คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 1
1
โรงเรียนใหม่
New School
ตอนนี้ผ่านมาสองเดือนแล้วหลังจากเหตุการณ์วันนั้นมา อาการทางจิตใจและร่างกายของฉันดีขึ้นระดับนึงแล้ว แต่ฉันคิดว่ามันคงดีขึ้นแน่นอน เมื่อพ่อของฉันมาดูแลธุรกิจที่เมืองไทยแบบเต็มตัว ท่านเลยให้ฉันย้ายโรงเรียนใหม่เพื่อเรียนที่นี่เป็นการถาวร เพราะฉะนั้นเพื่อนที่โรงเรียนนี่แหละสามารถช่วยเราได้ และฉันจะมีความสุขกับโรงเรียนแห่งใหม่นี้ ลืมเรื่องเก่าๆที่เคยผ่านมา
“โชคดีนะลูก” พ่อพูดบอกลาด้วยหน้ารอยยิ้มที่จริงใจ
“ขอบคุณมากค่ะ พ่อ”ฉันยิ้มตอบพ่อ
“ทำตัวดีดีหละ ลูก”
“ค่า พ่อ”
“อ่ะ จดหมายนะลูกเอาให้ ผ.อ.โรงเรียนนี้นะลูก”
“ค่ะ พ่อ”
“งั้นพ่อไปก่อนนะ โชคดีนะลูก”
3
“เหมือนกันนะค่ะ พ่อ”ฉันหอมแก้มพ่อ
รถของพ่อห่างออกไปไกลแล้ว โอเคตอนนี้แหละไปห้อง ผ.อ ก่อนว่าแต่มันอยู่ที่ไหนเนี้ย? อ้อ ตึกสองชั้นห้า ฉันเดินไปกดลิฟต์ที่ตึกสองทันที
“เฮ้ๆรอด้วยๆ!!” ฉันเปิดกดลิฟต์เปิดทันที เขาเดินเข้ามาในลิฟต์และพูด
“ขอบใจมากน่ะ เพื่อน!”
“ห่ะ อะไรนะ” ฉันรีบหันหน้าไปกะจะโว้ยให้หน้าแหก ให้ตายสิเห็นหน้าแล้วโว้ยไม่ลงเลยย โว้ หล่อมากก
“เพื่อน....เพื่อนไงไม่เข้าใจหรอหะ นายน่ะโง่รึเปล่าเนี้ย” เขาถามด้วยเสียงล้อเลียน
“เฮ้ นายนะเรียกผู้หญิงว่าเพื่อนหรอไงเล่า!?!” หล่อแต่หยาบคายเดี๊ยนรับไม่ได้เจ้าค่ะ
“เอ้า!เธอเป็นผู้หญิงหรอกเหรอเนี้ยนึกว่าผู้ชายซะอีกเห็นแต่งตัวห้าวๆน่ะ” เขาเอามือหนาอุ่นๆวางบนหัวของฉัน
“ก็ใช่นะสิ ตาถั่วชะมัด”
“เธอ..วะ ว่าไงนะ ตาถั่วเหรอ”เขาถอนหายใจเสียงดัง แล้วทำหน้าแบบว่าไม่อยากจะเชื่อเลย
“ก็ชะ ใช่นะ” เขามองหน้าฉันด้วยหน้าอันหล่อเหลาแต่ตานี่สิ น่ากลัวชะมัด
ติ๊ง
“ว้ายยยย ถึงแล้วฉันไปก่อนนะ บายยย” ฉันรีบกระโจนออกจากโดยไว ผู้ชายอะไรนิสัยแย่จริง ฉันอุตส่าห์เปิดลิฟต์ไว้ให้นะ แบร่ :P ฉันแลบลิ้นใส่ลิฟต์ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องของ ผ.อ. โรงเรียนนี้นะ น่าเรียนจริงๆนะ ตกแต่งโรงเรียนออกวินเทจนิดๆทันสมัยหน่อยๆเรียบหรูเรียบง่าย ทุกอย่างดูดีไปหมดแม้แต่กระเบื้องโรงเรียนนี้ก็เหอะ มันยอดจริงๆนะ ถ้าไม่รวมนายคนเมื่อกี้หล่อก็จริงแต่มารยาททรามชะมัด อ่า มาถึงแล้วห้อง ผ.อ เย้ เย้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ฉันเคาะประตูเป็นพิธีก่อน
