คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 : 50%
Chap 3
วันนี้เป็นอีวันที่ท้อฟ้าแ่มใสหลัาที่เมื่อืนนี้ฝนลมาอย่าหนั อาาศเย็นๆับแสสาส่ออพระอาทิย์เป็นอะไรที่ำลัี เ็นัเรียนมัธยมปลายายหิในุยูนิฟอร์มเสื้อสูทสีน้ำเินับาเ-ระโปรสีาีำลัเินเ้าโรเรียน้วยหน้าาแ่มใสพร้อมสำหรับารเรียนที่ะเริ่ม้นในอี 1 ั่วโม้าหน้า
“แเป็นอะไรมาไหม??? เรียนไหวรึเปล่า???ให้ลาอาารย์ให้ไหม???” น้ำเสียสใสอเพื่อนรัยััเื้อยแ้วั้แ่เอหน้าันนเินมาถึหน้าโรเรียน และยัไม่มีทีท่าว่าะหยุ
“ไม่ ยัไหว ไม่้อ”เสียเศร้าๆอแบฮยอนเอ่ยึ้นพร้อมับวามผิปิ ที่ยอูู็รู้ว่าเป็นเอามาแน่ๆ แบฮยอนไม่เยอบอะไรสั้นนานี้ แถมถ้าเป็นปิแบฮยอนะแสร้พูำๆเพื่อลบเลื่อนวามผิปิ แ่นี้อบมาสั้นๆแถมทำหน้าาเหมือนหมาหอย วาเหม่อลอย าบวมอีแหน่ะ ้อเป็นเอามาแน่ๆ
“ร้อไห้หนันานี้เลยหรอ???บาทีby อาะหมายถึ แบฮยอน็ไ้ ไม่ใ่โบยอหรอ อย่าพึ่ิมาเลย” ยอูพูให้ำลัใเพื่อน เพราะอนนี้ทัู้่็ยัไม่แน่ใว่าล by เป็นใรันแน่ แล้วอีาบ้าพวนี้ ะพิมพ์ื่อไปเลยไม่ไ้รึไ ้อมาสร้ารหัสลับ by รู้ไหมเนี่ยเพื่อนรัอเา้อมาร้อไห้เสียใับอัษรสอัว ถ้าเอนะ เี๋ยวแม่ะระโบเอาให้หูแฟบเลย
แบฮยอนพยัหน้าน้อยๆอบลับไปยิ่ิไปถึเรื่อนั้นแบฮยอน็ยิ่เศร้าึ้นไปอี ไม่รู้ว่าัวเอทำรรมอะไรไว้าิ่อนนะ าินี้ถึไ้อาภัพรัแบบนี้ วาเรียวสวยเริ่มร้อนผ่าว้อนรับารมาออเหลวสีใส แบฮยอนหยุเินเยหน้าึ้นท้อฟ้าเพื่อไม่ให้น้ำาไหลออมาแ่ว่า.. สิ่ที่ไม่อยาให้ไหลออมาันเอ่อล้นเ็มวาเรียวแบฮยอน้มหน้าุเพื่อไม่ให้ใรไ้เห็นมัน ยอูที่เห็นว่าอยู่ีๆนที่เินมา้วยหายไปึเยหน้าานมปัทาแยมที่ัวเอเอาออมา้วยาบ้านเพื่อินเป็นอาหารเ้า หันไปมอทา้านหลัเห็นเพื่อน้มหน้าร้อไห้ ็รีบเินเ้าไปปลอบเพราะอนนี้พวเาอยู่หน้าโรเรียนฟ้าเริ่มสว่ามาึ้นไปทุทีนเริ่มพลุพล่านเ็มหน้าโรเรียนะยืนร้อไห้แบบนี้ไม่ไ้
“เห้ย ไม่้อร้อไห้หรอ ผู้ายนเียวเอไม่้อร้อไห้ พอเห็นแร้อัน็ะร้อามแล้วนะเว้ย” ยอูพูิลเพื่อะทำให้นที่ำลัเศร้ายิ้มไ้บ้า รอยยิ้มสใสผุึ้นบนใบหน้าาวเนียนอแบอยอน ยอู็เลยยิ้มามบ้า
“ไม่ร้อนะนเ่ เ้าโรเรียนันเถอะ เี๋ยวเย็นนี้พาไปร้อเะ เี๋ยวเลี้ยเอเลย” นิ้วโป้เรียวอยอูเ็น้ำาบนใบหน้าอเพื่อนรัอเา น้ำาับแบฮยอนูไม่เ้าันเลย ้อร้อยยิ้มับแบอยอนสิถึะเ้าัน
