คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 4 พรของเทพเเห่งเเสง (เเก้ไขนิดหน่อยตรงเนื้อเรื่อง)
ตอนที่4 พรของมหาเทพเเห่งเเสง
“ตื่นได้แล้วจะหนูมาเลียฟิเซนต์”ยายจำปาก็มาปุกมาเลียฟิเซนต์เพราะตอนนี้มันใกล้จะ8โมงแล้ว
“อรุณสวัสดิ์ค่ะยายจำปี”มาเลียฟิเซนต์พูดอย่างง่วงเงียเพราะพึ่งตื่นนอน
“อรุณสวัสดิ์อะไรกันจะมาเลียนี้จะ8โมงแล้วนะหนู”ยายจำปาพูดเพราะเธอจะต้องไปของน้ำยาจากผู้เล่นเหมือนกัน
“ว้ายขอโทษที่นะค่ะที่นอนตื่นสายไปหน่อย”มาเลียฟิเซนต์รีบพูดขอโทษที่มารบกวนที่พักยังไม่พอยังให้ยายจำปามาปุกอีก
“จะๆไม่เป็นไรแล้วหนูไม่ไปโบสถ์หรอจะ”ยายจำปาพูดเตือนสติว่ามาเลียฟิเซนต์ยังมีอะไรต้องไปทำอีก
“โอใช้ค่ะเกือบลืมไปแนะถ้างั้นหนูไปโบสถ์ก่อนนะค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดจบก็เดินไปออกจากบ้านของยายจำปาแต่ไม่ลืมจะไปถามทางจากยายจำปา
“อื่อทำไรดีน้า”มาเลียฟิเซนต์พูดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆแต่แล้วเสียงปีศาจก็ดังขึ้น
โครม คร้าม โค๊ก
“ง่าลืมไปเลยว่าวันนี้ยังไม่ได้กินข้าวเลยแงเงินก็ไม่มีด้วยต้องไปหางานทำแล้วนะเรา”มาเลียฟิเซนต์พูดกับตัวเองเพราะเมื่อว่าตอนเขาเกมมาเธอยังไม่ได้กินอะไรเลยเศร้า
“คิคิเสียงท้องร้องของเธอเนี้ยเพราะจังนะ”อยู่ๆก็มีเสียงดังขึ้นข้างหลังมาเลียฟิเซนต์อย่างไม่ให้สุ่มให้เสียงคนที่พูดนั้นก็คือเด็กผู้หญิงที่บอกทางไปอาคารเริ่มต้นกับมาเลียฟิเซนต์นั้นเอง
“อ่าวนั้นเธอคนที่บอกทางไปอาคารเริ่มต้นนิน่าครั้งที่แล้วขอบใจมาก ออใช้ฉันยังไม่ถามชื่อของเธอเลยว่าชื่ออะไร”มาเลียฟิเซนต์พูดขอบคุณเธอ
“ฉันหรือฉันชื่อ การ์เน็ท จะ”ผู้หญิงคนนั้นแนะนำตัวว่าชื่อการ์เน็ท
“ฉันชื่อมาเลียฟิเซนต์ นะยินดีที่ได้รู้จัก” มาเลียฟิเซนต์พูดเสร็จก็ยืนมือให้การ์เน็ท
“จะ”การ์เน็ทจับมือมาเลียฟิเซนต์กันหลังเห็นเธอยืนมือมา”ออใช้ฉันได้ยินเสียงท้องของใครก็ไม่รู้ร้องนะสนใจข้าวกล่องของฉันหน่อยไม่จะ”การ์เน็ทพูดแล้วหยิบข้าวกล้องรูปหมีสีนำตาลมาให้มาเลียฟิเซนต์เห็น
“จะดีหรอการ์เน็ทจังเราพึ่งเจอกันได้ไม่นานเองนะ”มาเลียฟิเซนต์พูกเพราะเธอถูกสอนมาว่าอย่ารับของจากคนแปลกหน้า
