มาเฟียตัวร้าย กับ ยัยจอมแสบสุดซ่า(yuri)

ลำดับตอนที่ #3 : รู้ไหมฉันว่าฉันเป็นลูกใคร

โรงอาหาร
~~~~~~~~~~~~~~~~
ภาพการโดนพันธนาการข้อมือไว้ด้วยกันระหว่างเจ้าหญิงน้ำแข็งกับ
เด็กสาวธรรมดาเรียกให้เหล่านักเรียนทั้งหลายแหล่หันมามองกันเป็นระวิงค์

เต๋อหลินลากดึงท่อนแขนกระซากร่างเล็กให้เดินตาม
อย่างประทุษร้ายราวกับชู้รักในเรือนเบี้ยก็มิปาน



"โอ๊ยยย..นี่เธอจะรีบไปตายที่ไหน"โคโทริด่าอย่างเหลืออด
เพราะเธอรู้สึกแสบร้อนที่ข้อมือไปหมดแล้ว

"ไปตาย"เต๋อหลินที่รู้สึกขี้เกลียดคิดหาคำตอบสาวเจ้า
จึงเอาคำถามของอีกฝ่ายมาตอบ


"เฮ้!!...ทางนี้ๆ"สาวสวยผมขาวมัดทวิลเทลโบกมือเรียก
ผู้เป็นน้องสาวสุดที่รักอยู่บนโต๊ะด้านหนึ่งในโรงอาหาร

เต๋อหลินที่มองเห็นหลินเฉินแล้วเลยก้าวเท้าฉับๆ
ลากอีกฝ่ายมานั่งอย่างเซงๆ

"วันนี้กินอะไรเดี๊ยวพี่ไปซื้อเผื่อ"หลินเฉินถามอย่างเอาใจน้อง

"อะไรก็ได้"เต๋อหลินตอบเสียงเอื่อย

"แล้วเธอล่ะ..โคโทริ"หลินเฉินหันไปถามรุ่นน้อง
ที่รู้จักกันอย่างห่างเหินเพราะร่วมงามกันบ่อยๆ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ..เดี๊ยวฉันไปชื้อเองก็ได้ค่ะ"โคโทริโปกมือไหวๆบอกปติเสฐด้วยความเกรงใจ
แล้วขณะนั้นเองเธอกลับต้องรู้สึกโมโหขึ้นมาอย่างกระทันหัน
เนื่องจากที่คนนั่งข้างๆพูดขึ้นเสียงเอื่อยเฉื่อยว่า

"ถ้าจะไปชื้อก็ตัดแขนเธอออกจากกุณแจมือไปเองนะ..ฉันขี้เกียจเดิน"

คำพูดออกจากใจของเต๋อหลินทำเอาหลินเฉินเกือบ
จะหลุดหัวเรอะออกมาจังหวะหนึ่งจนต้องรีบลุกเดินออกไปในทันที

"นี่เธอกุญแจก็มีป่ะ...ใครจะบ้าไปตัดแขนตัวเอง" โคโทริพูดอย่างฉุนเฉียว
โดยหารู้ไม่ว่าอีกฝ่ายรอคำนี้มานานแล้ว

"อ่ะ..งั้นก็เอามาไข" เต๋อหลินรีบพูดออกไปพร้อมกับยก
มือข้างที่โดนพันธนาการไว้ไปด้านหน้าโคโทริในทันที

"ฝันไปเถอะ..ถ้าฉันไขให้เธอก็หนีไปซิ"

"น่าเบื่อ"

"เธอพูดเป็นคำเดียวรึไงคะ..ตั้งแต่เจอกันมาฉันได้ยิน
คำว่าน่าเบื่อจากเธอมาสามสิบครั้งแล้วนะ"


เต๋อหลินหันขวับไปมองโคโตริอย่างอึ้งๆเพราะเธอไม่คาดคิดว่ามัน
จะมีคนปกติที่ไหนมานับคำพูดของคนอื่น

"เธอเป็นบ้าเหรอ.."เต๋อหลินเอ่ยถามสิ่งที่สงสัยออกไปอย่างไคร่รู้
"เธอสิบ้า"โคโตริสวนกลับทันควัน
"เธอนั้นแหละ..คนปกติที่ไหนเค้านับคำพูดคนอื่นกัน"เต๋อหลินรีบแย้ง

"ฉันแค่พูดไปงั้นใครจะไปนั่งนับคำพูดคนอื่นกันล่ะ โง่ป่ะเนี่ย"โคโทริ
เถียงพร้อมด่ากลับอย่างไม่ยอมแพ้

เต๋อหลินขี้เกียจพูดแล้วจึงกรอตาขวับหันมานั่งเท้าคางอย่างเซงๆ


"น่าเบื่อ"

"หลินคะคิดถึงจัง"เสียงหวานของคนมาใหม่เรียกให้สองสาวหันไปมอง
จังหวะนั้นโคโทริก็อึ้งตะลึงเพราะเธอมองเห็นลูกะดาราดังที่ไม่ค่อยจะมา
โรงเรียนเท่าไหร่กำลังส่งยิ้มให้เต๋อหลินอย่างกรุ่มกริ่ม

