คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 ย้ายบ้าน
โซล
12:10 น.
อยากจะร้องไห้ อยากให้เวลาเดินช้าๆๆๆขอเวลาสักหน่อยยยย T^T
ฉันยืนร้องไห้คร่ำครวนอยู่หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร ถ้าอยู่ในตัวเมืองนะป่านนี้ฉันคงไปเช่าคอนโดแล้วนอนตากแอร์สบายใจเฉิบไปแล้ว แต่นี่อะไรกลางป่ากลางเขาแบบนี้แล้วฉันจะหนีไปได้ยังงายยย ใครก็ได้บอกฉันที!!!! จะว่าไปแล้วตอนที่ทำเรื่องย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ลำบากมากต้องตระเวนไปนู่นไปนี่ ที่โรงเรียนก็แสนจะวุ่นวาย ต้องบอกลาทั้งเพื่อนทั้งห้อง อาจารย์ทั้งโรงเรียนแถมยังต้องขึ้นไปพูดหน้าเสาธงอีกต่างหากหน้าอายชะมัด พูดตะกุกตะกักด้วย
ประเทศไทย
‘ ฮืออออออออออออ ‘ เสียงร้องไห้ของยัยหมวยเพื่อนสาวที่แสนจะสนิทสนมเป็นพิเศษ เพราะคบกันมาตั้งแต่อยู่ ม.4 ใหม่ๆ
‘ หมวยแกจะร้องไห้ทำไม ฉันไม่ได้ไปตายนะ แค่ย้ายไปเรียนที่อื่นเฉยๆเท่านั้น ฉันรู้ว่าแกเป็นห่วงและคิดถึงฉัน อยู่ที่นู่นน่ะนะ ฉันจะไม่ลืมแกเลย ‘ ฉันพูดพลางเอากระดาษทิชชูส่งให้ยัยหมวยที่ร้องไห้อย่างหนัก
‘ ฉันเกลียดแกยัย หวานตา!!!! ‘ อะ อ้าวมาว่าฉันเฉยเลย ฉันพูดอะไรผิดไปหนอ (@_@)
‘นี่แกมาว่าฉันเรื่องอะไรเนี่ย ‘ พอฉันพูดจบยัยหมวยก็ส่งสายตาขวางโลกอย่างถึงที่สุด อะไรของมันเนี่ย
‘ แกจะไปหาหนุ่มวง exo โดยไม่บอกฉันสักคำฉันรู้นะว่าแกอ่ะ จะไปอ่อย เซฮุนใช่มั้ยห่ะ ‘ เอิ่ม อยากจะตบหัวเพื่อนสักทีสองที่ให้หายบ้าจริงๆ ฉันเครียดจะตายมาหาว่าจะไปอ่อยหนุ่มๆวงที่ฉันชื่นชอบ บ้าไปแล้ว !!!!! แต่จะว่าไปการที่ฉันจะไปครั้งนี้เหมือนไม่มีใครเสียใจที่ฉันจะไปเลยนะ ยัยหมวยนี่ล่ะหนึ่ง
‘ เออ ไปเลยไปนานๆเลยนะ ทีนี้แหละ คอมพิวเตอร์ก็จะเป็นของฉันคนเดียว ฮ่ะ ฮ่า อ้อ อย่าลืมซื้อของมาฝากด้วยล่ะ ‘ ตาคม น้องชายของฉัน โอ๊ย นอกจากจะไม่มีใครสงสารฉันแล้วยังจะให้ซื้อของฝากมาฝากอีก ทำไมคนข้างบนถึงทำร้ายฉันขนาดนี้!!!!
“ อ้าวหนูเข้ามาข้างในสิจ๊ะ เดี๋ยวยุงจะกัดนะ “ สำเนียงการพูดที่ฟังดู แปร่งๆ ของสาวร่างท้วม เรียกให้ฉันตื่นจากภวังค์ แล้วมองไปยังหล่อนที่เดินยิ้มอย่างใจดีเข้ามาหาฉัน
“ คะ?”
