[Short Fic] แทยอน09 (TaeNy กอล์ฟฐา YulSic)

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter II 120525 ---70%---

Chapter II 120525

 

จนกระทั่งเช้าวันจันทร์ ฉันยังรู้สึกข้องใจว่าทำไมพวกเค้าไม่มาสวนสนุก จึงได้เอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

‘คะ…คือ เมื่อวันเสาร์ พวกเธอเป็นอะไรกันหรือป่าว ถึงไม่ไปสวนสนุกกัน’

‘สวนสนุก ? อ๋ออ พวกเราเลื่อนนัดไปเสาร์นี้กันแล้วน่ะ’ ฐาตอบกลับมาราวกับว่าไม่ได้เป็นเรื่องร้ายแรงอะไร

‘นี่พวกแกไม่ได้บอกแทกันเหรอ ไหนสิก้าบอกว่ามีคนบอกแทแล้ว?’ อยู่ดีๆฟานี่ก็โพล่งขึ้นมาถามทุกคน

‘อ้าววว ยังไม่ได้บอกหรอกเหรอ เราก็นึกว่าบอกหมดแล้วซะอีก โทษทีนะเตี้ย 5555’ กอล์ฟพูดพร้อมกับขำเสียงดัง

เอาอีกแล้วสินะ กับการที่ต้องเป็นคนที่ถูกลืมเช่นเคย นี่จะมีใครจำเรื่องอะไรของฉันได้บ้างไหมนะ… แต่จะว่าไปฉันสงสัย มีอยู่คนนึงที่รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้จะกินกล้วยน้อยลง แถมยังสงบเสงี่ยมเป็นพิเศษ แล้วไหนจะยืนใกล้สิก้าไม่ห่าง แต่ฉันก็ได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจ…

‘‘งั้นเอาเป็นว่าวันเสาร์นี้ ไปสวนสนุกกัน แล้วพวกเธอห้ามผิดนัดอีกนะ’ ฟานี่พูดน้ำเสียงเฉียบขาด จนคนที่เหลือพากันขนลุกซู่

ก็จะไม่ให้รู้สึกกลัวได้ไงล่ะ ขืนขัดใจนางเข้า มีหวังโดนอาถรรพ์เล่นงานแหงๆ เพราะล่าสุดฉันเพิ่งเห็นไอโฟน5 ของสิก้าที่ถอยมาไม่ถึง 3 วันดันเปิดเครื่องไม่ติด หลังจากเธอแกล้งส่งตาปลาไปบ้านฟานี่


…………………


เช้าวันเสาร์ ณ สวนสนุก วันนี้ฉันมาที่นี่พร้อมกับฟานี่ แต่ก็นะ พวกเพื่อนๆที่เหลือยังไม่มากันเลยนะสิ จนฉันและฟานี่ต้องยืนรอท่ามกลางความเงียบ ไม่มีบทสนทนาใดๆ

‘แท….’ อยู่ดีๆคนที่เงียบมานานเอ่ยเรียกฉันเบาๆ

‘หืมม มีอะไรเหรอ’

‘เราขอโทษ’

‘เฮ้ยยยย ขอโทษเรื่องอะไร’ ฉันตกใจที่อยู่ๆฟานี่บอกขอโทษ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

‘เราขอโทษที่ทำให้แทลำบาก ขอโทษที่ปกป้องแทไม่ได้ ขอโทษที่อยู่ข้างแทไม่ได้ตลอด ขะ…ขอ…’ แต่แล้วเสียงก็เธอก็หายไป เมื่อฉันใช้ริมฝีปากปิดที่ส่วนเดียวกันของเธอ 

‘เอ่ออ….ฟานี่ ระ…เราขอโทษ คือเราไม่ได้ตั้งใจ’ ฉันลนลานรีบเอ่ยขอโทษ แต่หลังจากนั้น ฉันก็ต้องตกใจที่เห็นน้ำตาของฟานี่ไหลออกมาต่อหน้าฉัน ฉันไม่ชอบเห็นน้ำตาเธอเป็นไหนๆ จึงดึงเธอเข้ามากอด พร้อมกับพูดกับเธอเบาๆ ‘ไม่เอาฟานี่ ไม่ร้องนะ’



เรากอดกันอยู่ซักพัก แล้วผละออก จู่ๆก็มีมือที่สาม (?) เข้ามาผลักข้างหลังฉันอย่างแรงจนฉันล้มลง โชคยังดีที่ไม่ได้แผลอะไรมา นอกจากความเจ็บเล็กๆน้อยๆ 

‘อ้าวยัยเตี้ย ลงไปจับกบทำไมน่ะ สวนสนุกไม่มีกบให้จับหรอกนะ ก๊ากกกก’ ลิงสูงดำที่เป็นคนผลักฉันพูดออกมาอย่างสนุกสนาน 

‘ถ่ายทันมั๊ยฐา’ กอล์ฟถามคนที่อยู่ในอ้อมกอดที่กำลังถือกล้องวิดีโออยู่ในมือ

‘Good Job!’ ฐายิ้มแล้วยกนิ้วโป้งขึ้น 

‘ดีมาก เก่งอย่างนี้ต้องให้รางวัลซะแล้ว’ พูดจบกอล์ฟก็หอมแก้มฐาเป็นการให้รางวัล

‘โอ๊ยยยย!! พวกแกน่ะน้อยๆหน่อยได้ป่าว แต่ก็นะ ทีนี้ยัยเตี้ยนี่ก็จะดังไปทั่วมหาลัยเพราะคลิปนี้’ คนสวยรวยเงิงพูดด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์อย่างที่สุด

‘เฮ้อออ ~ ไปๆ ไปเล่นกันได้แล้ว’ แล้วก็เป็นฟานี่ที่ช่วยจบสถานการณ์แบบนี้เช่นเคย



บ้านผีสิง…

‘ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยย’

เสียงกรีดร้องแบบปลาโลมาระดับร้อยเดซิเบลนี่ก็คงหนีไม้พ้นของสิก้าเช่นเคย ดูเธอกรี๊ดแล้วไปซบยูล กรี๊ดแล้วซบยูล สลับไปอย่างนี้ตั้งแต่เข้ามาล่ะ ส่วนคู่กอล์ฟฐาก็….

'กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด’

‘ฐา เห็นอะไรคะ’

‘…..’ ส่ายหัวไม่ตอบ แล้วยัง ซุกกอดกอล์ฟ

‘อ่าาาา โอเค ไม่บอกก็ไม่บอกเนอะ’ กอล์ฟโอบกอดฐาตอบ ลูบหัวเบาๆ แล้วพูดต่อ

‘เราอยู่ข้างฐาแล้วนะ ไม่ต้องกลัวแล้วนะ’ พูดจบก็ก้มลงไปจูบปลอบฐา

เพราะในนี้มันมืดไปหมด ฉันจึงไม่สามารถมองเห็นว่ากอล์ฟฐา ทำอะไรกัน ส่วนเสียงกรี๊ดของสิก้าก็หายไปได้ซักพักแล้วเหมือนกัน เอาเถอะปล่อยเค้าไป เค้าจะทำอะไร ฉันก็ไม่สมควรได้รู้หรอก เพราะตอนนี้ที่ฉันรู้ คือ ฉันรู้สึกอบอุ่น บริเวณมือข้างขวา ที่ได้เดินกุมมือตั้งแต่เข้ามาในบ้านผีสิงนี้ต่างหาก….

---------------------------------------------------70%---------------------------------------------------