คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Boyfriend's Secret by Realatian
TK Fiction's Project
Theme of fiction : S E C R E T
by Realatian
.
.
“คชาจ๋า”
“จ๋า”
(ยิ้มเอ๋อ)
^_______________^
“ถ้าจะเรียกแล้วมายิ้มใส่อย่างนี้ก็ไม่ต้องเรียกนะ ชาจะเรียน”
“ไม่เรียกก็ได้…”
(หูลู่หางตก)
“ตั้งใจเรียนนะเต๋านะ”
“ครับ”
^_________^
(ยิ้มเอ๋อแอคแทคอะเกน)
เมื่อกี้แฟนผมเองครับ ชอบอ้อนตอนเรียนตลอด อ้อนข้ามห้องด้วยนะ แฟนผมนั่งหลังห้อง
ส่วนผมนั่งหน้าๆ จนเกือบจะกลางห้องครับ
ปกติแฟนผมตัวติดกับผมมากนะครับ ไม่ยอมอยู่ห่างเลย แต่มีเรื่องนี้แค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่แฟนผมจะงอแงเป็นพิเศษ เคยทะเลาะกันตั้งรอบนึงเพราะเรื่องย้ายที่นี่แหละ ผมอยากให้เค้านั่งหน้า ส่วนเค้าจะลากผมไปนั่งข้างหลัง ได้ยังไงกันละ เรียนไม่รู้เรื่องกันพอดี
ไม่รู้ทำไมกันนะแฟนผม ไม่ตั้งใจเรียนเอาซะเลย - 3-
เผื่อทุกคนจะอยากรู้…
แฟนผมชื่อเต๋าครับ ผมชื่อคชาครับ เราสองคนเป็นแฟนกันครับ
เราสองคนเป็นผู้ชายทั้งคู่ด้วยครับ…
(ก้มหน้าสามวิ)
แต่เรารักกันมากนะครับ ทุกคนเห็นด้วยกับผมใช่มั้ยครับ ทุกคนจะไม่กีดกันความรักของพวกเรานะครับ ผมกังวลจังว่าทุกคนจะรังเกียจ ._.)
พูดถึงแฟนผม แฟนผมหล่อมากนะครับ และผมก็เอ่อ… น่า.. รัก มากครับ (อันนี้เต๋าบอกผมมาเองนะ!) เออ ช่างเรื่องหน้าตาผมเถอะ แต่เต๋าน่ะ หล่อมากจริงๆ นะครับ (>w<)b !!
เต๋าตัวสูงนะ สูงไม่มากแต่ก็สูงกว่าผมมาก ผิวงี้ขาววิ้งเลย ตอนแรกผมกลัวแทบแย่ นึกว่าเต๋าเป็นแวมไพร์แฝงตัวมา หรือไม่ก็ลูกมาเฟียเพราะเต๋าตอนเปิดเทอมวันแรกหน้าโหดมากเลยนะครับ ไม่พูดกับใครซักคน นั่งหลังห้องอยู่คนเดียว
แต่ตอนนี้จากคนที่เคยหล่อเถื่อนคนนั้น...
(หันไปมอง)
“จ๋า ‘ ‘)?”
น่ารักซะไม่มีละครับ ไม่เหลือความเท่ไว้ให้คชากรี๊ดเลย (T_____T)
ว่าแต่...
อยากรู้มั้ยครับว่าเต๋าเป็นยังไงเมื่อเป็นแฟนกับผมแล้ว
เดี๋ยวคชาจะเล่าให้ฟังนะครับ ^__^
---------------------------------------------------------- Boyfriend’s Secret --------------------------------------------------------------
“ชาจ๋า”
เสียงกระซิบดังมาจากข้างล่าง
“จ๋า”
คชากระซิบตอบแผ่วเบา เขากำลังจดโน้ตบนกระดานอยู่
“ง่วงแล้ว นอนหน่อย”
เสียงจากข้างล่างก็ยังเซ้าซี้เขาไม่เลิก
“นอนได้ไง ไปนอนหลังห้องสิเต๋า” คชาดุเสียงเบา ตายังจ้องกระดานดำอยู่ ถึงสมาธิจะไปอยู่กับคนช่างอ้อนแล้วก็ตาม
“ก็จะนอนตักชาอะ!”