“ดีอยู่แล้วละจ้ามาเลียฟิเซนต์ก็แค่ข้าวกล่องเองเอาไปกินเถาะน่าฉันยังมีเหลืออีกกล่องนะไม่ต้องห่วง”การ์เน็ทพูดแล้วยืนข้าวกล่องให้มาเลียฟิเซนต์
“ข..อบ..คุณนะ”มาเลียฟิเซนต์กำลังจะพูดของคุณการ์เน็ทแต่เมื่อเธอจะบอกการ์เน็ทก็หายไปจากสายตาของเธออย่างรวดเร็วเหมือนเคย
“การ์เน็ทนี้เป็นคนหรือผีนะมาเร็วไปเร็วจริงๆ”มาเลียฟิเซนต์พูดแล้วดูข้าวกลิ่งที่พึ่งได้มาอิอิไม่อดตายแล้วจ้ามาเลียฟิเซนต์เปิดข้าวกล่องลายหมีสีน้ำตาลเพื่อที่จะกินอาหารเช้าของเธอ ข้างในกล่องข้าวนั้นเป็นข้าวผัดธรรมดาแต่ในสายตาของมาเลียฟิเซนต์มันเหมือนสเต็กราคาแพงเลยก็ว่าได้ผ่านไม่นานมาเลียฟิเซนต์ก็กินข้าวเช้าของเธอหมด
“อื่อไปโบสถ์ก่อนแล้วกันค่อยไปทำภารกิจหาเงิน”มาเลียฟิเซนต์พูดก็ตรงไปที่โบสถ์ตามที่ยายจำปาบอกมา
“โหนี้หรอโบสถ์สวยกว่าที่คิดนะเนี้ยแต่เก่าไปหน่อยนะ”มาเลียฟิเซนต์พูดเพราะโบสถ์ที่เธอเห็นนั้นเป็นโบสถ์แบบโลกภายนอกแถมตอนนี้เริ่มผุพังแถมหญ้าก็ขึ้นเต็มไปหมดเหมือนขาดการดูแลมาเป็นเวลานานแต่ก็ยังสำผัสได้ถึงความบริสุทธิ์ของที่แห่งนี้
“สวัสดีจะลูกแกะที่หลงทาง”อยู่ๆก็มีเสียงดังข้างหลังมาเลียฟิเซนต์อีกแล้ว
“เออท่านเป็นใครค่ะ”มาเลียฟิเซนต์ถามเมื่อหันไปเจอผู้ชายใสชุดเหมือนนักบวชที่แสวงหาบุญของพระเจ้า
“ออพ่อนี้ลืมไปได้ไงเนี้ยยังไม่ได้แนะนำตัวเลย พ่อมีนามว่าโจอา เป็นบาทหลวงของโบสถ์แห่งนี้แล้วลูกละชื่ออะไร”บาทหลวงที่มีนามว่าโจอาถามมาเลียฟิเซนต์
“หนูชื่อมาเลียฟิเซนต์ค่ะหนูอยากเรียนเวทย์สายรักษาหน่อยจะได้ไม่ค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดขอบาทหลวงโจอาตรงๆไปเลย
“ได้นะได้ลูกแต่ลูกพร้อมที่จะรับพลังแห่งแสงสว่างหรือป่าวละ”โจอาพูด
“หนูพร้อมแล้วค่ะ”มาเลียฟิเซนต์
“ถ้าอย่างนั้นลูกต้องไปเคารพรูปปั้นแห่งแสงสิลูกเพื่อที่จะได้เป็นลูกหลานแห่งความอารี”โจอาพูดก็พามาเลียฟิเซนต์ตรงไปที่รูปปั้นตรงกลางโบสถ์ที่แสนจะธรรมดากับสัมผัสได้ถึงความบริสุทธิ์ที่อยากจะอธิบายได้
“แล้วบาทหลวงโจอาค่ะหนูต้องพูดยังไงถึงได้เป็นลูกหลานแห่งความอารีละค่ะ”มาเลียฟิเซนต์ถามเพราะเธอไม่รู้จะทำยังไงตอนคุกเขาตามที่บาทหลัวโจอาบอกแต่เมื่อหันกับไปกับไม่เจอใครยืนอยู่ตรงนั้นเลย
