สะพาน

เนื้อเรื่อง

“ฉัน…รินทร์ฤดีหญิงสาวที่ถูกชายอันเป็นที่รักทิ้งไป ในชีวิตของฉันมันไม่เหลืออะไรอีกแล้ว”รินหญิงสาววัย 20 ปีที่คิดว่าตนเองไม่เหลืออะไรอีกแล้วชีวิตนี้กล่าวในขณะทีเธอกำลังรวบรวมความกล้าก่อนจะกระโดดลงไปยังพื้นทะเลเบื้องล่างที่ซาดซัดในช่วงรัติกาล

“ฉันมันไม่มีอะไรดี..คุณพ่อค่ะ คุณแม่ค่ะ เรวดี พี่โสฬส ทุกๆคนฉันลาก่อน”รินทร์ฤดีพูดพร้อมกับร้องไห้แล้วเธอก็ตัดสินใจกระโดดลงสู่ทะเลเบื้องล่าง

“คุณครับ….คุณ…คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นและก้องในหูของริน

“คุณครับ….คุณ…คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นและก้องในหูของริน

“เสียงใครกัน นี่เราตายไปแล้วหรือนี่”รินนึกคิดขึ้นในใจและพยายามลืมตาขึ้นดูและเธอก็พบกับ

……………………..

……………………..

“ใครกัน นี่เราตายไปแล้วหรือ”รินคิดในใจ

“คุณ..คุณครับเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”ชายหนุ่มผู้นั้นยังคงถามอยู่เรื่อยๆอย่างเป็นห่วง

“อ่ะลืมตาแล้วครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เขายังคงถามเธอ

“แหะ แหะ…”รินสำลักน้ำออกมาและก้สลบไปอีกครั้ง…..

“ลืมตาแล้วเหรอลูก”ดารากาญจน์ แม่ของรินรทร์ฤดีถามเธออย่างเป็นห่วง ในขณะนี้รอบๆตัวของเธอมีเพียงคุณแม่และพี่ๆของเธอเท่านั้น เธอพยายามมองหาคนที่ช่วยเธอไว้แต่เธอก็หาไม่พบ

“ลูกหาใครหรือจ๊ะ ถ้าเป็นคนที่ช่วยลูกไว้น่ะเขาเพิ่จะกลับไปสักครู่นี้เอง”แม่ของเธอตอบเหมือนกลับทราบในสิ่งที่เธออยากรู้

“อ่ะลืมตาแล้วครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เขายังคงถามเธอ

“แหะ แหะ…”รินสำลักน้ำออกมาและก้สลบไปอีกครั้ง…..

“ลืมตาแล้วเหรอลูก”ดารากาญจน์ แม่ของรินรทร์ฤดีถามเธออย่างเป็นห่วง ในขณะนี้รอบๆตัวของเธอมีเพียงคุณแม่และพี่ๆของเธอเท่านั้น เธอพยายามมองหาคนที่ช่วยเธอไว้แต่เธอก็หาไม่พบ

“ลูกหาใครหรือจ๊ะ ถ้าเป็นคนที่ช่วยลูกไว้น่ะเขาเพิ่จะกลับไปสักครู่นี้เอง”แม่ของเธอตอบเหมือนกลับทราบในสิ่งที่เธออยากรู้

“ว่าแต่ทำไมลุกถึงได้ไปที่สะพานนั่นละจ๊ะ”แม่ของเธอถามและทำสีหน้าสงสัยเพราะในยามค่ำคืนขนาดนั้นแต่ทำไมรินถึงได้ไปอยู่ที่นั่นและถึงได้ไปจมน้ำอยู่

“เอ่อ….คือ..”เธอพูดพลางคิดหาคำตอบเพราะหากแม่ของเธอรู้ว่าเธอไปเพื่อฆ่าตัวตายละก็แม่ของเธอคงจะเสียใจมากเป็นแน่

“เอาละไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรจ๊ะ พักผ่อนเถอะแม่ไม่กวนแล้วล่ะจ๊ะ”แม่ของเธอพูดและก็กลับไปนั่งที่ข้างเตียงแต่สีหน้าก็ยังคงสงสัยในสิ่งที่ถามลูกสาวไปเมื่อสักครู่

รินนอนลงแต่เธอก็ยังคงคิดถึงหน้าคนที่ได้ช่วยชีวิตเธอไว้หังจากที่เธอพยายามจะฆ่าตัวตายแต่เธอก็ทำไม่สำเร็จ”นี่เราจะทำอะไรไม่สำเร็จเลยหรือไรกัน”เธอคิดและเธอก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

