ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : rp } hz-c ; pb - miror of past
แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องลงมาจากหน้าต่าง กระทบลงกับพื้นกระดานไม้เนื้อดี บนเตียงนุ่มนิ่มมีเจ้าของร่างสูงที่กำลังซุกหน้าลงกับหมอน คล้ายๆ ว่าจะหนีความน่ารำคาญจากแสงแดดที่ส่องผ่านบานกระจกที่มีมู่ลี่กลั้นไว้อีกชั้น ที่มันมารบกวนเวลาพักผ่อนที่แสนมีค่าของเขา
ในขณะเดียวกัน ภายในห้องที่มีเพียงแค่แสงอ่อนๆ จากทางหน้าต่างนั้นเอง ก็ยังมีสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ อีกสองจำนวนด้วยกัน
“พร้อมนะ” สิ่งมีชีวิตเบอร์หนึ่งเอ่ยถาม
“อือ!” และคำตอบรับจากสิ่งมีชีวิตเบอร์สอง
“หนึ่ง…สอง…สาม!!...”
เมื่อสิ้นสุดการให้สัญญาณแล้ว สิ่งมีชีวิตลักษณะเป็นก้อนๆ ทั้งสองก็กระโจนพุ่งขึ้นไปบนเตียงที่มีร่างของชายผู้หนึ่งกำลังนอนหลับฝันดีอยู่ ก่อนที่จะทิ้งน้ำหนักตัวลงมาทับหล่นใส่ผู้โชคร้ายคนนั้นไปเต็มแรง
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”
สิ้นสุดเสียงการร้องโหยหวนของคนบนเตียง เจ้าก้อนกลมๆ ทั้งสองก็รีบพากันลงจากร่างของผู้เป็นพ่อ ก่อนที่จะไปนั่งทำตาแป๋วรอคอยให้อีกฝ่ายลุกขึ้นมา
เจ้าของร่างสูงที่พึ่งโดนปลุกโดยลูกลิงซนๆ ทั้งสองของตัวเอง ลุกขึ้นมานั่งทำหน้ามุ่ยคิ้วขมวด ก่อนที่จะหันขวับไปหาต้นเหตุที่ทำให้ตัวเองตื่นด้วยความหงุดหงิด และแน่นอนว่ามันจะเป็นใครไม่ได้เลยจากเสียจากลูกรักของเขาทั้งสอง(แม้ว่าบางเวลาจะดูน่าตีไปหน่อยก็ตามเถอะ)
“อรุณสวัสดิ์นะแด๊ดดี้!” และเจ้าพวกตัวป่วนก็กล่าวทักทายผู้เป็นพ่ออย่างอารมณ์ดี โดยที่ไม่คำนึงถึงใบหน้าที่แสนจะหงุดหงิดของผู้เป็นพ่อตัวเองเลยสักนิดเดียว
ผู้เป็นพ่อมองเจ้าพวกก้อนกลมๆ ทั้งสองนิ่งๆ ก่อนที่จะพรู่ลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยๆ ยกมือขึ้นลูบหัวเจ้าก้อนไปคนละทีสองที พร้อมกับระบายยิ้มที่แสนเหนื่อยอ่อนของตนเองออกมา
“พาน้องเล่นอะไรแต่เช้าเลยหื้ม? นิวท์” แล้วก็ได้เวลาสอบสวนเจ้าก้อนกลมคนพี่เป็นอันดับแรก
เจ้าของชื่อส่ายหัวไปมาจนเส้นผมสะบัดพลิ้ว
“หม่าม๊าให้พวกเรามาปลุกแด๊ดดี้ล่ะ” คำแก้ตัวจากเจ้าก้อนกลมผู้พี่ที่อ้างถึงบุคคลที่ผู้ฟังอย่าง อีวาน ถึงกับยอมปิดปากเงียบ
“ใช่ๆ หม่าม๊าให้เราสองคนมาปลุกแด๊ดดี้นะ แด๊ดดี้ต้องตื่นนะ หม่าม๊าบอกว่าวันนี้มีของโปรดแด๊ดดี้ด้วยแหละ!” และตามมาด้วยเจ้าก้อนคนน้องอย่างฟีบี้
อีวานถอนหายใจเป็นรอบที่สองตั้งแต่ตื่นเช้ามา(แม้ว่าจะไม่ได้ตื่นเองก็ตาม) เขายกมือขึ้นเกาหัวตัวเองแกรกๆ พร้อมกับหาวออกมา ก่อนที่จะบิดขี้เกียจเล็กน้อย
“โอเคๆ ฉันตื่นแล้ว ตื่นแล้ว..เลิกทำเสียงดังใส่หูฉันได้แล้ว” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ ก่อนที่จะก้าวเท้าลงจากเตียงนอน หันไปคว้าเจ้าก้อนผู้น้องอย่างฟีบี้มาขี่คอตัวเอง ส่วนเจ้าก้อนผู้พี่อย่างนิวท์นั้นก็รู้หน้าที่ตัวเองดี รีบปีนป่ายร่างสูงของผู้เป็นพ่อ ที่ตอนนี้กลายเป็นต้นยูคาลิปตัสให้เจ้าโคอาล่าตัวกลมปีนขึ้นมาให้อุ้มเป็นที่เรียบร้อย เมื่อเห็นว่าลูกๆ ทั้งสองของตัวเองเกาะตัวเองดีแล้ว ก็เดินออกไปหาผู้เป็นแม่ของเจ้าก้อนทั้งสอง