แบบนี้จะผ่านไม่เนี้ยมาเลียฟิเซนตพูดแล้วนั่งคุกเขาตามที่บาทหลวงโจอาบอกแล้วและก็มองไปที่รูปปั้นนั้นเพื่อจะมีคำใบ้บอกว่าต้องให้พูดอะไรแต่อยู่ๆบางอย่างที่อยู่ในจิตใจก็สั่งให้เธอพูดตามที่เธอคิด
“ข้านั้นมิได้บริสุทธิ์เหมือนทุกสิ่ง ข้านั้นมีทั้งดีและชั่ว ข้านั้นมีทั้งขาวและดำ ข้านั้นมิได้รักทุกสิ่งเท่าเทียมกัน “มาเลียฟิเซนต์พูดตามที่จิตใจของเธอบอกมาแล้วอยู่ๆรูปปั้นนั้นเหมือนส่องแสงออกมาอย่างอ่อนๆและก็มีเสียงขึ้นในหัวของมาเลียฟิเซนต์เป็นเสียงที่อบอุ่นและอารีต่อทุกสิ่ง รักต่อทุกอย่างอย่างเท่าเทียมกัน
“หนูน้อยทำไม่เจ้าถึงคิดว่าตนนั้นไม่บริสุทธิ์ละ”
“หนูคิดว่าทุกอย่างนั้นรวนมีดีและย่อมมีชั่วค่ะ ถึงหนูจะทำดีในสายตาของหนูแต่สำหรับบางคนหนูอาจจะทำสิ่งเลวร้ายไปก็ได้ค่ะ”มาเลียฟิเซนต์
“แล้วเจ้ารู้ได้ยังไงว่าเจ้ารักทุกสิ่งไม่เท่าเทียมกัน “
“เพราะหนูรู้ค่ะว่าหนูรักสิ่งไดไม่รักสิ่งได เพราะหนูรักคนสำคัญของหนูมากกว่าคนที่หนูยังไม่รู้จัก หนูรักเพื่อนมากกว่าคนที่หนูพึ่งพบเจอ และหนูรักพี่ชายของหนูมากกว่าสิ่งใด”มาเลียฟิเซนต์เธอนั้นรักเพียงพี่ชายของเธอมากกว่าทุกสิ่งสำหรับเธอพี่ชายองเธอเป็นคนมอบทุกอย่างให้กับเธอไม่ว่าจะเป็นความรัก และ ความอบอุ่นที่พี่ของเธอเป็นคนให้เธอแทนครอบครัวที่ไม่ต้องการเราสองคนยิ่งทำให้เธอรักพี่ชายของเธอมากกว่าสิ่งใดๆ
“แล้วเจ้าคิดยังไงกับคำว่าดีและชั่วละหนูน้อย”
“หนูคิดว่าความดีดูที่ไหนค่ะ และความชั่ววัดที่อะไรค่ะ ถ้าสมมุตินะค่ะว่าหนูซื้อนกมาตัวหนึ่งปล่อยนกตัวนั้นให้กับคืนสู่ที่ๆมันจากมาแต่ก็ต้องถูกจับไปอีกครั้งเพื่อให้คนต่อไปได้ซื้อมันเพื่อนำไปปล่อยครั้งแล้วครั้งเล่า ในสายตาของหนูเหมือนหนูได้ทำความดีสินะค่ะแต่ในสายตาของนกตัวนั้นที่หนูซื้อมาเเล้วให้ความหวังมันเเต่แล้วก็ต้องถูกจับไปขายแล้วขายอีกไม่เคยที่จะมีอิสระเหมือนหนูทำความชั่วไม่ใช้หรอค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูด
“แล้วเจ้าคิดว่าสิ่งใดคือความสุขของเจ้าละ”
“หนูคิดว่าอยู่กับครอบครัวและสร้างรอยยิ้มให้กันและกันอยู่แต่ระวันด้วยรอยยิ้มหนูคิดว่าแค่นี้หนูก็มีความสุขแล้วค่ะได้ทำอะไรรวมกับครอบครัวคนสำคัญได้เล่นกัน ได้ยิ้มให้กันแค่นี้หนูก็มีความสุขแล้วละค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดเพราะครอบครัวของเธอมีเพียงพี่ชายเท่านั้นเลยทำให้เธอเขาใจว่าความสุขนั้นอยู่ที่ไหนเป็นยังไง
