คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The her is an inspiration เพราะเทอร์คือแรงบันดาลใจ
ตอนที่ 3
หลังจากวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ผ่านไป วันนี้ก็กลับมาเริ่มต้นสัปดาห์ใหม่อีกครั้ง
ห่าววววววววววววววววว ..อาการเช้านี้สดใสจังเลย ลมพัดเบาๆ เสียงนกน้อยร้องจิ๊บๆๆ ผมค่อยๆดันตัวเองลุกจากเตียง แล้วเดินไปเปิดหน้าต่าง รับลมแผ่วๆที่พัดมากระทบใบหน้า รู้สึกดีจังเลย ตื่นเช้าๆมันดีแบบนี้นี่เอง ได้เจอแดดแสงสีทอง อุ่นๆ เจอลมพัดเบาๆ กลิ่นดอกหญ้าจางๆลอยมาตามลม เห้ออออออออ สดชื่นนนนนน ... ไปอาบน้ำดีกว่า
“แม่สวัสดีครับ .. “
“เอ้าฟลุ๊คมาแต่เช้าเลย มารับแชมป์หรอลูก”
“ครับแม่ พอดีวันนี้ตื่นเช้าเลยมีเวลามารับอ่ะครับ”
“ทานข้าวเช้ารึยังลูก ทานข้าวต้มมั้ย เด่วแม่ไปตักให้ ..”
“เอ่อออ ยังเรยครับแม่ ซักหน่อยก้อดีครับ แหะๆ”
(ยืนเกาหัวยิกๆ ^O^ หน้าด้านจังเรา ฮ่าๆๆๆๆ แต่ด้านได้ อายอดเน้อะ ว่าป่าวครับ)
ตึก ตึก ตึก ตึก (เสียงเดินลงจากบันได)
“เท้าหนักไปไหนเนี้ยแชมป์ เดินเบาๆหน่อยลูก มาทานข้าวมา”
“แม่ค่าบบบบ ใครมาแต่เช้าเลยยยยยย เอ้า....ฟลุ๊ค ไงวันนี้ตื่นเช้าได้ว่ะ”
“ไม่ใช่ตื่นเช้าหรอกว่ะ ยังไม่ได้นอนตะหากล่ะ - -“
“เห้ยย เป็นไรว่ะ นอนไม่หลับ ลืมกินขนมหรอ 55555” “ เอ้ะ..ไปฟัดกะใครมาเนี้ย รอยช้ำเต็มแขนเลย”
“ไม่มีอะไรหรอกว่ะ แค่ปั่นจักรยานล้ม” (ความจริงคือพึ่งมีเรื่องกะเด็กต่างโรงเรียนมาเมื่อวาน)
“เห้ยยยย แกโอเคป่าวว่ะ - -?”
“เอออออ โอเคเว้ยยย รีบกินข้าว เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”
07.30 น. ณ โรงเรียน
เด็กๆนับพันกว่าคนเดินสวนกันไปมา นั่งคุยกันที่ม้าหินอ่อนข้างสนามบ้าง นั่งจับกลุ่มกันตามทางเดิน เล่นกีฬาในสนาม รอเวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ
ส่วนผมกะไอ้ฟลุ๊คมานั่งอยู่ศาลาข้างๆสนามเด็กเล่น เพราะผมรู้สึกว่าเห็นเด็กๆเล่นกันแล้วมีความสุข อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
“ฟลุ๊ค ถามจริง !!! เมื่อวานแกไปมีเรื่องมาชะป่าวว่ะ” -๐-
“เออออ ... นิดหน่อยว่ะ แค่คนมันกวนตีน เลยจัดให้ซักหน่อย”
“เหร้อออออ จัดให้ซักหน่อยหรือว่าโดนคนอื่นเค้าจัดมา ได้แผลมาเยอะเชียววว” =_=”
“เมื่อไหร่แกจะเลิกต่อยกันซักทีว่ะ มันเท่ตรงไหนเนี้ย”
“การต่อยกันมันวัดกันเรื่องอะไร เท่ เก่ง เจ๋งหรอว่ะ?? “
“ไม่เจ็บกันบ้างรึไง แล้วอีกอย่างน๊ะ มันก็ไม่ใช่เรื่องดีต่อตัวเองเลยซักนิด กูว่ามึงเลิกเหอะไอ้เรื่องพรรค์นี้อ่ะ เข้าใจป่ะ….!!!! “
“.................................................!!!!”
