คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : NORMALLY
เธอคือรักสุดท้ายของฉัน คนที่ฉันจะอยู่ด้วยไปตลอด
เธอเป็นของขวัญชิ้นเดียว ที่ฉันได้จากโลกที่แสนโหดร้ายใบนี้
เธอคือเรื่องมหัศจรรย์ที่อยู่ตรงหน้าฉัน
เธอคือรักสุดท้ายของฉัน,,
เรียวขาบางรีบก้าวขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว ดวงตาใสจ้องมองบานประตูดาดฟ้าที่อยู่ถัดออกไป ทันทีที่ขาขวาเหยียบบันไดขั้นสุดท้าย..มือบางก็คว้าลูกบิดประตูอย่างรวดเร็ว ในใจของเขาร้องเรียกเพียงชื่อเดียว..
"จุน!!"
ทันทีที่บานประตูเปิดออก ริมฝีปากบางก็ตะโกนเรียกชื่อนั้นออกไป..ร่างสูงเจ้าของชื่อหันหน้ามาหาต้นเสียง ก่อนจะส่งรอยยิ้มแบบเดิมมาให้..รอยยิ้มนั้นทำเอาร่างบางนิ่งไปชั่วขณะ หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นมาในทันที.. 'คงเป็นเพราะวิ่งขึ้นบันไดมาสินะ?..' ในขณะที่ร่างบางกำลังหาข้อแก้ตัวให้กับตนเองอยู่นั้น ขายาวของอีจุนก็ค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ก่อนจะวางมือหนาลงบนศีรษะของร่างบางเบาๆพลางขยี้ผมเล่น..นั่นทำให้มีร์สะดุ้งเล็กน้อย
"หยุดนะ!!"
มือบางๆปัดมือของร่างสูงออกในทันทีที่พูดจบ..พลางชักสีหน้าไม่พอใจ
"เป็นอะไรไป?..ทำไมทำหน้าแบบนั้นหละ?"
เสียงทุ้มที่เปล่งออกมาจากปากร่างสูงนั้นแม้จะแผ่วเบาแค่ไหน..แต่มันกลับก้องอยู่ในหูของใครบางคนเสมอ..มีร์ส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อไล่เสียงนั้นออกไป ก่อนจะเอ่ยปาก
"ฉันไม่ชอบให้นายทำแบบนี้..ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ"
"แต่ฉันแก่กว่านาย.." ร่างสูงสวนกลับในทันที
ร่างบางมองหน้าเพื่อนต่างวัยเล็กน้อย..ก่อนจะเอ่ยตอบ
"แล้วไง..ก็นายอยากเรียนซ้ำชั้นเองทำไมหละ?"
"นี่! นาย!"
มือหนากำลงเล็กน้อยก่อนจะยกขึ้นสูง..ร่างบางที่เหลือบไปเห็นก็หันกลับมาจ้องตาร่างสูง
"ถ้านายกล้าเขกหัวฉันอีกนะ..คราวนี้ฉันจะกัดนายให้เขียวเลยคอยดู!"
ร่างบางไม่พูดเปล่าพลางแยกเขี้ยวโชว์ฟันขาวพร้อมเขี้ยวเล็กๆอีกด้วย นั่นทำให้จุนต้องลดมือลงอย่างเสียหน้า..
"ว่าแต่..นายขึ้นมานี่มีอะไร?" จุนเอ่ยถามจุดประสงค์ของคนตรงหน้า
"มาตามนายไปเรียน วิชาสื่อสาร" มีร์ยิ้มกว้างให้กับวิชา A+ ของเขา
"ไม่! ฉันไม่เข้า..ใช่สิ๊! นายมันเก่งหนิ.." ร่างสูงเบ่ปากอย่างหมั่นไส้
"ไม่ได้นะ..นายต้องเข้า..อาจารย์บอกว่าถ้านายขาดเรียนอีกครั้งเดียว เขาจะไม่ให้นายผ่านในเทอมนี้..ดีไม่ดีนายอาจจะได้ F หรืออาจจะ.." ไม่ทันที่มีร์จะพูดจบ
"ได้! ฉันจะเข้า..ก็ต่อเมื่อนายเรียกฉันว่า จุนฮยอง!*" ร่างสูงยิ้มเจ้าเล่ห์
"ไม่ๆ ไม่มีวัน.. อี๋! แค่ได้ยินก็คลื่นไส้แล้ว.." มีร์ส่ายหัวแรงๆ เพื่อยืนยันคำปฏิเสธ..
