ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่หนึ่ง เนื้อคู่ของลีดงเฮ
actor : donghae x kibum
author : taqueaum
rate : ไม่มีหรอ่ะ ><
บทที่หนึ่
เนื้อู่อลีแฮ
ริ๊
เสียนาฬิาลายเป็น้อยสีเหลือรหัวเียอผมัึ้นอย่าเรในหน้าาีอย่าผมเลยสันิ ผมยมือทุบนาฬิาเรือนนั้นและบิี้เียอย่าเียร้าน ฝันร้ายที่ไม่ร้ายสำหรับผมทำให้ผมื่นเ้าว่าปิ พวุำลัว่าผมมายอย่านั้นหรอ?! -3- วามริแล้วผมมนที่แอบอบอยู่แล้วล่ะ เาื่อ ิมิบอม อ่า...อยาะบอว่าเาไม่รู้ัผมหรอ 55 แ่ที่ผมรู้ัิบอม็เพราะรูปภาพอพี่ีวอนที่อบถ่ายรูปาวบ้านาวเมือเาไปทั่ว ึ่พี่เา็อบเอารูปิบอมมาให้ผมู เป็นอะไร็ไม่รู้ =w= แ่ผม็อบุพี่ีวอน้วย
าริ๊รูปอิบอมมาาเานหม แหะๆ ผมว่าผมพูมาไปแล้วนะ อัวไปัารธุระส่วนัว่อนนะ อย่าแอบูผมอาบน้ำนะ!
“ หลุมรัึ้นไม่ไหว เธอใ่ไหมเป็นนผลััน ~ โอ๊ะ! ” ผมำเป็น้อหยุร้อเพลเมื่อรู้สึัวว่าเินนับใรสัน ผมละสายาาพีเอสพีเรื่อโปร็เอับนที่ผมเพ้อ
ถึทุวัน ิม ิบอม! ผมว่าัวริาวมาเลยล่ะ แ้ม็น่าฟัะ -.,- หืมมม...มันะเี่ยวับฝันเมื่อืนมั๊ยนะ?
“ อโทษ้วยนะรับพอีผมรีบ ุไม่เป็นไรใ่ไหม ผมไป่อนนะ อโทษอีทีนะรับ " ิบอมพูรัวและำลัะวิ่ไปโรเรียน ผมพยายามมอไปที่สัลัษ์โรเรียนที่ิบอมเรียนอยู่
“ เรียนอยู่ที่นอยพารัลไฮสูลั้นหรอรับ “ ผมว้าแนิบอมไว้แล้วถามเาโยไม่สนใอารม์เาเลยสันิ
“ รับ แุ่่วยปล่อยผม่อนเถอะ ุ็เรียนอยู่นอยพารัลฯนี่ ทำไมไม่รีบล่ะ “
“ สายแล้วหรอ? เห~เพิ่ 7 โมเอไม่ใ่หรอ “ ผม้มลมอนาฬิาแ่มือวาอผมยัไม่ปล่อยาแนนุ่มๆอิบอมหรอนะ -..- เมื่อไ้ยินอย่านั้นนน่ารั็รีบูนาฬิาอนเอ
“ หา!? นาฬิาายนี่นา - - “ นน่ารัอผม(?)เาทำหน้ามุ่ย
“ ั้นผมไป่อนนะ “ ว่าแล้วเา็ึแนออามืออผมและเินาผมไปโยไม่เหลียวหลัลับมามอปล่อย
ให้ผมยืนยื่นแนไป้าหน้าอยู่เยๆ
ั!
ัเลย!
ัเลยว่านน่ารัไม่สนใผม !!
T_T~ นหล่อแนะเนี่ย
“ เี๋ยว่อนสิ “ ผมรีบเฟเมส์และวิ่ามิบอมที่ำลัเินไปไลาผม
“ อะไรหรอรับ ุ....เอิ่ม รุ่นพี่ลีแฮ “ ิบอมเหลือบมอป้ายื่อนัเรียนที่ลัรหน้าออผมแล้วสะบัหน้าหนี วามริเาแ่ หันหน้าหนีเยๆหรอ = w =
“ ิบอมอยู่ห้อไหนหรอรับ ^^ ”
“ .....รุ่นพี่สนิทับผมั้แ่เมื่อไหร่รับ ” ิบอมยับแว่นเล็น้อยแล้วหันมามอหน้าผม ไม่อยาะบอนะว่า .... น่ารัสุโ่ยยยยย ถึแม้ว่าสายาอเาออแนวะรำาผม็าม
“ เี่ยวเรา็สนิทันแล้วล่ะ เราเป็นเนื้อู่ันนี่ ฮึๆ “ พอผมพูบเา็ทำหน้าเอ๋อเ็มสรีมแ่เหมือนเาะนึไ้ว่าไม่ไ้อยู่นเียว ิบอม็ีหน้ารึมทันที
“ เนื้อู่~หมายถึฝันเมื่อืนั้นหรอ... รุ่นพี่เป็นเย์รึไ!? - -+” เาึมัมับัวเอเบาๆประโยแร (แ่เผอิปลาอย่าผมหูีไ้ยิน) แ่ประโยหลัิบอมวัสายามามอผม้วยสายาุๆแ่ผมว่า่อให้เาไปทำใส่เ็ 3 วบ เ็็ไม่ลัวหรอฮะ
“ เย์แล้วไล่ะ ในเมื่อเราเป็นโลเมัน “
“ ประสาท ”
“ ็โลเมอิบอมนะ”
“ ไร้สาระ ”
“ ว่าพี่แบบนี้ไ้ไรับ ไม่ีนะ ”
“ บ้าบอ! ”
“ แร๊ ”
“ แล้วะทำไมรับ รุาเลิยุ่ับผม้วย ผมไม่ใ่เย์! ” ิบอมเน้นเสียท้ายประโยหนัๆราวับะให้ผมไ้ยินัๆ แ่ผมับแล้ทำหน้าเหรอหราแล้วยื่นหน้าไปนแทบะิหน้าอิบอมแล้วพูว่า...