“เข้าใจมั้ย ไอ้ที่พูดเนี้ย??”
“...................................................!!!!!”
“อ่าวววว ไอ้ฟลุ๊ค .. หลับไปตอนไหนเนี้ย ปล่อยให้กูพูดคนเดียวตั้งนาน”
(เห้ออออ....เวลาที่มึงหลับเนี้ย ก้อดูเปนคนน่ารักเหมือนกันน๊ะ)
ผมนั่งมองหน้าขาวๆ ขนตายาวๆ คิ้มเข็มๆ ที่นอนซบไหล่ผมอยู่ตอนนี้ แร้วใจเต้นแปลกๆอีกแล้ว ความรู้สึกอึดอัดมันกลับมาอีกแร้วครับ รู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัว เหงื่อเริ่มก่อตัวขึ้นอีกแล้ว
กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง กริ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง !!!!!!!!!!!!!!
เสียงกริ่งดังเตือนให้รู้ว่าต้องเข้าแถวเคารพธงชาติ
“ฟลุ๊ค .. ไอ้ฟลุ๊คตื่นว๊อยยยยย ไปเข้าแถว ไอ้ฟลุ๊คคคค”
ผมตะโกนใส่หูมันไม่ยั้ง .. แล้วมันก้อค่อยๆงัวเงียตื่นขึ้นมาแบบสลึมสลือ
“กูเผลอหลับไปตอนไหนว่ะ??? ”
“เออ ..มึงหลับ หลับไปนานมากกกกก”
“ และก้อนอนซบกูจนเหงื่อกูออกเปียกทั้งตัวแร้ว ไป ไปเข้าแถว”
นักเรียนทั้งโรงเรียนกำลังทยอยเดินไปเข้าแถวที่สนามหน้าอาคาร 1 พร้อมเสียงเจื้อยแจ้วเสียงดังจอแจ ท่ามกลางแดดตอนสายๆที่กำลังแผดเผา ณ ขณะนี้
เถลิงประเทศชาติไทยทวี มีชัย ชโย ....
การเคารพธงชาติเสดสิ้น และก้อฟังครูบ่นๆๆ เรื่องขยะ เรื่องการแต่งกาย เรื่องทรงผมเสด ก้อทยอยกันเดินขึ้นห้องเป็นแถวๆ
วิชาแรกของวันนี้เป็นวิชาภาษาอังกฤษครับ ซึ่งแน่นอนไอ้ฟลุ๊คมันคงไม่มีอารมณ์จะเรียน เพราะเมื่อคืนไม่ได้นอน พร้อมหลับได้ตลอดเวลา
และก้อเป็นความจริงที่ตอนนี้มันฟุบกับโต๊ะไปเรียบร้อย ก้อคงเป็นหน้าที่ผมที่ต้องตั้งใจเรียนและแลคเช้องานเก็บไว้ให้มันเหมือนเดิม.................
“นักเรียนทำความเคารพ”
“สวัสดีครับ/ค่ะ คุณครู”
“สวัดีค่ะนักเรียน วันนี้ทางคณะประเมินสถานศึกษาจะเข้ามาประเมินโรงเรียนในช่วงบ่าย”
“ซึ่งครูทุกคนจะต้องเข้าร่วมประชุม เพราะฉะนั้น วันนี้นักเรียนจะมีเรียนแค่ช่วงเช้าน่ะค่ะ ช่วงบ่ายก็กลับบ้านได้เลย”
พอสิ้นประโยคนี้ นักเรียนทั้งห้องส่งเสียงเฮลั่น เพราะดีใจรึป่าว .. แต่ผมก็ว่าโอเคน๊ะ จะได้ไปเดินเที่ยวในห้างเย็นๆ แหะๆๆ
หลังจากที่เรียนช่วงเช้าเสดไปสามวิชา ผมก้อต้องปลุกไอ้ฟลุ๊คที่ยังฟุบลงกับโต๊ะติดต่อกันเป็นเวลา 4 ชม.เต็มๆ ...
