คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน 3 สูญเสีย
เช้าวันใหม่ที่แสงแดดอ่อนๆค่อยโปรงลงมาจากฝากฟ้า สายลมเย็นแผ่วๆที่ค่อยๆผัดผ่านผิวกายไป ทำให้รู้ว่านี่เข้าใกล้ฤดูหนาวแล้ว
หนึ่งเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก หลังจากงานวันเกิดของเกรย์ทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติ
ช่วงนี้เริ่มเข้าสู่ช่วงสอบของโรงเรียนแล้ว เด็กๆต่างขมักเขม้นกับการอ่านหนังสือ ลิคาเซียที่เป็นพี่คนโตจึงคอยติวให้กับน้องๆ
จนถึงตอนนี้ลิคาเซียงยังคงไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะยังอยู่ในช่วงกลางเทอม แต่ไอรีนจะให้เธอย้ายไปเรียนโรงเรียนเดียวกับพวกเด็กคนอื่นๆในเทอมที่สอง
และแล้ววันที่เด็กๆรอคอยก็มาถึง วันสอบปลายภาคนั่นเอง
" เป็นอะไรเฟรท..? " เกรย์มองเด็กชายที่ตัวเล็กกว่าตัวเอง ที่ตอนปกติแล้วจะแสดงสีหน้ายิ้มแย้มออกมา แต่ตอนนี้กลับฉายแววกลัดกลุ้มอน่างชัดเจน
" ผมกลัว...ว่าจะสอบไม่ผ่าน " เด็กน้อยพูดเสียงแผ่ว
" ไม่ต้องห่วง ผ่านแน่นอน ก็พี่เซียอุตส่าห์ลงทุนติวให้เราเลยนะ! " เกรย์ว่า พลางยกมือใหญ่ๆของตัวเองไปวางไว้บนหัวเล็กๆของเฟรทแล้วโคลงเบาๆ
" ก็...ถ้าพวกชนชั้นที่สองอย่างเราสอบไม่ผ่าน ก็จะโดนไล่ออกนี่นา...ผมกลัว "
" เอาน่าๆ คิดมาก! เอางี้ละกัน! ระหว่างที่รอเราก็นั่งติวกันดีกว่ามั้ย!? " เกรย์เสนอขึ้น
" ก็ดีเหมือนกันนะ " เด็ก ผู้ชายใส่แว่นพูด " ฮะ! " เด็กชายผมสีน้ำตาลกล่าว
" ดีๆๆ " เด็กชายตัวเล็กสุดพูด
" อื้ม! " เฟรทพยักหน้าแล้วหยิบหนังสือออกมา
" หึ! ดูพวกมันสิ กระตือรือร้นกันดีจัง " ไคลน์กล่าวขึ้น พลางมองไปยังพวกของเกรย์ที่กำลังช่วยกันติวหนังสือ
" นั่นสินะ นี่โนอา! นายจะไปไหนนะ " ทิทุสกล่าวขึ้นเมื่อเห็นโนอาลุกขึ้นเดินไปทางกลุ่มที่เกรย์นั่งอยู่
" ขอนั่งด้วยคนสิ " โนอาพูดขึ้นแล้วทิ้งตัวลงนั่งที่ข้างเดย์ " ... " เกรย์หันไปมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างสงสัย แต่กลับต้องชะงักเมื่อสบตาเข้ากับโนอา
" มองหน้าชั้นทำไมเหรอ " โนอาถามเสียงเรียบ
" ห้ะ!? เอ่อ...คือ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า " เกรย์ถามด้วยความแคลงใจ
" ฮะๆ นั่นสินะ เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่านะ " โนอาหัวเราะ
" ไม่จริงน่า...ท่านโนอากะ กำลังหัวเราะ " เฟรทที่เพิ่งเงยหน้าจากหนังสือมองโนอาอย่างอึ้งๆ
" รู้จักเหรอ? " เกรย์ถามด้วยสีหน้างุนงง
" ก็เขาเป็นลูกของขุนนางชนชั้นปกครอง... "
" เอาน่าๆ ชั้นไม่ถือหรอก " โนอาบอกปัด
" ชั้นขอติวด้วยสิ...เห็นว่าพวกนายเรียนเก่ง " โนอาขอร่วมวงด้วย
" เอ๋!? มันจะดีเหรอครับ " เด็กชายตัวเล็กว่า
" ดีสิ! ก็ชั้นอยากเป็นเพื่อนกับพวกนาย " โนอาว่ายิ้มๆ
" หายากนะครับ ที่พวกชนชั้นปกครองจะยอมลดตัวลงมาคลุกคลีกับพวกชนชั้นสองแบบนี้ " เดวิดกล่าวพลางยกมือขึ้นมาขยับแว่น
" งั้นเหรอ ฮ่ะๆ ชั้นคงเป็นพวกนอกคอกล่ะมั้ง " โนอากล่าวพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส ที่เกรย์เห็นแล้วก็ยิ่งรู้สึกระแวง...
