ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fay online (เทพธิดาออนไลน์)

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 ความเเค้นเริ่มก่อตัว

    • อัปเดตล่าสุด 15 ต.ค. 58


                                 บทที่1

                     “คุณหมอ พิช ค่ะพี่หนูเป็นอะไรถึงเข้ามาโรงพยาบาลได้”เด็กสาวใบหน้ารูปไข่  ตากลมโต และแกล้มออกแดงๆนิดหน่อย ผมของเธอยาวถึงกลางหลัง สีผมกับสีตาของเธอเป็นสีเดียวกันคือสีม่วงแอบเข็มๆ ยังไม่รวมถึงปากที่ได้รูปกับโครงหน้าของเธออย่างมากจึงทำให้เป็นที่สนใจของบุรุษทั้งหลาย อายุก็ประมาณ17-18ปี  กำลังถามคุณหมอที่เธอรู้จักกันในนามของหมอพิชที่เป็นเพื่อนสนิดกับพี่ชายของเธอ ใบหน้าของหมอพิชหล่อเหลามาก จมูกโด่งได้รูป ใบหน้าคมเข็มเมื่อพวกเด็กวิศวะ แต่ผิวออกแนวขาวๆหน่อย และที่ทำให้สาวๆตกหลุมรักนั้นคือร้อยยิ้มสุดอบอุ่นที่จะมีตลอดเวลา รวมแล้วหมอพิชหล่อมากในสายตาของเหล่าสาวๆคนอื่นแต่ไม่ใช้ในสายตาของเธอ

     

                      “พี่เธอไม่เป็นไรมากหลอกจะหนู ริน ”คุณหมอพิชพูดกับเด็กสาวคนนั้นที่มีชื่อว่ารินเมื่อเห็นใบหน้าที่แสนหน้ารักนั้นจ้องมองมาอย่างหาทางจับผิดนักโทษอย่างนั้น(แต่เขาเป็นหมอนะไม่ใช้นักโทษ)ยิ้มออกมาแบบฟื้นๆ

     

                       “ถ้าไม่เป็นไรแล้วพี่ของหนูทำไม่ถึงเข้าโรงพยาบาลค่ะ”รินพูดพร้อมทั้งจ้องมองไปในตาของหมอหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตายเหมือนสื่อว่าถ้าหมอไม่ตอบมีเรื่อง

     

                  “คุณหมอพิชค่ะหนูรู้จักกับคุณหมอมานานพอๆกับพี่ของหนูบอกมาค่ะว่าพี่หนูเป็นอะไรถึงตอนนี้พี่ของหนูยังไม่ตื่น!!!”ริน พูดช้าช้าเพื่อที่จะระงับอารมณ์ที่กำลังเดือดแบบสุดๆพร้อมที่จะระเบิดออกมาได้ตลอดเวลาแต่สุดท้ายก็ตะโดนออกไปในประโยชน์สุดท้ายจนหมอพิชต้องเอามือมาปิดปากอย่างเร็ว

     

                       “จะๆๆหนูรินหมอบอกแล้ว หมอบอกแล้วอย่าตะโกนเลยนะนี้โรงพยาบาล”หมอพิชรีบบอกยอมแพ้เมื่อเห็นรินกำลังจะตะโกนอีกรอบ ที่ตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาลที่ต้องการความสงบอย่างมากถ้ารินตะโกนอีกครั้งมีหวังโดนนางพยาบาลร่างกอริล่าโยนออกนอกโรงพยาบาลแน่

     

                      “ตอนหนูเรียนอยู่ดีๆหมอพิชก็โทรมาหาหนูแล้วบอกว่าพี่หนูเข้าโรงพยาบาล รู้ไหมค่ะหนูตกใจขนาดไหนที่พี่เข้าโรงพยาบาลแบบนี้ แล้วมันเรื่องอะไรหรอค่ะบอกได้หรือยังว่าทำไม่พี่ของหนูถึงต้องเข้าโรงพยาบาล”รินพูด เพราะตอนนั้นเมื่อได้ทราบข่าวของพี่เธอเธอกำลังเรียนอย่าที่มหาวิทยาลัยเธอก็รีบออกมาจากมหาวิทยาลัยเพื่อตรงมาที่โรงพยาบาลที่หมอพิชทำงานอยู่อย่างเร็วที่สุด

