คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ทรงงาน-2
ปราสาทวัปรมาารย์ไท่เียน
“เียนเ้าูเ้ามนุษย์ผู้นั่นสิ” ไท่เียน
“หม่อมันมิอูเพะ” เียนหลาน
“เฮ้อ! ว่าะให้เ้าูารระทำอายผู้ที่เ้าหลรัะหน่อย?” ไท่เียน
“เอ๊ะ! ไหนๆเพะหม่อมันอู้วยนะ" เียนหลาน
.
.
.
ท้อพระโร…
วันนี้เป็นวันที่านหลานะ้อออว่าราารเอโยมีสมเ็พระราินีฟรีเลียและพระราินีหลี่อ่อยให้าร่วยเหลือและเป็นำลัใ
“ฝ่าบาทหม่อมันอทรทูลให้ทราบว่าะนี้บ้านเมือมิไ้มีภัยอัรายและราษร์่าอยู่อย่าเป็นสุันถ้วนหน้าพะยะะ” อัรเสนาบีหวานหลาน
“แ่ผมไ้ยินบ้าที่นี้เิาราแลนทั้เรื่ออาหารและน้ำอีอย่าประาน็มิไ้อยู่อย่าสบสุแบบทีุ่ว่ามาเลยนะ” านหลาน
เมื่อานหลานพูบหวานสานพูไม่ออเพียหัน้ายวาแลูหามหาอำมาหลวเย่
“เอ่อ…ือฝ่าบาททรทราบมาาผู้ใันพะยะะ” อัรเสนาบีหวานหลาน
“ผมะเอามาาไหนไม่สำัแุ่่วยอธิบายเรื่อทีุ่บอผมหน่อยไ้ไหมรับ!?” านหลาน
“ฝ่าบาทหม่อมันึว่ามิสมวรมาไร่ถามเรื่อแบบนี้นะเพะ” มหาอำมาหลวเย่
“็ไ้..แล้วมีเรื่อไระรายาน่อไหมรับ” านหลาน
“ไม่มีพะยะะ” อัรเสนาบีหวานหลาน
“นั่นบารประุมแ่เพียเท่านี้” านหลาน
.
.
ำหนัสมเ็พระราินีฟรีเลีย
“หม่อมันอทูลถามเรื่อหนึ่ไ้ไหมพะยะะ” านหลาน
“เพะทูลถามไ้เลยเพะ” สมเ็พระราินีฟรีเลีย
“มหาอำมาหลวเย่เป็นใรรับเหุในอื่นและทหาร่าให้วามเารพและย่ำเรรับ” านหลาน
"อ้อเพะ มหาอำมาหลวเย่ำแหน่อำมาหลวให่ในราสำนัประาน่าลือันว่าเาไ้ัเรียมำลัพลมามายทั้ในราสำนัและนอวั
หม่อมันและเหล่าราวศ์่ารู้ันีเพะเพียแ่เราไม่สามารถทำอะไรไ้มาว่าเือนหรือเพียัเือนเท่านั่น หาทำมาว่านั่นพวหม่อมันอาะถูโ้นราบัลลั์็ไ้เพะ" สมเ็พระราินีฟรีเลีย
“แล้วเราไม่มีำลัทหารในมือเลยหรอรับ” านหลาน
“ไม่มีเลยเพะ” สมเ็พระราินีฟรีเลีย
“ผม้อทำอะไรบาอย่าแล้วไม่ั้นเรา็ะอยู่ภายใ้อำนาอมันรับ” านหลาน
“หม่อมัน็เยึะทำเพะเพียแ่หม่อมันไม่มีำลัพลและำลัอะไรสัอย่าเลยเพะ” สมเ็พระราินีฟรี
“ุ่อยูเถอะรับว่าผมะทำอย่าไร่อ” านหลาน
.
.
ำหนัพระราินีหลี่อ เวลา22:00 น.
