คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 สร้างตัวละครสุดยาวนาน
บทที่2
“พี่จ้าแล้วเมื่อไรพี่จะออกจากโรงพยาบาลละ”รินถามพี่ชายของตนเพราะนี้ก็ผ่านมา3วันแล้วที่พี่ของเธออยู่ในโรงพยาบาล
“อื่อพิชบอกมาแล้วละตรวจสมองอีกครั้งสองครั้งก็ออกได้แล้วละ”คิวพูดพร้อมเอามือมาลูบหัวเหมือนเด็กตัวเล็กๆ”พี่บ้าอย่าลูบหัวสิเดียวผมก็ยุ่ง”ถึงรินจะพูดแบบนั้นก็ยังยอมให้พี่ชายของตนลูบหัวไปมาจนพี่ชายเกือบหลุดขำออกมาเพราะหน้าตอนนี้ของรินเหมือนเเมวน้อยเชื่องๆ
“จ้าๆหยุดแล้วก็ได้”คิมพูดแล้วเอามือออกจากหัวของรินเมื่อเห็นว่าเธอเริ่มไม่พอใจ
“พี่จ้าหนูมีอะไรจะถามหน่อยค่ะ”รินพูดแล้วกล้มหน้าทำมุม90อีกครั้ง
“มีอะไรหรอจะน้องสาวสุดสวยของพี่”คิมพูดพร้อมทำหน้ายิ้มแย้มเพราะเขาอยู่กับรินมาตลอดเมื่อเธอมีเรื่องที่คิดมากๆไม่ก็เรื่องที่ลำบากใจเธอก็จะกล้มหน้าทำมุม90แบบนี้บ่อยๆ
“พี่ค่ะพี่คิดว่าหนูเป็นอะไรสำหรับพี่ค่ะ”รินพูดเสียงเบาๆ
“อื่อพี่คิดว่า รินน้องสาวสุดสวยของพี่นะเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆของพี่ที่ยิ้มให้พี่อยู่กับพี่เวลาที่พี่เหงาเป็นครอบครัวคนสำคัญของพี่ และเป็นน้องสาวแสนใจดีของพี่ไง”คิวพูดเสร็จก็ยิ้มออกมาแล้วเอามือไปลูบหัวน้องสาวของตน "เป็นอะไรครับคนเก่งถามพี่แบบนี้กลัวว่าพี่จะทิ้งน้องไปหรอ”
“พี่ค่ะถ้าพี่เห็นหนูเป็นนางฟ้าแต่ถ้านางฟ้าไม่สามารถช่วยเหลืออะไรพี่ได้เลยหนูขอเด็ดปีกทิ้งแล้วเป็นปีศาจดีกว่าถ้าปีศาจสามารถปกป้องครอบครัวคนสำคัญของหนูได้หนูก็พร้อมที่จะเป็น”รินพูดพร้อมจ้องมองคิมด้วยสายตาจริงจัง
“น้องริน...”คิมคิดจะพูดอะไรสักอย่างก็มีเสียงเปิดประตูห้องขึ้นแล้วคุณหมอพิชก็เดินมาตรงเตียงผู้ป่วย
“เอาละคิมนายคงต้องอยู่โรงพยาบาลต่ออีกสัก2สัปดาห์นะเพราะร่างกายของนายยังไม่แข็งแรงดีพอคงปล่อยตัวออกจากโรงพยาบาลไม่ได้แน่”หมอพิชก็เอาเอกสารออกมาให้คิมเซ็นเพื่อยืนยันในการพักรักษาตัว
“2สัปดาห์เลยหรอพิชแล้วแบบ...นี้...จะมีเวลา...ทำ...พักก็ได้จะน้องริน”คิมพายายามจะพูดว่าถ้าพักที่โรงพยาบาลถึง2สัปดาห์จะมีเวลาที่ไหนไปทำงานแต่ก็ต้องหยุดพูดเมื่อน้องสาวของเขาหยิกตรงหลังมืออย่างจัง ‘ไม่กลัวพี่เจ็บหรอจะน้องริน’ คิมคิดในใจแล้วแล้วเอามือที่โดนน้องหยิกมาลูบอยางเบามือ