“โอเค งั้นนอนๆ” คนตัวเล็กพูดเสียงหน่ายๆ ยอมวางปากกาละความสนใจจากอาจารย์แล้วก้มลงมามองคนชอบอ้อนที่นั่งยองๆ ใต้โต๊ะมองมาทางเขาตาปริบๆ
ข้อแรก แฟนคชาขี้อ้อนมากครับ
คชาหันไปมองเพื่อนที่นั่งข้างๆ ด้วยสายตาสำนึกผิดที่แฟนของเขามากวนไม่เลือกเวลาแบบนี้ แต่เพื่อนผู้หญิงคนนั้นเลือกจะยิ้มให้ ก่อนจะแอบย้ายที่อย่างเนียนๆ ไม่ให้อาจารย์เห็น เปิดทางให้คนง่วงนอนได้อ้อนแฟนถนัดๆ
แต่ใครเล่าจะรู้ว่าลับสายตาผู้หญิงคนนั้นทำหน้าประหลาดก็กำมือชูขึ้นฟ้าเซย์เยสในใจแรงๆ
มาเห็นโมเม้นด้วยตัวเอง …เป็นใครใครก็ปลื้ม ไม่ต้องพึ่งฟิค -..-
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ #ข้ามไป
หัวหนักๆ วางแหมะลงบนตักของคนตั้งใจเรียนและคนที่อ้างว่าง่วงนักหนาก็ลืมตาแป๋วมองคางคนตั้งใจเรียนแบบไม่มีท่าทีว่าจะง่วงงุนอย่างที่อ้างซักนิด
มือเล็กๆ ฟาดลงไปที่หน้าผากขาวซีดของอีกคนดัง “แป๊ะ” … “ไหนว่าง่วงมาก?”
“ก็ง่วงง่ะ แต่ได้มองหน้าคชามันก็มีพลังงาน (รัก) มาเพิ่มอยู่เต็มล้น ~”
“นอนเถอะไอ้เอ๋อ”
“กล่อมเค้าสิ”
“กล่อม”
“ไม่เอาอะ! ขอน่ารัก หวานๆ หน่อยสิ!!”
เป๊าะ !
“โอ๊ย คชาดีดหน้าผากเต๋าทำไมอะ ฮือออออ”
งุ้งงิ้งซะไม่มี !
---------------------------------------------------------- Boyfriend’s Secret --------------------------------------------------------------
“เต๋าอยากกินอะไร”
“กินชา~”
“ชาดำ ชานม หรือยังไง เดี๋ยวคชาจะไปซื้อให้ เต๋านั่งเฝ้าโต๊ะกินข้าวนะ”
“อยากจะกินชานม นมชา ~”
ปึ้ด … -*-
“โอ๊ยคชาตีเต๋าทำไม เจ็บนะ โฮฮฮฮฮ”
ข้อสอง แฟนคชา ลา มก ครับ
“ไอ้เอ๋อนี่อย่ามาลามกใส่นะ !”
“ไม่ได้ลามกซะหน่อย ก็ชานมอะ นมชาอะ!”
ป้าบ!
“โอ๊ย คช…”
“ถ้ายังจะเล่นมุขเดิมอีกวันนี้ไม่ให้ไปนอนที่บ้านคชาจริงๆ ด้วยนะ”
“ไม่เอาอะ!”
ดูเอาเถอะครับ… พวกผมน่ะจะเอ็นสะท้านกันแล้วนะครับ แล้วดูไอ้เอ๋อนี่ ตอนเรียนก็งอแงจะนอน ขนาดจะกินยังจะหาเรื่องให้วุ่นจนได้ โตจนจะเลี้ยงควายอยู่แล้ว
เอ๋อทั้งหน้าเอ๋อทั้งสมองจริงๆ แฟนผม - -
“ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา จะนอนบ้านชา จะกอดคชา!”
