ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : งานรับน้องแสนวุ่นวาย
"เอาล่ะู่แรเ้าไปเลย้า"พี่ริสัลเริ่มปล่อยู่แรเ้าไปแล้ว่อยๆทยอยปล่อยไปนรบ
ทา้านู่อฟรานิสและาฟเน่็เินเ้าไปในป่าเรื่อยๆ
ป่าที่ถูสร้า้วยเวทย์มน์อรุ่นพี่ทำให้บรรยาาศูแปลๆ
ระหว่าทาฟรานิสเอาแ่เียบทำให้าฟเน่ยิ่หุหิ
"นี่นายมีปามั้ยฮะ ทำไม้อเอาแ่เียบ้วย บรรยาาศยิ่หลอนๆอยู่"าฟเน่บ่นใส่ แ่ฟรานิสแ่ำเลือมอเล็น้อยเท่านั้น
"นี่! ั้นถามอ่ะไ้ยินมั้ย"าฟเน่ะโน
ทันในั้น็มีเสีย รอบแรบๆอยู่หลัพุ่มไม้ทำให้าฟเน่หันวับลับไปมอ และฟรานิสเอาัวเอมาบัาฟเน่ไว้ราวับ้อารปป้อ
เสือาวัวให่่อยๆเินออมา เี้ยวอมันเป็นมันวาวและมีน้ำลายไหลย้อยอยู่ในปา
"อี๋ น้ำลายท่วมเลยแฮะ"าฟเน่พูแล้วย่นมูอย่านึรัเีย
'ยัมีอารม์พูลอี'ฟรานิสิ้วยสีหน้าอ่อนละหันไปมอาฟเน่
"ทารัิทมิฬ/ทาอาทิย์พิรุ"ฟรานินและาฟเน่เรียทาประำัวออมา
แ่่อนที่าฟเน่ะเริ่มร่ายมน์ เสือาวัวนั้น็พุ่เ้ามา ฟรานิสยิเวทย์สีำออไปปะทะทันที เวทย์อฟรานิสทำให้เสือาวถูแบ่ออเป็น2ี ายาที่
"นายโหะมัเลยแฮะ"าฟเน่พูแล้วมอฟรานิส แ่ลับไม่มีร่อรอยวามลัวในแววาเลย
"เธอ…ไม่ลัวเลยหรอ"ฟรานิสเอ่ยปาถาม
"ไม่อ่ะ ทำไมั้น้อลัวนาย้วย นายไม่ทำร้ายั้นหรอน่า ใ่มั้ย?"าฟเน่ถามแล้วมอเ้าไปในาสีำรัิาลอเา
"อืม ั้นไม่มีวันทำร้ายเธอ"ฟรานิสพูแล้วแย้มรอยยิ้มน้อยๆ าฟเน่เห็นแล้ว็หน้าแ
ทั้ำพู ทั้รอยยิ้มนั่น ทำเอาใเธอเ้นรัวอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน
"รีบไปัน่อเถอะ"เธอับทแล้วเินนำไป
"เรา้อหาอะไรบ้า"ฟรานิสถามึ้นหลัาเินมาัพั
"มีนหส์หย7สีื เหรียรูปาบอหอเรา แล้ว็อแร์โรไลน์"าฟเน่อ่านใบรายารออบ
"นั่นหรือเปล่า"ฟรานิสี้นิ้วไปบน้นไม้ที่มีอสีฟ้าอยู่
"ใ่ๆ นั่นแหละ เี๋ยวั้นเ็บเอ"าฟเน่พูแล้วปีนึ้น้นไม้ไป
"ไ้มาแล้วว"าฟเน่ร้ออย่าีใแล้วปีนลมาเอาอไว้เ็บเ้าถุ ฟรานิสมอาฟเน่อย่าแปลใที่มีนิสัยไม่เหมือนอ์หินอื่นๆ
เามัิเสมอว่านที่เป็นอ์หิ้อเรียบร้อย อ่อนหวาน พูาไพเราะนุ่มนวล แ่เมื่อไ้มาเอับาฟเน่เธอทำให้วามิอเาเปลี่ยนไปเลย