“ไอ้ฟลุ๊คตื่น ตื่นได้แล้ว .. อี๋.....>< น้ำลายไหลด้วย
“ไอ้ห่า ตื่นว๊อยยยย ไม่ตื่นกลับก่อนและน๊ะ”
สภาพครับ มันค่อยๆงัวเงียตื่นมา แล้วเอามือปาดน้ำลายตัวเองสองสามที (ทำไมว่ะ หน้าตาก้อดี แต่ ...เอิ่มมมมมม )
“เอ้าสี่โมงเย็นแล้วหรอ รีบกลับไปไหน”
“วันนี้ไม่มีเรียนบ่ายโว้ยยยย ง่วงมากก้อกลับไปนอนบ้านเลยไป กูจะไปเดินห้าง”
“ห่ะ !!!! บ่ายไม่มีเรียน โว้วววววววววววววววว จอร์จจจจ ดีใจโคตร” มันทำท่าเหมือนถูกล๊อตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่ง
เอ่อ ..เมื่อกี้มันยังงัวเงียอยู่เรย - -“
“ไปๆๆ ไปเดินห้างกัน ไปมองสาวๆ น่ารักๆกันว่ะ” พร้อมเอามือมาเช็ดที่เสื้อผม
“โหวววววววววววว ไอ้ห่าน้ำลาย เช็ดเข้ามาได้ >
ณ ห้างแห่งหนึ่ง ………
ผู้คนวัยทำงาน พนักงานขายของ และเด็กๆนักเรียนที่โดดเรียนมาเล่นเกมส์ มาร้องคาราโอเกะ เดินกันเป็นกลุ่ม เดินเป็นคู่ ชายชาย หญิงหญิง ชายหญิง หรือแม้กระทั้ง สาวๆประเภทสองทั้งหลาย ส่งเสียงดังกรี๊สสสกร๊าสสสลั่นห้าง
ผมกะไอ้แชมป์นั่งกินไก่ทอดเคเอฟซีกันอยู่ เพราะรีบออกมาจนลืมทานข้าวเที่ยงไป
วันนี้ตั้งแต่ก้าวออกมาจากโรงเรียน รู้สึกตาขวาผมกระตุกยิกๆไม่หาย เหมือนจะมีเรื่องอะไรไม่ดี
“เห้ยยย เป็นไรว่ะฟลุ๊ค”
“ป่าวๆว่ะ แค่รู้สึกอิ่มๆๆ ฮ่าๆๆๆ”
“กินเสดแร้วไปไหนต่อดีอ่ะ กลับบ้านมั้ย หรือจะยังไง?”
“เห้ยยยยย อย่ารีบสิว่ะคุณแชมป์ กระผมยังไม่ได้เหล่สาวเลยน๊ะครับ”
“เอออ งั้นมึงก้ออยู่เหล่หญิงไป กูจะกลับก่อนและ”
“อ่ะ !!!! เดี๋ยวๆๆๆๆ แหม๋ๆๆ ต้องทำหน้าบึ้ง .. “
“กูจะชวนไปดูหนังต่อเว้ยยย แค่นี้ต้องหงุดหงิด หึงกูหรอว่ะ” ^O^
“หึงห่าไรล่ะ .. การบ้านก้อมีทำ ไมไม่รีบกลับไปทำว่ะ” >//
“โด่ววววววว มึงก้อรู้ว่ากูทำไม่ได้ ต้องลอกมึงตลอดแหละ ^___^”
“ทำไม่ได้ก้อหัดทำบ้างดิ้ว่ะ *^*”
“นี่ถ้ากูไม่อยู่ซักวัน มังจะไปลอกใคร แล้วตอนสอบจะทำได้หรอว่ะ”
บ่นครับ มันบ่นผมยาวมากกก สาบานว่านี่เพื่อน ไม่ใช่บุพการีแต่อย่างใด =_=”
ผมเอามือไปกอดคอฟลุ๊คแล้วกระซิบข้างๆหู เพื่อหยอกมัน ..
