ทะเบียนคล้องใจ

ลำดับตอนที่ #2 : เคลียร์!

ณ ประเทศไทย

ฉันเดินลงเครื่องแล้วมองหาบุคคลที่มารับฉัน

“มาลีลูกรักทางนี้” คุณแม่เรียกฉันพร้อมโบกมือ ข้างๆคุณแม่คือพี่ชายสุดแสบของฉันสองคน“ตอนรับกลับบ้านค่ะคนสวย” แม่กอดฉันเบาอย่างคิดถึง

“ค่ะแม่ หนูคิดถึงแม่” ฉันกอดตอบคุณแม่

“แล้วฉันสองคนล่ะมาลี” พี่คนรองฉันพูดกับฉัน แต่สายตากลับมองไปทางแอร์โฮสเตสที่เดินผ่านไปมา

“ฉันไม่คิดถึงนายหลอกชาลี ฉันคิดถึงเมาคลีคนเดียว :p” ฉันพูดจบก็เดินไปกอดเมาคลีพี่ชายคนโตเพื่อแกล้งชาลี

“ชิ ... ยัยน้องบ้า” พอชาลีพูดจบก็เดินมากอดฉันกลับเมาคลีที่กอดกันอยู่  เรียกรอยยิ้มให้แม่ที่ยืนดูได้อย่างมีความสุข

“หึๆๆ พอแล้วเดี๋ยวเขาก็คิดว่าเราเป็นบ้าหรอก” เมาคลีพูดขึ้นทำให้ชาลีคลายกอดออก “สนุกไหมมาลีไปเยี่ยมคุณตามา”

“สนุกมากเลยเมาส์ พี่น่าจะไปด้วย” ฉันตอบเมาคลีอย่างอดเสียดายไม่ได้ ไม่งั้นนะไอ้โยมินตาย! ฉันเรียกเมาคลีสั้นๆว่าเมาส์ ส่วนชาลีก็เรียกว่าชา พวกเราสามคนรักกันมากไม่รู้ทำไม 555+

“ไว้คราวหน้านะ :)” เมายิ้มแล้วเอามือมาขยี้ผมฉันเล่น  เราเดินกันมาถึงที่รถโดยมีคนขับสุดหล่อชื่อวายุคอยให้บริการ วายุรุ่นเดียวกับฉันเราเป็นเพื่อนกัน แม่ของเขาเป็นแม่บ้านที่บ้านฉัน คุณพ่อฉันเลยส่งเขาเรียน เขาเรียนจบด้านการต่อสู้ เลยมาคอยดูแลฉันกับคุณแม่

“ตอนรับกลับบ้านครับคุณหนู”

“จ๊ะวายุ เรียกฉันคุณหนูอีกแล้ว เธอเป็นเพื่อนฉันนะ” ฉันดุวายุ แต่เขากลับยิ้มให้ฉันอย่างชอบใจ “เอ๋อ ... คุณแม่กลับบ้านไปก่อนนะค่ะ มาลีนัดเพื่อนไว้ มีธุระด่วนอ่ะค่ะ”

“น่าจะกลับไปบ้านก่อนนะลูก แม่มีเรื่องจะคุยเหมือนกัน” ฉันรู้ว่าคุแม่จะพูดเรื่องอะไร แต่ธุระฉันมันสำคัญจริงๆ

“มาล์จะรีบกลับค่ะ สัญญา”

“อืมก็ได้ รีบกลับนะ”

“ค่ะ :)” ฉันยืนมองรถเคลื่อนออกไปจนลับตา และรีบโทรหาคนที่ฉันต้องการพบ

(ว่าไงมาลี ถึงไทยแล้วหรอ)

“อืม นายออกมารับฉันที่สนามบินได้ไหมไฟฟ้า”

(ได้สิ รอฉันที่ประตู A นะฉันจะรีบไป)

