คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอน 4 บ้าคลั่ง
" กรอดดด.... " หลังจากได้สังหารชายคนนั้นไปแล้วเกรย์ก็ยังไม่กลับคืนร่างเดิมสักที ทำให้ไอรีนเริ่มตระหนักถึงเหตุร้ายที่อาจจะตามมา
" เฟรท! ทำใจดีๆไว้ " เดวิดเขย่าร่างของเฟรทที่ลมหายใจค่อยผ่อนลงจนแทบจะไม่หายใจแล้ว
" โถ่โว้ย! ทำไมรถฉุกเฉินไม่มาสักที!! " โฟร์ทกว่าวอย่างหงุดหงิด
" .... " เกรย์ยืนก้มหน้ามองศพชายคนนั้นนิ่งๆ สลับกับมองมือที่เปื้อนเลือดของตัวเองเป็นครั้งคราว
' ฆ่าไปแล้ว...เราฆ่าไปแล้ว ' เกรย์คิด
" อ๊ากกกก!! " เกรย์คำรามเสียงดังจากนั้นก็หายใจฟึดฟัดๆ แล้วกระทืบศพของชายคนนั้น
" ฆ่าๆๆๆๆๆๆ ฮ่ะๆๆๆๆ "
" กะ เกรย์ " เด็กสามมองเกรย์อย่างหวาดกลัว ....เสียงหัวเราะอันบ้าคลั่งนั่น รอยยิ้มที่แสยะอยู่บนหน้า คนๆนั้นใช่เกรย์ที่พวดเขารู้จักแน่หรือ?
" ฮึก...ชั้นฆ่าคน " คราวนี้เกรย์หยุดหัวเราะแล้วทิ้งตัวลง กล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
" ตะ แต่ชั้นไม่ได้ตั้งใจ!! แกทำร้ายพี่เซียก่อน!!! " เกรย์จับไหล่ของร่างไร้วิญญาณของชายหนุ่มขึ้นมาเขย่า
" ... " ทั้งไอรีนและเด็กคนอื่นๆต่างมองอารมณ์ขึ้นๆลงๆของเกรย์อย่างไม่วางตา
" ชั้นไม่ได้ทำ! ชั้นไม่ผิด! ตอบมาสิ! ตอบมาว่าชั่นไม่ผิดที่ฆ่าแก!! "
" เ..กร ย์ " เสียงแผ่วๆดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอของเฟรท
" ชูว์ ไม่เป็นไรนะ " เดวิดปลอบ
เพล้ง!!
เสียงเหมือนอะไรบางอย่างแตกดังขึ้น ทุกคนหันไปตามเสียงนั้น
" ฮื้อ..ยะ อย่าเข้ามา " เสียงของใครอีกคนที่หลบอยู่ในบ้านดังขึ้น พร้อมกับกระถางต้นไม้ที่ลอยมา " ... " เกรย์ค่อยๆย่างเท้าเข้าไปในความมืด
เพล้ง!!
พริบตาที่กระถางนั้นจะเข้าถึงตัวของเกรย์ มือแกร่งก็ปัดมันทิ้ง จนมันตกกระทบกับผื้นจนแตกออก " ... " เกรย์มองคนที่กำลังถอยหนีอย่างไม่เป็นมิตร แวบแรกที่เห็นชายคนนี้เกรย์ก็รู้เลยทันทีว่าเขาคนนี้ไม่ได้มาดีแน่ๆ
ปั้ง!!
เสึยงปืนลั่นขึ้นจากข้างหลังของเกรย์ แต่เกรย์เอี้ยวตัวเล็กน้อยก็สามารถหลบกระสุนนั่นได้ เกรย์หันไปมองชายแปลกหน้าอีกคนที่ยืนอยู่ตรงระเบียงทางเดินของชั้นสอง
' มีกี่คนกันแน่!? ' เกรย์คิด
" ทุกคนรีบหนีกันเถอะ! " โฟร์ทพูดขึ้น พลางวิ่งไปหาไอรีนที่กำลังครำคราญอยู่กับร่างที่ไร้ลมหายใจของลิคาเซีย
" ฮึก..ไม่ " ไอรีนว่า พลางกอดลิคาเซียไว้แน่น
" ไปเร็วครับ!! " โฟร์ทว่า พลางฉุดตัวของไอรีนให้ตามออกไป
" ฮึก! " สุดท้ายไอรีนก็ถูกดึงออกมาจาดที่ตรงนั้นได้ โฟร์ทรีบพาเธอออกไปสมทบกับคนอื่นๆที่รออยู่ข้างนอก
" ฮือๆๆ " ไอรีนยังร้องไห้อยู่
" แล้วพี่เกรย์ล่ะ!! " เฟียสถามขึ้น
" ... "
" เราจะปล่อยให้พี่เกรย์อยู่กับคนร้ายไม่ได้นะฮะ!! " เฟียสพูดอีก
" หุบปาก!! " เดวิดตะหวาด
" !!! "
" นายก็เห็นหมอนั่นกลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้!! น่ากลัวจะตาย!! " เดวิดว่า
พลั่ก!