"ก็ตามใจนะ.."
ร่างสูงทำท่าจะเดินจากไป แต่แล้ว..
"ก็ได้ๆ.. แค่ครั้งเดียวนะ.." มีร์ทำหน้าแหยงๆ
ผิดกับจุนที่ยิ้มปากแทบฉีก 'มีความสุข..ที่ได้แกล้ง และก็คงไม่มีวันเลิกแกล้งหรอก..ก็ทั้งเพื่อน ทั้งน้องนี่นา'
"จุน! ฮะ..ฮะ.. ฮยอง!" ร่างบางรีบเอามือปิดปากแทบจะในทันทีที่พูดจบ
ร่างสูงก็ต้องพยายามกลั้นหัวเราะไว้เช่นกัน เขาไม่อยากทำให้มีร์รู้สึกอายไปกว่านี้..มือหนาวางพาดลงบนบ่าของเพื่อนสนิท
"ป่ะ! ไปเรียนกัน"
พูดจบ ทั้งสองก็เดินกอดคอกันลงไปจากดาดฟ้า..
"อ่ะ! มีร์.." ปากเรียก พลางวางกล่องช็อคโกแลตลงบนโต๊ะ
ร่างบางพิจารณากล่องขนมสีน้ำตาลอ่อนตรงหน้าอยู่ครู่หนึ่ง..
"นี่..สำหรับอะไร?" ร่างบางเงยหน้าขึ้นมองจุนที่กำลังยืนค้ำหัวเขาอยู่
"ฉันแบ่งให้..พวกแฟนคลับให้มาหน่ะ" อีจุนยักไหล่เบาๆ..
"แฟนคลับ?"
"อืม..พวกโรงเรียนหญิงล้วนข้างๆหน่ะ" ร่างสูงพูดพลางเคี้ยวขนมไป
'รุ่นพี่อีจุน
รุ่นพี่..ฉันรู้ว่าพี่ยังโสดอยู่
ได้โปรดเดทกับฉันเถอะนะคะ
ยุน อึนโจ'
ร่างบางปิดการ์ดนั้นลงก่อนจะเหน็บมันเข้าที่เดิม..มือบางผลักกล่องออกเบาๆ
"นายเอาไปเถอะ" มีร์เอ่ยสั้นๆ
"ทำไมหละ? นายชอบกินไม่ใช่เหรอ?" จุนมองเพื่อนรักอย่างไม่เข้าใจ..
"ไม่อยากหน่ะ.."
ร่างบางก้มลงอ่านหนังสือต่อโดยไม่สนใจว่าจุนอยากจะพูดอะไรต่อ..
"ตามใจ.." มือหนาหยิบกล่องช็อคโกแลตกลับไปด้วย
ทันทีที่ร่างสูงเดินจากไป มีร์ก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ..มือบางกำกระกาษหน้าหนังสือจบยับ..พลางสูดหายใจเข้าลึกๆ
'ไม่ได้โกรธ..ไม่ได้เกลียด หรือเสียใจ.. แค่ไม่ชอบ ใช่! ฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้ ไม่ชอบให้มีใครมายุ่งกับนาย ทำไม? เพราะคำนั้นคำเดียว..ถ้าไม่มีมันคงรู้สึกดีกว่านี้..ถ้าฉันไม่รู้สึกแบบนั้น คงไม่ทรมานอย่างนี้..ว่าไหม จุน'
คนสองคนกำลังเดินกลับบ้านด้วยกัน..มันเป็นเรื่องปกติตั้งแต่ม.ต้น จนกระทั่งตอนนี้
บางครั้งจุนก็ชอบเดินจูงมือร่างบางไปด้วย ทำยังกับใครสักคนจะหลงทาง...