“หมอพิชค่ะหนูฝากดูแลพี่เขาหน่อยนะค่ะ2สัปดาห์นี้หนูคงไม่ค่อยมีเวลามาเยี่ยมพี่เท่าไรนักเพราะใกล้สอบแล้วด้วยค่ะ “รินพูดกับหมอพิชแล้วหันหน้าไปทางพี่ชายของเธอแล้วพูดว่า “พี่ค่ะหนูคงไม่ค่อยมีเวลามาหาพี่บ่อยนะพี่ต้องเชื่อฟังหมอพิชนะค่ะแล้วอย่าดือ อย่าซนนะค่ะ และถ้ามีอะไรก็ติดต่อหนูได้เลยนะค่ะ”พูดเสร็จรินก็ยกมือไหว้หมอพิชกับพี่คิมแล้วออกจากโรงพยาบาลตรงไปบ้านของเธอกับพี่
บ้านของรินกับคิมนั้นเป็นห้องเช่าขนาดเล็กที่พอให้คนสองคนอยู่ได้สบายๆรินตรงขึ้นไปในห้องเช่าของเธอกับพี่เมื่อรินเปิดประตูออกมาก็เจอกล่องพัสดุขนาดไม่ใหญ่มากรินรีบหยิบกล้องนั้นแล้วรีบไปที่ห้องของเธอเอง
“fay หึๆฉันจะเข้าไปแล้วนะกิลด์แบล็กดราก้อนหึๆ”รินพูดกับตัวเองแล้วยิ้มอย่างชั่วร้ายรินเริ่มทำการติดตั้งเครื่องเกมที่ไม่ค่อยมีอะไรมากแค่ต้องรอเวลาในการโหลดข้อมูลเข้ามาในการ์ดเพื่อที่จะได้เข้าไปเล่นได้รินรอไม่นานข้อมูลของเกมfay online ก็ติดตั้งเสร็จรินทำสมาธิสักนาทีแล้วก็มองเครื่องเกมที่เธอซื้อมามันมีรูปร่างเหมือนกับหูฟังแต่มีขนาดใหญ่กว่านิดหน่อยเสียบติดกับเครื่องเกมขนาดไม่ใหญ่มากรินนำหูฟังมาใสเพื่อที่จะเขาสู่โลกแห่งความฝัน
ระบบกำลังตรวจสอบระดับคลื่นสมองค่ะ
แล้วอยู่ๆโลกของรินก็ดับไป
“ยินดีต้อนรับค่ะคุณผู้เล่น หึ หึ หึ” อยู่ๆก็มีเสียงดังออกมารินลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆแล้วก็เจอสิ่งที่ทำให้เธอตกใจคือ คือ คือ เสียงที่เธอได้ยินตอนแรกเป็นเสียงของผู้หญิงแสนหวานแต่ตรงหน้าเธอเป็นบุรุษกล้ามลำบึกยิ้งกว่าผู้ชายใบหน้าที่มีบาดแผลอยู่นิดหน่อยแต่หน้าเติมแต่งนิดหน่อยรินคิดว่าต้องหล่อแบบดิบเถื่อนแน่นอนค่ะ (รินฟันธง) กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
“คุณผู้เล่นค่ะอย่ากลัวไปเลยค่ะดิฉันเป็นnpcสร้างตัวละครค่ะชื่อว่า จินดามณีค่ะ หรือเรียกสั้นๆว่ามณีก็ได้นะค่ะ”เอ็นพีซีที่ชื่อวา จินดามณีรีบบอกเพราะเธอชอบโดนผู้เล่นทำร้ายบ่อยๆเพราะเมื่อพวกเขาเห็นเธอมักจะคิดว่าเป็นมอสเตอร์ก็เลยชอบโจมตีเธอจนเธอต้องอัดสั่งสอนแล้วส่งเข้าเกม ถ้าเป็นผู้หญิงส่วนใหญ่ก็จะกริ๊ดออกมาจนมณีต้องส่งเข้าเกมในทันที่ มีแค่ไม่กี่คนที่เห็นเธอแล้วไม่กริ๊ด ก็มีพวกตุ๊ด ทอม อะไรแบบนี้ละที่ไม่ค่อยทำร้ายเธอ
