รางวัลที่ทรงคุณค่า

ข้อมูลเบื้องต้น

บางครั้ง คุญค่าสูงสุดไม่ได้ขึ้นอยู่กับความสำเร็จ แต่เป็นสิ่งที่เราได้เรียนรู้จากความสำเร็จต่างหาก

เราพึ่งหัดเขียนครั้งแรกนะ

จึงต้องขอคำแนะนำจากนักเขียนรุ่นพี่

"ช่วยแนะนำด้วยนะคะ"

เนื้อเรื่อง

     ผมนั่งอ่านทวนรายงานที่พึ่งทำเสร็จหมาดๆ  ผมเหนื่อยและเบื่อทีจะทนเต็มทีแล้ว  ใครว่าชีวิตนักเรียนมันไม่ลำบาก  ผมขอเถียงสุดใจขาดดิ้นเลย  กลับมาบ้านทุกวัน  แทนที่จะได้พักผ่อน  นอนตีพุงเหมือนพวกผู้ใหญ่บางคน  ผมต้องทำการบ้าน  หาข้อมูลอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะเต็มไปหมด  ทำรายงานส่งครู่  และก็เช่นกัน  วันนี้วันแห่งความซวยของผม  ขณะที่ผมกำลังรอรวมรายงานส่วนต่างๆ  ที่เพื่อนจะส่งเข้ามาให้ทางอีเมล์  จริงๆแล้วมันเหลือแค่2ส่วนของไอ้เข่งและไอ้แดง  ที่เหลือผมจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว   ในที่สุดผมโทรไปตามงานส่วนของพวกมันตอน4ทุ่มครึ่ง  ได้ความประมาณว่า พวกมันเที่ยวอยู่  ที่สำคัญรายงานยังไม่ได้ทำ  และคงไม่สามารถทำเองได้ด้วย  เพราะว่ามันเมาแล้ว ถ้าถามความรู้สึกผมที่ต้องรอนะ ผมเฉยๆ  ชักชินที่ต้องเจอกับคนแบบ2คนนี้เต็มที  ไม่เป็นไรผมทำให้ได้

     เช้าวันรุ่งขึ้น  อากาศมืดครึ้ม  ฝนทำท่าจะตก  วันนี้ผงคงจะตื่นเช้า  ถ้าไม่เพราะต้องนั่งทำรายงานให้พวกมัน2คนนั่นถึงตี1  ผมค่อยๆลากสังขารลงจากเตียงไปอาบน้ำ  และรีบไปโรงเรียน  ผมไม่ได้กินข้าวเช้า  สาเหตุก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่  "ผมสายแล้ว"  เดินถึงหน้าปากซอยฝนก็เริ่มตก  วันนี้ผมลืมเอาร่มมา ผมรีบเอากระเป๋านักเรียนมาไว้ข้างหน้า  เอาตัวบังแล้ววิ่ง หลายคนอาจจะแปลกใจในสิ่งที่ผมทำ  ก็รายงานที่ผมเฝ้าทำสุดฝีมือมันอยู่ข้างในนั้นนี่

    

     ผมหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้  แต่รู้ตัวอีกทีผมถูกครูเรียกให้ออกมายืนหน้าห้อง  พร้อมกับอบรมชุดใหญ่ ที่กล้านอนหลับท้าทาย สำหรับผมครูไม่ผิดหรอก เขาทำตามหน้าที่  แต่สิ่งที่ผมแค้นใจคือ  ไม่รู้ไอ้เข่งกับไอ้แดงมันไปบอกครูว่าอะไร  แต่ครูเข้าใจว่ารายงานสุดฝีมือของผม พวกมันทำกันแค่2คน ผมเลยซวยยก2  โดนด่าต่อ

   

     ใครว่าชีวิตนักเรียนสุขสบาย  เห็นไหมว่ามันไม่ใช่  ผู้ใหญ่อาจมองว่ามันเป็นเรื่องเล็ก  แต่มันไม่เล็กหรอกครับ  การแย่งผลงานมีอยู่ทุกที่ในสังคม  ผมเคยถามตัวเองว่าแล้วผมจะตั้งใจทำงานตามหน้าที่ไปทำไม  ไอ้เข้งกับไอ้แดงมันชอบแอบว่าผมโง่  ให้มันหลอกใช้ทำนู่นทำนี่ได้เรื่อยๆ  หลายคนอาจคิดอย่างนั้น  แต่นั่นไง  คำตอบอยู่ตรงนั้น

 

"รอยยิ้มที่แม่ภูมิใจในตัวผมคือรางวัลที่ทรงคุณค่าที่สุด"

 

เพราะฉะนั้น  ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม  ผมจึงยินดีอย่างยิ่งที่จะทำ