"ไม่เห็นบ่นให้ปล่อยเลย?" ร่างสูงพูดออกมาลอยๆ
"งั้นก็ปล่อยสิ!.." มีร์ทำท่าจะดึงมือกลับ..แต่แล้ว
"ไม่ปล่อย!.." จุนกระชับมือของตัวเองให้แน่นขึ้น
".............." ร่างบางไม่พูดอะไร เพียงแต่มองหน้าเพื่อนสนิทเล็กน้อย
จุนเข้าใจสายตาแบบนั้นดีจึงเอ่ยตอบ
"เปล่าก็เห็นปกติไม่ชอบให้ทำอะไรแบนี้หนิ?"
"แบบไหน?" มีร์ย้อนถาม
"ก็ลูบหัว..หยิกแก้ม.." ยังไม่ทันสาธยายจบ
"นั่นมันไว้ทำกับเด็ก!" มีร์ตอบสั้นๆ
"ก็นายยังเด็ก" จุนยังคงยืนยันอย่างนั้น..
"ไม่! ฉันโตแล้วตามเกณฑ์..นายต่างหากที่แก่กว่าเกณฑ์!"
ร่างสูงขมวดคิ้วทันที..
"นายช่วยทำเป็นว่าเราเป็นเพื่อนวัยเดียวกันได้ไหม?" จุนเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
"งั้นนายก็เลิกมองว่าฉันเด็กสักทีสิ!"
"ฉันไม่ได้หมายถึงอายุ..ฉันหมายถึงนิสัยเด็กๆของนายต่างหาก" จุนตอบ
ที่ผ่านมาร่างสูงไม่เคยหมายถึงเรื่องอายุที่น้อยกว่าเขา3ปีเลย..แต่เขาหมายถึงนิสัยของมีร์ ชอบโวยวาย ไม่ชอบคือไม่ชอบ ที่สำคัญคือ..ชอบกัด ไม่ใช่ใช้คำพูด แต่เป็นฟัน32ซี่..
"แต่ฉันไม่อยากเป็นเด็กในสายตานายหนิ.." ร่างบางพึมพำเบาๆ
"นายพูดอะไรน้ะ?.." จุนยื่นหูเข้ามาใกล้ๆ
ตอนนี้แก้มของร่างสูงอยู่ใกล้หน้ามีร์มาก.. ' ใกล้เกินไปแล้ว..'
"เปล่า..ฉันไม่ได้พูดอะไร.." ร่างบางบอกปัดก่อนจะหันหน้าหนี
"อืม..งั้นกลับบ้านกันเถอะ" จุนแกว่งมือบางนั้นไปมา
นั่นทำให้มีร์เผลอยิ้มออกมาเล็กน้อย 'มีความสุขงั้นเหรอ?..คงงั้นมั้ง? อยากให้เป็นแบบนี้ทุกวันเลย..แค่ฉันกับนาย แค่มีร์กับจุน ฟังดูเด็กเนอะ..บางทีฉันอาจเด็กจริงๆอย่างที่นายว่า..'
ร่างบางกำมือร่างสูงแน่นขึ้น..นั่นทำให้จุนก้มลงมามองมือของเขา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ร่างบาง ด้วยรอยยิ้มแบบเดิม..แบบที่ทำให้มีร์ ใจเต้นแรง.
*ชี้แจง คำว่า 'ฮยอง' เป็นคำที่น้องชายใช้เรียกพี่ชายต่อท้ายชื่อ
___________________________________
เต่าสามัญรักคนพิเศษ :)
เรื่องเก่ายังไม่จบก็เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว ๕๕๕๕
เอาหน่ะๆ เปลี่ยนแนวจากเอสเจเป็นเอ็มแบล็คดูบ้างนะ
คนที่อ่านชื่อเรื่องคงจะบ่นว่า รักสามเศร้า อีกแล้ว
ใช่ๆ เต่าชอบตั้งให้เดาไม่ถูกว่าตอนจบใครจะคู่ใคร?
เป็นกำลังใจให้เต่าด้วยนะ..
นี่เป็นฟิคเรื่องแรกของวงอื่นที่เต่าแต่งแล้วเอาลงเว็บนะเนี่ย
อ่อ! ฟิคเรื่องนี้เต่าจะเอาไปลงในบอร์ด KISS MIR ด้วย
ติดตามกันได้.. สุดท้ายนี้ฝนตกบ่อยรักษาสุขภาพด้วยนะฮะ :D
ความคิดเห็น