คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : ปฏิรูป-1
“แล้าึะมาสั่นออำนา้ารึฝันไปเถอะ” มหาอำมาหลวเย่
“แล้วะทำไ่อ” อัรเสนาบีหวานหลาน
“ถ้ามันึะเ้ามายุ่ับอำนาันึว่าะเิอะไรึ้นล่ะ?!” มหาอำมาหลวเย่
.
.
ำหนัสมเ็พระราินีฟรีเลีย
สมเ็พระราินีฟรีเลียเรียานหลานมาุยเี่ยวับารที่เาะเปิประเทศให้าว่าประเทศเ้ามาลทุนึ่ไม่เยมีผู้ใทำมา่อนในราอาาัริโโ๊ะ
“มีอะไรหรือเปล่ารับถึไ้เรียให้ผมเ้าพบวันนี้นะ” านหลาน
“ฝ่าบาททรระทำอะไรอยู่เพะ ารที่ฝ่าบาทะเปิโอาสให้่าาิเ้ามาะ่อให้เิผลร้ายอะไร่อประเทศอพวเรามาเพียใเพะ”
“ผมทำเพียะปิรูปรับ” านหลาน
“ปิรูปอะไรันเพะ” ราินีฟรีเลีย
“เอาเป็นว่าผมะทำใหุ้เห็นเอรับ ไว้ใผมเถอะรับ” านหลาน
“หม่อมันเพียลัวว่าะส่ผลร้าย่อพระวรายอพระอ์นะเพะ” ราินีฟรีเลีย
“เอ่อ..นีุ่่วยผมออไป้านอวัไ้ไหมรับ?” านหลาน
“เอ๋? ารที่เื้อพระวศ์ะออไป้านอเพระราานมันผิอราสำนันะเพะ” ราินีฟรีเลีย
“แล้วใรเป็นผู้ั้พนี้ึ้นละรับ?” านหลาน
“เอ๊ะ? เอ่อ..ษัริย์เอะยุที่2เพะเป็นผู้ั้ไม่ทราบว่าฝ่าบาทถามทำไหมหรือเพะ?” ราินีฟรีเลีย
“เห็นหรือไม่ละรับเมื่อีุ่บอเอนะรับว่าษัริย์เป็นผู้ั้นั่นผมในานะษัริย์อสั่ให้ยเลินี้เสียและอสั่ใหุ้ไปับผมเพื่ออาเพระราานนี้?ห้ามปิเสธเพราะนี้ือพระราโอาร!” านหลาน
“เพะ?หม่อมันอน้อมรับพระราโอารเพะ” ราินีฟรีเลีย
.
ำหนัราินีหลี่อ
มหาอำมาหลวเย่เธอรีบมาหาราินีหลี่อที่ห้อนอนอเธอ้วยอารม์หุหิ เมื่อหลี่อไ้เปิประูห้อมหาอำมาหลวเย่รีบเ้าห้อนอนอเธอ
“แรู้ใ่ไหมว่าันให้แมาที่นี้ทำไหมนะ?” มหาอำมาหลวเย่
“เอ๊ะ? ระ รู้่ะ" หลี่อ
“แล้วรู้แ่ทำไมสามีอเ้าถึไ้มายุ่ับอำนาอันไ้ ำไว้นะถ้าหาว่าแไม่สามารถวบุมัวอสามีเ้าไ้ัวเ้าเอะเิอะไรึ้น” มหาอำมาหลวเย่
เมื่อเธอพูบไ้เินออาห้อแล้วมุ่ลับไปยัำหนัอเธอ้วยอารม์หุหิและโมโห
.
.
นอำแพพระราวั
านหลานและราินีฟรีเลียไ้ลวบออาวั้วยารปิบััวแบบาวบ้านโยออาประูทาออวัะวัน
านหลานสวมเสื้อแบบาวบ้านายาเายาวส่วนราินีฟรีเลียสวมุแนยาวสีแลายาว่าน่าื่นมัน
“ฝ่าบาทเอ็ลอพระอ์แบบาวบ้านไ้เหมาะสมราวับเทพเลยเพะ” ราินีฟรีเลีย
“ุเอ็สวมุแล้ว็น่ารัีออนะรับ” านหลาน
“ฝ่าบาทื่นมเินไปแล้วเพะ” ราินีฟรีเลีย
“เินไปรไหนรับ ออะน่ารัี ฮ่าๆ
เอ่อนี่..ุไม่้อเรียผมว่าฝ่าบาท่อหน้าใรนะรับ" านหลาน
“ทำไมล่ะเพะ?” ราินีฟรีเลีย
“เพื่อให้ไม่ให้นอื่นรู้ว่าเราออาวัมาไรับ นี้็ึมาแล้วรับเราไปพัที่โรเียมที่นั่นีว่ารับ” านหลาน
“ะ แ่? ฝ่าบาทารที่เื้อพระวศ์ใล้ิับประานธรรมามันผินะเพะ” ราินีฟรีเลีย
“ทำไมละรับ ถึเราะเป็นษัริย์หรือเื้อพระวศ์หรือไม่แล้วมัน่าันยัไละรับ? ็ยัไพวเา็ือประานอผม หาประเทศไม่มีประานแล้วะมีษัริย์ไปทำไมละรับ?” านหลาน
“แ่วะ ว่า….” ราินีฟรีเลีย
“ถ้าารทีุ่ออมาับผมแล้วมันทำใหุ้เือร้อนหรือุไม่ล้าที่ะนอนที่นี้ผมไม่ห้ามนะรับ แ่เิุลับที่ำหนัไ้เลยรับผมะนอนที่นี้และะสำรวที่นี้เอรับ” านหลาน
“็ไ้เพะ หาฝ่าบาทะนอนที่นี้หม่อมัน็ะอยู่้วยเพะ” ราินีฟรีเลีย
“ผมบอแล้วใ่ไหมรับว่าอย่าเรียผมว่าฝ่าบาทในที่นอพระราวันะรับ” านหลาน
“เอ่อ…อพระราอภัย่ะ?” ราินีฟรีเลีย
ทั้สอ็ไ้เ้าพัที่โรเียมทั้สอไ้ื้มสุราที่เ้าอโรเียมมอบให้นเมามายและในืนนั่นเาทั้สอ็ไ้ ป่ามป๊ามันอย่าุื้ม
เ้าวันถัมา
“ฝ่าบาท เฮ้ย! ุานวันนีุ้้อว่าราารนะะ?” ราินีฟรีเลีย
“ิบหายแล้วรับ!?” านหลาน
นิยายอัปทุ3วัน
ฝาหัวใและำลัใให้้วยนะรับ
โปริามอน่อไป……
ความคิดเห็น