านหลานเินลับาำหนัอสมเ็พระราินีฟรีเลียไปยัำหนัพระราินีหลี่อ้วยอารม์รุึ
“นี่!ผมมาแล้วนะรับ” านหลาน
“เอ๊ะ? อ้อ ห่อมันออภัยเพะหม่อมันมั่วแ่ยืนมอูท้อุหลาบใ้สวนหลวเพะ” ราินีหลี่อ
“หลี่อรับผมมีเรื่ออให้่วยรับ” านหลาน
“เพะ?” ราินีหลี่อ
านหลานยืนมอูร่าอหลี่อ้วยอาารหื่นระหายหิวโหยเารีบผลััวอเธอลที่นอนแล้ว็ระทำป่ามป๊ามันอย่ามีวามสุ ท่ามลาสวนุหลาบใ้ำหนั
.
“แล้วฝ่าบาทะให้หม่อมัน่วยเหลือใันเพะ” หลี่อ
“ที่แรผม็ะว่าะเล่าให้ฟัแล้วแ่พอมอูร่าอันสวยามอุแล้วมันมีอารม์นะรับ
อ้อ เรื่อที่ะใหุ้่วย็ือผมอยาทราบว่าในราสำนันี้มีนอมหาอำมาหลวเย่มาเท่าไหร่รับ" านหลาน
“อ้อ ุย่านั่นหรอ่ะ?” หลี่อ
“ใ่รับ” านหลาน
เ้าวันถัมา…..
วันนี้ท้อพระโรที่ประุม่าเนื่อแน่นเ็มไป้วยเหล่าะทูที่มาา่าประเทศที่มารอเ้าเฝ้าานหลานที่ถือเป็นษัริย์พระอ์ใหม่
านหลานึถือโอาสนี้รายาน่อะทู่าประเทศที่ะเ้ามาล่าอาานิมไ้
“I welcome to our city. And I was deeply saddened to learn that my people had behaved inappropriately towards my residents and visitors. I apologize on this occasion.(ันยินี้อนรับสู่เมืออเรา และันรู้สึเสียใอย่าสุึ้ที่รู้ว่าผู้นอันประพฤิัวไม่เหมาะสม่อผู้อยู่อาศัยและผู้มาเยี่ยมอัน ้อออภัยมา โอาสนี้)”
และถือโอาสนี้สะสารเรื่อภายในประเทศอย่ารอบรอบ่อะทูที่ะลเพื่ออำนาอมหาอำมาหลวเย่ล
“I am now glad that your head of state has made a commitment to the relationship between our two countries. And I surrender to the people of our two countries. And I welcome your people to our city. for communication and investment between the two countries in the future.(อนนี้ันีใที่ประมุแห่รัอุให้ำมั่นสัา่อวามสัมพันธ์ระหว่าสอประเทศอเรา และันยอมำนน่อผู้นในสอประเทศอเรา และันยินี้อนรับนอุสู่เมืออเรา เพื่อารสื่อสารและารลทุนระหว่าสอประเทศในอนา)”
านหลานไ้านะประมุไ้เรา้านารทู่อะทูในท้อพระโรอย่าัมัำนเสร็สิ้นารประุมะทู
มหาอำมาหลวเย่ใและแปลใับำเราอานหลานที่ให้าว่าาิมาลทุนับบ้านเมือน
ำหนัมหาอำมาหลวเย่
มหาอำมาหลวเย่ลับมาำหนัอเา้วยอารม์โมโหและหุหิมาที่านหลานหัหน้าที่นและเริ่มะเ้ามาแทรแมานอำนาอน
มหาอำมาหลวเย่ “แ!…”
านัเียน
หามีำไหนที่เียนผิหรือเี่ยวับารร่วมเพศผม้อออภัยมานะที่นี้และผมไม่มีเรนาละเมิหรือแสาที่มีเพศสัมพันธ์ใๆทั้สิ้น
นิยายอัปทุ3วัน
ฝาให้ำลัใหัวใและิามผลาน้วยนะรับ
โปริามอน่อไป…….
ความคิดเห็น