“รู้แล้วน่า ขู่ไปงั้นแหละ”
“จะกินนมชาด้วยย”
“เต๋า!!!!”
“เดี๋ยวเต๋านั่งเฝ้าโต๊ะให้ก็ได้ ._.)”
ผมล่ะอยาก… ผมละอยากจะ !!!
...ลูบหัวแฟนผมด้วยความเอ็นดูจังเลยครับ
ดูสิครับ แฟนของผมที่เคยระริกระรี้เมื่อกี้ ตอนนี้นอนราบไปกับโต๊ะกินข้าวด้วย ถ้าหูไม่แว่ว เหมือนผมจะได้ยินเสียง 'หงิง' ด้วยนะครับ!
อ่าห์… น่าสงสารจังเลยน้า
แฟนของคชา เดี๋ยวมานะครับบ TOT)/ ~
หนึ่งข้อที่น่ารู้…
คชาเป็นคนที่ขี้ใจอ่อนที่สุดในเมืองมนุษย์
เพราะฉะนั้นก็เข้าใจเหตุผลแล้วใช่มั้ยว่าอยู่กับเต๋ามาได้ยังไง - -)
ร่างเล็กๆ ยืนมองแฟนตัวโตของตัวเองที่นั่งหน้าหงอยด้วยสายตาเอ็นดู หลังจากที่ (เพียงแค่) โดนขู่ไปว่าจะไม่ให้ไปค้างที่บ้านคืนนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองคนที่นั่งหงอยเหงาสั่นระริก…
อ่า....... ฝุ่นเข้าตา
เจ็บจังเลย ไปซื้อกับข้าวแล้วหาก๊อกน้ำล้างตาดีกว่า T_T
---------------------------------------------------------- Boyfriend’s Secret --------------------------------------------------------------
“คชาจ๋า จุ๊บบบ”
“อะไรของเต๋าอีกเนี่ย”
เสียงเล็กบ่นเบาๆ เมื่อถูกแรงโถมกอดเข้ามาจากทางข้างหลังอย่างแรง คชาหันไปมองหน้ามุ่ยสวนอารมณ์กับคนก่อกวนที่ยิ้มร่า
เต๋าฉีกยิ้มกว้างตามสไตล์ก่อนจะย้ายก้นมานั่งข้างๆ แฟนตัวเองทันที ดวงตาคมกล้ามองการบ้านบนโต๊ะไม้หินอ่อนยามเช้าด้วยความสนใจ
“มองแบบนี้…”
“ขอลอกต่อนะคชา”
นี่เขายังไม่ทันจะพูดจนจบประโยคเลยนะ -*-
“เอาๆ เดี๋ยวลอกของคชาเลยก็แล้วกัน นี่ไปยืมเฟรมมา”
“เฟรมหรอ… ยืมมันมาทำไม คนอื่นก็มีให้ยืมตั้ง…”
“คชาจ๋า ~”
ไม่ทันที่แฟนหนุ่มขี้อ้อนจะบ่นเสร็จ เสียงที่เต๋าคิดว่าเสียดหัวใจมากที่สุดในเมืองมนุษย์ก็ดังขึ้นมาทันที เป็นเสียงที่ฟังแล้วเขาอยากจะเปลี่ยนโหมดจริงๆ…
เต๋าตวัดตามองคนหน้าสิวที่เดินยิ้มกว้างอวดเหล็กดัดฟันเหลืองๆ พร้อมกับหน้าสิวตามสันดานความซกมกของเจ้าตัว
หน้าเกลี้ยงๆ หล่อๆ ขาวๆ ของเขาดูดีกว่าตั้งเยอะ !!!
นี่เขาไม่ได้หวงคชานะ ใจกว้างที่สุด !!!