“เอ่อ….คือ..”เธอพูดพลางคิดหาคำตอบเพราะหากแม่ของเธอรู้ว่าเธอไปเพื่อฆ่าตัวตายละก็แม่ของเธอคงจะเสียใจมากเป็นแน่

“เอาละไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไรจ๊ะ พักผ่อนเถอะแม่ไม่กวนแล้วล่ะจ๊ะ”แม่ของเธอพูดและก็กลับไปนั่งที่ข้างเตียงแต่สีหน้าก็ยังคงสงสัยในสิ่งที่ถามลูกสาวไปเมื่อสักครู่

รินนอนลงแต่เธอก็ยังคงคิดถึงหน้าคนที่ได้ช่วยชีวิตเธอไว้หังจากที่เธอพยายามจะฆ่าตัวตายแต่เธอก็ทำไม่สำเร็จ”นี่เราจะทำอะไรไม่สำเร็จเลยหรือไรกัน”เธอคิดและเธอก็หลับไปด้วยความอ่อนเพลีย

“อรุณสวัสค่ะพี่รินทร์ฤดี”เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นขณะที่เธอพยายามลืมตาขึ้นดู เสียงเสียงนี้เป็นเสียงที่เธอคุ้นเคยมาก ใช่มันคุ้นมากเพราะมันเป็นเสียงของยัยเรวดีน้องสาวของรินที่ไปเรยนที่เมืองนอก

“อ้าวเรวดี มาได้ยังไง เธออยู่ที่ปารีสไม่ใช่เหรอ”รินถามอย่างงงๆและก็ยังทำตาสะลึมสะลือเพราะเพิ่งตื่นนอน

“ก็นี่มันช่วงซัมเมอร์นี่ค่ะหนูก็อยากมาเที่ยวทะเลเมืองไทยบ้าง นี่หนูซื้อของมาฝากเต็มเลย”เรวดีน้องสาวหน้าตาจิ้มลิ้มวัย15ปีพูดตอบรินอย่างยิ้มแย้ม ซึ่งนั่นก็ทำให้รินยิ้มแย้มได้มากขึ้นหลังจากทำท่าทางซึมๆ

“อืม..จริง”รินพูดเบาๆแล้วหันไปหาอะไรทานเพราะเมื่อคืนเธอได้ทานแค่ผลไม้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เธอก็พบเพียงผลไม้และของเยี่ยมเธอ”แล้วคุณแม่กับพี่โสฬสไปไหนล่ะจ๊ะ”รินถามหลังจากกัดลูกแอปเปิ้ลของโปรดไปคำใหญ่

“คุณแม่กับพี่โสฬสกลับไปบ้านน่ะค่ะ”เรวดีตอบแล้วเธอก็เดินออกไปตรงระเบียงเพื่อชมวิวทะเล

“วิวสวยจังเลยนะค่ะ เห็นทะเลด้วย”เรวดีหันมาบอกกับรินที่นั่งมองเธอจากบนเตียง

“ก๊อก..ก๊อก ก๊อก”เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“สวัสดีครับ”เสียงชายหนุ่มดังขึ้นพี่น้องทั้ง 2 หันมามองดูและรินก็พบว่า ผู้ชายที่เธอมองอยู่ในขณะนี้ก็คือ…

“อืม..จริง”รินพูดเบาๆแล้วหันไปหาอะไรทานเพราะเมื่อคืนเธอได้ทานแค่ผลไม้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เธอก็พบเพียงผลไม้และของเยี่ยมเธอ”แล้วคุณแม่กับพี่โสฬสไปไหนล่ะจ๊ะ”รินถามหลังจากกัดลูกแอปเปิ้ลของโปรดไปคำใหญ่

“คุณแม่กับพี่โสฬสกลับไปบ้านน่ะค่ะ”เรวดีตอบแล้วเธอก็เดินออกไปตรงระเบียงเพื่อชมวิวทะเล

“วิวสวยจังเลยนะค่ะ เห็นทะเลด้วย”เรวดีหันมาบอกกับรินที่นั่งมองเธอจากบนเตียง

“ก๊อก..ก๊อก ก๊อก”เสียงเคาะประตูดังขึ้น

“สวัสดีครับ”เสียงชายหนุ่มดังขึ้นพี่น้องทั้ง 2 หันมามองดูและรินก็พบว่า ผู้ชายที่เธอมองอยู่ในขณะนี้ก็คือ…