" เอ้า ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะเกรย์!? " โฟร์ท เด็กชายผมสีน้ำตาลทักขึ้นเมื่อเห็นเกรย์ขมวดคิ้วมองโนอา
" หึม?...เปล่าไม่มีอะไร ว่าแต่กลุ่มที่นั่งอยู่ตรงนั้น ใช่เพื่อนของนายรึเปล่า เห็นมองพวกเราตั้งแต่เมื้อกี้แล้ว " เกรย์ชี้ไปทางที่คนเหล่านั้นนั่งอยู่ โนอาส่ายหน้าช้า
" ช่างเถอะ! ไม่ต้องสนใจหรอก มาติวกันดีกว่า "
" เฮ้อ~ ช่วงเช้าหมดแค่นี้สินะ " ไคลน์ออกมายืดเส้นยืดสายข้างนอกหลังจากการสอบในช่วงเช้าจบลง
" นั่นสิ...อ่า แล้วนี่โนอาหายไปไหนอีกแล้วล่ะ " ทิทุสว่า
" นี่พวกนาย " เสียงเรียกจากด้านหลังดังขึ้น เกรย์หันไปมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญคนเดิมอีกครั้ง
" มีอะไร " เดย์พูดด้วยน้ำเสียงหวนๆ อย่างไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
" ขอนั่งด้วยคนสิ " โนอานั่งแล้วพูดขึ้น " แล้วเพื่อนๆของนายไปไหนหมดล่ะ " เกรย์ถาม
" อ่า...ช่างเขาเถอะ นี่พวกนายทำข้าวกลางวันมาเองเหรอ!? " จู่ๆโนอาก็เปลี่ยนเรื่องคุยเสียดื้อๆ
" เปล่าฮะ พี่สาวทำให้ " เฟียส เด็กผู้ชายตัวเล็กสุดตอบ
" ว้าว ต้องเป็นพี่สาวที่ใจดีมากๆเลยสินะ " โนอาพูด
" ใช่แล้วครับ! พี่เซียใจดีมากๆเลยครับ "
' เซีย...งั้นเหรอ เจ้าพวกนี้เกี่ยวข้องด้วยรึเปล่านะ '
" ของชั้นซื้อมาน่ะ อ่า...ตอนบ่ายยังมีสอบอีกรีบทานกันดีกว่านะ " " ... " เกรย์ยังคงมองโนอาไม่วางตา เขาเชื่อว่าเขาต้องเคยเจอกับเด็กชายคนๆนี้มาก่อนแน่ๆ
" สอบเสร็จก็ปิดเทอมสินะ! " เมื่อออกมานอกห้องสอบ เฟียส ก็กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจเพราะตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปโรงเรียนจะหยุดยาว
" นั่นสิ ได้นอนกันเต็มที่เลย! " โฟร์ทว่า
" นั่นสินะ แต่ว่าเราจะรู้คะแนนสอบวันไหนอ่ะ " เฟรทถามขึ้น
" นับจากนี้อีก 15 วัน " เดวิดกล่าว
" นี่ เกรย์ทำไมดูเงียบๆไปล่ะ ไม่สบายใจอะไรเหรอ " เฟรทถามขึ้น
" เปล่า...ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย " เกรย์ตอบเสียงเรียบ แตจู่ก็ได้ยินเสียงจากที่ไกลแสนไกล
" โอ๊ย! ปล่อยชั้นนะ! " เสียงของไอรีนดังขึ้นจากในบ้าน
" ไม่นะ! ไม่! ชั้น...! " เสียงของลิคาเซียเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
" !! " ไวเท่าความคิด เกรย์ริบวิ่งเข้าไปหาทั้งสองคนในบ้านทันที ส่วนคนอื่นๆก็ได้แต่วิ่งตามไป เพราะก็สังหรใจว่าอาจจะเกิดเหตุร้ายขึ้น
" พี่เซีย! "
ปั้ง!
