงหน้าเผื่อดูปฏิกิริยาของเขา และก็พบว่า

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >[]<” พี่ไมเคิล

“บอลลูนยักษ์หล่อนกล้ามาก ฮ่าๆๆ”ใครไม่รู้ดึงเสื้อสูทของฉันจากข้างหลัง

“ขี้เหล่อย่างหล่อนยังจะมีหน้ามาบอกรักพี่เคิล ฮ่าๆๆ”

“ปึก!!” ขวดน้ำจากไหนไม่ รู้ปามากระแทกหลังฉัน

“ฮ่าๆๆๆ”เสีงหัวเราะยังคงดังต่อเนื่อง

“ชั่งกล้า!!”ยัยเกรนอะไรนั้นทำหน้าเบะปากใส่ฉัน

“ปึกๆ”ขวดน้ำอีกสองสามขวดถูกปาเข้ามาเลื่อยๆ ตอนนี้ตัวของฉันเปลียกน้ำโชกและเสื้อของฉันก็ถูกฉุดดึงจนยับยู้ยี้ไปหมด ฉันได้ยินเสียงของเสื้อที่ขาดออกเป็นรอยยาว เพราะฉันเป็นคนอ้วนเสื้อที่ใส่ของฉันมันตึงอยู่แล้วจึงอาจขาดง่ายจากการดึงของใครสักคนที่อยู่รอบๆ  โดนแค่นี้ฉันไม่เจ็บหรอกเพราะตัวฉันใหญ่จะตาย ยังไงซะฉันก็โดนแกล้งบ่อยสุดในโรงเรียนอยู่แล้ว แต่ที่เจ็บคืนคนที่ฉันรักยังหัวเราะชอบใจเหมือนฉันเป็นตัวตลก ทำไมล่ะ? แค่เรื่องบอกรักฉันไม่มีสิทธ์เลยหรือไม่มีสิทธิเหมือนใครๆเลยหร่อ กับอีแค่ฉันอ้วนแค่ไม่สวยแค่นั้น  

“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เมื่อไหร่จะหยุดขำสักทีนะ

บางอย่างเริ่มมาจุกที่คอฉันให้ตายสิ ไม่นะอย่างน้อยต้องไม่ใช่ตรงนี้ ขาที่หนักอึ่งของฉันก้าวถอยหลังช้าๆ ก่อนที่ฉันจะออกวิ่งไป เสียงหัวเราะที่อยู่ด้านหลังยังดังคงดังอยู่เลื่อยๆ ทัศนวิสัยของฉันเริ่มถูกบดบังด้วยน้ำใสๆบางอย่าง ไม่นะฉันทำอะไรลงไป ฉันมันงี่เง่าที่สุดรู้ทั้งรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นแบบนี้

“ฮื่อๆๆๆๆ....” ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ตัวของฉันสั่นเทาน้ำตาและน้ำมูกไหลออกมาอย่างไม่หยุดหยอน เสื้อผ้าที่ขาดและเปลียกทำให้สภาพของฉันตอนนี้ไม่ต่างจากหมาตกน้ำ ไม่สิ!ต้องเป็นช้างตกน้ำเสียด้วยซ้ำ

“นี่.... -_-”

“ฮื่อๆๆๆๆ…”

“ตกท่อมาหร่อถึงได้ร้องไห้? -_-”เสียงทุ้มๆของใครไม่รู้ดังมาใกล้ๆ

ฉันรีบหันไปมอง แต่ก็มองไม่ชัดว่าเขาเป็นใคร

“นะ นะ นายเป... คายTT___TTฮื่ออออ”ฉันถาม

“หยุดร้องก่อนได้ไหมฉันฟังไม่รู้เรื่อง”

“ฮือๆ แคร่กๆ ฮื่อออออTT_____TT” ฉันพยามยามหยุดร้องแต่กลายเป็นว่าร้องหนักกว่าเดิม

“ต๊อกแต๊ก ต๊อกแต๊ก”เสียงฝีเท้าของใครคนนั้นกำลังเดินเข้ามาหาฉัน และหยุดลงตรงหน้า

“=_=” เขาหยุดจ้องหน้าฉันสักพักก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแล้ว...

โปะ!!

“อ่าาา>_< หยุดนะ!” ฉันบอกด้วยความตกใจเพราะอยู่ๆก็มีอะไรบางอย่างมาแปะอยู่บนหน้าของฉัน เขาเอามือข้างหนึ่งประคองหัวฉันก่อนที่จะเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดตามใบหน้าให้ ไม่สิ! แบบนี้เขาไม่เรียกว่าเช็ดแล้วเขาเรียกว่าถู ถูต่างหาก!!!