"นายมออะไรอนาย"าฟเน่เลิิ้วถามเมื่อเห็นฟรานิสมอหน้าเธออย่าไม่ละสายา
"เปล่า ไปัน่อเถอะ"ฟรานิสพูแล้วเินนำไป
"ยู้ ฟรานิสหยุๆๆๆๆ"าฟเน่ระิบเสียั(?)ทำให้ฟรานิสหันมามอ
"นั่นๆๆ นหส์หย"าฟเน่ระิบเมื่อฟรานิสเ้ามาใล้แล้วี้นิ้วไปทาแอ่น้ำนาให่ มีนหส์หยสีสันสวยามำลัเล่นน้ำอยู่
"รีบไปับันเร็ว"าฟเน่ทำท่าะเินเ้าไป
"เี๋ยว"ฟรานิสับาฟเน่เอาไว้ "้อเล่นเพลให้มันหลับ่อน"
"แ่ั้นเล่นนรีไม่เป็นอ่ะ"
ฟรานิสถอนหายใ่อนร่ายเวทย์เรียไวโอลินสีำออมา ฟรานิส่อยๆบรรเลเพล้วนโทนทุ้ม่ำ เสียเพลให้วามรู้สึเศร้า หหู่ าฟเน่ที่มอฟรานิสเล่น็รู้สึถึวามโเี่ยวออมาาัวอฟรานิส เธอมีวามรู้สึอยู่ลึๆว่าอยา่วยลายวามเศร้าให้เา เธอไม่รู้ัวเลยว่ามอเามานานมาแ่ไหน แ่ามๆอฟรานิสที่มอมาทำให้เธอรู้สึัว ึรีบลบเลื่อน้วยารไปเ็บเ้านหส์หย7สีที่นอนหลับอยู่มาใส่ถุ
"เอ่อ ไปัน่อเถอะ"าฟเน่พูเมื่อเห็นฟรานิสเ็บไวโอลินไปแล้ว
ทั้สอเินไปเรื่อยๆ เอับับัที่รุ่นพี่วาไว้แ่็ผ่านมาไ้อย่าเรียบ่าย
"โอ้ยยย เมื่อไหร่ะหาเหรียเอเนี่ยั้นเหนื่อยแล้วน้า"าฟเน่บ่น ทันในั้นทั้สอ็ไ้ยินเสียโรมราม เมื่อหันไปมอ็พบ้อนหินนาให่ำลัลิ้ลมา ฟรานินร่ายเวทย์ออไประเบิหินทันที แ่เมื่อหินยัษ์หายไป็มีธนูเพลิรมาอย่ารวเร็ว าฟเน่สะบัทาร่ายเวทย์วารีออมาเป็นเราะป้อัน ธนูเพลิที่โนเ้าันเราะอาฟเน่็หล่นลพื้น
"อ๊ะ นั่น!"าฟเน่เินเ้าไปใล้ๆ้นไม้่อนแะเหรียออมา
"รบแล้ว หาทาออันเถอะ"แล้วทั้สอ็เินหาทาออ
ฝัู่่อเเรสและวารีเน่ ทั้สอเอับัลอทา อนนี้เนื้อัวทัู้่มอมแมมไปหม โยเพาะเเรสที่เอาหัวเ้าไปหาเหรียในรัผึ้ทำให้ถูผึ้รุม่อยหน้าบวม
"ให้ั้นรัษาให้มั้ยเเรส"วารีเน่ถาม้วยหน้าาสสาร
"็ีนะ ปวไปหมทั้หน้าเลยโอยยย"เเรสพูเสียอ่อยๆ
"ิๆ ใรให้ไปหาในรัผึ้ันเล่า เอ้าเอาหน้ามาใล้สิ้"วารีเน่พูแล้วลมือร่ายเวทย์รัษาให้
"อนนี้เราเหลือแ่เหรียสินะ"เเรสพูึ้นท่ามลาวามเียบ มั้สอไ้อ2อย่ามาแล้วือเรือำลอในวโหล และุหลาบสีำ
"รู้สึว่าถ้าู่ไหนหาอไม่รบะ้อถูทำโทษหนัเลย"วารีเน่พูเมื่อรัษาเสร็
"อบุนะ"เเรสยื่นหน้ามาหอมแ้มวารีเน่อย่ารวเร็วทำให้วารีเน่หน้าึ้นสีแแปร๊เลย โีที่อนนี้เป็นเวลาลาืนึมอไม่เห็น ไม่อย่านั้นเา้อล้อเธอแน่ๆ