“ดูหนังกันก่อนสิจ้ะภรรยาจ๋า มาขนาดนี้แร้ว”
“จะมานั่งแทะกระดูกไก่อย่างเดียว จะรีบกลับเลยหรอ ยังไม่ได้สวีทกันเลยนะจ๊ะ 55555”
“เออๆๆๆๆ รีบดูรีบกลับน๊ะ .. ขี้เกียจเดินและ” >///
18.00 น. ดูหนังจบ….!!!!
กำลังเดินไปขึ้นรถเมล์เพื่อกลับบ้าน ในขณะที่รอรถเมล์อยู่นั้น ผมได้ยินเสียงตะโกนจากอีกฟากหนึ่งของถนน
“เห้ยยยยย นั่นไงว่ะ ไอ้เหี้ยที่แม่งมาต่อยกูเมื่อวานอ่ะ”
สิ้นสุดคำนี้ผมรู้สึกเหมือนโดนกระชากอย่างแรง คือไอ้ฟลุ๊คจับมือผมและดึงเพื่อที่จะให้ผมวิ่งตาม
เสียงตะโกนไล่หลังจากไอ้นักเรียนต่างโรงเรียนกลุ่มนั้นดังมาเรื่อยๆ
“เห้ยย แม่งวิ่งตามมันโว๊ยย วันนี้ขอเอาคืนหน่อยเหอะ เก่งนักหรอ”
เราวิ่งมาไกลแค่ไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือ เหนื่อยมาก และฟลุ๊คก้อพาผมมาหลบที่กองเข่งในซอยของตึกเล็ก
“เห้ยยยยย มันไปไหนแล้วว่ะ ... “
“ไปทางนู้นแน่เรยว่ะ” เสียงของพวกนั้นคุยกัน
ตุบ ตุบ ตุบ ตุบ เสียงฝีเท้าวิ่งผ่านไป .. จนหายไปในที่สุด
>>>>>ตอนนี้ผมอยู่ในอ้อมกอดของฟลุ๊ค และผมก้อเงยหน้าขึ้นมา สายตาเราทั้งคู่จ้องมองกัน รู้สึกแค่ลมหายใจอุ่นๆมันกระทบลงที่แก้ม .. ผมก้อเริ่มร้อนวูบวาบไปทั้งตัว เหงื่อเริ่มเกาะกลุ่มกันเป็นเม็ด และ และ ก้อ อ๊ากกกกกกกกกกกก >//< และทันใดนั้น ปลายจมูกก้อค่อยๆเลื่อนลงมาสัมผัสที่แก้มของผมอย่างนุ่มนวล ผมหลับตาพลิ้ม ในเวลานี้ผมรู้สึกตัวเบาๆไม่มีแรง เหมือนตกอยู่ในภวังค์ที่มีแต่ความว่างเปล่า ไม่รู้เรี่ยวแรงที่มีมันหายไปไหนหมด ..... ไม่รู้ว่าผมตกอยู่ในภวังค์แห่งนี้ไปนานเท่าไหร่ รู้แค่ตอนนี้ผม ..ผม ..ผมหมดแรงที่จะดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดนั้น .....
“เอ่อออออ ... คือกลับกันเถอะว่ะ พวกมันไปแร้ว”
ฟลุ๊คยืนขึ้นและหันหลังให้ผม
“เอ่อ..อ อ เอ่ออ กะ กะ กลับก้อดีว่ะ” >
แล้วเราก้อขึ้นรถเมล์กลับบ้านพร้อมกับความเงียบ ......ต่างคนต่างนั่งเงียบ ไม่คุยกันจนแยกย้ายกันเข้าบ้านของตัวเอง
Prince Sugar
facebook.com/taqzime.bzw
ความคิดเห็น