“ออได้ค่ะคุณมณีเออแล้วทำไม่ต้องกลัวหนูด้วยละค่ะ”รินถามเพราะจินดาทณียืนห่างจากรินไปประมาณ 2 เมตร ตรอดเวลา
“ออไม่มีอะไรหรอจะพี่แค่กลัวหนูจะทำร้ายพี่นะ”พี่มณีรีบบอกเหตุผลแต่เอ๊ะเหตุผลนี้มันตรงไปหรือป่าวน้า
“หนูจะทำร้ายพี่มณีทำไม่ละค่ะ”รินถามเพราะเห็นอย่างนี้เธอก็ไม่ชอบการต่อสู้เท่าไรนักถ้าไม่จำเป็นจริงๆ
“ก็หลายๆคนพอเห็นร้างกายของพี่และหน้าตาของพี่ผู้ชายก็ชอบทำร้ายพี่ส่วนผู้หญิงก็กริ๊ดใสพี่จนพี่ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว”อยู่ๆมณีก็นั่งลงกับพื้นพร้อมทั้งเอามือทั้งสองข้างที่แสนใหญ่โตของตัวเองมาปิดใบหน้าเพราะกลัวว่าเด็กสาวในไม่กี่คนที่ไม่กริ๊ดเมื่อเห็นหน้าตาของเธอจะกลัว
“โหใครกันนะที่ตาต่ำแบบนี้หนูนะว่าพี่มณีนะสวยๆๆๆๆมากๆๆๆเลยละค่ะ”รินพูดพร้อมนั่งลงใกล้ๆมณีแล้วหยิบผ้าเช็ดหน้าที่ไม่รู้เอามาจากไหนมาเช็ดน้ำตาของมณี
“จริงนะค่ะน้องคิดว่าพี่คนนี้สวยจริงๆนะค่ะ”พี่มณีถามเพราะไม่เชื่อหูของตัวเองเพราะเธอไม่เคยถูกชมว่าสวยมาก่อนหลักๆจะถูกพูดว่า แมน มากไม่ก็ เถื่อน ดี
“แล้วพี่มณีคิดว่าคำว่าสวยของพี่นะขึ้นอยู่กับตรงไหนละค่ะหนูว่าคำว่าสวยของหนูดูตรงที่หัวใจต่างหากละค่ะ หนูรู้นะค่ะว่าพี่นะเป็นคนใจดี แค่นั้นถึงคนอื่นจะไม่คิดเหมือนหนูแต่สำหรับหนูคิดว่าพี่นะสวยมากๆเลยค่ะ”รินพูดพร้อมทั้งปลอบพี่สาวร่างโตที่ตอนนี้กำลังจมปักกับหน้าตาของตนเองอยู่
“น้อง ๆ เป็นคนที่จิตใจดีจริงๆน้องรู้จักพี่ยังไม่ถึงวันน้องก็เข้ามาปลอบพี่ให้กำลังใจพี่ พี่ไม่รู้จะสามารถช่วยอะไรน้องได้บ้างเลย”มณีพูดเพราะเธอก็เป็นแค่เอ็นพีซีธรรมดาไม่มีความสามารถอะไร
“หนูคิดออกแล้วหนูอยากให้พี่มณีสร้างตัวให้หนูหน่อยแล้วกันนะค่ะขอแบบสวยๆๆเลยนะค่ะคิคิ”รินพูดขอในสิ่งที่เธอคิดว่าพี่มณีสามารถทำให้เธอได้
“โอเคจ๊ะเดียวพี่มณีคนนี้จะสร้างตัวให้น้องเองแล้วพี่ยังไม่ได้ถามชื่อน้องเลยนะจะน้องจะใช้ชื่ออะไรในเกมดีละ”จิดามณีนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้อยู่ในเวลางานของเธออยู่