“โอเค” ฉันกดวางสาย ก่อนจะคิดหาวิธีบอกไฟฟ้าอย่างไงดีว่าฉันกำลังจะต้องแต่งงาน  เขาจะเข้าใจเหตุผลของฉันไหม ฉันคิดแผนต่างๆไว้ในหัวเรียบร้อยแล้ว  แต่กลัวว่าไฟฟ้าจะไม่เข้าใจแล้วไปบอกพ่อแม่ฉันว่าเราคบกัน  บ้านฉันกับบ้านไฟฟ้าเราไม่ถูกกันอย่างมาก  เพราะตาฉันเป็นมาเฟีย และพ่อไฟฟ้าเป็นนายตำรวจใหญ่ที่เกาหลี ทำให้มีเรื่องบาดหมางกัน  ทำให้แม่ฉันก็เกียดพ่อไฟฟ้าไปด้วย ถ้ารู้ว่าฉันคบกับไฟฟ้ามีหวังส่งฉันไปอยู่เยอรมันกับพ่อแน่ๆ อ๋อออ.. พ่อฉันเป็นคนเยอรมันท่านไม่ได้หย่ากับแม่หรือเลิกกันหรอกนะ แต่คุณตาให้คุณพ่อไปคุมลูกน้องมาเฟียรายย่อยที่เยอรมันตอนนี้ยังไม่ค่อยเรียบร้อยเลยยังไม่ได้บินกลับมา

เอี๊ยดดด~ เสียงเบรกของรถทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์  ฉันเปิดประตูรถเข้าไปนั่งก่อนจะยิ้มให้คนขับ

“ไปไหนดีคนสวย”

“ไปร้าน Rosaline ก็แล้วกัน” ฉันหันไปมองหน้าไฟฟ้า เขาพยักหน้ารับก่อนจะขับไปถึงที่หมายไม่ช้า

...

@Rosaline

“มีอะไรหรือเปล่ามาลี  หน้าเธอดูเหมือนไม่ค่อยสบายใจเลย” หน้าฉันมันแสดงออกถึงขนาดนั้นเลยหรอ

“ฉันมีเรื่องจะบอกนาย” ฉันทำใจซักพักก่อจะพูด

“อะไรล่ะ ฉันพร้อมฟังเสมอ”

“จริงหรอไฟ นายพูดจริงหรอ”

“จริงสิมาล์ เธอพูดออกมาเลยฉันจะฟังเธอทุกอย่าง”

“ฉันกำลังจะแต่งงาน ... แต่ฉันมีเหตุผลนะไฟ และฉันสัญญาว่าฉันจะกลับมาหานาย”

“ยังไงล่ะมาล์ ฉันรู้ว่าคนที่บังคับเธอได้มีอยู่เดียวแล้วเธอจะชัดใจแม่เธอได้หรอ”

.”ได้สิ ก็ฉันยอมแต่งงานแล้วนิ แต่ฉันจะแต่งกับเขาแค่ปีเดียว แล้วก็จะหย่ากัน ถึงวันนั้นฉันจะบอกแม่เรื่องของเรา :)” นั้นคือแผนของฉัน ฉันไม่รู้ว่าคนที่จะมาแต่ด้วยยินดีกับแผนนี้ไหม แต่เพื่อความสบายใจของไฟฟ้าฉันจำเป็นต้องพูด “นายรอฉันได้ไหมไฟ”

“ฉันคบกับเธอมาปีนึงแล้วนะมาล์ รออีกปีไม่เห็นจะเป็นไรเลย :)” ก็เพราะไฟฟ้าเป็นแบบนี้ไงฉันถึงได้ชอบเขา

“ชอบใจนะไฟที่เข้าใจฉัน” ฉันยื่นมือไปหยิกแก้มไฟฟ้า ก่อนจะหันไปกินเค้กตรงหน้าอย่างมีความสุข  ก่อนจะต้องกลับไปรับชะตากรรมาการแต่งานต่อที่บ้าน  :(
 

