เส้นทางสู่ตำแหน่งมเหสี

ลำดับตอนที่ #12 : จบซี่ซั่น1

         ตำหนักรับรอง

                หลินหลี่และไท่ถังต่างนอนกอดกันยังไม่ตื่นจากการหลับไหลจากการที่ได้ปฏิบัติภารกิจทอดรักตลอดทั้งคืนจนสว่าง

                "พระชา..ยา.... เอ๊ะ?ทรงยังไม่ตื่นจากบรรทมอีกหรอ?นะ นั้นหม่อมฉันขอตัวก่อนนะเพคะ? นางกำนันที่ทำหน้าที่จัดเก็บพระบรรทมของเชื้อพระวงศ์ในวังเดินเข้ามาในห้องนอนก็พบว่าหลินหลี่และไท่ถังกำลังนอนกอดกันทั้งยังแก้ผ้าจนเปลื่อยทั่งคู่เพียงแต่มีผ้าห่มปิดไว้จึงไม่ได้เห็นส่วนล่างของทั้งสอง

     พระตำหนักหลวง

           ตำหนักหลวงหรือพระตำหนักหลวงซึ่งเป็นที่ประทับของไท่ถังฮ่องเต้และยังเป็นที่ทรงงานของฮ่องเต้ทุกพระองศ์แห่งราชวงศ์ไท่

          เหลียวหลี่และนางกำนันได้เคลื่อนขบวนถึงตำหนักของไท่ถังแต่กลับไม่พบไท่ถังอยู่ในตำหนักหรือห้องนอนเธอได้นั้งเกรี้ยวไปยังตำหนักอื่นๆจนทั่วเขตพระราชฐานชั้นในแต่ก็ไม่พบหรือเห็นไท่ถังเลย

        "ฮองเฮาเสด็จมาที่นี้ได้อย่างไรกันพะยะคะ?" องศ์รักษ์เสียวจ้านเห็นขบวนของเหลี่ยวฮองเฮาได้เคลื่อนพลไปมาทั่วเขตพระราชฐานชั่นใน

       "อ้อ?ข้าตามหาฮ่องเต้ไม่ทราบว่าพอรู้ว่าฝ่าบาททรงเสด็จไปไหนหรือไม่?" 

      "กระหม่อมไม่รู้พะยะคะ?" 

      "นั้นหรอ?ไม่เป็นไรวันนี้ข้ามาไม่พบพรุ่งนี้ข้าจะมาใหม่" เสียงพูดกระแทกด้วยความไม่พอใจที่วันนี้ตนไม่พบไท่ถังตามที่ตั้งใจไว้

     ณ ตำหนักรับรอง

         หลินหลี่ตื่นนอนและได้ปล่อยกอดของไท่ถังที่กอดลำตัวของเธอไว้

         "เฮ้อ!กว่าจะปล่อยได้นะ?เมื่อคืนเป็นการเสียตัวครั้งแรกเลยนะฉันน่ะไม่เคยเสียบริสุทธิให้แก่ผู้ชายคนนี้จริงๆแล้วสินะ?" เธอนั่งจ้องเลื่อยร่างของไท่ถังที่เปลื่อยกายท่อนบนไว้และนั่งพำเพลอคึดถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตัวเองต้องเสียบริสุทธิให้กับชายหนุ่มที่ไม่เคยรู้จักกันมาแต่ก่อน

         "เฮ้อ!นี่?เธอจะนั่งเผลอฝันไรกันเนี่ย?หรือว่าเธอคึดถึงเรื่องเมื่อคืนหรอ?" ไท่ถังสะดุ้งตื่นจากการฝันร้ายแต่ที่จริงเขาได้ตื่นนอนตั้งแต่หลินหลี่กำลังคึดเพลอฝันจนไม่รู้ว่าใครตื่นหรือใครเข้าใครออกเลย

         "เอ๊ะ?ตะ...สะ...ทรงตื่นบรร...ทมแล้วหรอเพคะ?"

        "เจ้าไม่จำเป็นต้องใช้คำราชาศัพท์ก็ได้?เมื่ออยู่กับฉันสองต่อสองนะ" เขาได้ลุกขึ้นจากเตียงนอนโดยเข้าไปใกล้ๆตัวของหลินหลี่จนทำให้เธอมีอาการหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว

          ไท่ถังได้จับตัวของหลินหลี่นอนราบบนเตียงนอนโดยทั้งสองก็ยังแก้ผ้าเปลื่อยอยู่

           "ฝะ..ฝ่าบาท?ทะ...ทะทรงจะทำอะไรนะเพคะ?"

           "จะทำอะไรนั้นหรอ?ก็ทำลูกยังไงล่ะ?!" 

           "เอ๊ะ...?

           "เอาละเตรียมตัวเตรียมใจสะดีๆข้าจะเริ่มแล้วนะ?"

           "อร๊า อร๊าก!" 

    ณ บ้านของหลินเฟ่ง

         "พระราชมารดาพะยะคะ?หม่อมฉันได้นำสารส์ของอาณาจักรเกาหลีมาพะยะคะ?" ราชองศ์รักษ์เสี่ยวจ้านที่เป็นถึงรองแม่ทัพแห่งกองทัพบกของอาณาจักรไท่

         "เอ๊ะ?...จะก่อสงครามหรือจะค้าขายด้วยกันแน่?" หลินเฟ่งเปิดอ่านพระราชสาส์นที่ถูกส่งมาจากอาณาจักรเกาหลีที่พระเจ้าโชเย่ส่งมายังอาณาจักรไท่ของพระเจ้าไท่ถังหรือไท่ถังฮ่องเต้แห่งราชวงศ์ไท่แต่ก็ยังสับสนกับคำในพระราชสาส์นอยู่

          "ท่านลองอ่านและแปลความในสารนี้ให้แก่ฉันทีจ๊ะ?" หลินเฟ่งส่งพระราชสาส์ให้แก่เสียวจ้านอ่านและสรุปความเพื่อจะได้อธิบายให้แก่เธอฟัง

         เสียวจ้านได้รับสาส์นที่หลินเฟ่งส่งมาให้ตนอ่าน เขาได้อ่านและสรุปใจความในข้อความได้อย่างชัดเจน

         "ข้อความในพระราชสาส์นนี้มีจุดประสงศ์เดียวพะยะคะ?"

         "แล้วจุดประสงค์อะไรหรอ?"

         "มันก็คือ....?"

      จากนักเขียน

   Ss1จบแล้วนะครับ นิยายเรื่องนี้มีแบบอีบุ๊คด้วยนะครับ 

    Ss2จะมาในเร็วๆนี้นะครับ ขอให้ทุกท่านอย่าพลาดอ่านแม้แต่ตอนเดียวนะครับ เพราะจะมีทั้งความสนุกและความมันส์ร่วมไปถึงรักหวานแหววและดร่าม่า เรื่องราวจะเป็นยังไงนั้นฝากตืดตามผลงานด้วยนะครับ

         ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านมานะโอกาสนี้

      โปรดติดตามตอนต่อไป.....