คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอน 1 วันฝนพร่ำ
ครืนนนน...
ท่ามกลางสายฝนที่พักกระหน่ำผู้คนส่วนมากมักหลบอยู่ในบ้าน แต่คนบางกลุ่มกลับต้องวิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิตเพื่อหาทางรอด
แปะๆ
เสียงน้ำกระเซ็นเมื่อเท้าไปกระทบพื้นที่เจิ่งนองไปด้วยน้ำ เสียงนั้นดังถี่ยิบนั่นหมายถึงพวกเขากำลังวิ่งกันอยู่
ซ่าาาา....
สายฝนยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย สายฝนที่มาพร้อมกับการปฏิวัติ ความหนาวเหน็บค่อยๆแทรกซึมเข้ามาในผิวกาย รู้สึกได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ไม่เคยปรานีใคร ความอ่อนล้า แรงกายและแรงใจที่มีค่อยๆน้อยลงเรื่อย เหล่าผู้เคราะห์ร้ายเริ่มท้อแท้ พวกทหารที่ไล่ตามมาดูเหมือนไม่รู้จักเหนื่อย
" หยุดเดี๋ยวนี้!! อย่าคิดต่อต้าน!! เจ้าพวก'นิวฮาล์ฟ' " เสียงทหารดังไล่หลังมา เหล่าชาวบ้านที่กำลังวิ่งหนีอยู่ต่างวิ่งแยกกันไปคนละทิศละทาง
" หึ่ย.... ไปทางไหนกันว่ะ!? " ทหารนายหนึ่งกล่าว
" งั้น พวกเราแยกกันหาเถอะ " ทหารอีกนายบอก
" ก็ดี พวกแกไปกับชั้น ส่วนพวกแกไปกับหมอนี่ " เขาสั่ง
" โรเจอร์(รับทราบ)!!!! " ทหารรับคำสั่งและแยกย้ายไปหาพวกนิวฮาล์ฟ ในตรอกเล็กๆมืดๆแห่งหนึ่ง มีเสียงสะอื้นของเด็กน้อยดังแว่วๆมา
" ฮีกๆ ท่านแม่... "
" เฮ้ยๆ!! มันอยู่ตรงนั้น!! " ทหารคนหนึ่งได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ก็รีบให้พรรคพวกของตนตามเข้าไปทันที
" แงๆ " เนื่องจากเป็นตรอกเล็กๆ ความกว้างของตรอกนั้นทำให้ผู้ชายตัวใหญ่เข้าไปได้แค่ที่ละคน
" หึ พวกแกนี่มันโง่จริงๆ " เสียงของหญิงสาวกล่าวขึ้น
" แย่ล่ะ...รึว่านี่เป็นกับดัก! " นายทหารคนหนึ่งพูดขึ้น เด็กน้อยยืนขึ้นแล้วมองขึ้นไปบนดาบฟ้าของตึก
" ท่านแม่... " เด็กน้อยเรียกชื่อของแม่ตัวเอง
" ตายซะพวกแก " หญิงสาวกระโดดลงมาพร้อมกับอาวุธปืนในมือ
ปั้ง!
เสียงปืนดังขึ้นแล้วร่างของหญิงสาวก็ตกลงสู่พื้นด้านล่าง
ตุ้บ!