     

                       “พี่เธอแค่ได้รับอาการบาดเจ็บภายในเกมออนไลน์มากไปจนสมองรับไม่ไหวนะเลยทำให้ระบบประสาทเกิดหยุดพักชั่วคราว อาการแบบนี้ไม่เป็นไรหรอกจะหนูริน อีกไม่นานพี่ของเธอก็ตื่นแล้ว หมอเจอเรื่องแบบนี้มาบ่อยที่เขาไปเล่นเกมแล้วถูกทำร้ายจนร่างกายรับไม่ไหว”หมอพิชพูดเพราะเขาเจอเคสแบบนี้มาบ่อยแล้วแต่ก็สามารถรักษาได้หายภายในไม่กี่วัน

     

                     “แล้วหมอรู้ไหมค่ะว่าพี่หนูเล่นเกมอะไรทำไม่ถึงโดนทำร้ายจนทำให้ร่างกายของพี่รับไม่ไหวหนูเคยศึกษาเรื่องนี้มาอยู่บ้างค่ะว่าเครื่องเกมสมัยนี้มีอุปกรณ์ปกป้องผู้ใช้งานถ้าผู้ใช้เกิดอาการผิดปกติจะติดต่อมาที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด แต่หนูไม่รู้ว่าเกมอะไรที่ทำให้พี่ของหนูถึงขั้นเป็นแบบนี้”รินพูด เพราะที่เธอรู้ว่าพวกเกมออนไลน์สมัยนี้มีการพัฒนาไปมากแล้วจนสามารถเล่นเกมในความฝันได้เพื่อเพิ่มความสมจริงแต่ก็ไม่เป็นอันตรายถึงขนาดนี้

     

                           “อื่อหมอว่า พี่ของหนูรินน้าจะโดนทำร้ายเพื่อที่จะให้บอกความลับไม่ก็สิ่งของมีค่าภายในเกมนั้นเนี้ยละจนทำให้สมองรับไม่ไหวระบบเห็นว่าอันตรายระบบเลยตัดออกมาจากเกมนะที่พี่พอรู้ก็มีแค่เนี้ยละ”หมอพิชเราตามที่รู้มา

     

                          “หมอพิชค่ะหนูมีอะไรจะถามหน่อยค่ะเกมที่พี่เล่นคือเกมอะไร”รินเมื่อได้ยินก็กล้มหน้าลงทำมุม90องศา อย่างสวยงาม

     

                         “อือถ้าหมอจำไม่ผิดน้าจะเป็นเกม fay online นะตอนนี้เป็นที่นิยมมากเลยละในหมู่วัยรุ่น สมัยนี้เลยละตอนนี้พี่ก็เล่นนะถึงจะไม่ค่อยมีเวลาก็เถอะ”พี่หมอพูดชื่อเกมที่พี่ชายของเธอเล่นโดยไม่สังเกตเลยว่าเด็กสาวที่ตอนนี้กล้มหน้าทำมุม90กำลังยิ้มอย่างสนุกสนานเมื่อได้ข้อมูลที่ต้องการ

     

                         “คุณหมอค่ะ คุณหมอ ผู้ป่วยได้สติแล้วค่ะอยากให้คุณหมอไปตรวจเพื่อความแน่ใจหน่อยค่ะ”นางพยาบาลคนหนึ่งเรียกหมอพิชเพื่อไปตรวจอาการณ์ของห้องที่พี่ของเธอนอนอยู่

     

                         “โอเคครับเดียวผมจะไปตรวจเดียวนี้ละ”หมอพิชพูดจบก็เดินไปที่ห้องผู้ป่วยแต่ก็ไม่สามารถเร็วกว่าเธอที่เป็นน้องสาวผู้ป่วยได้หรอก