" นายพูดอย่างนี้ได้ยังไง!? " โฟร์ทสวนหมัดใส่ใบหน้าของเด็กแว่น
" .... "
" เกรย์เป็นครอบครัวเดียวกับเรานะ!! นายจะปล่อยให้เขาเผชิญหน้ากับเรื่องโหดร้ายอย่างนั้นเพียงคนเดียวเหรอ!? ชั้นทิ้งเขาไม่ได้หรอก!! " พูดจบโฟร์ทก็วิ่งกลับเข้าไปในบ้าน
" โถ่โว้ย!! " เดวิดสบถ แล้ววิ่งตามกลับเข้าไป
" เดี๋ยว! อย่าไปนะ!! " ไอรีนร้องห้าม แต่ไม่ทันแล้ว พวกเขาไม่หันกลับมาฟังเสียงห้ามของเธอ
" ทำไมหรือครับน้าไอรีน " เฟียสถาม
" ไม่ได้! ถ้าพวกเธอถูกกระตุ้น! อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้นะ!! " ไอรีนตะโกน
" หมายความว่ายังไง? " เฟียสถาม และพยายามเรียกสติของไอรีน
" ชั้นขอโทษ! ชั้นปิดบังพวกเธอมาตลอด! "
" อะไร? "
" ....พวกเธอทุกคนคือนิวฮาล์ฟ "
" !!! "
" เกรย์!!! " เมื่อเข้ามาในตัวบ้าโฟร์ทก็แผดเสียงลั่น แต่ดูเหมือนเกรย์ไม่ได้สนใจเขาเลยสักนิด
ปั้ง!
เสียงลั่นไกปืนของชายคนหนึ่งดังขึ้น แต่คราวนี้เป้าหมายกลับไม่ใช่เกรย์แต่เป็นโฟรท์ที่ยืนอยู่หน้าประตู
" !!! " โฟร์ทเบิกตาค้างจ้องภาพตรงหน้า อย่างทำอะไรไม่ถูก
ฟุบ
เกรย์สบัดปลายเท้าพริบตาก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของโฟรท์
หมับ
เกรย์คว้าหมับเข้าที่ลูกปืนที่พุ่งแล้วปล่อยลงพื้น
กริ๊ก
ลูกตะกั่วหล่นลงสู่พื้น พร้อมๆกับธารสายสีแดงสดที่ไหลรินออกจากมือของเขา
" ก...เกรย์ โฟรท์เรียกเสียงแผ่ว เนื่องจากจังมีอาการตกใจอยู่
" ไม่เป็นไรนะ.. " เกรย์กล่าวด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ก่อนจะหันมายิ้มให้อย่างช้าๆ
" !!! " โฟรท์มองดวงตาสองสีที่ปรากฏอยุ่บนใบหน้าของเดย์ ...สีตาข้างหนึ่งเป็นสีทองประกายราวกับสัตว์ร้าย แต่อีกข้างนั้นกลับมาเป็นสีฟ้าอ่อนโยนเหมือนเดิมแล้ว...
" ชั้นกำลัง อึก!...พยายามควบคุม มันอยู่! นายรีบหนีไปก่อนที่ ชั้นจะ ...อื้อ อึก! "
" เกรย์... "
" หนีไป! ออกห่างจากชั้น! เร็วเข้า! " เกรย์พูด โฟรท์ค่อยๆถอยห่างในขณะที่เดวิดก็เข้ามาพอดี
" อย่าเข้าไปนะ! " โฟรท์ว่า
" ทำไม? " เขาถามเสียงเรียบ
พลั่ก!
อ๊ากกกกกกกก!!
เสียงของชายในบ้านดังขึ้น โฟรท์รีบวิ่งออกจากตรงนั้นพร้อมกับเดวิด เพราะ...ว่าตอนนี้ เกรย์ที่กลายร่างเป็นสัตว์ร้าย ได้ค่อยๆย่างกรายออกมาจากที่ตรงนั้นแล้ว
" น้าไอรีน! หนีไปครับ! " เสียงโฟรท์ตะโกนมา ไอรีนหันไปมองก็ทราบได้ทันทีเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น
" พะ พี่เกรย์!? " เฟียสจ้องมองภาพตรงหน้าอย่าตกตลึง
" นั่นใช่พี่เกรย์แน่หรือครับ!? เจ้าสัตว์ประหลาดนั่นไม่มีทางเป็นพี่เกรย์แน่ๆ!! "
พลั่ก!
" โอ๊ย! " และก็เกิดเหตุไม่คาดฝันขึ้นเมื่อโฟรท์สะดุดล้ม ทำให้ระยะห่างระหว่างพวกเขาและสัตว์ร้ายลดฮวบอย่างน่ากลัว
" ลุกขึ้นมา โฟรท์! " เดวิดพยายามฉุดตัวโฟรท์ให้ลุกขึ้นมา
" ไม่เอาแล้ว! ผมกลัว ฮือๆ " ในที่สุดโฟรท์ก็ปล่อยโฮออกมา พร้อมๆ กับสัตว์ร้ายที่เข้ามาประชิดตัวของพวกเขา
⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄
ปล.อืม...หัวมันตื้อๆ คิดไม่ออกเลยแฮะ เดือนนี้อาจจะไม่ได้อัพก็ได้ การบ้านเอย... งานกลุ่มเอย...รายงานเอย =_=เยอะจริงๆ ใกล้จะสอบแล้ว! ทุกคนอย่าลืมอ่านหนังสือนะ!!(บอกตัวเองด้วย อิอิ )
ปล2. ลงให้ครบ100% ...สั้นจัง เลย คุริคุริ
*****พออ่านมาถึงตอนนี้ก็เริ่มคำถามในใจว่า...สรุปแล้วนิวฮาลฟ์มันคือตัวอะไรกันแน่ฟร่ะ!?*****
...นั่นสินะ แล้วมันเกิดขึ้นมาได้ยังไง ไรท์เองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่ะฮ่ะฮ่าๆๆ...
ความคิดเห็น