“เจ้านี้แตกต่างกับคนอื่นๆมากรู้ไมทุกคนต่างพูดให้ตัวเองสวยงามไม่ว่าจะพูดว่าตนนั้นอยากจะทำให้โลกนี้สงบตนนั้นอยากเป็นแม่พระที่คอยรักษาทุกคนที่เดือดร้อนแต่สำหรับเจ้านั้นต่างออกไปข้าคิดว่าข้าถูกใจเจ้าแล้วละโจอาช่วยฝึกเด็กคนนี้ให้ข้าด้วยได้หรือไม่”อยู่ๆคุณรูปปั้นก็เรียนโจอาบาทหลวงของที่แห่งนี้ให้ออกมา
“ได้ครับท่านมหาธาตุแห่งแสง”โจอาพูดพร้อมทั้งเคารพรูปปั้นนั้นใกล้ๆมาเลียฟิเซนต์
“ส่วนเธอหนูน้องข้าขอมอบแสงแห่งความหวังนี้ให้แกเจ้าโปรดใช้มันเพื่อที่จะปกป้องครอบครัวคนสำคัญของเจ้า”คุณรูปปั้นพูดจบแสงรอบๆรูปปั้นก็หายไป
ผู้เล่น มาเลียฟิเซนต์ ได้รับพรของมหาธาตุเเห่งเเสง
ได้รับทักษะ5ทักษะ
ฮิว ระดับ1
แสงศักดิ์สิทธิ์ ระดับ1
โล่แห่งแสง ระดับ1
พลแห่งพระผู้อารี ระดับ1
จิตวิญญาณแห่งความอารี ระดับ1
“โหหนู มาเลียฟิเซนต์ โชคดีมากๆเลยนะเนี้ยขนาดพ่อยังเจอท่านไม่กี่ครั้งเองไม่สินี้คงเป็นครั้งที่สองที่พ่อได้เจอท่านมหาธาตุ”โจอาพูดเพราะคนที่มาเลียฟิเซนต์เจอนั้นเป็นหนึ่งใน8มหาธาตุที่มีบทบาทในโลกแห่งนี้มากนั้นคือ มหาธาตุแห่งแสงนั้นเอง
“นั้นหรอค่ะ8มหาธาตุ มหาธาตุแห่งแสง โหเท่ที่สุดเลยค่ะหนูอยากเจอมหาธาตุแห่งความมืดด้วยอะ”มาเลียฟิเซนต์พูดเพราะมหาธาตุแห่งแสงไปนานแล้วแต่สำหรับเธอเหตุการ์เมื่อกี่เกิดขึ้นแบบสดๆร้อนแล้วฝังลึกเขาไปในจิตใจของเธอ
“ใช้ปะละสูงส่ง และทรงอำนาจ แต่ตอนนี้อย่าพึ่งสนใจเลยท่านมหาธาตุแห่งแสงบอกให้ข้าบาทหลวงโจอาผู้นี้ฝึกวิชาศาสตร์แห่งการรักษาให้แกเจ้าเจ้าสนใจที่จะรับความรู้นี้ไม่ เจ้าพร้อมที่จะรับภาระแห่งความอารีนี้ไม่ เจ้าพร้อมที่จะช่วยเหลือผู้คนที่อ่อนแอหรือไม”โจอาพูดด้วยสายตาจริงจัง
“หนู มาเลียฟิเซนต์ พร้อมรับหน้าที่แห่งความอารีนี้ค่ะ จะปกป้องสิ่งที่อ่อนแอจะช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน และพร้อมที่จะรับภาระนี้ค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดแล้วนั่งคุกเขาต่อหน้าบาทหลวงโจอา