เมื่อเปิดประตูเข้าไป เสียงปืนก็ดังขึ้น พร้อมๆกับเลือดที่ค่อยๆไหลรินออกจากร่างของเด็กสาว
" ม่ายยยย! เซีย! " ไอรีนกรีดร้องทั้งน้ำตา ทันทีที่ชายร่างยักษ์ปล่อยตัวเธอก็ก็รีบถลาเข้ามาคว้าร่างที่ไร้วิญญาณของเด็กสาวเอาไว้
' เลือดเต็มไปหมดเลย... ทำร้ายพี่เซียทำไม!? พี่เซียทำอะไรผิด!? '
" พี่เซีย... " เกรย์รู้สึกเหมือนเดจาวู ภายในหัวของเขาหนักอึ้ง ภาพบางอย่างแวบเข้ามาให้หัวของเขา แล้วจู่ๆร่างกายก็ขยับไปเอง...
" อย่านะเกรย์! " ไอรีนร้องห้าม แต่สายไปเสียแล้วเมื่อมือของเกรย์คว้าหมับเข้าที่คอของชายหนุ่มที่ถือปืนผู้ที่เป็นคนสังหารพี่เซียของเขา
"อ๊อก! " ยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไร ชายหนุ่มผู้นั้นก็ถูกหักคอด้วยมือแกร่งคู่นั้น
" ... " สีตาของเกรย์ค่อยๆเปลี่ยนจากสีฟ้าอ่อน ไปเป็นสีทองประกาย ...แบบสัตว์ป่า
" กะ แก เป็นตัวอะ ไรกันแน่!? " ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหลังไอรีนกล่าวด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
" กรอดด.... " เกรย์ทิ้งร่างที่ไร้ลมหายใจไว้ แล้วค่อยๆก้าวมาหาชายคนนั้นอย่างช้าๆ เกรย์ค่อยๆง้างมือขึ้น แต่กลับถูกคนตัวเล็กวิ่งมาโอบกอดไว้จากด้านหลัง
" อย่านะเกรย์! " คนตัวเล็กร้องห้าม เพียงชั่ววูบที่สีตาของเกรย์กลับมาเป็นสีฟ้าตามปกติ เด็กน้อยก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก
" เฟรท อั่ก! " แต่เพียงแต่ที่ชายคนนั้นเขวี่ยงแจกันมาใส่เกรย์ ทำให้อารมณ์โกรธที่สงบไปแล้วปะทุขึ้นมาอีกครั้ง
" ไม่นะ! เกรย์อย่านะ! " เด็กน้อยพยามยามยื้อคนที่ตัวใหญ่กว่าเอาไว้
" กรอดดด... " เกรย์หันมามองเฟรทด้วยสายตาวาวโรจน์
" !! "
" เกะกะ!!!! " เกรย์คำรามแล้วสะบัดเด็กน้อยออกไป
" อัก! " เฟรทกระเด็นตัวลอยไปกระแทกเข้ากับฝาผนังแล้วสลบไป
" เฟรท!! " เดวิดที่เข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี ถลาเข้ามาหาเฟรทเพื่อดูอาการ
" พี่เด! เฟรทเป็นอะไรมั้ย!? " เฟียส ที่วิ่งตามมาถามอน่างกระหืดกระหอบ
" ต้องรีบพาไปส่งโรงพยาบาล! " โฟร์ท ว่า
" เกรย์.... " เสียงของเฟรทดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอ
" ไม่ต้องห่วง! พวกเราจะช่วยเขาเอง! " โฟร์ทกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
" ... "
" แก...ฆ่า ทำไม " เกรย์ค่อยก้าวเข้าไปหาชายผู้นั้นอย่างช้าๆ
" ... " ชายคนนั้นไม่ตอบเอาแต่สั่นหงกๆด้วยความหวาดกลัว ....กลัวอสูรกายตรงหน้า ร่างกายของเกรย์ค่อยๆเปลี่ยนไป ผมสีเงินที่เคยตัดไว้เป็นระเบียบ บัดนี้กลับงอกยาวขึ้นจนถึงกลางหลัง พร้อมกับเล็บอันแหลมคมที่ยาวออกมาจนหน้ากลัว อีกทั้งเขี้ยวสีเงินที่โผล่พ้นริมฝีปากออกมานั้นยิ่งทำให้ดูอันตรายยิ่งขึ้น
ดวงตาที่ปกตินั้นเคยเป็นสีฟ้าสดใส แต่ตอนนี้กลับแปรเปลี่ยนเป็นสีทองประกาย ที่ดูยังไง...เกรย์ในตอนนี้ก็ไม่ใช่มนุษย์
" ตอบมา!!!! " เกรย์ตะหวาดลั่น คนอื่นๆที่อยู่ในบ้านต่างพากันสะดุ้งโหยง
" พวกผู้คะ คุมกฎสะ สะ สั่งชั้นให้มาจัดการกับยัยนี่ " เขาตอบติดๆขัด พลางชี้ไปที่ร่างที่ไร้ลมหายใจของลิคาเซีย
" แล้วพี่เซียผิดอะไร!? ทำไมๆๆๆๆๆ " เกรย์เข้ามาคว้าปกเสื้อของชายหนุ่ม แล้วเขย่าตัวเขาอย่าแรง
" ...ก็ยัยนี่ฆ่า ลูกสาว...ของท่านนายพล "
" ไม่จริง! เธอทำไปเพราะป้องกันตัว " ไอรีนขึ้นเสียง
" หึ พวกชั้นสองอย่างแก ก็มีได้แค่นี้ล่ะว่ะ อ๊ากกกก! " หลังจากที่ฟังคำถากถางจบ เกรย์ก็ใช้กรงเล็บอันแหลมคมของตัวเองทะลวงเข้าไปที่กลางออกของชายหนุ่ม พร้อมๆกับน้ำตาที่ไหลอาบแกม
....ตอนนี้เขาได้สูญเสียสิ่งที่เขารักไปอีกแล้ว...
⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄⛄
ปล. ดีจ้า~มาครบ 100% แล้วนะ
ปล2. อืม...ช่วงนี้รู้สึกการเมืองกำลังเข้มขนเลยนะ ไอ้เราก็ยังไปเลือกตั้งไม่ได้ ก็ได้แต่คอยมองจากจอว่าพวกผู้ใหญ่เขาทำอะไรกันมั่ง!
ปล3. ถ้าเอาชนชั้นของในเรื่องนี้มาเปรียบกับของจริงๆก็ประมาณ ชนชั้นสอง = ชาวบ้านประสีประสา , ชนชั้นสอง = พวกมีเงินมีการศึกษา คนทั่วไป , ชนชั้นปกครอง = เอ่อ....คิดเอาเอง 555+
สุดท้ายนี้ก็ขอขอบคุณ นักอ่านนิยายเรื่องนี้ และติมตามต่อไปด้วยเน้อ~
ความคิดเห็น