“คุณ…คุณคือคนที่ช่วยฉันไว้นี่”รินพูดเสียงสั่นๆ

“ครับผมเองที่ช่วยคุณไว้”ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยกกระเช้าผลไม้ที่นำมาให้แก่รินขึ้น”นี่ครับ ผมซื้อมาให้ ผมสันติครับ”หลังจากให้กระเเช้าแก่เรวดีแล้วเขาก็พูดแนะนำตัว

“ค่ะ ฉันรินทร์ฤดีค่ะ ของคุณมากนะค่ะที่ช่วยฉันไว้”รินพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นอยู่

“ผมเห็นนะครับ…”สันพูดซึ่งคำพูดของเขานั้นทำให้เด็กอย่างเรวดีถึงกับงง”หนูขอตัวก่อนนะค่ะ”เรวดีพูดแล้วเธอก็เดินออกไปจากห้อง

“เห็น..เห็นอะไรค่ะ”รินพูดและทำท่าทางเสแสร้ง

“ก็ที่คุณจะฆ่าตัวตายไงล่ะครับ”สันยังคงพูดด้วยท่าทีอันเยือกเย็นแฉกเช่นเดิม”ทำไมคุณถึงคิดสั้นอย่างนั้นล่ะครับ”

“ก็..เพราะฉันมันงี่เง่าไงล่ะ ขนาดเพื่อนรักของฉันแย่งแฟนของฉันไปฉันยังไม่รู้อะไรเลย”รินพูดพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น

“ไม่คุณไม่ได้งี่เง่า ผู้ชายนะมันไม่ได้มีคนเดียวสักหน่อย”สันติตะคอกใส่รินที่ไม่ได้สติ

“แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงล่ะค่ะ”รินถาม

“ก็หาแฟนใหม่ที่ดีกว่าเขาไงล่ะครับ”สันติพูด

“ผมขอตัวก่อนนะครับ”สันติพูดแล้วก็เดินออกไปทิ้งให้รินนั่งร้องไห้อยู่เหมือนเดิม

หลังจากนั้นประมาณ 1 ปีรินก็สามารถลืมแฟนเก่าของเธอไปได้แต่ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมารินพยายามตามหาสันแต่เธอก็หาเขาไม่พบแต่เธอพบเพียงว่าสันนั้นเสียชีวิตไปก่อนที่เธอจะกระโดดสะพาน5วันเขาตายที่สะพานนั่น

“ค่ะ ฉันรินทร์ฤดีค่ะ ของคุณมากนะค่ะที่ช่วยฉันไว้”รินพูดด้วยน้ำเสียงที่ยังคงสั่นอยู่

“ผมเห็นนะครับ…”สันพูดซึ่งคำพูดของเขานั้นทำให้เด็กอย่างเรวดีถึงกับงง”หนูขอตัวก่อนนะค่ะ”เรวดีพูดแล้วเธอก็เดินออกไปจากห้อง

“เห็น..เห็นอะไรค่ะ”รินพูดและทำท่าทางเสแสร้ง

“ก็ที่คุณจะฆ่าตัวตายไงล่ะครับ”สันยังคงพูดด้วยท่าทีอันเยือกเย็นแฉกเช่นเดิม”ทำไมคุณถึงคิดสั้นอย่างนั้นล่ะครับ”

“ก็..เพราะฉันมันงี่เง่าไงล่ะ ขนาดเพื่อนรักของฉันแย่งแฟนของฉันไปฉันยังไม่รู้อะไรเลย”รินพูดพร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น

“ไม่คุณไม่ได้งี่เง่า ผู้ชายนะมันไม่ได้มีคนเดียวสักหน่อย”สันติตะคอกใส่รินที่ไม่ได้สติ

“แล้วคุณจะให้ฉันทำยังไงล่ะค่ะ”รินถาม

“ก็หาแฟนใหม่ที่ดีกว่าเขาไงล่ะครับ”สันติพูด

“ผมขอตัวก่อนนะครับ”สันติพูดแล้วก็เดินออกไปทิ้งให้รินนั่งร้องไห้อยู่เหมือนเดิม

หลังจากนั้นประมาณ 1 ปีรินก็สามารถลืมแฟนเก่าของเธอไปได้แต่ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมารินพยายามตามหาสันแต่เธอก็หาเขาไม่พบแต่เธอพบเพียงว่าสันนั้นเสียชีวิตไปก่อนที่เธอจะกระโดดสะพาน5วันเขาตายที่สะพานนั่น