“แทนค่ะ มิ้นจะไม่ไหวแล้ว อะๆๆ ...” มิ้นครางออกมาอย่างทนไม่ได้ เพราะผมจะส่งเธอไปถึงสวรรค์ในไม่ช้า

“อ่าาาาาาาาา/กรี๊ดดดดดดดด” เสียงเราสองคนผสานกันเมื่อเกมรักอันเร้าร้อนจบลง  ผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆเธอ

“แทนค่ะ ต่ออีกซักยกไหม”

“ไม่ล่ะ คุณยังจำสัญญาของเราได้ไหม”

“ได้สิค่ะ ... เราจะเป็นเพียงคู่นอนกันเท่านั้น ฉันไม่ผูดมัดคุณ คุณไม่ผูกมัดฉัน”

“อืม.. งั้นต่อไปนี้ผมอาจจะไม่มาหาคุณแล้วนะ” ผมพูดพร้อมกับลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า

“ทำไมค่ะแทน!”

“ผมจะแต่งงาน” เมื่อผมลงเครื่องมาผมก็รีบไปพบแม่โดยด่วนตามคำสั่ง สิ่งที่แม่พูดมันเป็นสิ่งที่ผมคิดไว้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเกิด ผมเลยมาบอกมิ้น เพื่อไม่ให้เธอไปอาละวาดที่งานแต่ง

“เมื่อไรค่ะ”

“ผมยังไม่รู้ อีกสามวันผมจะต้องไปคุยเรื่องนี้ แต่ผมไม่อยากให้คุณไปงานนะ”

“คุณกลัวฉันฆ่าภรรยาใหม่คุณหรอค่ะ!”

“ใช่ แต่คนที่จะตายคือคุณ ผมรู้มาว่าบ้านฝ่ายหญิงเป็นมาเฟียใหญ่ คุณอย่าเอาชีวิตคุณไปเสี่ยงเลย คุณสวยคุณสามารถหาคนที่มาดูแลและรักคุณจริงได้ดีกว่าผม” ผมพูดทุกอย่างออกไปจากใจจริง

“แต่ฉันต้องการคุณค่ะแทน”

“ถ้าผมว่างผมจะแวะมา ตกลงไหม”

“จริงนะค่ะ :)”

“อืม” มิ้นเดินเขามากอดผมอย่างดีใจ “แต่วันนี้ผมต้องกลับแล้ว มีนัดกับคุณแม่”

“ค่ะ โทหามิ้นด้วยนะค่ะ”

“อืม” ผมเดินออกมาจากห้องของมิ้นและมุ่งหน้าไปภัตตาคารที่คุณแม่นัดไว้ ผมอาจจะดูเลวนะแต่ผมต้องการแค่ sex  จากเธอเท่านั้น แต่สิ่งที่เธอได้จากผมไปคือ เงิน sex และความสุข เห็นไหมล่ะตอนนี้ผมยังขาดทุนอยู่เลย  555+

…………….

“แทนไทมาถึงแล้วค่ะ ป้าต้องขอโทษหนูด้วยนะมาลีที่พี่เขามาช้า” ป้าวรรณพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกับฉัน หลังจากวางสายจากลูกชายของเธอ วันนี้เป็นวันนัดดูตัว คุณแม่ลากฉันมาก่อนเวลาตั้งครึ่งชั่วโมง

“ไม่เป็นไรค่ะ รออีกแปบเดียวเองไม่ใช่หรอค่ะ :)” ฉันพูดและส่งยิ้มหวานๆไปให้ป้าวรรณ

“ขอโทษทีคับที่มาช้า พอดีรถมันติดนะคับ…. เธออ..เธอ!!OoO”

“นายยยย!!!” กรี๊ดดดดดนี้มันไอ้โรคจิตบนเครื่องบินนี้

“อ้าวนี่รู้จักกันแล้วหรอลูก” แม่ฉันถามขึ้นเพราะความสงสัย “ว่าไงมาลี”