(กอดเอวคชาแน่น)
“ตะ เต๋า …ต๋าว” คชากระซิบเสียงลอดไรฟัน
ก็ดูเต๋าดิ… ไอ้กอดเอวมันก็ไม่เท่าไหร่หรอกนะ ชินแล้วกับสายตาคนอื่น แต่เล็บอะ จิกมาได้ เจ็บนะเว้ยT_T
ยังไม่หยุดจิกง่ายๆ ด้วย คชารู้สึกว่าคนข้างๆ เปลี่ยนไป เหมือนเปลี่ยนโหมดอะ เหมือนไม่ใช่เต๋าเอ๋อที่คชารู้เลย ฮืออออ
ข้อที่สาม แฟนคชา ขี้ หึง มากๆ เลยครับ
“อ๋อเฟรม มานั่งสิ นั่งตรงนู้นนะ”
จู่ๆ อากาศครึมๆ มัวฟ้ามัวฝนแบบเมื่อครู่ก็หายไปถนัดตา แต่ก็ยังประหลาดด้วยที่ว่าแฟนของคชานั้นยิ้มกว้าง กว้างแบบ… กว้างมาก
คือเต๋าจะแดกหัวเฟรมหรอครัฟ?
“ตามสบายเลยนะเฟรม ไม่ต้องเกรงใจ”
เต๋ายังยิ้มกว้าง แต่มือที่กอดเอวเริ่มเลื้อย…
เฮ้ยเต๋า …ต๋าววววววว
“อ๋อไม่เป็นไร ไม่ต้องเชื้อเชิญขนาดนั้นหรอก ยังไงตรงนี้ก็ที่สาธารณะ เต๋าไม่ชวนเฟรมก็จะมานั่งอยู่ละ”
ปึ้ด…
คชาคิดว่าถ้าหลอดลมของเขาอยู่ตรงเอวเขาคงจะตายไปแล้วแน่ๆ มือของเต๋ามันบีบเอวของเขาจนเจ็บถึงขั้นเจ็บมาก คชาหันไปมองหน้าเต๋าที่ตอนนี้ยังยิ้มตาหยีอยู่
“แล้วเฟรมมีธุระอะไรหรอ?”
คชาอ้าปากพะงาบๆ ทั้งสะกิด ทั้งข่วนให้คนที่เพิ่มแรงเรื่อยๆ รู้สึกตัวลงบ้าง
แต่เต๋าไม่รู้สึกเลยฮะ T_T
“เฟรมก็มาหาคชาไง”
“มาแล้วหาคชาแล้วขอแฟนคชารึยัง?”
“เฟรมว่าไม่จำเป็นหรอก เป็นแฟนกันแต่ไม่ได้เป็นเจ้าชีวิตกันซะหน่อย”
ปึ้ดด
“ตะ.. เต๋า เจ็บ.. เจ็บบ เจ๊บบบ” คชาที่ทำเป็นไม่สนบรรยากาศปะทุของภูเขาไฟหลับหูหลับตาตะโกน(เบาๆ)ข้างหูคนกำลังเดือด….
“เออ เฟรมก็พูดถูกเนาะ เดี๋ยวยังไงเต๋าขอการบ้านเฟรมไปลอกเลยละกัน”
มั้ง ?
เอ๋ทำไมเปลี่ยนอารมณ์เร็วจังละเต๋า ?