“อ้าว ตื่นได้แล้วหรอคุณ?” น้ำเสียงอ่อนทุ้มของโนร่า ผู้เป็นแม่ของเจ้าโคอาล่าทั้งสองดังขึ้น เมื่อเห็นสามีตัวเองกับลูกๆ เดินออกมาจากห้องนอน ที่ก่อนหน้านี้เธอได้ให้ลูกๆ ไปปลุก
“ซนทั้งแม่ ทั้งลูกเลยนะ” อีวานพูดเบะปาก เดินเข้ามาใกล้ๆ โนร่า ยกมือขึ้นมาบีบจมูกของภรรยาตัวเองอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะปล่อยออก โนร่าหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะตอบกลับสามีไป
“ถ้าไม่ทำแบบนี้ อาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์คุณก็คงไม่ได้ทานมื้อเช้าพร้อมกับเด็กๆ หรอกนะ เด็กๆ เองก็มางอแงกับฉันหลายวันแล้วด้วยว่าอยากทานมื้อเช้ากับแด๊ดดี้อย่างนั้นล่ะ อย่างงี้ล่ะ” แล้วก็ทำหน้าเหวี่ยงๆ ออกมา
อีวานยิ้มเมื่อได้ยินคำตอบ ก่อนจะหันมามองลูกโคอาล่าทั้งสองบนตัวเองอย่างเอ็นดู
“เดี๋ยวนี้หัดฟ้องหม่าม๊าหรอหื้ม?” พูดกับลูกๆ ทั้งสองด้วยน้ำเสียงที่ติดตลก ยกมือข้างที่ว่างยีเส้นผมนุ่มๆ ของเด็กวัยอนุบาลทั้งคู่
“ก็บีอยากกินข้าวกับแด๊ดดี้อ่า” ก้อนกลมตัวน้องตอบกลับมา
“นิวท์ด้วย! วันนี้แด็ดดี้ต้องป้อนคุณหมีให้นิวท์ด้วยนะ” อีวานงุนงงไปครู่หนึ่งกับคุณหมีที่ว่า ก่อนจะชะเง้อหน้าไปมองอาหารบนโต๊ะที่ถูกเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นจานข้าวของเด็กๆ เขาก็ร้องอ๋อทันที
“อ๋า นิวท์ขี้โกงอ่ะ บีก็อยากให้แด็ดดี้ป้อนคุณหมีให้เหมือนกันนะ!” แน่นอนว่าเจ้าก้อนผู้น้องก็ยอมง่ายๆ เหมือนกัน
“บีก็ให้หม่าม๊าป้อนไปซี่!”
“ไม่เอาอ่ะ! บีอยากให้แด็ดดี้ป้อน!”
ผู้ปกครองทั้งสองที่ยืนดูลูกๆ เถียงกันไปมาอย่างเอ็นดู พร้อมกับรอยยิ้มที่เผยให้เห็นบนใบหน้าของผู้เป็นพ่อและแม่ ยามที่มองดูลูกตัวน้อยๆ ของตัวเอง
“ลูกติดคุณน่าดูเลย” โนร่าพูด พร้อมกับอีวานที่หัวเราะในลำคอเบาๆ อย่างขบขัน
“อย่ามาทำตัวน้อยใจลูกที่หลังล่ะกันคุณ”
“ไม่หรอก เด็กๆ เขารักฉันมากกว่าคุณอีก อย่ามาขี้ตู่ไปหน่อยเลยน่าคุณ” โนร่าพูดเย้ยสามีตัวเองยิ้มๆ ก่อนที่จะหันไปพูดกับลูกๆ ที่ยังคงเกาะแกะอยู่บนตัวของผู้เป็นพ่อ
“ใช่ไหมลูกๆ ลูกๆ รักหม่าม๊ามากกว่าแด๊ดดี้เนอะ?” อีวานเบะปากกับคำพูดของคนรักตัวเอง พร้อมๆ กับเด็กๆ ที่ก่อนหน้านี้ถกเถียงกับเรื่องแด๊ดดี้อยู่ พอได้ยินเสียงของแม่ตัวเองก็หยุดปากแล้วก็พร้อมใจกันที่จะตอบคำถามของแม่ไปทันที
“ช่ายยย! พวกเรารักหม่าม๊า!” ตอบเสียงใสด้วยกันทั้งคู่
“รักแด๊ดดี้ด้วย! บีด้วย!” เจ้าผู้พี่เป็นคนพูด
“บีก็รักนิวท์! แด๊ดดี้กับหม่าม๊าด้วย! บีรักทุกคนเล้ยยย! รักมากๆ ด้วย ม๊ากกกกกมาก!” คนน้องเป็นฝ่ายพูดบ้าง แถมยังทำท่าโดยการอ้าแขนออกกว้างๆ แสดงถึงคำว่ามากของตัวเองด้วย
พ่อแม่ที่ชอบหยอกล้อเหมือนตัวเองเป็นวัยรุ่นกันอยู่ พี่ชายที่มักจะชวนไปทำอะไรด้วยกันหลายๆ อย่าง(ถึงแม่ว่าบางเรื่องทำแล้วจะโดนดุก็ตาม) ตุ๊กตาที่แด๊ดดี้เคยซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดในวัยเด็ก อาหารที่แม่ทำให้กิน หรืออะไรก็แล้วแต่ ทีจริงถ้ามันเกี่ยวข้องกับครอบครัว บีก็รักมันมากที่สุดอยู่แล้ว
_______________________________________________________________
? cactus
ความคิดเห็น