     

                     “พี่คิวค่ะไม่เป็นอะไรนะค่ะ”รินรีบวิ่งเขาไปกอดพี่ชายของเธอที่ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงของผู้ป่วยใบหน้าของคิวนั้นออกไปทางหวานๆหน่อย ดวงตาที่เกือบจะกลมโต และคิ้วที่เข้มแบบที่สาวหลายคนต้องการ ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้ม และร้อยยิ้มที่แสนเป็นมิตร อายุประมาณจากใบหน้าไม่เกิน18-20ปีโดยไม่รู้เลยว่าปีหน้าคิวก็จะอายุ25แล้ว นั้นทำให้เหล่าบุรุษ ใช้แล้วคุณฟังไม่ผิด บุรุษต่างเข้ามาหา พี่คิวอย่างล้นหลาน

     

                           “โอนี้ใครเนี้ย หนูรินน้องสาวสุดหน้ารักของพี่นี้เอง”พี่ คิว พูดจบก็กอดน้องสาวของตนอย่างหมันเคี้ยว

                         

                          “พี่ไม่เป็นอะไรนะค่ะ เจ็บตรงไหนหรือป่าวค่ะ รู้สึกยังไงบ้าง ปวดหัวไม่ค่ะ หรืออาการ...โอย”อยู่ๆรินที่ตั้งคำถามเพื่อถามอาการของพี่เธอก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บเพราะอะไรนะหรอก็พี่ชายของเธอนะดีดกระบานของเธออย่างจังนะสิ

     

                          “ง่าเจ็บนะเจ้าพี่บ้า”รินพูดจบก็เอามือมาลูบหัวที่โดนดีดเบาๆเพื่อลดอาการบาดเจ็บ

     

                          “ก็น้องรินเล่นถามอะไรมาเป็นชุดๆแล้วแบบนี้พี่จะตอบทันไหมแล้วนู้นหมอต่างหากละที่ควรจะถามอาการป่วยของพี่ไม่ใช้น้องแบบนี้หมอก็ตกงานกันหมดสิ”คิวพูดแล้วหันหน้าไปหาหมอพิชที่ตอนนี้ยืนอยู่ตรงหน้าห้องผู้ป่วย

     

                        “อะแฮ็ม     หนูรินช่วยออกไปก่อนได้ไม่หมอจะได้ถามอาการของพี่ชายเธอได้สะดวกหน่อย”หมอพิช

     

                      “แต่หมอพิช”รินคิดจะเถียงแต่ก็เจอสายตาของพี่ชายเธอที่บ่งบอกว่าช่วยออกไปก่อนนะเธอถึงยอมเดินออกไปอย่างว่าง่าย

     

                  “ฉันคิดว่านายควนที่จะหยุดเล่นเกมนั้นก่อนนะเพราะได้ยินมาว่านายโดนทรมานถึงขั้นระบบตัดออกจากเกมนี้คงไม่ธรรมดาใช้ไม่บอกได้ไหมว่าทำไมถึงโดนทำร้ายขนาดนั้น”หมอพิชพูดกับเพื่อนของตนที่ตอนนี้ยิ้มเจือมๆส่งกับมา

     

                        “ถ้าบอกให้หยุดคงทำไม่ได้หรอกนะพิชเพราะถ้าฉันหยุดเล่นแล้วรายได้เสริมของบ้านเราจะมีได้ไงละ “คิวพูดเพราะเขาเลี้ยงน้องสาวของเธอมาด้วยสองมือคู่นี้ด้วยตัวคนเดียวพ่อแม่ของพวกเขาได้ทอดทิ้งพวกเขาไว้ข้างถนนไปเมื่อเขาอายุ16และเขาต้องดูแลน้องสาวคนเดียวที่พ่อแม่เหลือทิ้งไว้ให้ด้วยสองมือคู่นี้อย่างอยากลำบากถึงเขาจะมีงานแล้วแต่รายได้ก็ไม่ค่อยเยาะมากพอที่จะจ่ายค่าเทอมให้น้องสาวก็เกือบจะหมดแล้วรายจ่ายอื่นๆที่เขามีเงินเหลือใช้ได้เพราะมาจากเกมนี้เนี้ยละถ้าขาดเกมนี้ไปพวกเขาสองพี่น้องคงอยู่อย่างลำบากมากกว่านี้อีกเกมนี้ก็เลยเป็นเหมือนรายได้หลักๆของบ้านพวกเขาเหมือนกัน