“เชิญครับ” ฉันเปิดประตูเข้าไป
4
“สวัสดีค่ะ โอ๊ะ!! ลุงเฟอร์ดินาร์ดหรอค่ะเนี้ย0_0”ฉันตาโตด้วยความตกใจ ใช่ นั้นลุงเฟอร์ดินาร์ด เพื่อนคนสนิทของพ่อฉันที่ไม่ได้เจอกันนาน ตั้งแต่ฉัน16
“ใช่แล้วหละ คริสตัลหลานรักไม่เจอนานหลายปีหลานสวยขึ้นเป็นกองเลยนะ” ฉันวิ่งเข้าไปกอดลุงเฟอร์ดินาร์ดด้วยความคิดถึง
“ขอบคุณมากค่ะลุง ว่าแต่ลุงเป็นผ.อโรงเรียนนี้เหรอค่ะ”
“ใช่แล้วหละ คริสว่าแต่หลานเอาใบสมัครมารึเปล่า”
“เอามาค่ะลุง ลุงรีบไปไหนรึเปล่าค่ะแลลุงรีบๆนะค่ะลุง”
“ใช่ เดี้ยวหลานเอากระเป๋าไว้ที่นี่ และเดี้ยวลุงเอาใบสมัครหลานไปทำเรื่องให้แล้วกระเป๋าก็ให้คนเอาไปเก็บที่ห้องให้นะ”
“ค่ะ”
“แล้วเดี้ยวหลานเอาจดหมายนิ ไปที่ห้องชมรมไลฟ์สไตล์อยู่ตึกนี้แหละชั้นห้าห้องที่ใหญ่ที่สุดของชั้นห้องนั้น และหลานก็ยื่นจดหมายนี่ให้กับคนในห้องนั้นนะ และเดี้ยวลุงจะเรียกหลานชายลุงมาดูแลหลานเรื่องในโรงเรียนนี้นะ วันนี้ลุงติดธุระสำคัญจริงๆลุงเลยช่วยได้แค่นี้นะหลานคริส”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้กก็เยอะพอแล้วละค่ะลุง ขอบคุณมากค่ะ”
“เดี้ยวลุงไปก่อนนะ คริส”
“ค่ะ” ฉันและลุงเฟอร์ดินาร์ดออกมาจากห้องผ.อแล้วโบกมือลาจากกัน เสียงเปิดประตูดังขึ้น “โชคดีนะคริส หลานรัก” ลุงเฟอร์ดินาร์ดนั้นเอง “ค่ะ ลุง”ฉันบายบายลุงเฟอร์ดนาร์ดอีกครั้ง
หลังจากที่ฉันบอกลาลุงเฟอร์ดินาร์ดมาสักพักฉันก็เลย ขอเดินสำรวจพื้นที่ชั้นสองแห่งนี้สักหน่อย มันช่างเป็นโรงเรียนที่สวยมากจริงๆอยากเห็นหอพักหญิงที่นี่ไวๆจัง~ขณะที่ฉันมัวแต่พร่ำเพ้ออยู่ๆก็มีผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งวิ่งหน้าตั้งมาทางนี้ด้วยความรวดเร็ว และมันเร็วเกินไปก่อนที่ฉันจะหลบทัน
0_0
ปั้ก!