คชามองแฟนตัวเองไปอารามไม่เข้าใจกับอารมณ์แบบคนเมนส์มาทั้งๆ ที่พวกเขาก็ไม่มีด้วยกันทั้งคู่ แขนขาวๆ ที่รัดเอวของเขาแน่นเสียยิ่งกว่างูรัดค่อยๆ คลายไปช้าๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้ของเจ้าตัวที่เบาแสนเบาก้มหน้าก้มตาคุ้ยหาหนังสือในนั้นซักพัก
“โชคดีจัง เต๋าเอามาทั้งหนังสือทั้งสมุดเลย งั้นเดี๋ยวเต๋าให้เฟรมสอนเลยดีกว่า”
ชายหนุ่มยิ้มกว้างให้เพื่อนฟันเหล็กต่างห้อง …กว้างเสียจนน่าขนลุก
และบรรยากาศเช้านั้นก็ผ่านไป… ด้วยความสดใสปะปนด้วยความมืดหม่นที่มองไม่เห็นแต่คชาสัมผัสได้ ออกจะดำมืดละน่ากลัว…
ไไม่จำเป็นต้องเรียกคุณเจนมาคชาก็สัมผัสพลังงานบางอย่างได้จริงๆ T_T
“ปะ คชา”
คชาสะดุ้งเมื่อจู่ๆ เขาก็ถูกลากขึ้นจากที่นั่ง คนตัวเล็กทำหน้ายุ่งก่อนจะลุกตามแต่โดยดี ยืนมองเต๋าที่เก็บหนังสือสมุดท่ามกลางสายตาของเฟรมที่จับจ้อง…. มาทางคชา
“คชาจ๋า”
“อะไรหรอเฟรม?”
“เดี๋ยวเย็นนี้เฟรมเอาตัวอย่างรายงานไปให้ที่บ้านคชาน้า ~”
“อ๋อ ดะ… ได้ อ๊ายยยยยย ต๋าวววววว”
ไม่ทันที่คชาจะยิ้มตอบตกลงกับเฟรมให้เสร็จเรียบร้อย ไอ้แฟนหน้าเอ๋อแสนจะขี้หึงของเขาก็ลากแขนคชาขึ้นห้องเรียนเอากระเป๋าไปเก็บทันที
ถ้าจะหึงโหดขนาดนี้นะเอ๋อนะ
---------------------------------------------------------- Boyfriend’s Secret --------------------------------------------------------------
โคร่ก ~
“ไม่ได้กินอะไรมาหรอชา”
“ฮื่อ วันนี้ตื่นสายอะ เกือบขึ้นรถเมล์ไม่ทัน”
เช้าอีกวันเขาทั้งสองก็มาเดินเตร็ดเตร่แถวโรงอาหารโรงเรียนที่เปิดขายอาหารรอบเช้า คชากุมท้องเดินควงแขนเต๋าหาที่นั่งต้อยๆ
“กินอะไรดีละ ดูท่าว่าแค่โจ๊กคงจะไม่อิ่มนะ”
เต๋าลูบหัวคชาเบาๆ คนได้รับสัมผัสยืนนิ่งกุมท้องปล่อยให้อีกคนลูบท้องตามสบาย คชามองเต๋าที่วันนี้แลดูจะทำตัวมีสาระผิดปกติ
“เต๋าไม่ได้กินอะไรผิดสำแดงมาใช่มั้ยเนี่ย”
“หืม? ทำไม”
“ก็วันนี้เต๋าหล่ออะ เต๋าไม่แบ๊วอะ… โอ๊ย!” ไม่ทันจะพูดจบประโยคก็ต้องร้องโอดโอยเมื่อคนตัวโตประเคนมะเหงกมาให้อย่างแรง
วันนี้เต๋าแมนจัง … ;____________;
“คชานั่งเฝ้าโต๊ะไปนะ เดี๋ยวเต๋าไปซื้อข้าวมาให้ อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า”
“เอาเกี๊ยวไข่นก~”
“ตามนั้น”
เต๋าลูบหัวเขาเบาๆ ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าจากไปด้วยท่าทีสบายๆ คชามองเต๋าเดินจนสุดทางก่อนจะฟุบลงกับโต๊ะ เอาคางเกยแขนตัวเองด้วยความง่วงงุน… พักนี้เขาชักจะนอนดึกไปละ
ลมเย็นๆ ตอนเช้าๆ ที่โรงอาหารกับแดดอ่อนๆ ทำให้คชาเคลิ้ม ตาเริ่มจะปรือ หัวกำลังจะเอียงไปซบกับแขนแต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีเสียงเรียกชื่อเบาๆ
“คชา…”
“อ้าวเฟรม?”