“เลลิน้า”ชื่อนี้ถูกใช้ไปแล้วจ๊ะ
“โพณี”ชื่อนี้ถูกใช้ไปแล้วจ๊ะ
สามชั่วโมงผ่านไปไวเหมือนโกหก
“พี่มณีค่าหนูไม่ไหวแล้วช่วยคิดชื่อให้หนูหน่อยได้ไม่ค่ะ”รินคิดไม่ออกแล้วว่าจะเอาชื่ออะไรดี
“อื่อถ้างั้นพี่ขอถามหน่อยนะค่ะน้องชอบอะไรเป็นพิเศษบ้างไม่จ๊ะ”พี่มณีถาม
“หนูมีค่ะ มันเป็นคำพูดที่หนูพึ่งชอบมันเมื่อไม่นานมานี้เอง ‘ถ้าฉันเป็นนางฟ้าแต่อ่อนแอฉันขอเด็ดปีกทิ้งเพื่อเป็นปีศาจ’”รินพูดประโยชน์ที่เธอพึ่งพูดกับพี่ของเธอเมื่อไม่นานมานี้ให้จิดามณีฟัง
“อื่อถ้างั้นพี่ว่ามีชื่อหนึ่งต้องเหมาะแน่ “มาเลียฟิเซนต์” เป็นไงพี่เคยดูหนังนะเป็นนางฟ้าที่มีความแค้นกับมนุษย์ที่ตัดปีกของเธอไปจนให้ร่างกายของเธอกลายเป็นปีศาจสนใจไม่จ๊ะ"
“มาเลียฟิเซนต์หรอค่ะ”รินถูกใจกับชื่อนี้มาก
“เอาละนะ สรุปน้องเอาชื่อนี้สินะ”
ผู้เล่นยืนยันชื่อที่จะใช้ในเกม “มาเลียฟิเซนต์” ยืนยัน หรือ ไม่
“โอเคจ๊ะน้องมาเลียฟิเซนต์มาๆต่อไปคือขั้นตอนในการสร้างตัวละครผู้เล่นโปรดรอสักครู่ทางเราจะส่งไปที่ห้องตัวละคร”จิดามณีพูดตามบทที่เธอรับมาแล้วก็เกิดแสงสว่างขึ้นรอบห้องเมื่อสายตาของมาเลียฟิเซนต์ปับกับแสงสว่างได้แล้วเธอก็เห็นห้องที่มีของแต่งหน้ามากมายในห้องไม่ว่าวิกหรือเครื่องสำอางต่างๆและมีกระจกใบใหญ่ตั้งอยู่ตรงกลาง
“โอเคจะหนูมาเลียฟิเซนต์มานั้นตรงนี้เร็วเดียวพี่จะแต่งหน้าให้หนูเองอิอิ”จิดามณีเรียกมาเลียฟิเซนต์ให้ไปนั่งบ่นเก้าอี้เสริมสวยตรงกลางห้องเพื่อที่จะแต่งหน้าให้สาวน้อยของเรา
“พี่มณีเรียกหนูว่ามาเลียก็ได้นะค่ะถ้าเรียกมาเลียฟิเซนต์มันยาวเกินไปนิดนึงนะค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดขนาด(ไรเตอร์เป็นคนเขียนยังขี้เกลียดพิมพ์เลย)เธอเป็นเจ้าของชื่อยังรู้สึกว่ามันยาวไปเลย
“ก็ได้จ๊ะมาเร็วๆๆพี่อยากแต่งหน้าให้น้องใจจะขาดแล้ว”จิดามณีรีบพูดให้มาเลียฟิเซนต์ไปนั่งตรงเก้าอี้เสริมสวยเพื่อที่เธอจะได้แต่งสวย เติมใสให้ ให้หนูน้อยของเราตามคำขอของเธอ
“นี้ๆหนูมาเลียพี่ถามหน่อยสิทำไม่หนูถึงชอบประโยชน์เมื่อกี่ละ”จิดามณีถามเพราะเป็นเรื่องที่สงสัยมากมันเป็นคำพูดที่ทำให้รู้สึกเศร้าเสียใจในการเสียสิ่งสำคัญไปจริงๆ