“โอ้ยยย” ร่างใหญ่ยักษ์ล้มลงมาทับตัว หนักมาก
5
“เฮ้!!!นายน่ะลุกขึ้นสิ ฉันหนักน่ะ” ฉันพยายามเอามือผลักตัวของเขาออก
“นิ เธออีกแล้วเหรอยัยทอม” เขาหันหน้ามามองหน้าฉันด้วยสายตาหยามกันนิดหน่อย
“นิ!นายน่ะให้เกียรติผู้หญิงบ้างสิย่ะ!ทับตัวเขาอยู่เนี้ยยังไม่สำนึกอีก!!หนักจะตายอยู่แล้วเนี้ยยยย”
“อืม โอเคๆ” เขาค่อยชันแขนขึ้นมาและลุกออกจากตัวฉัน
“เธอคิดว่าฉันอยากกอดเธอนักเหรอไงยัยทอม”
“นายล้มลงมาทับฉันแล้วยังมาหาว่าฉันเป็นทอมอีกอ้อ ขอโทษสักคำก็ไม่มี”
“ตอนแรกก็กะว่าจะขอโทษอยู่ละน่ะ แต่เห็นเธอไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย”
“หะ อะไรนะ” เขาทำท่าทางเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูด และเอ่ยปากพูดต่อ
“อีกอย่างเธอน่าจะดีใจนะที่โดนฉันกอดน่ะ ใครๆก็อยากกอดฉันทั้งนั้น” เขาทำหน้าแบบหยิ่งผยองสุดๆ
“ก็ฉันไม่ได้อยากกอดนายนิ เพราะงั้นนายควรขอโทษฉันซะ เดี้ยวนี้เลยด้วย”
“ไม่ :P” เขาแลบลิ้นออกมาด้วยใบหน้ายียวนสุดๆ
“ฮึ่ยยย ไอ้บ้าเอ้ยย”
“อ่ะ อ่ะ อ่า ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับฉัน” เขามองจดหมายในมือฉัน และยิ้มกรุมกริ่ม
“อะไร”
“นี้ เป็นการบอกรักแบบใหม่สิน่ะ”
“หา”
“แต่น่าเสียดายนะ พอดีฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงแมนอย่างเธอนะ”
“-0-“ อะไรนะ อึ้งมากกับความหลงตัวเองของนายนั้น
ชิบ
เขาหยิบจดหมายจากมือของฉันไป
“เห้ยย-0-“
6
“แต่ฉันอยากลองอ่านจดหมายของเธอสักหน่อย เพื่อเปลี่ยนจายย”
“เฮ้ นั้นมันจดหมายของฉันน่ะ แล้วมันไม่ได้เขียนถึงนายด้วย”
“ฉันไม่เชื่อหรอกโกหกทั้งเพ”
“เอาคืนมานะ” เขายกจดหมายขึ้นสูง จนฉันกระโดดเอาจดหมายไม่ถึง
“สมน้ำหน้าเกิดมาเตี้ยเองนะ J” ฉันกระโดดดึ่งๆพยายามหยิบจดหมายสุดชีวิต
“ฉันสูงร้อยเจ็ดสิบย่ะ ไม่ได้เตี้ยสักหน่อย” เขาเปิดจดหมายออกโดยทั้งที่ยังชูแขนอยู่
“เฮ้ นายยยย”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่อเล็กซ์ทำอะไรกับผู้หญิงคนนั้นกันค่ะ!!
“หนีเร็ว”
“หะ หา” เขาคว้ามือฉันไปจับแล้วกระชากมือฉันให้วิ่งไปด้วย อย่างรวดเร็ว มากๆด้วยค่ะ กรี๊ดดดดด!!