ร่างไร้วิญญาณหญิงสาวนอนนิ่งอยู่บนพื้น เสียงปืนเมื่อครู่ไม่ใช่ของเธอแต่เป็นของใครอีกคนหนึ่ง
" ท่านแม่!!! " เด็กน้อยตกใจ รีบวิ่งเข้ามาหาแม่ของตัวเอง
" ท่านแม่....เลือด ท่านเลือดออก " เด็กน้อยมองม่อของตัวเองที่ชุ่มไปด้วยเลือดของมารดา
" หึ ทีนี้ก็เหลือแค่แกแล้ว " ทหารกล่าว แล้วฉุดแขนของเด็กน้อยให้ลุกขึ้น
" ไม่! ผมไม่ไป! ผมจะอยู่กับท่านแม่!! ฮือๆ " เด็กน้อยขืนตัวไม่ยอมขยับไปตามแรงดึง
" แม่แกมันตายไปแล้ว!! อย่าดื้อ!! มากับพวกเราเดี๋ยวนี้ " ทหารเริ่มขึ้นเสียง
" ไม่! อั่ก! " มือหนาตบเข้าที่หน้าของเด็กอย่างแรง
" ฮือๆ "
" มานี่!! " ทหารออกแรงลากให้เด็เดินตามไป แล้วเอาเชือกผูกมือเอาไว้
" ปล่อยผม!! ผมจะไปหาท่านแม่!! "
" หุบปาก!! " ทหารสั่งอย่างเหลืออด
กริ๊ก
" น่ารำคาญจริงๆ ฆ่าซะเลยจะได้จบๆ " เด็กชายอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัยเด็กน้อยหรือมากกว่า ยกปืนขึ้นมาเล็งที่หัวของเด็กน้อย
" แฮ่... แก ท่านแม่ แกฆ่าท่านแม่.. " เด็กน้อยกล่าว
" เฮ้ยๆ มันจะกลายร่าง!! " ทหารนายหนึ่งกล่าว
" หึ สมกับเป็นพวกนิวฮาล์ฟ " เด็กผมทองหัวเราะในลำคอ แล้วลดปืนลง
" แฮ่..... " ดวงตาของเด็กน้อยๆค่อยๆเปลี่ยนจากสีฟ้าอ่อนเป็นสีทองประกาย
" ท่านโนอาจะทำอะไรครับ!? " ทหารนายหนึ่งถามขึ้นเมื่อเด็กผมทองยกปืนขึ้นมาอีกครั้ง
" ห้ามฆ่านะครับ นายพลสั่งให้เราจับเป็นไปให้มากที่สุดนะครับ.... "
ปั้ง!
" อั่ก " เด็กน้อยล้มลง พร้อมกับเสียงปลอกกระสุนที่ตกลงพื้น
กริ้งงงงง...
" ไม่ต้องห่วง แค่กระสุนยาสลบ " โนอาพูดขึ้นเมื่อเหล่าทหารต่าเข้าไปรุมล้อมเจ้านิวฮาล์ฟ โนอาเดินเข้าไปตรงกลางที่เด็กน้อยยืนอยู่
หมับ
มือเล็กเอื้อมมาคว้าขากางเกงของโนอาไว้ ดวงตามองมาที่โนอาอย่างแน่วแน่
" หึ เป็นแค่นิวฮาล์ฟแท้ๆ "
พลั่ก
" อึก " โนอาสะบัดเท้าออก แล้วเหยียบหัวของเด็กน้อยเอาไว้ " พวกไม่สมประกอบอย่างพวกแก เป็นได้แค่ขยะของสังคมเท่านั้น!! " " อะ " เล้วเด็กน้อยก็สลบไป
" จะเอายังไงต่อครับ? "
" หึ ช่างสิ เดี๋ยวก็คงถูกจับไปขายในตลาดทาส ไปกันได้แล้ว! "
ซ่าาาา
เด็กน้อยลืมตาขึ้นมาในความมืด เสียงฝนจากภายนอกยังคงดังอยู่ เขาลุกขึ้นนั่ง
" ตื่นแล้วเหรอ " ประตูถูกเปิดออกพร้อมๆกับร่างของชายหนุ่ม
" ที่นี่ที่ไหน....แล้วคุณเป็นใครฮะ? " เด็กน้อยถาม .....ที่นี่ที่ไหน แล้วผมเป็นใครกัน?
