นางร้ายอย่างฉันก็ยังกับมาเกิดเป็นนางร้าย

เมื่อหัวหน้าสาวบ้าอำนาจอย่างฉัน ทำให้คนอื่นหมั่นไส้จนโดนพลักตกลงมาจากตึกสูง 25 ชั้น คงไม่ต้องบอกสภาพก็น่าจะรู้ว่าศพ ของตัวฉันคงไม่ได้สวยอย่างที่คาดหวังในวันตายของตนเอง จนมีคนมาสะกิดฉัน นี้สรุปฉันตายหรือเปล่าเนี้ย

“อะ หึ่มๆ คุณเบลล่า รบกวนฟังทางนี้นิดนึงนะคะ คุณได้เสียชีวิตเวลา 00.25 น.ของวันที่….”

ฉันได้แต่มองเด็กน้อยน่ารักคนนึงที่ใส่ชุดเอี๊ยมสีดำ อายุไม่น่าเกิน5ขวด พยายามอ่านข้อความในกระดาษที่ตนพกมาให้ฉันฟังอย่างดังฉัน ภาพตรงหน้าทำให้ฉันต้องหลุดขำ ด้วยความเอ็นดู ถึงฉันจะร้ายแต่ก็ไม่ได้เกลียดเด็กหรอกนะ

“นี้คุณเบลล่า ยังฟังที่ฉันพูดอยู่ไหม ครั้งนี้คุณได้รับสิทธิ์การเกิดใหม่ที่กำหนดเองไม่ได้ เนื่องจากทำสาปแช่งจากลูกน้องที่ทำงานของคุณ ดังนั้นขอให้ใช่ชีวิตครั้งนี้อย่างมีประโยชน์ด้วยนะคะ”

เดียวนะไอ้ลูกน้องบ้าพวกนั้นสาปแช่อะไรฉันไว้บ้างเนี้ย  เด็กน้อยตรงหน้าฉันเริ่มจางหายไปพร้อมแสงสว่างจ้า

เกาะๆ

“มิเชล ลูกรัก ตื่นได้แล้วลูก”  ฉันค่อยๆลืมตามองตามเสียงนั้น พึ่งเริ่มรู้ตัวว่าตอนนี้ตนได้อยู่บนที่นอนเตียงคิงไซส์ขนาดใหญ่ ที่ตรงหน้าถูกจัดเตรียมไว้ด้วยชุดสวยงามและเครื่องประดับอีกมากมาย และคนที่อยู่ข้างๆนั่งมองฉันอย่างใกล้ชิด

แต่เดียวนะมิเชลหรอ ชื่อนี้มันช่างคุ้นหูจริงๆเลย

“อรุณสวัสดิค่ะคุณหนูมิเชล” ฉันปรายตามองสถานการณ์ตรงหน้าอย่างแปลกใจ

“เป็นอะไรไปลูกรัก ต้องแต่ลูกไม่สบายหลับไปพ่อก็เป็นห่วงมาก ซื้อแต่ของที่ลูกชอบมาไว้ให้ลูก เวลาลูกตื่นมาจะได้มีความสุขไง” ตอนนี้ฉันได้มองชายแก่ข้างกาย ถึงจะมีรองรอยของความชราแต่ก็ไม่อาจบดบังความน่าหลงไหลในตัวชายคนนี้ได้ เค้าเองก็ยังมองฉันกับด้วยเช่นกัน ฉันเองก็ยังไม่เข้าใจกันสถานการณฺ์ในตอนนี้มันคืออะไรกันแน่

“มิเชลลูกรัก หรือเจ้ายังไม่หายดีจากอาการไข้ เร็วมาย่า รีบไปตามหมอประจำตระกูล นัวร์สโตน มาเดียวนี้ลูกหญิงของข้ายังไม่หาย ให้รีบมาก่อนที่ข้าจะส่งคนไปตัดคอมัน”

เดียวนะ นัวร์สโตน นี้มันชื่อจากนิยายที่ฉันชอบที่สุด ตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดแต่ก็ถูกกำจัดไปอย่างง่ายดายเพราะ 

มิเชล นัวร์สโตน คือฉันเอง โอ้มายก๊อต ละการตายของนางคนนี้ก็ไม่ธรรมดา โดยการฟันคอต่อหน้าฝูงชน แต่ถ้าอิงตามนิยาย ยัยคนนี้ก็ร้ายแบบโง่ๆจริงๆแหละเป็นตัวละครที่ฉันเกลียดที่สุด และฉันต้องมาอยู่ในร่างนี้ เอาละสาวน้อยคนนั้นไม่ได้น่ารักแล้วสำหรับฉันในตอนนี้ แล้วฉันจะทำยังไงต่อไปละทีนี้