“ คุณหนู หวานตาใช่หรือเปล่า ^_^ “ หล่อนเข้ามาเปิดประตูรั้วให้ฉันที่ยังยืนอึ้งๆอึนๆอยู่ แต่ก็เดินตามเข้าไปแต่โดยดี
“ ใช่ค่ะ แล้วคุณคือ ? “
“ ป้าชื่อ คิมซอลมี จ๊ะ “ ป้าซอลมีหันมาตอบฉันขณะที่ฉันกำลังมองบรรยากาศในบ้านที่ดูร่มรื่นเป็นที่สุด รู้สึกอยากที่นี่ซะแล้วแหะ ป้าซอลมีเดินนำฉันเข้าไปในบ้าน นั่นทำให้ฉันต้องตะลึงตาค้างอีกรอบบ้างหลังนี้สวยมาก จริงๆเลย ของใช้ภายในบ้านดูราคาแพงเว่อร์มากสีทองอร่ามดีแท้ เอิ่มแล้วที่นอนของฉันจะเป็นเตียงทองมั้ยน๊า หุหุ
" ใครมา " น้ำเสียงคมเข้มพูดด้วยภาษาประจำชาติของเขาเรียกร้องให้ฉันต้องหันกลับไปมอง 0_0 พระเจ้า!!!! ร่างสูงที่น่าจะเกิน 180 ซม.ให้ชุดสูทสีน้ำเงินเข้ม ริมฝีปากหยักได้รูป ดวงคมเข้มเหมือนหมาป่าที่จ้องมองเหยื่อ ผมที่ปรกลงมาบนหน้าซอยสไลด์ระต้นคอ ทำให้ดูลึกล้ำหน้าค้นหาเป็นที่สุด
" มองอะไร " อุ้ย สงสัยจะมองนานไปหน่อยเจ้าตัวเลยพูดอะไรสักอย่างออกมา แต่ว่า มันแปลว่าอะไรอ่าาา
" คะ" ฉันหันไปมองหน้าป้าซอลมีเป็นเชิงขอคำตอบ ป้าซอลมี มีสีหน้าที่ดูแล้วเหมือนว่าคงรู้ว่าเจ้านายตัวเองกำลังอารมณ์เสีย เมื่อคุณป้าไม่ตอบฉันก็เลยหันไปเผชิญหน้ากับเขา
พรึ่บ
แวก!! ตกใจหมดมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย พอฉันหันไปอีกที เจ้าตัวก็มาทำหน้าบึ้งอยู่ตรงหน้าฉันแล้ว โอ๊ย คนอะไรเนี่ยหน้าเนียนจริง !!!
" เมื่อกี้ คุณพูดว่าอะไรนะค่ะ " ฉันถามขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน
" หยุดพูดนะ ฉันจะไม่อนุญาตให้เธอพูดภาษาที่ฉันฟังไม่เข้าใจ ดังนั้น เมื่อเทอ มาอยู่ที่นี่ ก็ควรที่จะศึกษาหาความรู้ของภาษาที่ประเทศนี่ เข้าใจมั้ย !!!! "
ผลัก!!!
" โอ๊ย อะไรกันเนี่ย พูดดีๆไม่ได้ใช่มั้ย เนี่ย !!! " ร่างสูงเดินกระแทกไหล่ฉันออกไป โดยที่ไม่สนใจหรือหันมามองแม้แต่หางตา คนบ้าชอบใช้กำลังนักใช่มั้ย ได้คราวหน้าได้เห็นดีกันแน่!!!!!
" คุณหนูเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ " คุณป้าซอลมีรีบวิ่งปรี่เข้ามาหาฉันทันทีที่ตานั่นออกไปแล้ว เจ็บก้นชะมัด T^T
" เข้าพูดอะไรคะ คุณป้า หนูไม่เข้าใจ "
" คือ เขาไม่ชอบให้คุณหนูพูดภาษาไทยน่ะคะ " อยากกัดลิ้นตัวเองตายจริงๆให้พูดภาษาไทยก็ไม่ได้ มันจะมากเกินไปแล้ว เหอะ คิดจะเปิดศึกกันตั้งแต่วันแรกเลยใช่มั้ย ได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน !!
ความคิดเห็น