ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    อิเหนา ตอนศึกกะหมังกุหนิง

    ลำดับตอนที่ #1 : บทวิเคราะห์

    • อัปเดตล่าสุด 16 พ.ย. 57


    บทวิเคราะห์

    ที่มา: http://www.trueplookpanya.com/new/cms_detail/knowledge/2212-00/

    อิเหนา  ตอน  ศึกกะหมังกุหนิง

         อิเหนา  เป็นบทละครพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย  เป็นบทละครที่วรรณคดีสโมสรยกย่องให้เป็นยอดของบทละครรำ  เพราะเป็นหนังสือซึ่งแต่งดีพร้อมทั้งเนื้อหา  ทั้งความไพเราะ  ทั้งกระบวนที่จะเล่นละครประกอบกัน  และยังเป็นหนังสือดีในทางที่จะศึกษาประเพณีไทยสมัยโบราณ  พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยทรงพระราชนิพนธ์ตรงตามตำราทุกอย่าง  แม้บทละครเรื่องอิเหนาจะมีเค้าเรื่องมาจากนิทานพื้นเมืองชวา  แต่ทรงดัดแปลงแก้ไขให้เข้ากับธรรมเนียมของบ้านเมือง  อัธยาศัยและรสนิยมของคนไทย

    ผู้แต่ง   พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

    ลักษณะคำประพันธ์       กลอนบทละคร

    จุดมุ่งหมายในการแต่ง    เพื่อใช้ในการแสดงละครใน

    ความเป็นมา

    อิเหนา  เป็นวรรณคดีที่มีมาแต่เมื่อครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี  มีที่มาจากนิทานปันหยี  ซึ่งเป็นคำสามัญทีชาวชวาใช้เรียกวรรณคดีที่มีความสำคัญมากเรื่องหนึ่งคือ  เรื่องอิหนา  ปันหยี  กรัต ปาตี วรรณคดีเรื่องนี้มีเนื้อเรื่องเป็นพงศาวดารแต่งขึ้นเพื่อการเฉลิมพระเกียรติกษัตริย์ชวาพระองค์หนึ่งซึ่งทรงเป็นนักรบนักปกครอง  และทรงสร้างความเจริญให้แก่ชวาเป็นอย่างมากชาวชวาถือว่าอิหนาเป็นวีรบุรุษ  เป็นผู้มีฤทธิ์  เรื่องที่เล่าสืบต่อกันมาจนกลายเป็นนิทานจึงเต็มไปด้วยอิทธิปาฏิหาริย์

        ว่าพลางทางชมคณานก                    โผนผกจับไม้อึงมี่

        เบญจวรรณจับวัลย์ชาลี                    เหมือนวันพี่ไกลสามสุดามา

        นางนวลจับนางนวลนอน                         เหมือนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา

        จากพรากจับจากจำนรรจา                       เหมือนจากนางสการะวาตี

        แขกเต้าจับเต่าร้างร้อง                           เหมือนร้างท้องมาหยารัศมี

       นกแก้วจับแก้วพาที                               เหมือนแก้วพี่ทั้งสามสั่งความมา

       ตระเวนไพรร่อนร้องตระเวนไพร                  เหมือนเวรใดให้นิราศเสน่หา

      เค้าโมงจับโมงอยู่เอกา                          เหมือนพี่นับโมงมาเมื่อไกลนาง

       คับแคจับแคสันโดษเดี่ยว                        เหมือนเปล่าเปลี่ยวคับใจในไพรกว้าง

       ชมวิหคนกไม้ไปตามทาง                        คะนึงนางพลางรีบโยธี

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×