“หนูคิดว่านางฟ้าถึงจะอ่อนโยนแต่กับไรซึ่งพลังนะค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดเพราะถ้าเป็นนางฟ้าแต่ไม่สามารถปกป้องคนที่รักได้มันจะมีประโยชน์อะไร
“แล้วหนูมาเลียคิดจะเล่นอาชีพ และเผ่าอะไรหรอจะ”จิดามณีถามเพราะเกมนี้มีอาชีพและเผ่ามากมายให้ผู้เล่นได้เลือกเล่นกัน
“หนูคิดว่าหนูจะเล่นเผ่าปีศาจค่ะ อาชีพน่าจะเป็นจอมเวทมั้งค่ะไม่ก็นักบวช”มาเลียฟิเซนต์พูดเพราะเธอสนใจอาชีพแนวๆนี้ถ้าให้ไปสู้ตัวๆเธอคงไม่น้าจะไหวและถ้าเป็นนักเวทเธอจะได้หาคำสาปมาสาปใส่พวกที่คิดจะทำร้ายพี่ แต่ถ้าเป็นนักบวชเธอจะได้ช่วยรักษาพี่เวลาที่พี่ของเธอบาดเจ็บ
“หนูมาเลียเอาจริงหรอจ๊ะถ้าเล่นเผ่าปีศาจกับอาชีพนักบวชมันไม่น้าจะเขากันนะพี่ว่า”จิดามณีพูดเพราะเธอไม่ค่อยเห็นพวกผู้เล่นหญิงชอบเผ่าปีศาจกันสักเท่าไรเพราะเมื่อได้เผ่ามาแล้วจะเปลี่ยนใบหน้าและร่างกายเพื่อให้เข้ากับเผ่าเช่นถ้าเป็นเผ่าที่สาวๆหลายคนชอบคงเป็นเผ่านางฟ้า ไม่ก็เอลฟ์ เผ่านางฟ้าก็จะเพิ่มปีกให้ผู้เล่นแต่บินไม่ได้หรอนะเพราะปีกของนางฟ้ามันเล็กมาก เอลฟ์ก็จะทำให้หูแหลมขึ้น แค่เนี้ยละ
“ไม่รู้สิค่ะหนูอาจจะเป็นคนบ้าคนแรกก็ได้ที่เล่นเผ่าปีศาจกับนักบวชอิอิ”มาเลียฟิเซนต์พูดพร้อมทั้งหัวเราะแบบแปกๆให้จิดามณี
“จ้าๆมาเลียจะเอาผมทรงไหนดีจะแบบยาวถึงหลังหรือถัดเป็นเปียดี หรือ..หรือ..หรือ”และอีกมากมายจนมาเลียฟิเซนต์เลือกทรงที่ทำเอาจิดามณีตาค้างจ้า”หนูขอเอาผมสั้นนะค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดจบพี่จิดามณีหรือจะขัดเธอก็เลยเอาวิกผมตามที่เธอต้องการมาให้ลองใสเมื่อมาเลียฟิเซนต์ลองใสวิกก็ลองยืนเพื่อที่จะส่องกระจบ
เมื่อมาเลียฟิเซนต์มองเข้าไปกระจกก็ต้องตกใจเพราะคนที่อยู่ในกระจกนั้นหล่อมากในสายตาของเธอถึงจะติดออกหวานนิดหน่อยก็เถอะ(ไม่นิดหนอกจะเยาะมากเลยต่างหาก) ดวงตากลมโตสีฟ้า ส่วยสูงที่ไม่เกินเกณฑ์ของผู้ชายไทย คือ175 จมูกไม่ค่อยโด่งมากแต่มีเสน่ห์ในตัวของมันเอง ปากที่สวยได้รูป และทรงผมที่ตัดซ้อยออกมาเล็กน้อยทำให้เหมือนผู้ชายเขาไปอีก รวมๆแล้วคนในกระจกหล่อกว่าผู้ชายหลายๆคนที่เธอเคยเจอและมาจีบเธอด้วยมาเลียฟิเซนต์หันไปหาพี่จิดามณีเพื่อถามความเห็นแต่พอหันไปกับเจอพี่จิดามณีที่ตอนนี้อ้าปากค้าง และ มีน้ำลายไหลออกมาอย่างช้าๆแถมตาทั้งสองข้างบอกได้เลยอันตราย