ยอูพูนู่นนี่ให้เพื่อน้าายไ้ฟัเพื่อะให้ลืมเรื่อนั้นไปบ้า พูั้แ่เสื้อยามที่เปลี่ยนสีใหม่าสีาีเป็นสีรมท่าแทน นไปถึสิวที่ึ้นใหม่อประธานนัเรียนสุหล่อ ิมฮีอล ที่ปิไม่่อยไ้เห็นสิวบนใบหน้าสสัยเรื่อสำอาทำผิเพราะเมื่อวัน่อน เห็นฮีอลแ่ัวเป็นเ้าหิอันนาไปแนมให้เ็ๆ เล่นเอาะำไม่ไ้นึว่าพี่สาวน้อสาวอเาะอี สวยะเหมือนผู้หิมาเอ น่าใริๆ
ทั้ 2 นเินุยอะไรเรื่อยเปื่อยนมาถึั้น 2 ึ่เป็นที่ที่ห้อประำอพวเาั้อยู่ สอาเรียวอแบฮยอนสั่นหึหั เพราะห้อ้าๆห้อประำแบฮยอนือห้อ 4 เร 12 ห้อที่านยอลอยู่ รวมไปถึิมโบยอนนั้น้วย แบฮยอน้มหน้าลอีรั้ับมือเพื่อนสนิทนแน่น พยายามสั่ัวเอไม่ให้หันไปมอแ่เินรไปให้สุทาแ่นั้น็พอเพราะห้ออเาอยู่สุทาเิน เินผ่านประูที่ 1 ไป เสียเอะอะโวยวายอลุ่มานยอลัอยู่ลอ เหมือนว่าานยอละแล้ใรเ้าอีแล้ว แ่พอเินผ่านประูมาไม่ถึ 3 วิ แบฮยอนับยอูำลั้าวา้ามประูบานที่ 2 เสียเอะอะโวยวาย็หายไปเหลือเพียเสียอแอร์ในห้อานยอลที่ยัทำหน้าที่อมันไ้อย่าีเยี่ยม แบฮยอนหยุเินนินึ่อนะ้าวเิน่อไป ไ้ยินเสียเปิประูห้ออานยอลแ่็ไม่ไ้เอะใอะไริว่าเป็นนอื่น มือเรียวอยอูเอื้อมไปับบานประูระ่อนะเลื่อนเปิออ
“เ้าันเถอะ” ยอูพูบอเพื่อนเบาๆ่อนะเินนำเ้าไป แบฮยอนพยัหน้าน้อยๆ แล้ว้าวาเ้าไป แ่แล้ว็ไ้ยินเสียใรบานเรียื่ออัวเอ
“แบอยอนอ่า”นัวสูโย่หูา90อศาับหัวใที่เ้นเร็วเมื่อใบหน้าเรียวสวยหันมามอ านยอลทำอะไรไม่ถูพอวาู่สวยที่เป็นเอลัษ์อแบฮยอนไ้สบเ้าับวาอเา
เวลาผ่านไปเนิ่นนานไม่มีใรพูไม่มีใรยับ มีเพียเสียหัวใ 2 วที่เ้นเป็นัหวะเียวันอย่าับมีหัวใวเียวัน แบฮยอนยอมรับเลยรู้สึีใที่หันไปแล้วเสียเรียื่อเาเป็นานยอล แ่็ยอมรับว่าเสียใเมื่อมอหน้านที่ัวเอแอบรัที่ำลัแอบรันอื่นำลัมอัวเอ ถ้าเาเริ่มีบานยอลั้แ่ปี่อนานยอละอบใรนนั้นแล้วรึยั ถ้ารู้ว่าหัวใัวเอรู้สึยัไับนรหน้าเร็วว่านี้านยอลับแบฮยอนะไ้รัันไหม นั่นเป็นำถามที่ไม่มีวันไ้ำอบ
“มีอะ..อะไรหรือเปล่า”เสียหวานใสอแบฮยอนสั่นเรือไป้วยวามเสียใอยู่ีๆ็รู้สึุในอเหมือนมี้อนอะไรมาั้นเอาไว้ รู้สึเหมือนะหายใไม่พอ วาเริ่มร้อนผ่าวอีแล้ว
“แบฮยอน.. เราเ้าห้อ่อนนะ”ยอูเรียื่อเพื่อน ่อนะอัวเ้าห้อ่อน ยอูเินเ้าไปนั่ที่เ้าอี้ริมหน้า่า้วยวามสสัย รู้ื่อแบฮยอนไ้ไ
“ือเราะอโทษเรื่อเมื่อวานอ่ะ ที่เราวิ่หนีแบฮยอนไปแบบนั้น เราอโทษนะ ไม่โรธเราใ่ไหม???”านยอลพูอโทษอโพยให่ พร้อมับเินเ้ามาหาแบฮยอน พร้อมับส่วามรู้สึบาอย่าออไปทาสายา มันเป็นวามรู้สึแบบที่นๆนึะให้นๆนึไ้เพียแ่นเียว เป็นสายาที่อบอุ่น เร้าร้อน และรัใร่ ไม่รู้ว่านรหน้าะสัมผัสมันไ้ไหม