“ ิบอมอพี่บหรอ? แหม~ เินั ” พูไปผม็วนิบอม้วยารบิัวไปมาเหมือนสาวน้อยเวลาเิน
“ ประสาท!! ” แล้วผม็โนถีบนฟุบาทไปลุฝุ่น ิบอมยิ้มเยาะเย้ยแล้วออวิ่หนีไปโยไม่สนใผม แ่ผมไม่โรธหรอฮะเนื้อู่อผมนี่นา >< ผมรีบลุึ้นยืนแ่้อนั่ลอีทีเพราะเห็นอะไรอยู่ที่พื้น....ไอโฟนสีทออใรันนะ? ผมหยิบมาิ้มๆูและพบว่าวอลเปเปอร์โทรศัพท์เป็นรูปอพี่ฮีอลเพื่อนสนิทพี่ีวอนับิบอม!
โอ๊ยยยย~ น่ารัมาฮะ ใส่ฮู้สีำ้วย -.,-
อ่า~ ในเมื่อไ้อีๆมาอยู่ในมือแล้ว็วรใ้ประโยน์ให้มาที่สุสินะ
อเบอร์หน่อยนะรับ โลเมอผม.....อืมมมม แ่อนผมโทรหาเาเี๋ยวน้อเาไม่รู้ั้นเมมเบอร์ผมให้เา้วยแล้วันเนอะ
author : taqueaum
rate : ไม่มีหรอ่ะ ><
บทที่หนึ่
เนื้อู่อลีแฮ
ริ๊
เสียนาฬิาลายเป็น้อยสีเหลือรหัวเียอผมัึ้นอย่าเรในหน้าาีอย่าผมเลยสันิ ผมยมือทุบนาฬิาเรือนนั้นและบิี้เียอย่าเียร้าน ฝันร้ายที่ไม่ร้ายสำหรับผมทำให้ผมื่นเ้าว่าปิ พวุำลัว่าผมมายอย่านั้นหรอ?! -3- วามริแล้วผมมนที่แอบอบอยู่แล้วล่ะ เาื่อ ิมิบอม อ่า...อยาะบอว่าเาไม่รู้ัผมหรอ 55 แ่ที่ผมรู้ัิบอม็เพราะรูปภาพอพี่ีวอนที่อบถ่ายรูปาวบ้านาวเมือเาไปทั่ว ึ่พี่เา็อบเอารูปิบอมมาให้ผมู เป็นอะไร็ไม่รู้ =w= แ่ผม็อบุพี่ีวอน้วย
าริ๊รูปอิบอมมาาเานหม แหะๆ ผมว่าผมพูมาไปแล้วนะ อัวไปัารธุระส่วนัว่อนนะ อย่าแอบูผมอาบน้ำนะ!
“ หลุมรัึ้นไม่ไหว เธอใ่ไหมเป็นนผลััน ~ โอ๊ะ! ” ผมำเป็น้อหยุร้อเพลเมื่อรู้สึัวว่าเินนับใรสัน ผมละสายาาพีเอสพีเรื่อโปร็เอับนที่ผมเพ้อ
ถึทุวัน ิม ิบอม! ผมว่าัวริาวมาเลยล่ะ แ้ม็น่าฟัะ -.,- หืมมม...มันะเี่ยวับฝันเมื่อืนมั๊ยนะ?