“นามแห่งข้า บาทหลวงโจอาขอรับรองว่าเจ้าเป็นลูกหลานแห่งแสงสว่างและความอารีทั้งป่วน”โจอาพูดพร้อมทั้งหยิบหมวกสีขาวสะอาจมาสวมให้มาเลียฟิเซนต์
ผู้เล่น มาเลียฟิเซนต์ ชุดเช็ดบาทหลวงสีขาวระดับBค่ะ
เพิ่มความสามารถในการฮิว40%ค่ะ
“จ้าๆๆมานี้เร็วแม่หนูข้าจะสอนการเป็นนักบวชให้เจ้าเอง “โจอาพูดพร้อมลากมาเลียฟิเซนต์ออกนอกโบสถ์แล้วตรงไปที่อาคารภารกิจ
“สวัสดีจ้ามิ้ว”โจอาทักท้ายพนักงานของระบบที่ตอนนี้กำลังมองว่าในมือของบาทหลวงคนนี้ถืออะไรอยู่
“บาทหลวงโจอาค่าปล่อยหนูลงก่อนได้ไม่ค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดเพราะตอนนี้เธออยู่ในสภาพที่บอกได้เลยว่าอาย คือโดนหิ้วออกมาแบบเหน็บไว้ข้างเอวของพี่บาทหลวงแก
“โอพ่อเกือบลืมลูกไปแนะ”โจอาพูดเสร็จก็ปล่อยมาเลียฟิเซนต์ลงพื้นอย่างนุ้มนวนแล้วมั้ง
ตุ๊บ
“โอยเจ็บนะค่ะบาทหลวงโจอาทำไมไม่ปล่อยให้มันดีๆกว่านี้หน่อยค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดก็ลูบหัวของเธอเพราะหัวเธอนะลงก่อนตัวเลยเจ็บหนักที่สุดแล้วหันหน้าไปทางบาทหลวงโจอาอย่างหาเรื่อง
“พ่อขอโทษที่จะลูกมาเลียฟิเซนต์”โจอาพูดขอโทษตามมารยาท
“แล้วท่านโจอามาทำไรที่อาคารภารกิจค่ะ”มาเลียฟิเซนต์ถามเพราะเธอยังไม่เขาใจอยู่ดีๆโจอาพาเธอมาที่อาคารภารกิจทำไม
“อ๋อพ่อจะพาลูกมาทำภารกิจนะเพราะการฝึกในสนามดีกว่าทฤษฎี จริงไม่ละลูก”โจอาพูดพร้อมหันไปถามพนักงานหญิง”มิ้นจ้ามีงานอะไรเกี่ยวกับนักบวชไม่ละจ้า”
“แปปนะโจอาเดียวฉันหาแปป”พนักงานให้ภารกิจเหมือนเปิดหน้าจอแล้วพิมพ์อะไรไปบางอย่างไม่นานข้อมูลก็ปรากฏต่อหน้ามาเลียฟิเซนต์
“นี้คือข้อมูลภารกิจที่นายขอมาโจอา”มิ้นพูดจบก็นำข้อมูลทั้งหมดส่งให้มาเลียฟิเซนต์ และโจอา
“ขอบใจมากจะมิ้น”โจอาพูดขอบคุณมิ้นแล้วช่วยกันหาภารกิจไหนที่มาเลียฟิเซนต์สามารถทำได้บ้าง
“หนูมาเลียฟิเซนต์พ่อว่าภารกิจนี้หน้าจะเหมาะกับการฝึกครั้งแรกนะ”โจอาพูดพร้อมบอกให้เธอรับภารกิจนี้ทันที่
ภารกิจระดับ A (ภารกิจนี้ห้ามยกเลิกนะ จุ๊บๆ)
ไปช่วยเหล่าทหารที่หายไป
ไปช่วยเหล่าทหารและนำตัวมาส่งที่เมืองเริ่มต้นให้อย่างปลอดภัย
ภารกิจนี้สามารถไปได้แค่คนรับภารกิจเพียงเท่านั้นออและระวังตัวด้วยละเมื่อรับภารกิจแล้วอีก10นาทีเจ้าจะถูกส่งไปที่เหล่าทหารอยู่
ขอให้โชคดี
ความคิดเห็น