“ไม่เป็นไร เราไม่ีนานั้น็.... เราไม่ไ้เป็นอะไรันนี่ านยอลไม่เห็น้อมาอโทษเลย..... เห้ย านยอลรู้ัื่อเราไ้ไอ่ะ”แบฮยอนพูออไปเพื่อย้ำัวเอ แ่็้อมวิ้วนเป็นปม านยอลรู้ัื่อเราไ้ไ
“อะ อะ อ๋อ ะ ือ เราถามาพวเพื่อนในห้อนะ”านยอลพูะุะัเล็น้อยเพราะใับำถามที่ไม่ไ้ิำอบล่วหน้า แถม้อโหแบฮยอนอี ็ไม่อยาให้แบฮยอนรู้ว่าริๆแล้วามสืบื่อแบฮยอนั้แ่เร10
“ใ่... ิม โบยอ หรือเปล่า”แบฮยอนถามออไป ถามเอเ็บเอ หัวทุยๆเหมือนลูหมาอแบฮยอน้มหน้าาิอ แล้วเริ่มระวนระวายในใ
“อะ อืม ใ่” านยอลอบออไปามน้ำ
“ไม่มีอะไรเราไป่อนนะ”
“เี๋ยว่อนแล้วที่บอว่าเราไม่ไ้เป็นอะไรันอ่ะ”านยอลถามออไปพอนึถึำถามที่แบฮยอนถามัวเอ
“ทำไม??”แบฮยอนเยหน้าึ้น่อนะมอหน้าอย่าไม่เ้าใ
“แล้วทำไมเราไม่แบบ... แบบ ยับวามสัมพันธ์”านยอลพูไป็เินไปหน้าแเป็นสวนแโมแล้ว้มหน้าเล็น้อยแล้วสบาแบอยอนบ้าเป็นบารั้
“อะไรนะ???”แบฮยอนถามไปในใ็เ้นรัว อะไรอพ่อนนี้ัน
“ะ ยับวามสัมพันธ์”านยอลั้้อศอึ้น 2 ้า ่อนะเอานิ้วี้มาิ้มๆัน เป็นวามหมายแฝว่าัวเอ้อารวามสัมพันธ์แบบไหน
“หะ ห้ะ แล้วยัไล่ะ”แบฮยอนเสมอไปทาอื่นอยู่ีๆานยอล็ถามแบบนี้แถมทำท่าทาแบบนั้นไม่ให้ัวเอิไปไลไ้ไว่าานยอล็ แอบอบัวเออยู่เหมือนัน..
“ะ ือ พรุ่นี้วันเสาร์ วันหยุใ่ไหม อยาะไปเที่ยว้วยันรึเปล่า”านยอลลมือล่อนะถามออไป
“ันับนาย???? มีใรอีหรือเปล่า”แบฮยอนถามออไป ในใ็เริ่มิว่า by ือใรันแน่???
“แ่เราับแบฮยอน แ่เรา2น”านยอลพูไป็ยิ้มไปเินไป ทั้ๆที่วระเป็นแบฮยอนเินแท้ๆ
“แล้วโบยอหล่ะ”ถึปาะถามไปเหมือนไม่ไ้ิอะไร แ่้อนเนื้อ้า้าย ับสั่นไหวแปลๆราวับะแหลสลาย
“พูถึโบยอทำไมหล่ะ ทำไมเรา้อไปับโบยอ เลียี้หน้ายายนั่นะาย ทำไมเธอ้อพูถึโบยอ้วย มีอะไรหรือเปล่า” านยอลำมือแน่นเมื่อนึถึโบยอเพื่อนร่วมห้ออมเนิร์ที่อบอ่านหนัสือวันละ 5 ั่วโม แ่พอนึไปนึมา ูเหมือนแบฮยอนะมีอะไรในใ
“อ๋อ เปล่าหรอ แ่ถามๆูเห็นสนิทัน็เลยิว่าะไป้วย”แบฮยอนยิ้มนาาหยีเห็นเี้ยวเล็ๆนล้ายับลูหมาน่ารัๆ านยอลพอเห็นรอยยิ้มนั้นเา็ผะไปนินึ่อนะน่าแ นบ้าอะไรน่ารัะมั เี๋ยวับฟัะเลยนี่
“แล้วละไปเที่ยวเพื่อยับวามสัมพันธ์ันหรือเปล่า”านยอลถามสบานรหน้าอย่าอ้อนๆ
“ะ ือ ไป็ไ้แหละ อืม”แบฮยอนพยัหน้าไป 1 ที ่อนะมอไปทาอื่นเพราะถ้าให้มอหน้าันรๆ ้อหน้าแแน่ๆ
