ในรั้ว...โรงเรียน

ลำดับตอนที่ #2 : รั้วโรงเรียน

แน่นอนล่ะ     ว่าที่ไหน ๆ ก็ต้องมีรั้วมีกำแพงเพื่อระบุขอบเขตของสถานที่นั้น ๆ     โรงเรียนของฉันก็มี

แหะ ๆ (^^)’ ตอนเข้ามาแรก ๆ ก็สะอาดดีอยู่     แต่ไหงผ่านไป2-3ปีถึงเป็นสีเขียวได้ล่ะ (เขาเพิ่งทาสีใหม่โว้ย~!)

                บางที     กำแพงก็ปิดกั้นเรากับโลกภายนอกเหมือนกันนะ     แต่ถ้าไม่มีกำแพง     อะไรที่ไม่ดีก็อาจจะเข้าถึงเราได้ง่าย ( _ _ )^^ อืม...คิด ๆ ๆ

                สำหรับฉันบางทีก็อยากจะทุบกำแพงทิ้งบ้างเหมือนกัน (หมายถึง     กำแพงใจน่ะ     กำแพงโรงเรียนคงไม่กล้าหาญขนาดนั้น -_-^^) ฉันยอมรับว่าตอนนี้ยังสร้างกำแพงใจกับใครหลายคนอยู่     ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากสร้างมันขึ้นมาเลย     เหตุเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดูไม่น่าจะแรงจูงใจให้เกิดกำแพงใจมันมีได้บ่อยครั้งเหลือเกินในรั้วโรงเรียน     แค่เขม่นกันแว้บเดียว     พาลให้เกลียดกันไปทั้งเทอมเลย (  -_-)+  +(-_-  ) เป็นอะไรที่ดูนางร้ายซะเหลือเกินเนอะ     หรือว่าอุบัติเหตุ     เช่น     Aกำลังยืนซื้อขนมจีนน้ำยาร้าน”ป้าแต้ว”    จู่ ๆ Bก็เบียดเข้ามาซื้อ     เมื่อได้ขนมจีนน้ำยาแล้ว     Bรีบมากเลยทำขนมจีนน้ำยาหกรดศีรษะของA     เท่านั้นแหละ!เกิดศึกขนมจีนสะท้านบัลลังก์กลางโรงอาหารทันที (สังเกตนะว่ากำแพงใจได้ก่อตัวแล้ว)

                ทีนี้     เราจะทำลายกำแพงใจยังไงดีล่ะ (. .)? อย่างกรณี A กับ Bนี่     BควรจะรีบพาAไปล้างผมให้สะอาดอย่างด่วนเลย     หลังจากนั้น     ค่อยมาไกล่เกลี่ยกัน     อาจจะเลี้ยงขนมจีนปลอบขวัญสักจาน     พร้อมกับขอโทษอย่างจริงใจ     เท่านี้กำแพงใจต้องถล่มลงมาแน่นอน

                ฉันยังหวังว่า     สักวันหนึ่งกำแพงใจของฉันจะพังลงมาด้วยมือของฉันเองเหมือนกัน สาธุ~!
(-/ \-)