“หนูมาเลียหล่อจังเลยอะมาเป็นแฟนพี่ได้ไม่จ๊ะ”พี่จิดามณีเปลี่ยนไปค่ะ
“พี่มณีค่ะอย่าลืมนะค่ะว่าหนูเป็นผู้หญิง”มาเลียฟิเซนต์พูดเตือนสติจิดามณี
“อุยเกือบลืมไปนะพี่ขอโทษที่นะจ๊ะ”จิดามณีพูดขอโทษ”เอาละนะน้องมาเลียมาทำขั้นตอนต่อไปกันดีกว่านั้นคือวัดค่าสถานะของหนูจะ”จิดามณีพูดจบก็เกิดแสงขึ้นอีกครั้งและเมื่อสายตาของมาเลียฟิเซนต์ปับได้ตอนนี้เธออยู่ในห้องที่ไม่ใหญ่มากแต่มีของไว้สำหรับออกกำลังกายอยู่มากมายหลายชนิด
“เอาละจ๊ะหนูมาเลียเลือกเลยจ้าว่าอยากทำอะไรมีหมดเลยแต่พี่บอกใบหน่อยแล้วกันถ้าหนูมาเลียจับอะไรอย่างแรกค่าสถานะนั้นจะเป็นค่าสถานะหลักนะจะมีไม่กี่คนหลอกที่ได้วัดสถานะหลายๆคนที่พี่ส่งเข้าเกมเลยพวกนั้นจะได้ค่าสถานะสุ่มไปนะ”จิดามณีบอกเพราะคนที่ชอบโจมตีเธอกับพวกที่กริ๊ดใส่มักจะได้ค่าสถานะสุ่มกันไปทั่วหน้าส่วนชื่อพวกนั้นก็จะได้ชื่อสุ่มไปแต่สามารถเปลี่ยนชื่อต้องไปที่อาคารแนะนำผู้เล่นสามารถเปลี่ยนฟรีได้1ครั้ง
“ถ้างั้นหนูขอเป็นแบบทำข้อสอบแล้วกันนะค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดหลังได้เห็นข้อสอบว่างอยู่ในกองของเครื่องวัดสถานะ
“โอได้จะถ้าเสร็จแล้วบอกพี่นะเดียวพี่ไปเตรียมของไว้ให้มาเลียก่อนนะจ๊ะ”จิดามณีพูดจบก็ออกจากห้องไปเพื่อให้มาเลียฟิเซนต์ทำการทดสอบต่างๆให้เสร็จ
“เอาละนะอย่างแรกข้อสอบ”ทำไปอยู่ไม่นานมาเลียฟิเซนต์ก็ว่างไว้ที่โต๊ะเหมือนเดิมแล้วตรงไปทำกิจกรรมออกกำลังกายอยางอื่นอีกมากมาย
5ชั่วโมงผ่านไป
“เสร็จแล้วหรอจ๊ะมาเลียมาเร็วๆพี่เตรียมของให้แล้วนะ”จิดามณพูดแล้วพามาเลียฟิเซนต์ออกไปจากห้องวัดค่าสถานะ
“นี้ไงจ๊ะ นี้คือกำไลผู้เล่นความสามารถของมันคือไว้เป็นตัวบอกระดับของมอสเตอร์ ทักษะ ประสบการณ์ ติดต่อผู้เล่น และของที่ได้นะจ๊ะ”จิดามณีพูดแล้วหยิบกำไลที่เหมือนนาฬิกาให้กับมาเลียฟิเซนต์
“นี้หรอค่ะกำไลผู้เล่นสวยจังเลย”มาเลียฟิเซนต์พูดพร้อมทั้งเอานาฬิกาส่องเพื่อดูความสวยของมัน รอบๆนาฬิกาของมาเลียฟิเซนต์นั้น ถูกเย็บให้เป็นรูปไม้กางเขนรอบๆตัวกำไลแถมตรงกางยั้งมีรูปปีกสองปีข้างหนึ่งเป็นปีกปีศาจอีกข้างเป็นปีกนางฟ้า รวมๆแล้วเป็นกำไลที่สวยมากๆอันนึงเลยมาเลียฟิเซนต์ก็รีบใสกำไลข้อมือทั้นที่เพราะกลัวหาย
