คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ขอโทษ
16.30น.
ห้อพยาบาล
BAMBAM
ผมื่นหลัายาไปเพราะไ้ึ้นสูนิหน่อยผมยับัวเอาศีรษะวาที่อบเียแ่เหมือนมือผม
ะถูอะไรทับอยู่
ผมหันไปมอ้าเียมอน้าๆแล้วลียิ้มออมา
“นัเรียนห้อพยาบาละปิแล้ว”
รูะโนทาประู
ผม็สะิแนนที่นอนอยู่้าเียอผม ่อนที่เาะเอามือมาปัๆ
ออเหมือนรำา
ผม็แอบหลุำออาไม่ไ้
“ถ้านายไม่ลุ ผมไป่อนนะ”
พออีนไ้สิรบถ้วนถึับเบิาว้าแล้วพร้อมับระพริบาถี่ๆ
“แบมแบม” ่อนที่เาะึผมเ้าไปอ ผม็อเาอบ แล้วเา็ผลัผมออแล้วับัวผม
ผลิลับไปลับมา “ไม่เ็บรไหนใ่มั้ย” ผมไม่อบแ่ส่ายหน้าเบาๆ “อโทษนะแบม”
เาอโทษผม้ำไป้ำมา แล้ว็ึผมมาออีรั้
“อะแฮ่ม” ผมันอแร่มาร์ออห่า
และหันไปทาประู เห็นนทั้5 นที่ทำหน้าเหมือนะอ้วใส่ผม
“มาั้แ่เมื่อไหร่อะ”
ผมถามออไปแ้เินถ้าให้ทายป่านนี้ใล้ะระเบิแล้วมั้
“็มาั้แ่อโทษนะแบมอะ”
พี่แ็สันพู
“พวูไปเอาระเป๋ามาให้เนี้ย”
อุพู
“พูไม่เพราะเลยนะรับอน
อ ุ” ผมหันไปมออุแบบๆ
“เี๋ยวเล่าให้ฟั”
มันพูเป็นภาษาปา
บ้านแบมแบม
20.25น.
อนนี้ป๊าับม๊าลับไปทำธุระที่ไทยลับไปไม่บอันัำ
็นมันิถึบ้านอ่ะ
“แบมแบม” อุพู
ผมสะุ้นิหน่อยเมื่อโนสะินานหลายๆที
“ห๊ะ !! อะไร” ผมถามลับ
“เป็นอะไรอมึ”
แบถาม
“ป่าวๆ”
Rrrrrrrrrrrr
“รับพี่ยอแ” ผมรับสายปลายสายเป็นพี่ผมเอลูพี่ลูน้ออะนะ
อนนี้ทุนเินไปที่สนาม้า
บ้านหมแล้วเหลืออยู่ในบ้านไม่ี่น
[แบมมารับพี่ไปบ้านนายหน่อยิ]
พี่ยอแไปเรียนที่LA อนผมอยู่ม.้น
“โอเรับ
เี๋ยวผมรีบไป”
ผมวาสายเสร็
็รีบว้าุแรถำลัะ้าวาออาบ้านถูใรนนึว้าหน้าไว้อยุ่
“ะไปไหน” มาร์มอผมาวาบอำเียวเลยว่าโรน่าลัว
หลัาลับมาไอยู็เล่าให้ฟัว่า
มาร์มันหึผม
ผม็ไม่อยาะเ้า้าัวเอหรอนะ ถ้าไม่เห็นับา
“ปะไป ระ รับ พี่” แล้วเสียะสั่นทำไมเนี้ย
ไม่ไ้ลัวเล๊ยยยยริริ๊
“ที่ไหน” ถามหนัว่าพ่ออีเฮ้อ ผมส่ยิ้มแห้ๆลับไป “นายอยาเห็นันลั่เพราะนายอีหรอถึไม่ยอมบอ” ผมถึับอ้าปา้าเลยรับ
แล้วมาร์็โน้มหน้าเ้ามาใล้ๆนมูเราสอนนันทำให้ผมไ้ลิ่นน้ำหอมาๆาัวมาร์
พอผมั้สิไ้็ันอมาร์ออ
“พี่แ็สันรับ
ไปรับพี่อแบมที่สนามบินหน่อยรับ”
มาร์หันไปยิ้มับแ็สัน
“็ไ้ว่ะ” พี่แ็สันรับปา่อนะเินออไป
ับรถออไป้วยวามเร็ว
“ส่วนเรามีเรื่อ้อุยัน”
มาร์เินลาผมเ้าไปในห้ออผมแล้วปิประู
ความคิดเห็น