 “อยู่นิ่งๆสิ” พูดไปพลางออกแรงถูไป

“ฉันเจ็บน่ะ!!!” พูดเสร็จฉันก็ออกแรงดันมือเขาออกจากหน้า ถึงฉันจะตัวอ้วน แต่เขาก็สูงกว่าและล่ำกว่ามาก ฉันและหมอนั้น ซึ่งเป็นใครก็ไม่รู้ยื่อยุดฉุดดึงกันอยู่สักพัก จนฉันสามารถออกมาจากพันทนาการของเขาได้ ฉันพยามขยีตาที่เลือนลางของตัวเองเพื่อปรับภาพกับแสงแดดรอบๆและจองมองเขาอย่างเอาเรื่อง-_-+ ไอ้บ้านี่ใครกันนะ ถึงฉันไม่สวยแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะให้ชายใดมาแตะต้องใบหน้าได้ง่ายๆนะ-^- ฉันมองเขาไมชัดจึงก้มลงไปขยี้ตาและมองใหม่อีกรอบ ภาพปรากฏตรงหน้าของฉันนั้น เป็นอย่างที่ฉันคิด เขาสูงและล่ำแต่สิ่งที่ฉันไม่ทันคิดคือเขาหล่อ และดูดีมาก ผมสีดำที่ใส่เยลถูกหวีเสยขึ้นไปดูสุขุมและเรียบร้อย ใบหน้ายาวรูปไข่ จมูกที่เป็นสันคมจนดูเหมือนจมูกฝรั่ง ดวงตาของเขาดูเย็นชาแต่กับดูเหมือนคนที่คิดอะไรในใจตลอดเวลา ปากของดูดีได้รูปไม่บางมากและไม่หนาเกินไปเป็นสีแดงอ่อนๆแลขรับกับผิวสีแทนของเขา

“หล่อ...=[]=”

 “หะ ว่าไรนะ??”

 “อ๋อ นายเป็นใคร-หร่อ??” วู้!! โชคดีกลับรำทัน=..=

“ฉันสิต้องถามเธอนะใคร อยู่ๆวิ่งเข้ามาร้องไห้เนี้ย-_-^”

“หะ ฉันหร่อ?-0-“ฉันตอบพลางมองไปรอบๆ และก็พบว่าตัวเองอยู่ที่ห้องเก็บอุปกรณ์หลังโรงยิมที่อยู่ห่างจากโรงอาหารไม่มากนัก

“เอ่อ...(_ _:; )”ฉันได้แต่ก้มหน้าหงุดเพราะไม่รู้จะตอบอะไรเขา

“นี่ โดนถีบตกท่อมาหร่อถึงได้วิ่งร้องห่มร้องไห้หนักขนาดนี้”

“หะ =0=?”ฉันรีบสำรวจตัวเองและพบเสื้อผ้าของฉันตอนนี้เปรียกไปหมดเกือบทุกจุด คงเป็นเพราะตอนที่ยัยพวกนั้นปาขวดน้ำใส่แน่ๆเลย

“ตัวเธอก็ใหญ่ทำไมไม่คิดจะสู้ล่ะ หรือว่าหลบไม่ทัน-_-“เขาพูดพลางเดินไปเก็บเชือกกระโดดใส่ลงไปในกล่องกระดาษขนาดกลางที่อยู่ริ่มสุดของห้อง

“...”

“นิ ฉันคุยกับเธอนะ-_-+”พูดจบเขาก็หันหน้ามาหาฉัน

“นาย...อึก”ฉันพยามยามพูดออกมาแต่สิ่งที่เร้นรอดออกมาจากปากมีเพียงเสียงสะอึกสะอืนเท่านั้น คำที่ฉันกำลังจะพูดมันอาจแท่งใจดำตัวเองมากนักจนทำให้ฉันรู้สึกจุกที่คอ ฉันสูดลมหายใจเข้าและรวบรวมเสียงทั้งหมดออกมาจากลำคอ

“นาย...นายคิดว่าฉัน ขี้เหล่มากๆๆๆๆเลยไหม”

“หะ=_=?”