คชาเพิ่มเสียงด้วยความตกใจ ไม่ใช่ว่าตกใจด้วยที่มีคนมาทักในเวลาเงียบสงบ แต่ตื่นตระหนกกับ“สภาพ” ของเพื่อนต่างห้องคนนี้ต่างหาก
เฟรมยิ้มแหยๆ ด้วยดวงตาบวมปูด ข้างปากเป็นรอยแผลปริแตกแห้งที่ตอนนี้ใส่ยาแดงเรียบร้อยพร้อมด้วยรอยฟกช้ำไปทั่วใบหน้า
“นี่เฟรมไปโดนอะไรมา? ไปฟัดกับหมาที่ไหนเนี่ย?!”
จากที่สะลึมสะลือ กลายเป็นคชานั่งหลังตรงชะโงกมองคนที่ยืนข้างโต๊ะด้วยความเป็นห่วงทันที เฟรมยิ้มแหยๆ ก่อนจะหน้าเบ้ด้วยความเจ็บปวด
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ…” เฟรมมองตาล่อกแล่กไปมา
“เต๋าไม่อยู่หรอ?”
“อื้อ เต๋าไปซื้อข้าวอะ เฟรมมีธุระกับเต๋าหรอ?”
“ไม่ๆๆๆๆๆๆ!!!” เฟรมส่ายหน้ารัว อารามด้วยความตระหนกเด็กหนุ่มอ้าปากห้ามกว้างแล้วก็ต้องร้องซี้ดปากพร้อมกับจับรอยช้ำที่มุมปากอย่างเร็ว
“เฟร…”
“อ้าว เฟรมไปโดนอะไรมา?” คชากำลังจะเอ่ยถามอีกรอบ แต่แล้วก็ต้องเงียบไปเมื่อเสียงดังแทรกมาจากข้างหลังเฟรม
เต๋ายิ้มกว้างให้เฟรมพร้อมกับตั้งชามข้าวที่ถือมาเต็มสองมืองลงบนโต๊ะ… “กินข้าวด้วยกันปะเฟรม”
“มะ… ไม่เป็นไร” เฟรมส่ายหน้ารัว จ้องมองคนที่มาใหม่ตาเหลือก แต่ด้วยความง่วงและอาหารที่บังตา
คชาไม่ได้สังเกตเห็นเลย…
“แล้วเฟรมมีธุระอะไรหรอ” เต๋ายังยิ้มกว้างแบบเด็กอารมณ์ดีเวลาเห็นกับข้าว ร่างสูงทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้ามกับคชาก่อนจะเท้าคางและหันมามองคนที่ยืนเก้ๆ กังๆ บนโต๊ะด้วยท่าทีที่น่ารัก
ใช่แล้ว… เต๋าเนี่ยน่ารักจริงๆ นะเนี่ย >w<
แฟนใครก็ไม่รู้ ~
“มา.. มา … ใช่! มาเอาตัวอย่างรายงานให้คชาดู”
เฟรมในสายตาของคชาตอนนี้ดูพิลึกพิลั่นที่สุด ตาโตๆ ที่ออกจะโปนเล็กน้อยตามธรรมชาติสร้าง และปูดอีกนิดตามที่น้ำมือของใครก็ไม่รู้สร้างกรอกล่อกแล่กไปมา แขนผอมๆ คว้ากระเป๋าเป้หนังสีดำที่เจ้าตัวชอบสะพายเดินไปไหนต่อไหนทั่วโรงเรียนขึ้นมาควานหาบางสิ่งในนั้น
“อะ… อันนี้แหละ เฟรมไปก่อนนะ บาย”
หนังสือรายงานเล่มไม่บางนักถูกตั้งวางเอาไว้บนโต๊ะอย่างไม่ถนอมนัก ก่อนที่เจ้าของรายงานเล่มนั้นจะหันหลังเดินออกไปทันที
“อ้าว เฟรม เดี๋ยว!” ท้ายประโยคคชาตะโกนเรียกเสียงดังจนเพื่อนร่างผอมอดไม่ได้ที่จะหันมา คชายิ้มละไมให้แทนคำขอบคุณ ก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง
“ตกลงว่าโดนอะไรมาน่ะ”
ถ้ามองไม่ผิดเขาเห็นว่าเฟรมสะดุ้งตาเหลือก เด็กหนุ่มปั้นหน้ายิ้มกว้างทั้งที่หน้ายังเบ้ๆ ก่อนจะตะโกนตอบกลับมาและวิ่งหนีหายไปทันที
“เดินชนประตูน่ะ!”