" หึ ไม่ต้องสนใจชั้นหรอก จากนี้นายต้องอยู่ที่นี่ในฐานะ'ฮิวแมน' "
" มันคืออะไรฮะ " ชายหนุ่มไม่ตอบแต่แค่ส่งยิ้มให้
" ชื่อของนายล่ะ? " ชายหนุ่มถาม แต่เด็กน้อยส่ายหน้า
" จำไม่ได้... "
" เกรย์ " ชายหนุ่มเปรยขึ้นมา " ฮะ? " ดวงตาสีฟ้าอ่อนจ้องมองชายหนุ่มอย่างสงสัย
" มันเข้ากับสีผมของนายดี " เขาพูดเด็กน้อยเอามือลูบผมของตัวเอง
" ดะ เดี๋ยวก่อน "
" หึ ชั้นไปล่ะ "
แอ๊ด
แล้วประตูห้องก็ปิดลง เด็กน้อยมองออกไปนอกหน้าต่าง มองไปยังที่ที่ไกลแสนไกลแล้วล้มตัวลงนอน
แสงแดดในยาวเช้าปลุกให้เกรย์ตื่นขึ้นจากนิทรา เกรยลุกขึ้นมาเก็บที่นอนแล้วเดินออกมาจากห้อง
" อ้าว! ตื่นแล้วเหรอ พอดีเลยคุณไอรีนให้มาตาน่ะ " เมื่อเปิดประตูออกมาก็พบกับหญิงสาวอายุประมาณ 13 ปียืนทำท่าเคาะประตูอยู่หน้าห้อง
" ... " แต่เกรย์ยืนมองเธอนิ่งๆ
หมับ
" ไปกันเถอะ " เธอคว้ามือของเดย์แล้วพาเดินไปหาคุณไอรีน
ก๊อกๆ
" ขออนุญาตค่ะ! " เธอเคาะประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง
" มาแล้วเหรอ สวัสดีจ๊ะ " หญิงสาววัยกลางคนกล่าวทักเกรย์
" ชื่ออะไรจ๊ะเรา " ไอรีนถาม
" เกรย์ "
" ชื่อน่ารักจัง ชั้นชื่อลิคาเซีย เรียกเซียก็ได้ " เธอกล่าวอย่างอารมณ์ดี
" จากนี้ไปเธอคือครอบครัวเดียวกันกับเราแล้วนะ " ไอรีนกล่าวยิ้มๆ
" เย้ๆ " เซียกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ
" ครอบครัว.... "
" ดีใจมั้ยหนูน้อย " ไอรีนยื่นมือมาบีบแก้มเกรย์เบาๆ
" ... " เกรย์คลี่ยิ้มบางๆให้กับไอรีน ตอนนี้เขามีสิ่งที่สำคัญที่เรียกว่า'ครอบครัว'แล้ว ถึงแม้ว่าจะจำเรื่องราวก่อนมาที่นี่ไม่ได้แต่ว่า
" ครอบครัว ฮะๆ " เกรย์ยิ้มอย่างร่าเริง ส่วนเรื่องอดีตที่เลือนรางก็....ช่างมันเถอะ
" งั้นเดี๋ยวชั้นจะพาไปแนะนำให้รู้จักกับทุกๆคนนะ " เซียพูดแล้วก็ชวนให้เกรย์ไปพบกับเพื่อนๆของเธอ
" ได้มั้ยคะ? " เซียหันไปถามไอรีน
" ได้สิ " เธอพยักหน้า
" ไปกันเถอะ "
" อื้อ "
กริ๊ก
ประตูห้องปิดลงเหลือแต่เพียงหญิงสาวนั่งอยู่ในห้องคนเดียว
" เฮ้อ... " เธอถอนใจออกมา
" ชั้นช่วยคุณได้เท่านี้นะริค ถ้าอีกครึ่งในตัวของเด็กคนนี้ตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ชั้นคงช่วยอะไรเขาไม่ได้นะ... "
**************
ปล. เปิดเรื่องใหม่แปะไว้ 1 ตอน
ความคิดเห็น