“แค่เคยคุยกันนิดหน่อยค่ะแม่ =_=” อยากจะบ้าตายฉันต้องแต่งงานกับหมอนี่หรอ! คิดแล้วรู้สึกเหมือนจะเสียตัวยังงัยก็ไม่รู้

“จริงหรอแทน  งั้นเราก็จะได้ไม่ต้องกังวลนะค่ะคุณน้อง 555+” คุณแม่กับป้าวรรณขำอย่างมีความสุข คนที่ทุกข์คือฉัน =^=

“อัญว่าเราให้เด็กคุยกันดีกว่านะค่ะ ส่วนเราสองคนไปดูชุดวันงานแต่งกันค่ะคุณพี่” คุณแม่ฉันเสนอความคิดให้กับคุณป้า ดีเลยฉันจะได้เริ่มแผนของฉันซักที

“ดีค่ะคุณป้า มาล์ก็อย่าคุยกับพี่แทนไทสองต่อสองอยู่พอดี :) คุณป้าไม่ว่าอะไรใช่ไหมค่ะ”

“จะว่าอะไรล่ะจ๊ะ ป้าสนับสนุน 555+ ไปกันค่ะคุณน้องอัญ นี่แทนไทแล้วไปส่งน้องที่บ้านด้วยนะ”

“คับแม่ -_-“ เขาพูดด้วยเสียงที่เบื่อโลกนี้สุดๆ เมื่อคุณแม่และคุณป้าเดินออกไปฉันก็จะเริ่มแผนทันที “เธอมีอะไรก็ว่ามายัยตัวแสบ” คนใจร้อนถามอย่าไม่สบอารมณ์

“นายอยากแต่งงานกับฉันไหม” ฉันถามเขาทั้งๆที่รู้คำตอบ

“ใครอยากจะแต่งงานกับคนที่จะโยนฉันลงเครื่องบินบ้างห่ะยัยบ้า!!” เขาตะคอกฉันอย่างอารมณ์เสีย

“ฉันขอโทษ ฉันเข้าใจผิด นายไม่โกรธฉันใช่ไหม :)” ฉันส่งยิ้มยันแสนหวานไปให้เขา

“แล้วตอนที่ฉันพูดเธอคิดจะฟังไหมห่ะ!! เธอมีอะไรก็รีบพูดมาก่อนที่ฉันจะฆ่าเธอมาลี!”

“ฉันมีขอเสนอ :)” แทนไทดูสนใจขึ้นมาทันที

“อะไรล่ะ”

“เราจะแต่งงานกัน และจะหย่ากันเมื่อครบ1ปี ฉันและนายต้องทำเหมือนว่าพยายามที่จะรักกันแล้วแต่ก็ไปกันไม่ได้อยู่ดี แม่ฉันและแม่นายถึงจะเชื่อ ระหว่างที่เราแต่งงานกันนายสามารถหิ้วอีหนูของนายกี่คนก็ได้แต่! ห้ามให้โดนจับได้เข้าใจไหม และที่สำคัญห้ามรักฉัน!”

“55555+ อะไรนะห้ามรักฉัน เธอบ้าไปแล้วหรอเธอต่างหากที่จะตกหลุมรักฉัน”

“นี่แทนไทเลิกหลงตัวเองซักที ตกลงจะเอาด้วยไหม”

“ข้อเสนอก็โอเคอยู่นะ แต่ตอนท้ายต้องเปลี่ยนหน่อย 555+ ห้ามรักฉันขำว่ะ” เขาขำอะไรฉันพูดจริงๆๆนะอีตาบ้า

“แล้วนายต้องทำตามคำสั่งคุณแม่ทุกอย่างนะ แค่รับปากแล้วอาจจะไม่ทำก็ได้ เพื่อความสมจริง!”

“โอเค มีแค่นี้ใช่ไหม”

“อืม” ฉันพูดจบเขาก็ลุกเดินออกจากโต๊ะไป “เดี๋ยวแทนไท นายต้องไปส่งฉัน!”

“อ้าว โทษทีลืม =_=”

“จะรอดไหมเนี้ย!!”