ประตูอะไรวะเฟรม .. =_____=
“ไม่ต้องสนหรอกน่า กินข้าวไปเถอะ”
เสียงทุ้มๆ ที่เงียบมานานดังขึ้นตัดรำคาญ คชาเหลือบมองเต๋าที่นั่งทำหน้า… แบ๊วเหมือนเดิม
ช่วยทำหน้าให้เข้ากับเสียงหน่อยสิ - -
“ก็คชาสงสัยนี่ ดูหน้าเฟรมมันดิ ยังกะไปกัดกับหมามา”
“แล้วคชาเป็นห่วงเฟรมรึไง?”
“เป็นห่วงบ้าอะไรเล่า กินเหอะน่า เต๋าเอ๋อหึงคชารึไง”
“ช่าย หึงมากเลย ชาของเต๋า~”
“บ้าไปแล้ว.. -//-“
อะไรที่เก็บเป็นความลับเอาไว้แล้ว….
ก็ปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปเถอะนะ
หึหึ
^_______________________________________^
F I N .
Realatia... n's Talk :)
หลังจากที่โผล่มาลงฟิคกากๆ อย่างเร่งรีบและหาย(หัว)ไปในวันนั้น... วันนี้ก็กลับมาพร้อมฟิคใหม่ ที่ไม่ใช่ตอนต่อของฟิคเก่า แถมยัง "กาก" กว่าเดิม OTL
ขออภัยในความกากค่ะ 5555555555 *ยืดอกรับสุด* ภาษามั่วมาก อึนมาก มุขเฉพาะตัวมาก แต่งไปด้วยอารมณ์ดิบเกลาแค่เพียงเล็กน้อย กลับมาอ่านแล้วแบบ.. อะไรวะ สุดๆ
อีกอย่างคือต้องขอโทษในความไม่รับผิดชอบของตัวเองด้วย คือลงฟิคแล้วไม่ต่อให้จบอะ เนื่องด้วยมันจริงจังเกินไป(?) ไม่สามารถต่อได้ เลยมาจบที่อะไรแบบนี้ ;___;
อย่างไรก็ดี ขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์มีน้ำใจคลิกเข้ามาอ่านค่ะ ขอบคุณ #TKFicProject ด้วยทำทีให้ได้มาแต่งฟิคเต๋าคชาอย่างจริงจัง... จริงจังที่สุดได้แค่นี้จริงๆ ง่ะ 55555555
ยังไงก็ฝากโปรเจคของคนต่อไปด้วยนะคะ ของพี่ส้มจีน คนร่วมโปรเจคต์อีกคนค่ะ วันที่ 15/5/55 (พรุ่งนี้นี่หว่า) ... ถ้าเราจะอู้ลงฟิคช้าขนาดนี้นะ 5555555555
นี่เวิ่นเยอะเกินไปแล้ว OTL ยังไงก็ลาล่ะค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่า
ปล. คนอ่านอาจไม่คุ้นว่าไรท์เตอร์เรียลเลเชี่ย...น นี่มันคือใคร ถ้าในทวิตเตอร์จะใช้ชื่อ Bii_rain ค่ะ อาจมีเห็นผ่านตากันมั่งเน่อ :)
ความคิดเห็น