     

                         “ฉันรู้น้าว่านายต้องหารายได้ขนาดไหนเพื่อที่จะให้น้องของนายได้เรียนที่หมาวิทยาลัยนั้นที่ค่าเทอมแพงขนาดนั้น”หมอพิชพูดเพราะเขารู้ดีว่ามหาวิทยาลัยที่รินเรียนนั้นค่าเทอมแพงขนาดไหนเพราะเขาก็เคยเรียนที่นั้นมาก่อน

     

                         “นั้นและที่ทำให้ฉันไม่สามารถเลิกเกมนี้ได้เพราะถ้าฉันเลิกค่าเทอมของรินใครจะเป็นคนจ่ายละ ค่าข้าว ค่าขนมของรินด้วย เกมนี้เนี้ยละที่ให้รายได้เสริมพอที่ฉันจะช่วยเหลือน้องสาวของฉันได้”คิมพูดเพราะถ้าขาดรายได้จากเกมนี้ไปพวกเขาสองพี่น้องต้องเดือดร้อนมากแน่ๆอยู่ๆน้ำตาของคิมก็ไหลออกมาอย่างช้าๆเมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่ผ่านมาของตนเพื่อหารายได้มาให้น้องสาวของตนได้เรียนหนังสือ

     

                      “ฉันรู้ก็เคยบอกไปแล้วไงเราเป็นเพื่อนกันมานานนายควรที่จะขอความช่วยเหลือจากฉันบ้างไม่ใช้เก็บเอาไว้คนเดียวแบบนี้”พิชพูดก็ได้เห็นน้ำตาของคิมผู้ที่เข็มแข็งที่สุดต้องหลังน้ำตาจึงลุกไปปลอบ   คิมเพราะตั้งแต่ตนเป็นเพื่อนกับคิมมาไม่มีวันไหนที่จะไม่คิดถึงน้องสาวของตนก่อนเจ้าตัวเสมอ

     

                      “แล้วบอกได้ยังว่าใครเป็นคนทำร้ายนายคิม”หมอพิชยังไม่ลืมจุดประสงค์หลักหลังเห็นว่าคิมหยุดร้องไห้แล้ว

     

                      “เขาเป็นคนของกิลด์ black dragon นะตอนนั้นฉันได้ของดีมากำลังจะปล่อยขายแต่อยู่ๆเจ้าพวกนี้ก็มาขอของที่ฉันจะปล่อยไปหน้าด้านๆ”คิมพูดอยางโกรธแค้นเพราะตนนั้นไม่สามารถปกป้องรายได้ส่วนสำคัญไปถ้านำของชิ้นนั้นไปขายคงพอที่จะจ่ายค่าเทอม ริน ของปีนี้ได้แน่

     

                      “น้าๆเอาแบบนี้ไหมให้ฉันไปช่วยนายเอาไหมเกมfay online ใช้ไม่ละฉันก็เล่นนะจะได้ช่วยๆกันเดียวปาร์ตี้กันช่วยหาของเอาไหมอย่าดูถูกฉันเลยนะเห็นอย่างนี้นะฉันเวลสูงอยู่นะ”พิชพูดเหมือนสันเสินตัวเอง

     