"นะ นายทำอะไรเนี่ย"วารีเน่ถามเสียะุะั
"็อบุไ เธออุส่าห์รัษาแผลให้"เเรสอบอย่าอารม์ี
"นายอบุที่นที่่วยนายแบบนี้้วยหรือเปล่า"เธอไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมถึถามอย่านั้นออไป
"ไม่หรอ ั้นไม่เยทำแบบนี้ับใร"เเรส้อหน้าวารีเน่้วยสายาหวานๆ
"เอ่ออ ั้นว่าเราไปหาเหรียัน่อีว่านะ"วารีเน่พูเร็วๆแล้วเินนำไป ทิ้ให้เเรสเินอมยิ้มามไป
ในที่สุทัู้่็หาเหรียพบแล้วออมาเอับาฟเน่และฟรานิสพอี
"อ้าวพวนาย หาอรบมั้ย"เเรสเอ่ยทั
"ไม่รบแล้วะออมายืนรนี้หรอยะ"าฟเน่่อบ
"ั้นถามฟรานิส ไม่ไ้ถามเธอยัยเ๊"เเรสพฟุ้วยหน้าวนๆ
"นายเเรส!"
"าฟเน่ ั้นว่าเรารีบเอาอไปให้พวรุ่นพี่ีว่านะ ใล้ะหมเวลาแล้ว"วารีเน่รีบเ้ามาพูแล้วึาฟเน่ไปหารุ่นพี่
ฟรานิสมอามหิสาวทั้สอไป แล้วเเรส็ถามึ้น
"เิอะไรีๆึ้นหรือไ มอเาไม่วาานานั้น"
"แล้วนายล่ะ"ฟรานิสถามลับ แล้วมอเเรส้วยสายารู้ทัน
ทั้สอมอาัน เเรสยิ้มว้า ส่วนฟรานิสแย้มรอยยิ้มน้อยๆ แ่สาวๆแถวนั้นมอสอหนุ่มอย่าเลิบเลิ้ม ทำให้ทั้สอรู้สึัวรีบเินามสอสาวไปทันที
ทา้านู่อฟรานิสและาฟเน่็เินเ้าไปในป่าเรื่อยๆ
ป่าที่ถูสร้า้วยเวทย์มน์อรุ่นพี่ทำให้บรรยาาศูแปลๆ
ระหว่าทาฟรานิสเอาแ่เียบทำให้าฟเน่ยิ่หุหิ
"นี่นายมีปามั้ยฮะ ทำไม้อเอาแ่เียบ้วย บรรยาาศยิ่หลอนๆอยู่"าฟเน่บ่นใส่ แ่ฟรานิสแ่ำเลือมอเล็น้อยเท่านั้น
"นี่! ั้นถามอ่ะไ้ยินมั้ย"าฟเน่ะโน
ทันในั้น็มีเสีย รอบแรบๆอยู่หลัพุ่มไม้ทำให้าฟเน่หันวับลับไปมอ และฟรานิสเอาัวเอมาบัาฟเน่ไว้ราวับ้อารปป้อ
เสือาวัวให่่อยๆเินออมา เี้ยวอมันเป็นมันวาวและมีน้ำลายไหลย้อยอยู่ในปา
"อี๋ น้ำลายท่วมเลยแฮะ"าฟเน่พูแล้วย่นมูอย่านึรัเีย
'ยัมีอารม์พูลอี'ฟรานิสิ้วยสีหน้าอ่อนละหันไปมอาฟเน่
"ทารัิทมิฬ/ทาอาทิย์พิรุ"ฟรานินและาฟเน่เรียทาประำัวออมา
แ่่อนที่าฟเน่ะเริ่มร่ายมน์ เสือาวัวนั้น็พุ่เ้ามา ฟรานิสยิเวทย์สีำออไปปะทะทันที เวทย์อฟรานิสทำให้เสือาวถูแบ่ออเป็น2ี ายาที่
"นายโหะมัเลยแฮะ"าฟเน่พูแล้วมอฟรานิส แ่ลับไม่มีร่อรอยวามลัวในแววาเลย