“เฮ้ยยยย นั้นมันอะไรนะ-0-“ กองทัพผู้หญิงพวกนั้นนะ น่ากลัวมากกก
“แฟนคลับฉันนะสิ ถามได้” เขากดเปิดลิฟต์และดันฉันเขามา เขากดปิดลิฟต์อย่างรวดเร็ว
“เฮ้ยย นิสัยอย่างนายอ่ะนะ มีคนชอบด้วยเหรอ-[]-“
“มีสิ ฉันออกจะหล่อกว่ามาริโอ้ เมาเหรออีกนะ”
“โว๊ะ”
ติ๊ง ถึงชั้นห้าแล้ว
“ออกไปสิ”
“หะ แล้วทำไมฉันต้องออกด้วยอ่ะ”
“เธอไม่กลัวเหรอ”
“กลัวอะไร”
“แฟนคลับฉันน่ะ”
7
“โอเคฉันไปด้วยเลยย”
“ก็แค่นั้นแหละ” เขาดันหลังฉัน ไปตามทางของเขา
“เดี้ยววันนี้เธอคงต้องหลบอยู่ห้องชมรมฉันสักพักละนะ วันนี้”
“หา”
“ใช่ ถ้าเธอไม่กลัวโดนซักจนสะอาดก็ควรอยู่ห้องชมรมฉันไปก่อนวันนี้”
“โอ๊ะ งั้นก็ได้” เขาผลักฉันเข้าห้อง
“โว๊ะ” โอ้ยมันต้องเจ็บแน่ๆเย้ยยย ><
ตุ้บ! พื้นที่นี่นุ่มกว่าทีคิดแฮะ แล้วพื้นที่ไหนนุ่มกันหละนอกจาก
“คุณนิ ตัวหนักกว่าที่คิดไว้อีกนะ”
“หา” อะไรฉันรีบหันหน้าไปดูทันที โห ช็อกเลยย 0_0หล่อโฮก หล่อแบบน่ารักๆสุภาพด้วย แต่ที่สำคัญฉันนั่งบนตักเขาด้วย 0/////0
“ขะ ขอโทษที” ฉันรีบย้ายตัวออกจากตัวเขาอย่างรวดเร็ว
“ไม่เป็นไรครับ ^^” โอ๊ะ ยิ้มน่ารักละลายยยยยเลยยยยย
“เน้ เธอจ้องหน้าเพื่อนฉัน ตั้งนานสองนานเลยนะ”
“ฮึ่ยยย อะไร-^-“
“แต่น่าเสียดายที่มันมีแฟนแล้วใช่ไหม ฟรอสท์”
“ใช่ครับ” ฟรอสท์ยิ้มอย่างสุภาพและก้มหัวนิดๆเหมือนขอโทษ ฝันสลาย
เอ๊ะ แต่จะว่าไปที่นี้มันชั้นห้านิหน่า และมันก็เป็นห้องชมรมที่ใหญ่จริงๆน่ะเนี้ยยย หระ หรือว่า มันจะเป็น..
“เฮ้ย!!!!อย่าบอกนะว่า!!/เฮ้ย!!!!อย่าบอกนะว่า!!” นายอเล็กซ์มือของเขากำลังถือจดหมายที่ถูกเปิดอ่านโดยเขาอยู่
“เธอจะต้องอยู่ชมรมฉัน!!!/ฉันจะต้องอยู่ชมรมนาย!!!” โอ้ อึ่งกิมกี่เลยย
“แล้ว นิ นายมีสิทธิ์อะไรมาอ่านจดหมายคนอื่นเขาเนี้ย โดยไม่ได้รับอนุญาต”
8
“ไหนๆยังไงฉันก็ต้องอ่านมันอยู่ดีนั้นแหละ ยัยโง่”
“อะไรไอ้เห่ยยย”
“ว่าไงนะ?”