                    “จ้าๆพ่อคนเก่งอื่อถ้าว่างๆเดียวมาช่วยและกันตอนนี้คงไม่ค่อยว่างเพราะอีกไม่นาน ริน ก็จะสอบแล้วด้วย”คิมพูดโดยทำสีหน้ากังวลเมื่อพูดถึงว่าอีกไม่นานน้องของตนจะต้องสอบแล้ว โดยไม่หันไปหาพิชเลยว่าตอนนี้พิชทำหน้ายังไง

     

                     “คิมฉันว่านายห่วงผิดคนแล้วมั้ง”พิชพูดเพราะถ้าคิมห่วงเด็กคนนั้นที่สามารถสอบได้คะแนนสูงที่สุดในรอบประวัติศาสตร์ในการก่อตั้งมหาวิทยาลัยนี้มาเลยก็ได้ เนี้ยนะขนาดเขายังทำได้แค่อำดับต้นๆของทั้งหมดเองเเล้วขนาดคนที่สอบต้นๆได้อย่างเขายังเป็นหมอเเล้วถ้ารินจบมาเธอไม่เป็นนักบินอวกาศเเล้วมั้ง

     

    แล้วคิมกับหมอพิชก็คุยกันต่อไปเรื่อยๆโดยหารู้ไม่ว่าตอนนี้มีคนยืนฟังคำพูด การกระทำ ของทั้งสองคนอยู่ในการดูเเลของคนหลังกำแพงที่แสนจะบางนั้นอยู่โดยที่ก้มหน้าลง90องศาอย่างเคยแต่ครั้งนี้กับมีรอยยิ้มอาบยาพิษ  ไม่ว่าผู้ใดที่ทำร้ายพี่ชายคนสำคัญของฉัน คนพวกนั้นจะไม่มีวันที่จะอยู่อย่างสงบเเละตายอย่างสงบ

     

                  “กิลด์black dragon หรอหึกิลด์เลวๆแบบนี้สมควรที่จะหายไปจริงๆ”รินพูดจบก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายแล้วเดินออกไปจากโรงพยาบาลเพื่อที่จะตรงไปที่ร้านขายเกมเพื่อที่จะซื้อเครื่องเกมที่พวกพี่กับหมดกำลังเล่นอยู่ด้วยเงินเก็บที่เธอพยายามเก็บมาตรอด2ปี

     

                    ร้านเกมแห่งหนึ่งในเมือง

                        “ยินดีต้อนรับค่ะคุณลูกค้า”พนักงานสาวที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์ พูดขึ้นหลังเห็นมีลูกค้าเข้าร้าน

     

                        “สวัสดีค่ะพี่ชมพู”รินพูดกับพนักงานสาวที่รู้จักกันในนามของพี่ชมพูรูปร่างของพี่ชมพูนั้นจะเซ็กชี่มากในสายตาของผู้ชาย แถมใบหน้าของพี่เธอยังสาวมาก ตาโตติดเซ็กชี่  ใบหน้าที่เติมแต่งด้วยเครื่องสำอางที่ไม่เยอะเกินไปพอดีพอดี ผมที่ยาวถึงต้นคอ ตากับผมของพี่ชมพูเธอเป็นสีดำแบบไทยๆ

     

                         “อ่าวนั้นหนูรินนี้น่ามาทำอะไรที่นี้หรอจะ”พี่ชมพูทักขึ้นเพราะเธอรู้จักเด็กคนนี้ในมหาวิทยาลัยแต่เรียนกันคนละคณะแต่ก็พอรู้จักกันอยู่

     

                        “หนูมาซื้อเครื่องเล่นเกมfay online นะค่ะพี่มีขายไหมค่ะ”รินพูดซื่อเกมที่เธอต้องเขาไปเล่นให้ได้เพื่อที่จะแก้แคล้นให้พี่ของตน

     

                        “ออเกมfayนี้เองเกมนี้นะสามารถเล่นได้กับทุกเครื่องละจะหนูรินรองไปเลือกเครื่องเกมดูสิอาจเจอเครื่องที่ถูกใจ”พี่ชมพูพูดแล้วพารินไปดูเครื่องเกมต่างๆๆมากมายในร้าน