“นายคิดว่าฉันขี้เหล่ขนาด...ขนาดที่ว่าไม่สามารถมีความรักได้เลยหรือป่าว?”ฉันพูดออกไปอย่างเร็วเพื่อไม่ให้เสียงสะอืนเริดรอดออกมา ฉันเงยหน้ามองเขาเพื่อรอฟังคำตอบ เขาทำหน้างงๆ และเอามือเกาหัวก่อนจะเดินตรงมาหาฉันและพูดว่า

“นิ จะสารภาพรักกันก็พูดมาจะอ้อมค้อมทำไม-__-^”

“หะ!!=0=”

“ก็เธอนะจะสารภาพรักฉันไม่ใช่หร่อ? ^^”เขายิ้ม-///-

“ฉะ ฉันป่าวนะ...มันไม่ใช่อย่างนั้น=0=^”

“ดอกไม้เนี้ย จะเอามาให้ฉันไม่ใช้หร่อ?”พูดจบเขาก็ดึกตุ๊กตาดอกไม้ในมือฉันไป อ่าาานั้นของพี่ไมเคิลนะ>< ยังไงสะฉันก็อยากให้เขาถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากรับมันก็ตามY_Y แต่อะไรของหมอนี่นะจู่ๆก็หลงตัวเองเฉยเลย-_-^ เอาคืนมานะ

“นี่!! มันของฉันนะและฉันก็ไม่ได้คิดจะให้นายด้วย=0=^”พูดจบฉันก็รีบคว้าดอกไม้กลับมา

“อ่าว เธอไม่ได้เป็นเหมือนยัยพวกคลั่งข้างนอกหร่อ?”เขาพูดพลางทำปากเบ้ไปที่ประตู

ฉันจึงเดินไปที่ประตูและมองผ่านกระจกที่ติดกับประตูออกไปและพบว่ามีเด็กสาวจำนวนมากกำลังหาอะไรสักอย่าง ตามดงต้นไม้ ถังขยะ แม้กระทั้งเปิดฝาท่อบายน้ำ=_= อะไรกันยัยพวกนั้นทำอะไร เล่นซ่อนหาหร่อ ฉันหันไปมองหน้าเขาเพื่อหาคำตอบ

“ยัยคลั่งพวกนั้น เอาแต่สระภาพรักฉันมาตั้งแต่เช้า พอเที่ยงฉันตัดสินใจไม่กินข้าวเลยมาแอบที่นี้นะ”

“แบบนั้นเขาไม่ได้เรียกยัยคลั่ง เขาเรียกว่าFCย๊ะ-0-“

“นั้นล่ะอะไรก็ชั่งเธอล่ะ? โดนปฎิเสธมาสิ”เขาพูดอย่างคนรู้ทัน

ฉันหันไปสบตาเขาก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ(- -)(_ _)(- -)(_ _)

“นายเป็นเด็กใหม่หร่อ? ฉันไม่เคยเห็น”

“ช่ายย”เขารากเสียง

“ตลกดีนะ คนหนึ่งได้รับความรักกลับปฎิเสธมัน อีกคนหนึ่งอยากให้ความรักกลับ...โดนปฎิเสธ”ฉันพูดคำสุดท้ายเสียงเบาก่อนจะก้มหน้าหงุดอีกครั่ง และรอบถอนหายใจ น้ำตาที่พึ่งหยุดไหลก็เริ่มจะเอ่อขึ้นมาอีกครั่ง

“นิ ว่าแต่เธอชื่ออะไรน่ะ?”เขาคงรู้ว่าฉันกำลังจะร้องไห้เลยถามทำลายบรรยากาศแทน

“อ๋อ ฉันชื่อมินิ๊นะอยู่ม.ห้า”

“ห๊ะ ชื่อมินิ๊จริงๆหร่อ555><”

“ช่ายย แม่ตั้งให้นะตอนเด็กๆฉันตัวเล็ก-0-”ชิ จะหัวเราะอะไรนักหนาไม่ได้ตลกขนาดนั้นสักหน่อย=_=^

“แสดงว่าเธอก็ไม่ได้อ้วนตั้งแต่เด็กนะสิ-_-”

“คงงั้นแหละ ว่าแต่นายชื่อไรล่ะ?”

“อ๋อ ฉันชื่อนีออนนะ”เขาตอบพลางเกาคอเขินๆ

“5555555555 ชื่อนายตลกกว่าฉันอีก 5555คนอะไรชื่อหลอดไฟ”เมื่อได้โอกาสฉันก็หัวเราะ อย่างคนเหนือกว่า หึๆ=.,=

“นี่ พวกเรามาทางนี้สิ๊ เหมือนได้ยินเสียงคนพูดเลย”เสียงเด็กคนหนึ่งที่เดินอยู่ข้างนอกตะโกนขึ้น อ่ะ! แย่แล้วสิส่งสัยฉันคงหัวเราะดังไป FCของนีออนเลยได้ยิน ฉันรีบหันไปมองหน้าเขาด้วยแววตาขอโทษแต่กลายเป็นว่าเขากลับมองตอบด้วยสายตาประนามว่าฉันผิด

“แก๊กๆ”เสียงลูกบิดกำลังจะเปิดออก ด้วยความตกใจฉันจึงรีบถลาตัวเขาไปดันประตูเพื่อไม่ให้ถูกเปิดออก ไม่ได้น่ะฉันเป็นคนผิดที่ทำให้ยัยเด็กพวกนี้ได้ยินเสียง ฉันจะต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้!!