“ อโทษ้วยนะรับพอีผมรีบ ุไม่เป็นไรใ่ไหม ผมไป่อนนะ อโทษอีทีนะรับ " ิบอมพูรัวและำลัะวิ่ไปโรเรียน ผมพยายามมอไปที่สัลัษ์โรเรียนที่ิบอมเรียนอยู่
“ เรียนอยู่ที่นอยพารัลไฮสูลั้นหรอรับ “ ผมว้าแนิบอมไว้แล้วถามเาโยไม่สนใอารม์เาเลยสันิ
“ รับ แุ่่วยปล่อยผม่อนเถอะ ุ็เรียนอยู่นอยพารัลฯนี่ ทำไมไม่รีบล่ะ “
“ สายแล้วหรอ? เห~เพิ่ 7 โมเอไม่ใ่หรอ “ ผม้มลมอนาฬิาแ่มือวาอผมยัไม่ปล่อยาแนนุ่มๆอิบอมหรอนะ -..- เมื่อไ้ยินอย่านั้นนน่ารั็รีบูนาฬิาอนเอ
“ หา!? นาฬิาายนี่นา - - “ นน่ารัอผม(?)เาทำหน้ามุ่ย
“ ั้นผมไป่อนนะ “ ว่าแล้วเา็ึแนออามืออผมและเินาผมไปโยไม่เหลียวหลัลับมามอปล่อย
ให้ผมยืนยื่นแนไป้าหน้าอยู่เยๆ
ั!
ัเลย!
ัเลยว่านน่ารัไม่สนใผม !!
T_T~ นหล่อแนะเนี่ย
“ เี๋ยว่อนสิ “ ผมรีบเฟเมส์และวิ่ามิบอมที่ำลัเินไปไลาผม
“ อะไรหรอรับ ุ....เอิ่ม รุ่นพี่ลีแฮ “ ิบอมเหลือบมอป้ายื่อนัเรียนที่ลัรหน้าออผมแล้วสะบัหน้าหนี วามริเาแ่ หันหน้าหนีเยๆหรอ = w =
“ ิบอมอยู่ห้อไหนหรอรับ ^^ ”
“ .....รุ่นพี่สนิทับผมั้แ่เมื่อไหร่รับ ” ิบอมยับแว่นเล็น้อยแล้วหันมามอหน้าผม ไม่อยาะบอนะว่า .... น่ารัสุโ่ยยยยย ถึแม้ว่าสายาอเาออแนวะรำาผม็าม
“ เี่ยวเรา็สนิทันแล้วล่ะ เราเป็นเนื้อู่ันนี่ ฮึๆ “ พอผมพูบเา็ทำหน้าเอ๋อเ็มสรีมแ่เหมือนเาะนึไ้ว่าไม่ไ้อยู่นเียว ิบอม็ีหน้ารึมทันที
“ เนื้อู่~หมายถึฝันเมื่อืนั้นหรอ... รุ่นพี่เป็นเย์รึไ!? - -+” เาึมัมับัวเอเบาๆประโยแร (แ่เผอิปลาอย่าผมหูีไ้ยิน) แ่ประโยหลัิบอมวัสายามามอผม้วยสายาุๆแ่ผมว่า่อให้เาไปทำใส่เ็ 3 วบ เ็็ไม่ลัวหรอฮะ
“ เย์แล้วไล่ะ ในเมื่อเราเป็นโลเมัน “
“ ประสาท ”
“ ็โลเมอิบอมนะ”
“ ไร้สาระ ”
“ ว่าพี่แบบนี้ไ้ไรับ ไม่ีนะ ”
“ บ้าบอ! ”
“ แร๊ ”
“ แล้วะทำไมรับ รุาเลิยุ่ับผม้วย ผมไม่ใ่เย์! ” ิบอมเน้นเสียท้ายประโยหนัๆราวับะให้ผมไ้ยินัๆ แ่ผมับแล้ทำหน้าเหรอหราแล้วยื่นหน้าไปนแทบะิหน้าอิบอมแล้วพูว่า...
“ ิบอมอพี่บหรอ? แหม~ เินั ” พูไปผม็วนิบอม้วยารบิัวไปมาเหมือนสาวน้อยเวลาเิน
“ ประสาท!! ” แล้วผม็โนถีบนฟุบาทไปลุฝุ่น ิบอมยิ้มเยาะเย้ยแล้วออวิ่หนีไปโยไม่สนใผม แ่ผมไม่โรธหรอฮะเนื้อู่อผมนี่นา >< ผมรีบลุึ้นยืนแ่้อนั่ลอีทีเพราะเห็นอะไรอยู่ที่พื้น....ไอโฟนสีทออใรันนะ? ผมหยิบมาิ้มๆูและพบว่าวอลเปเปอร์โทรศัพท์เป็นรูปอพี่ฮีอลเพื่อนสนิทพี่ีวอนับิบอม!
โอ๊ยยยย~ น่ารัมาฮะ ใส่ฮู้สีำ้วย -.,-
อ่า~ ในเมื่อไ้อีๆมาอยู่ในมือแล้ว็วรใ้ประโยน์ให้มาที่สุสินะ
อเบอร์หน่อยนะรับ โลเมอผม.....อืมมมม แ่อนผมโทรหาเาเี๋ยวน้อเาไม่รู้ั้นเมมเบอร์ผมให้เา้วยแล้วันเนอะ
แ่็นะ....อัวไปบลูธูทรูปิบอม่อนนะฮะ >_<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น