     

                          “พี่ชมพูค่ะหนูขอเครื่องนี้แล้วกันค่ะ”รินพูดแล้วชีไปที่เครื่องเกมขนาดพกพาที่สามารถเอาเก็บไว้ซ้อนได้

     

                        “โอเคจะหนูรินเดียวพี่ไปคิดเงินให้นะรอแปป”พูดจบพี่ชมพูก็ตรงไปเคาน์เตอร์แต่นานแล้วนานเล้า พี่ชมพูก็ยังไม่มาจนรินต้องไปที่เคาน์เตอร์เพื่อที่จะดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชมพูบ้าง

     

                      ตู้ม ตู้ม

     

                      “ยินดีด้วยจะน้องรินน้องเป็นคนซื่อเครื่องเกมเป็นคนที่5000พอดีเลยหัวหน้าของพี่เลยบอกจะให้ของรางวัลน้องด้วยมาเร็ว”พี่ชมพูพูดจบก็พารินตรงไปข้างในร้านเพื่อไปพบหัวหน้าของเธอ

     

                     เมื่อรินเขามาถึงห้องที่มีป้ายติดว่าหัวหน้าเปิดประคูปุ้บก็เจอคุณลุงหน้าตาใจดีกำลังยิ้มมาให้รินอย่างอบอุ่น

                    

                    “ชมพูหนูคนนี้หรอที่ได้รางวันของร้านเรานะ”ชมพูพยักหน้า

     

                    “หนูนี้โชคดีจริงๆเลยนะมานี้สิเดียวลุงจะให้ของรางวัล”พูดจบหัวหน้าร้านขายเกมก็ลุกขึ้นนำการ์ดแปกๆใสมือของริน

     

                          “นี้คือการ์ดข้อมูลที่ไว้สำหรับบันทึกเกมนะจ๊ะหนูและมีของรางวัลของทางร้านใสไว้แล้วนะเพราะฉันกลัวว่าถ้าให้ของเกมอื่นไปแล้วเธอจะไม่ได้ใช้นะ”คุณหัวหน้าพูด

     

                        “เอาละชมพูส่งน้องเขาหน่อยสิเธอจะได้กลับไปเล่นเกมของเธอสักที่”หัวหน้าพูดแล้วหันหน้าไปทางพี่ชมพู

     

                      “ค่าๆมาเร็วจะหนูรินเดียวพี่พาไปส่ง”พูดจบพี่ชมพูกับลากรินออกจากห้องหัวหน้าของเธอ

     

                     “นี้ๆถ้ารินเล่นเกมfayเมื่อไรแอดพี่มาเป็นเพื่อนด้วยนะพี่ใช้ชื่อว่า”สาวน้อยพลอยชมพู”ออแล้วเครื่องเกมเดียวพี่จะส่งพัสดุไปให้นะไม่ต้องห่วงเรื่องที่อยู่พี่สืบมาเรียบร้อยแล้วจะแล้วเรื่องเครื่องพี่ตัดออกจากเงินในบัญชีของหนูรินแล้วนะ”พี่ชมพูเล่นเอารินชงักไปเลยเพราะไม่น่าเชื่อว่าพี่ชมพูจะทำงานอะไรเร็วขนาดนี้ขนาดที่อยู่เธอยังไม่เคยพาพี่เธอไปเเล้วพี่ชมพูรู้ได้ไง

     

                    “ได้ค่ะถ้าหนูเล่นเมื่อไรแล้วจะติดต่อพี่นะค่ะ”รินพูดเสร็จก็เดินตรงไปโรงพยาบาลเพื่อไปดูว่าพี่ของเธอยังสบายดีไหม




    ..........................................................................................................................................................................



    ขอโทษที่นะค่ะเพ้อไปหน่อยเปลี่ยนชื่อนางเอกไปเลยY^Yขอบคุณมากค่ะที่เตือน

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×