“คิคิสวยใช้ไม่ละเห็นพี่รูปร่างอย่างนี้เรื่องตกแต่งของหน้ารักพี่ก็เก่งนะ”จิดามณีพูดแล้วอวดผลงานของเธอให้มาเลียฟิเซนต์ฟังว่ามันสวยยังไง
“พี่มณีเก่งจังเลยค่ะหนูยังทำสวยไม่เท่าเลย”มาเลียฟิเซนต์พูดแล้วชมพี่จิดามณีว่าสวยอย่างงั้นสวยอย่างงี้
“เอาละนอกเรื่องมามากแล้วละจะพี่คงต้องส่งน้องมาเลียไปเมืองเริ่มต้นแล้วละจ๊ะ”จิดามณีพูดอย่างเศร้าๆเพราะเธอเริ่มที่จะชอบมาเลียฟิเซนต์แต่ยังไงหน้าที่ก็คือหน้าที่
“หนูก็ยังไม่อยากจากพี่จิดามณีเหมือนกันค่ะ”มาเลียฟิเซนต์พูดเสร็จก็วิ่งไปกอดพี่จิดามณีที่พึ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงวัน
“เอาละจะหนูมาเลียเดียวพี่มณีจะส่งไปที่เมืองเริ่มต้นนะระวังเนื้อระวังตัวด้วยละจ้า”จิดามณีพูดพร้อมกันหน้าตาเพราะเธอถูกใจมาเลียฟิเซนต์มากขึ้นเรื่อยๆๆ
“ไปก่อนนะค่ะพี่สาวสุดสวยของหนูถ้ามีใครรังแกพี่อีกพี่จัดการมันได้เลยนะค่ะไม่ต้องกลัวอะไรอีกแล้วเพราะหนูรู้ค่ะว่าพี่เข็มแข็งแล้วอย่าร้องไห้สิค่ะพี่หนูบอกว่าถ้าผู้หญิงร้องไห้ความสวยจะลดลงตามน้ำตาที่เสียไปนะค่ะ” มาเลียฟิเซนต์พูดเสร็จก็ตรงเขาไปกอดจิดามณีเพื่อเป็นการปลอบใจไม่ให้เศร้า
“จะพี่จะไม่ร้อง”จิดามณีพูดพร้อมตั้งปติญาณว่าจะไม่ร้องไห้ง่ายๆอีก
“ได้เวลาแล้วมั้งค่ะพี่จิดามณีหนูไปก่อนนะค่ะ อย่าลืมยิ้มไว้ละค่ะ ยิ้ม” มาเลียฟิเซนต์พูดแล้วหันหน้าไปยิ้มให้จิดามณีแล้วเกิดแสงขึ้นที่เท้าของมาเลียฟิเซนต์แล้วก็กริ๊ดดดดดตกแล้วจ้า
“บายจ๊ะมาเลีย”จิดามณีพูดหลังเห็นว่ามาเลียฟิเซนต์หายไปจากสายตาของเธอหรือยัง
“ประธานค่าหนูบอกแล้วไงว่าอย่าเอาตัวละครของบริษัตมาเล่นแบบนี้เดียวหนูก็บอกเลขาท่านเลยนะ”อยู่ๆก็มีเสียงขึ้นด้านหลังจิดามณีนั้นคือ ผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเธอนั้นมีปีกสีขาวเหมือนปีกของนางฟ้าเดินมาช้าๆ
“ไม่มีไรหรอกจ๊ะแค่เจอคนที่ฉันถูกใจแบบสุดๆเข้าให้นะ”จิดามณีพูดเสร็จทุกอย่างก็หายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ความคิดเห็น