"เธอ…ไม่ลัวเลยหรอ"ฟรานิสเอ่ยปาถาม
"ไม่อ่ะ ทำไมั้น้อลัวนาย้วย นายไม่ทำร้ายั้นหรอน่า ใ่มั้ย?"าฟเน่ถามแล้วมอเ้าไปในาสีำรัิาลอเา
"อืม ั้นไม่มีวันทำร้ายเธอ"ฟรานิสพูแล้วแย้มรอยยิ้มน้อยๆ าฟเน่เห็นแล้ว็หน้าแ
ทั้ำพู ทั้รอยยิ้มนั่น ทำเอาใเธอเ้นรัวอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน
"รีบไปัน่อเถอะ"เธอับทแล้วเินนำไป
"เรา้อหาอะไรบ้า"ฟรานิสถามึ้นหลัาเินมาัพั
"มีนหส์หย7สีื เหรียรูปาบอหอเรา แล้ว็อแร์โรไลน์"าฟเน่อ่านใบรายารออบ
"นั่นหรือเปล่า"ฟรานิสี้นิ้วไปบน้นไม้ที่มีอสีฟ้าอยู่
"ใ่ๆ นั่นแหละ เี๋ยวั้นเ็บเอ"าฟเน่พูแล้วปีนึ้น้นไม้ไป
"ไ้มาแล้วว"าฟเน่ร้ออย่าีใแล้วปีนลมาเอาอไว้เ็บเ้าถุ ฟรานิสมอาฟเน่อย่าแปลใที่มีนิสัยไม่เหมือนอ์หินอื่นๆ
เามัิเสมอว่านที่เป็นอ์หิ้อเรียบร้อย อ่อนหวาน พูาไพเราะนุ่มนวล แ่เมื่อไ้มาเอับาฟเน่เธอทำให้วามิอเาเปลี่ยนไปเลย
"นายมออะไรอนาย"าฟเน่เลิิ้วถามเมื่อเห็นฟรานิสมอหน้าเธออย่าไม่ละสายา
"เปล่า ไปัน่อเถอะ"ฟรานิสพูแล้วเินนำไป
"ยู้ ฟรานิสหยุๆๆๆๆ"าฟเน่ระิบเสียั(?)ทำให้ฟรานิสหันมามอ
"นั่นๆๆ นหส์หย"าฟเน่ระิบเมื่อฟรานิสเ้ามาใล้แล้วี้นิ้วไปทาแอ่น้ำนาให่ มีนหส์หยสีสันสวยามำลัเล่นน้ำอยู่
"รีบไปับันเร็ว"าฟเน่ทำท่าะเินเ้าไป
"เี๋ยว"ฟรานิสับาฟเน่เอาไว้ "้อเล่นเพลให้มันหลับ่อน"
"แ่ั้นเล่นนรีไม่เป็นอ่ะ"
ฟรานิสถอนหายใ่อนร่ายเวทย์เรียไวโอลินสีำออมา ฟรานิส่อยๆบรรเลเพล้วนโทนทุ้ม่ำ เสียเพลให้วามรู้สึเศร้า หหู่ าฟเน่ที่มอฟรานิสเล่น็รู้สึถึวามโเี่ยวออมาาัวอฟรานิส เธอมีวามรู้สึอยู่ลึๆว่าอยา่วยลายวามเศร้าให้เา เธอไม่รู้ัวเลยว่ามอเามานานมาแ่ไหน แ่ามๆอฟรานิสที่มอมาทำให้เธอรู้สึัว ึรีบลบเลื่อน้วยารไปเ็บเ้านหส์หย7สีที่นอนหลับอยู่มาใส่ถุ
"เอ่อ ไปัน่อเถอะ"าฟเน่พูเมื่อเห็นฟรานิสเ็บไวโอลินไปแล้ว
ทั้สอเินไปเรื่อยๆ เอับับัที่รุ่นพี่วาไว้แ่็ผ่านมาไ้อย่าเรียบ่าย
"โอ้ยยย เมื่อไหร่ะหาเหรียเอเนี่ยั้นเหนื่อยแล้วน้า"าฟเน่บ่น ทันในั้นทั้สอ็ไ้ยินเสียโรมราม เมื่อหันไปมอ็พบ้อนหินนาให่ำลัลิ้ลมา ฟรานินร่ายเวทย์ออไประเบิหินทันที แ่เมื่อหินยัษ์หายไป็มีธนูเพลิรมาอย่ารวเร็ว าฟเน่สะบัทาร่ายเวทย์วารีออมาเป็นเราะป้อัน ธนูเพลิที่โนเ้าันเราะอาฟเน่็หล่นลพื้น