“ั้นวันเสาร์เอันหน้าโรเรียนนะ อน 10 โม อาะพาเธอลับเย็นๆหน่อยๆ บอ’ุแม่’ ไว้้วยนะ” แบฮยอนเินหน้าำหน้าแ าบ้านี่ ุแม่อะไร! รู้ไหมหัวใะวายอยู่แล้ว
รี๊
“แร๊!!!! เ็ที่มาใหม่น่าินมาแ สูมา ะบอว่าแ่บบบ”
“เห็นว่าเป็นเพื่อนับอินนิ โอ๊ยแ่บยันเพื่อน”
“เป็นทายาทโรแรมพันล้าน้วย แไม่ไหวแล้ววว ะเป็นลม”
“ันว่าหน้าา็.. โอนะ โอ้โหอี______ หล่อไปแล้ววว ไม่ไหวแล้วววว”
“เป็นัปันทีมบาส้วยนะ อย่าเท่ห์อ่ะ เห้ย เินมาแล้วรี๊”
เสียรี๊บวับเสียุบิบนินทาอเหล่าสาวๆหนุ่มๆแถวนั้นัึ้น ทำให้แบฮยอนสะุ้เล็น้อยแ่านยอลนี่ระโมาเาะหลัแบฮยอน้วยวามลัว สสัยเาะไม่่อยินับเสียรี๊เท่าไหร่ ปิะมีแ่นโห่ไล่ให้ไปายะ ็เลยูท่าะใไม่น้อย
“แบฮย๊อนนนนนนนนน มายัหนุ่มที่มาใหม่ รู้ป่ะแเาะมาอยู่ห้อเรา้วย โอ๊ยแล้วอะไรรู้ไหมที่ว่าในห้อมีอยู่ที่เียว โ๊ะ้าแเว้ยยย แโีมาอ่ะ อยาิรายยยย” ยอูที่อยู่ีๆ็โผล่มาหน้าประู แถมะโนเสียัใส่ ทำให้แบฮยอนใแ่็มั่นใไ้ว่า้อหล่อมาริๆแหละไม่ั้นยอูไม่มีทารี๊หรอ นาูโฮหัวหน้าห้ออแบฮยอนมีสาวๆามรี๊เยอะเหมือนัน รี๊แบล็าร์นะ ยอูยัไม่สนใเลย มีนมว่าูโฮเหมือนมีออร่าประายอยู่รอบัว ยอูบอว่าเป็นเพราะผิวอเาที่าวเหมือนเรือแสไ้ไม่็เพราะแสสะท้อนาแบล็าร์นั่นแหละ สาวๆถึอบัน
“ไหนมีรูปไหมอูหน่อย ะหล่อนาไหนันเียว มีนที่หล่อว่าันอีหรอ”พ่อวามมั่นใเยอะโผล่ออมาาระอ(แบฮยอน) ถามยอูออไปทำให้สาวๆแถวนั้นหันมามอานยอลเป็นาเียว
“ที่บ้านไม่มีระหรอไอ้หูา”
“มั่นหน้าัไอโย่”
“หน้าา็....โอนะ โอ้โหไอ_____ นี่หน้าหรือแป้นโทรศัพท์ รุระริ”
“เป็นแ่สำรอทีมบาสอย่าพู”
“หลับเ้าไปในระอเหมือนเิมเถอะ”
สาวๆ่ารุมประาทัน์านยอล นั่นทำให้แบฮยอนไม่พอใ ล้าียัไมาว่าสุหล่ออันัน
“ะหล่อสัแ่ไหน เหอะ”แบฮยอนที่ทนรอูโมหน้าเพื่อนร่วมห้อนใหม่ ็เิหมั่นไส้ึ้นมา
“นี่ไ ูเลย” ยอูที่่วนหารูปในแอพทวิเอร์อยู่นาน หลัาที่านยอลถามออไป ็ยื่นโทรศัพท์มารหน้าแบฮยอน านยอลแอบเหลือบมอ ทัู้่่าา้าพอเห็นรูปในโทรศัพท์ แ่ในรูปออร่า็ระายแล้ว ายหนุ่มสูประมา 186 ับผมสีทอเทนูี ใสุ่ยูนิฟอร์มโรเรียน ับรอยยิ้มพิาใผู้หิละลาย ผู้ายายเรียบ ถือระเป๋าพาบ่าสีแ มืออี้าถือไอโฟน 6 plus แบฮยอนเยหน้าึ้นมอเพื่อนรั่อนะลืนน้ำลานลื่นให่ลไปในอ พร้อมับำพูที่ทำให้านยอลรู้สึหุหิเล็น้อย
"พระเ้านี่แน่ใว่านนะ"
50%
tbc
*อมเม้นท์ันหน่อยนะะ เป็นำลัใให้ไรท์เียน่อไป้าาา
ความคิดเห็น