"คิดถึงจังก็ไปหาจังสิ"เต๋อหลินบอกอย่างเบื่อหน่ายเอือมระอาเสร็จก็ก้มลง
หมอบกับโต๊ะอาหารด้วยความรู้สึกง่วงๆเพราะนี่มันก็ได้เวลา
งีบหลับช่วงกลางวันของเธอแล้ว

"แหมไร้เยื่อใยไม่เปลี่ยนเลยนะชอบจังเลย"ลูกะพูดขึ้นพร้อม
กับก้าวเท้าเข้ามากอดรัดลำคอเต๋อหลินอย่างคิดถึง
เพราะเธอไม่ได้เจอกับอีกฝ่ายมาเกือบเดือนแล้ว


แต่เพียงแค่อึดใจเดียวเต๋อหลินก็ดึงมือลูกะออกก่อนจะบ่นออกไปว่า

"ร้อนจะตายมากอดเพื่อ.."

"สมน้ำหน้า...5555"เสียงยียวนกวนประสาทหัวเราะกระซิบ
จากด้านหลังของลูกะจังหวะนั้นลูกะก็รู้ได้ในทันทีเลยว่าเป็นใคร

สาวเจ้าไม่รอช้าเธอกระทุ้งศอกไปด้านหลังอัดลงบน
หน้าท้องของคู่กัดอย่างสุดแรงเกิด

"อั๊กกก..."หลินเฉินนิ่วหน้าจุกท้องอย่างแรง
ลูกะหันมาเหลือบตาลงมองอีกฝ่ายก่อนจะพูดออกไปเสียงยาน"สมน้ำหน้า"

"ยายจืดเอ๊ยยย!"หลินเฉินล้อขึ้นขวับพลางนิ่วหน้า
เพราะเธอจุกแอ่กในท้องยังไม่หาย

"เอาอีกไหมคะ..ยายเหมย"ลูกะล้อกลับด้วยความเดือดดาล

"ขอโทษนะนั่นมันแม่ฉันเหมือนกัน"เต๋อหลินทักขึ้น
พลางกรอกตาไปมาด้วยความเบื่อสุดจะทน

"แห่ะๆ.."ลูกะที่พึ่งจะนึกออกจึงหัวเราะแห้งๆ

"พี่เฉินไหนอ่ะ อะไรก็ได้ของหลิน"เต๋อหลินถามเพราะ
เธอมองไม่เห็นว่าในมือพี่สาวจะมีอะไรที่กินได้บ้างเลย

"มันไม่มีอ่ะ..นี่พี่ก็ตามหาทุกร้านแล้วนะ...อะไรก็ได้..นี่ร้านประจำยังด่าพี่ว่ากวนฝ่าพระบาทป้าแกอยู่เลย"หลิวเฉินบอกอย่างกวนๆ

"โอ๊ยยยยยย...พี่เฉินนนนน"เต๋อหลินครางฮือก่อนจะกัดฟันกรอด
เพราะเธอคับแค้นใจในความกวนบาทาของผู้เป็นพี่สาวอย่างแรง

"ได้...ไม่กินแล้วโว้ย"พอพูดจบเต๋อหลินก็ลุกก้าวเดินออกไป
อย่างรวดเร็วโดยที่ลืมคนที่โดนพัันธนาการไว้กับตัวเองไปเสียสนิทส่งผลให้

พลั๊ก..!.เต๋อหลินกระเด็นกลับมาเพราะการ
โดนดึงด้วยความหงุดหงิดของคนยืนนิ่งไม่ยอมเดินตามชั่วลัดนิ้วนั้น
หมับ...เต๋อหลินตกใจหนักกอดรัดร่างโคโทริไว้ด้วยความบังเอิญ
หรืออะไรก็ไม่อาจทราบได้โดยที่หารู้ไม่ว่ามันจะทำให้ผู้เป็นพี่สาว
ของอีกฝ่ายที่พึ่งจะสาวเท้าเข้ามาในประตูโรงอาหารเกี้ยวโกรธ
โกธาแทบจะระเบิดภูเขาเผากระทอมได้เลย

"เห้ยยย!!!!...ไอเด็กเปรต!!ถอยออกไปจากน้องของฉันนะโว้ยยย"
อควาห์แหกปากตะโกนดังก้องไปทั่วโรงอาหารเรียก
ให้หลายร้อยสายตาค้อนขวับมายังร่างสองสาว
ที่กำลังกอดกันนิ่งอย่างกระทันหัน

จังหวะนั้นสองสาวคู่กัดที่ยืนมองเหตุการณ์ทั้งหมดตั้งแต่ต้น
ก็ส่ายหัวด้วยความรู้สึกระเหี่ยใจพร้อมยังไม่เข้าใจว่าทั้ง
สองจะเล่นบ้าบอคอหอยฟอกเอากุณแจมือมาคล้องไว้ด้วยกันทำไม

ชั่วพริบตาต่อมาเต๋อหลินก็ผละตัวออกมาจากอีกฝ่าย
ด้วยความเบื่อหน่ายแล้วจึงถามสิ่งที่กำลังครางแครงใจออกไป

"นี่เธอ..เป็นน้องสาวยายมินามิ
ขายปลาทูเหรอถึงว่า..หน้าเหมือนกันเลย"





~~~~~~~~~~~