“มั่วทำอะไรอยู่เล่า เปิดเข้าไปสิ!!”เสียงเด็กคนหนึ่งผู้ขึ้น

“มันเปิดไม่ออกนะ>0< ฮึบ!”

“ไหน หลบไปฉันเปิดเอง”ยัยเด็กคนที่สองพยามเปิดแต่ฉันก็ดันไว้สุดแรง

“ไม่ออกอีกหร่อ มา!! ฉันช่วย”ยัยเด็กคนที่สามมาช่วยยัยเด็กคนที่สอง ทำให้ฉันต้านทานจะไม่ไหว ฉันรีบมองหากลอนประตูแต่ก็พบว่ามันไม่มี จริงสิห้องเก็บของจะมีกลอนประตูด้านในได้ยังไงกัน!!T[]T ฉันรีบหันไปมองเขาแต่ก็พบว่าเขานั่งกอดอกแน่นและมองมาด้วยสายตานิ่งๆ อะไรของเขาเนี้ยแทนที่จะมาช่วยกัน=_=

“ฮึ๊บๆๆ”ยัยพวกข้างนอกออกแรงดัน

“อึ้ย!><;:”ฉันก็สู้ตาย

“มาพวกเรา!! ฮึ๊บ”

“ว้ายยย!!”ในที่สุดฉันก็ต้านทานไม่ไหวล้มลงหงายหน้าไปกับพื้น  ฉันเห็นนีออนเดินตรงเข้ามาและหยิบตุ๊กตาดอกไม้ที่ฉันทำร่วงไปตอนไหนไม่รู้ขึ้น ก่อนจะมาดึงต้วฉันให้ลุกและปัดฝุ่นให้

“เจอแล้ว! พวกเราเจอแล้วว!!”ยัยเด็กFCพากันวิ่งกรูเขามาเมื่อเพื่อนคนหนึ่งตะโกรนบอก และก็สะดุ้งเมื่อเห็นนีออนกำลังปัดฝุ่นให้ฉัน

“นี้ ยัยบอลลูนมาทำอะไรที่นี้ยะ?” เด็กคนหนึ่งพูดขึ้น เดียวนะฉันเป็นรุ่นพี่ไม่ใช่หร่อมาพูดจาไม่เคารพกันได้ยังไงยะ

“ช่ายย มาทำอะไรที่นี้อยู่กับพี่สุดหล่อ” พูดจบยัยเด็กเสียงแหลมก็เดินดุ่มๆเข้ามากระชากปกเสื้อฉัน

“โอ๊ยย”ฉันร้อง

“นี่ หยุดนะ!!”นีออนตระโกนขึ้นอย่างมีโทสะ ทำให้ฉันสะดุ้งโหยงร่วมไปถึงเด็กFCของเขาที่อยู่รอบๆด้วย ฉันแอบเห็นยัยเด็กเสียงแหลมตกใจจนรีบปล่อยมือออกจากกเสื้อของฉันและสะดุดถอยหลังไปชนเพื่อนที่อยู่ข้างๆ

“ห้ามใครมารังแก ยัยนี้อีก!!” เขาพูดและกวาดตามองไปรอบๆ ก่อนจะจับมือฉันชูขึ้นประหนึ่งได้ถ้วยรางวัล=_=^ ยัยเด็กFCมองหน้ากันอย่างงงๆ ส่วนฉันเองก็งง

“ทำไมเราถึงยุ่งกับ ยัยนี้ไม่ได้?”ยัยเด็กข้างหลังตระโกนขึ้น ทำให้ยัยพวกที่อยู่ข้างหน้าพากันร้องใช่ๆ นั้นสอฉันเองก็อยากรู้ ว่านั้นสิทำไม=_=;;

“ก็เพราะ ยัยนี้เป็นแฟนของฉันนะสิ!!”

“ห่ะ!!=[]=”ฉัน

“หาาาาาาาาาาาา!?” เด็กFCทั้งหลาย