“ก็เห่ยยยยยยยยยยยยยยยยไง” ฉันจงใจลากเสียงให้มันยาวขึ้นอีกนิด
“เฮ้ยยๆๆเบาๆกับผู้หญิงหน่อยดิว่ะ” ใครไม่รู้ที่เป็นผู้ชายสองเดินมาจากในห้องและมาห้ามพวกเราไว้
“ยัยเนี้ยนะ ผู้หญิง นี่มันทอมชัดๆ”
“ก็ฉันบอกแล้วไงว่า ไม่ได้เป็นทอมน่ะ!!” ฉันคว้าคอเสื้อนายเห่ยนั้นไว้ในกำมือทันที
“นายยยย มันน่ารังเกียจจริงๆเลย”
“พวกแกเห็นแล้วใช่ไหม ยัยนี้ไม่มีความเป็นผู้หญิงจริงๆ”
“โอเคๆพวกนายใจเย็นก่อนนะ” นายหน้าตาเจ้าชู้ค่อยๆแกะมือของฉันออก จากคอเสื้อนายเห่ยอย่างเบามือ และเอ่ยปากพูดต่อ พร้อมกับอ่านจดหมายที่ฉันไม่อนุญาตให้เขาอ่านอยู่อย่างถือวิสาสะ
“คือฉันขอสรุปง่ายๆเลยนะ เธอต้องมาอยู่ชมรมเราเพราะ ผ.อ ฝากฝังมา และเธอไม่สามารถหาชมรมอื่นอยู่ได้หรอกเพราะ นี่มันกลางเทอมเข้าไปแล้ว”
“หะ” โอ..โอเคเพราะใจฉันไปอยู่ที่ฟรอสท์แล้ว เขายิ้มกว้างแสนหวานหยดย้อยมาให้ฉันJ
“แต่ชมรมพวกฉันก็มีกฎนิดหน่อยนะ”
“อะไรก็ว่ามาสิ”
“นั้นก็คือ”นายเจ้าชู้อ้าปากพูด แต่หน้าเห่ยก็พูดแทรกขึ้นมา
“แต่เธอนิ เข้าชมรมฉันง่ายจังเลยนะ”
“ก็ฉันไม่มีชมรมอยู่นิ แล้วนี้มันก็กลางเทอมแล้วด้วย-/\-“
“หรือว่าเธอแอบชอบฉันอยู่มานานแล้ว แล้วก็ใช้เส้นใหญ่หยายของเธอเข้ามาชมรมนี้” เขาหรี่ตาแบบจับผิดมองมาที่ฉัน เขาเลิกจับผิดฉันแล้วก็พูดต่อ
9
”อยู่ชมรมต้องเป็นคนที่ดูดีเท่านั้นที่อยู่ได้ แต่อย่างเธอคงไม่ผ่าน หน้าตาอย่างเธอคงต้องโดนซ่อนไว้ได้แค่ในมุมมืดเท่านั้นแหละนะ5555+”
“หืมม.. นี้!!ตอนฉันอยู่อเมริกาน่ะ ฉันเป็นสาวฮอตของที่นั้นเลยนะ”
“สาวฮอตแบบหญิงรุมล้อมละสิ”
“แบบผู้ชายรุมล้อมไม่ใช่ผู้หญิงย่ะ -^-” ฉันเชิดปากอย่างมั่นใจ มันคือความภูมิใจเล็กๆในอดีตอ่ะน่ะ 5555
“โอเค ฉันจะลองเชื่อเธอ สักนิดละกัน งั้นเธอช่วยถอดหมวกโง่ๆใบนี้ของเธอหน่อย” เขาเอามือมาเขี่ยๆหมวกใบโปรดของฉัน
“เน้ หมวกฉันมันลิมิเต็ดอีดิชั่นนะ ของใหม่ล่าสุดด้วย”
“แล้วไง”
“มันไม่เห็นต้องมาเขี่ยเลยนิ”
“พอๆเหอะ เธอถอดหมวกเลยดีกว่า” นายเจ้าชู้บอก
