คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Prologue;
Prologue
“นี่ เธอได้ยินข่าวหรือเปล่าน่ะ?” หญิงสาวหุ่นสะบึมที่นั่งอยู่บริเวณเคาเตอร์เครื่องดื่มหันไปกระซิบกระซาบกับเพื่อนที่นั่งข้างกัน
“ข่าว? ข่าวอะไรล่ะ อย่างเช่น วันนี้เฟเบิลจะขึ้นร้องเพลงน่ะเหรอ?” เพื่อนสาวตอบแข่งกับเสียงเพลง ทั้งๆที่ยังโยกตัวไปมาตามจังหวะดนตรี
“ใช่ที่ไหนล่ะ ถึงนั่นก็นับว่าเป็นข่าวดังก็เถอะ” ประโยคหลังเธอขมุบขมิบในลำคอ ก่อนวกกลับเข้าเรื่องเดิม “ก็..เรื่องที่คาราวาน ‘โวคาลอยด์’ จะมาแสดงที่เมืองนี้ไงเล่า!” พูดไปแล้วก็รอดูปฏิกิริยาของคู่สนทนา
“จ..จริงเหรอ?” หญิงสาวหันหน้ากลับมามองเพื่อนอย่างไม่เชื่อ “โวคาลอยด์เนี่ยนะ?”
“จริงแท้แน่นอน ฉันจะโกหกเธอไปทำไมเล่า?” บทสนทนายังคงดำเนินต่อไป
“งั้นก็ดีสิ ฉันจะได้เจอกาคุโปะตัวจริงซักที!” ว่าแล้วก็หันมาชนแก้วหัวเราะเล่นกับเพื่อน
ทั้งคู่ไม่ได้รู้ตัวเลยซักนิด ใครบางคนยืนฟังอยู่ตั้งแต่ต้นจนจบ...
“ฮึ โวคาลอยด์งั้นเหรอ? จะไปได้ซักกี่น้ำกันเชียว?” มุมปากสแยะยิ้มภายใต้ชุดคลุมสีเข้ม ร่างสูงโปร่งเดินตรงไปยังเวทีแสดง
“ฉันมาแล้ว เตรียมเพลงได้เลย” หันไปบอกคนคุมเครื่องเสียงด้วยท่าทีเรียบเฉย หันมองรอบกายยิ้มด้วยความพอใจ
สถานที่ท่องเที่ยวกลางคืนแห่งนี้มีชื่อว่า ‘Meshpout Pub’ และแน่นอน เธอสร้างมันขึ้นมาเองกับมือ! ตลอดเวลาที่เปิดให้บริการมา ตั้งแต่เป็นเพียงร้านเหล้าเล็กๆที่มีลานโล่งให้เหล่านักเที่ยวผลัดกันออกมาโชว์ลีลาแดนซ์กระจาย จนกระทั่งวันนี้ ร้านเหล้าเล็กๆ แปรเปลี่ยนเป็นผับขนาดใหญ่ เจ้าแห่งสถานท่องราตรีในถนนลองอเวย์สายนี้
“เฮ้อ กว่าพี่จะมาได้นะ เล่นซะผมเสียงแหบเสียงแห้ง” เด็กหนุ่มที่เมื่อครู่ยังแหกปากตะโกนใส่ไมค์ดังลั่นกลับลงมาบ่นใส่เจ้านาย ข้อหามาช้าไปหลายนาทีจนเขาต้องร้องต่อไปอีกหลายเพลง “เพิ่มโบนัสให้ผมด้วยเลย”
“รู้แล้วน่าๆ แค่สายหน่อยเดียว ทำเป็นบ่นไปได้” หญิงสาวเจ้าของสถานที่ส่ายหัวเบาๆ โบกมือไล่หนุ่มนักร้องรุ่นน้องให้ไปพักผ่อนได้
หลังจากตระเตรียมอุปกรณ์และตกลงเรื่องลำดับเพลงเรียบร้อยแล้ว ดนตรีจังหวะแรงก็ดังขึ้นจากลำโพงทั่วบริเวณ เสียงกรีดร้องดังสนั่นเมื่อหญิงสาวในชุดคลุมเดินขึ้นเวที มองเห็นเพียงเสี้ยงหน้าขาวใส กับริมฝีปากบางแย้มยิ้มเจ้าเล่ห์
“พร้อมจะมันกันรึยัง!?” ไมค์ตัวเล็กติดอยู่ข้างริมฝีปาก เสียงตะโกนดังลั่นกระตุ้นอารมณ์สนุกสนานของเหล่านักราตรีบนลานเต้นได้เป็นอย่างดี เสียงกรี๊ดตอบรับคลอไปกับดนตรี
“...หากว่าชีวิต คือท่วงทำนองแห่งบทเพลง...” เสียงที่เปล่งออกมาค่อนข้างจะทุ้มต่ำ ผู้คนด้านล่างโยกย้ายไปมาอย่างถูกใจ
มือเรียวกระชากผ้าคลุมออกจากตัวทั้งที่ยังร้องเพลง เผยให้เห็นผมสีชมพูสดยาวสยายเต็มแผ่นหลัง นัยน์ตาสีฟ้าใสเป็นประกายเจิดจ้า บรรยากาศสนุกสนานแผ่ออกมารอบกายจนคนรอบข้างรู้สึกได้
“เอ้า! ชีวิตหนึ่ง...ขอเพียงซักครั้งหนึ่ง... ที่ได้รักเธอ ได้พบเธอ ได้เจอ...กับคนที่ฉันรอ!”
แม้ร่างกายจะเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ แต่เสียงเพลงที่ดังกังวาลนั่นราวกับช่วยให้เธอได้ปลดปล่อยความเหนื่อยล้า ได้ระบายมันออกมา แปรเปลี่ยนให้เป็นความสนุกบนเวทีแห่งนี้!
-------------------------------------
เพลงเขียนเองแล้วรู้สึกประหลาดๆ= =; บทนำสั้นๆ เอามาให้ดูกันเล่นๆ บทต่อไปต้องรอตัวละครครบก่อนครับ
ใครพบเห็นข้อผิดพลาดใดๆรายงานได้ พร้อมจะแก้เสมองับ! อ่า...อยากถามนิดหนึ่ง ตัวอักษรอ่านยากหรือเปล่าครับ? อยากให้เว้นบรรทักระหว่างย่อหน้าเพิ่มรึเปล่าเอ่ย?
ความคิดเห็น