"อ๊ะ นั่น!"าฟเน่เินเ้าไปใล้ๆ้นไม้่อนแะเหรียออมา
"รบแล้ว หาทาออันเถอะ"แล้วทั้สอ็เินหาทาออ
ฝัู่่อเเรสและวารีเน่ ทั้สอเอับัลอทา อนนี้เนื้อัวทัู้่มอมแมมไปหม โยเพาะเเรสที่เอาหัวเ้าไปหาเหรียในรัผึ้ทำให้ถูผึ้รุม่อยหน้าบวม
"ให้ั้นรัษาให้มั้ยเเรส"วารีเน่ถาม้วยหน้าาสสาร
"็ีนะ ปวไปหมทั้หน้าเลยโอยยย"เเรสพูเสียอ่อยๆ
"ิๆ ใรให้ไปหาในรัผึ้ันเล่า เอ้าเอาหน้ามาใล้สิ้"วารีเน่พูแล้วลมือร่ายเวทย์รัษาให้
"อนนี้เราเหลือแ่เหรียสินะ"เเรสพูึ้นท่ามลาวามเียบ มั้สอไ้อ2อย่ามาแล้วือเรือำลอในวโหล และุหลาบสีำ
"รู้สึว่าถ้าู่ไหนหาอไม่รบะ้อถูทำโทษหนัเลย"วารีเน่พูเมื่อรัษาเสร็
"อบุนะ"เเรสยื่นหน้ามาหอมแ้มวารีเน่อย่ารวเร็วทำให้วารีเน่หน้าึ้นสีแแปร๊เลย โีที่อนนี้เป็นเวลาลาืนึมอไม่เห็น ไม่อย่านั้นเา้อล้อเธอแน่ๆ
"นะ นายทำอะไรเนี่ย"วารีเน่ถามเสียะุะั
"็อบุไ เธออุส่าห์รัษาแผลให้"เเรสอบอย่าอารม์ี
"นายอบุที่นที่่วยนายแบบนี้้วยหรือเปล่า"เธอไม่เ้าใัวเอเหมือนันว่าทำไมถึถามอย่านั้นออไป
"ไม่หรอ ั้นไม่เยทำแบบนี้ับใร"เเรส้อหน้าวารีเน่้วยสายาหวานๆ
"เอ่ออ ั้นว่าเราไปหาเหรียัน่อีว่านะ"วารีเน่พูเร็วๆแล้วเินนำไป ทิ้ให้เเรสเินอมยิ้มามไป
ในที่สุทัู้่็หาเหรียพบแล้วออมาเอับาฟเน่และฟรานิสพอี
"อ้าวพวนาย หาอรบมั้ย"เเรสเอ่ยทั
"ไม่รบแล้วะออมายืนรนี้หรอยะ"าฟเน่่อบ
"ั้นถามฟรานิส ไม่ไ้ถามเธอยัยเ๊"เเรสพฟุ้วยหน้าวนๆ
"นายเเรส!"
"าฟเน่ ั้นว่าเรารีบเอาอไปให้พวรุ่นพี่ีว่านะ ใล้ะหมเวลาแล้ว"วารีเน่รีบเ้ามาพูแล้วึาฟเน่ไปหารุ่นพี่
ฟรานิสมอามหิสาวทั้สอไป แล้วเเรส็ถามึ้น
"เิอะไรีๆึ้นหรือไ มอเาไม่วาานานั้น"
"แล้วนายล่ะ"ฟรานิสถามลับ แล้วมอเเรส้วยสายารู้ทัน
ทั้สอมอาัน เเรสยิ้มว้า ส่วนฟรานิสแย้มรอยยิ้มน้อยๆ แ่สาวๆแถวนั้นมอสอหนุ่มอย่าเลิบเลิ้ม ทำให้ทั้สอรู้สึัวรีบเินามสอสาวไปทันที
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น