“โอเค” ฉันถอดหมวกออก ผมนุ่มพลิ้วปลิวไสวตกลงมาจากหมวก ผมสีน้ำตาลเข้มเข้าได้ดีกับตาสีเขียวอมฟ้าใส จมูกโด่งเรียวรับกับโครงหน้า และปากรูปกระจับสวยน่ามอง เธอยิ้ม ยิ้มของเธอช่างหวานเหมือนน้ำผึ้งเดือนห้ายังไงยังงั้น ทั้งสวย ทั้งน่ารัก ทั้งเซ็กซี่ เธอช่างเพอเฟ็กต์เหลือเกิน โดยสรุปแล้วเธอน่าหลงใหลและเพอเฟ็กต์กว่าผู้หญิงทุกคนที่เคยเจอมา
“ว้าววววว”
“J” ฟรอสท์ยิ้ม
“เธอดูดีจริงๆ” นายเจ้าชู้บอก
“เธอค่อนข้างที่จะเกินมาตรฐานของเราด้วยนะ” ฟรอสท์บอก ฉันยิ้มตอบฟรอสท์
“ก็นะ หน้าตาก็พอไปวัดไปวาได้” จากยิ้มกว้างของฉัน ยิ้มฉันหุบลงอย่างรวดเร็วเร็วกว่าดอกไม้หุบเป็นล้านเท่าได้
“เหรอวะ เพื่อนเมื้อกี้ใครอึ่งจนตาค้างเลย”ฟรอสท์พูดขึ้นมา ใช่ จริงที่สุดเลย
“ไม่ใช่เว้ยย แค่ฝุ่นเขาตาเฉยๆน่า”
10
“อืมม เชื่อมากกเลย ฝุ่นมันเข้าตาแกจริงๆ” ฟรอสท์พูดด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“เออ เข้าใจก็ดีแหละ ไอ้ฟรอสท์”
“เอ่อ.....ฉันว่าเราเข้าประเด็นดีกว่า ตกลงฉันผ่านหรือเปล่าหละ”
“แน่นอนว่าผ่าน” ฟรอสท์และนายเจ้าชู้ตอบพร้อมกันฟรอสท์มักเป็นคนที่น่ารักเสมอJ
“ไอ้แมตไอ้ฟรอสท์!”
“โอเคสองเสียงต่อหนึ่งฉันอยู่ได้สินะJ”
“ใครอณุญาตเธอกัน ห้ะ!”
“ก็มะ...เมต..เอ่อ”
“แมตตี้” นายเจ้าชู้หรือแมตตี้ตอบ เพิ่งรู้ชื่อแฮะ
“ก็แมตตี้กับฟรอสท์ไง นายหูหนวกเหรอ”
“ขอโทษทีแต่พอดีฉันเป็นประธานชมรมนี้นะ เพราะฉะนั้น” เขายกนิ้วชี้ขึ้นเหมือนตัวเองใหญ่นักหนาแล้วเอ่ยปากพูดต่อ “เสียงฉันสำคัญสุด”
“แล้วไงL”
“ฉันให้เธอได้ แต่ต้องทำตามคำสั่งฉัน”
“โอเค” นายอเล็กซ์เบ้ปากด้วยความพอใจ และกำลังอ้าปากจะพูด แต่ฉันขัดไว้ก่อนด้วยคำพูดว่า “ถ้านายคิดจะออกคำสั่งกับฉัน นายเตรียมตัวโดนลุงเฟอร์ดินาร์ดด่าได้เลย”
“นิ เธอ!”
“ทำไม!ก็อย่างที่นายบอกนั้นแหละฉันเส้นใหญ่จริงๆ และนายก็ต้องยอมรับจริงๆอะน่ะ:P”
“ก็ได้ฝากไว้ก่อนเถอะ!” นายอเล็กซ์เดินหนีออกไป
“อย่าลืมละกัน ฉันไม่อยากรอนานนะ!”ฉันกระโตนตอบด้วยความสะใจ
“ฮึ่ยย!!”
เกมนี้ฉันชนะ....!
ความคิดเห็น