คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : I'm yours : ##..5..## '
(5) ่วยเหลือ (Beak&Do&Chan)
Baekhyun Talks :
“หมาน้อย!”ทันทีที่าผมสบับาอานยอลเา็ะโนื่อผมทันที
“สวัสี”ผมทัเา
“นี่นายสอนเป็นเพื่อนันใ่ไหม?”านยอลถามผมและีโอ ีโอพยัหน้าเล็น้อยผมเห็นหน้าเาแๆ้วยละ
“ีั!ันื่อานยอลนะเป็นเพื่อนร่วมสาาอหมาน้อย”านยอลแนะนำัวพลาลาเ้าอี้มานั่้าผมและเอาแนมาล้ออผม …
เฮ้!
“ันอยู่สาาารับร้อ…”
“ริหรอ! เ๋ ันอบฟัเพลนะ ว่าๆันะฟันายร้อเพลนะ”านยอลบอเายัไม่ปล่อยแนออาไหล่ผมเลย แถมเริ่มเอามือมาุ้ยๆเี่ยๆแ้มผมเล่น
“ปล่อยน่า..”ผมบอานยอลและเหมือนำพูนั้นมันไม่เ้าหูออีนเลย
“ริสิ! นายอยู่ารับร้อั้น็้อรู้ัพี่ิ่วหมินใ่ไหม?”
“อืมม … เาเป็นพี่รหัสผมเอ…ทำไม?”
“พี่เาน่ารัี…> อเบอร์พี่เาหน่อยสิ”
“……”
“นายเป็นน้อรหัสนี่ =^= อหน่อยนะๆๆ”
“… ็ไ้”ีโอว่าแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมา
เฮ้… านยอล ปล่อยแนนายออาไหล่ัน้วย ..
“านยอลปละ…”
“แ้มนายนุ่มัหมาน้อย -.,-”
สนใำพูัน้วย!!(พูไ้แ่ใ) ผมทำหน้ารำาใส่านยอลแ่เาไม่ไ้สนใแ่อย่าใเายัเอาแนยาวๆมาพาไหล่ผมและเี่ยๆแ้มผมเล่น่อไป แ่ผมะทำอะไรไ้
ิ! ินเ้่อ็ไ้
“ไ้แล้ว!”ีโอว่าและยื่นโทรศัพท์มือถือให้านยอล ระหว่าที่านยอลรีบว้าโทรศัพท์อีโอมาแล้วเมมเบอร์ใส่โทรศัพท์ัวเอ ีโอ็หยิบาและทำปาเหมือนพูอะไรสัอย่าให้ผม
ยิบา บ่อยๆ
เา้อารส่ิอะไรให้ผมใ่ไหม?
ทำปาเหมือนมีอะไระพู
เหมือนีโอ้อาระบออะไร…
อ๋อ! ผมรู้แล้ว
“นายาระุใ่ไหม?”ผมถามีโอ
“=_________________=+++ เปล่า!”ีโอว่า
“เสร็แล้วอบุมา ัน้อไปแล้วเพื่อนันรออยู่หน้าร้าน… ^__________^”านยอลส่โทรศัพท์ืนีโอระหว่านั้นีโอ็ยื่นมือรับ ไอ้านยอล็ับมือีโอ้าไว้…
“อ๊ะ… .____________.///”
ีโอหน้าแ …
ไอ้หน้าม่อเอ๊ย =_=+++
“ฮ่าๆ ันไปแล้วนะีโอ ….”านยอล(ไอ้ม่อ)บอีโอน้อยที่อนนี้้มหน้าุๆนหน้าะโับโ๊ะแล้ว เาหันหน้ามาทาผม ผมปัแนเาออาไหล่
“ไปแล้วนะ… หมาน้อย”
“=O=//”
อ๊ะ….
อ๊ะ….
ไอ้บ้า … ไอ้หน้าม่อ … ไอ้ปาร์านยอล บออย่าเียว็ไ้ …
ไม่เห็น้อระิบเลย!!!!
อนนี้ในร้าน Exotics Coff’ มีแ่เสียุยันวุ่นวายไปหม แ่มีเพียโ๊ะเียวที่เียบ ไม่มีเสียเล็ลอออมาาปาอายหนุ่มัวเล็ทั้สอนเลย
ีโอายหนุ่มัวเล็าโที่ใรๆ็พูันว่าน่ารัอนนี้นั่้มหน้า้มานหัวโับโ๊ะาแฟมาแล้วหลายรั้ แ้มใสึ้นสีแป้านไปหม วาเหม่อลอยเหมือนำลัิอะไรบาอย่า ผิับเพื่อนอเา
บยอนแบฮยอนที่ไ้แ่อึ้ับเหุาร์วนปวหัวับารระทำอนที่เาไ้แอบั้ายาไว้ในใว่า ‘หน้าม่อ’
“นี่….”อยู่ๆีโอ็เยหน้าึ้นมาและ้อเ้าไปในวาวสวยอแบฮยอนเหมือนอยาะรู้อะไรบาอย่าาเา “ันอถามอะไรอนายหน่อยสิ…”
แบฮยอนพยัหน้าและยิ้มบาๆให้เพื่อนสนิทอเา “ว่ามาสิ”
“นายเป็นอะไรับานยอล”ีโอว่า สายาอีโอนั้น้อวาอแบฮยอนนแบฮยอนรู้สึเสียวสันหลัไปหม แ่แบฮยอน็อบำถามอย่าสบายๆ
“ันับเาเป็นเพื่อนร่วมสาาัน”
“แล้วนายอบเาไหม”ีโอรีบยิ่ำถาม่อาแบฮยอนพูบทันที สายาอีโอไม่เหมือนีโอเพื่อนสนิทอเาามปิเลย
“ไม่”แบฮยอนอบ เาอยาะบบทสนทนาที่แสนรึเรียนี่สัที
“นายะไม่อบเาใ่ไหม?”
“... อือ”
“ั้นนายสัาับันไ้ไหมว่านายะไม่ทรยศัน”ีโอพูน้ำเสียริั ริัมานแบฮยอนลัว … ลัวเพื่อนสนิทนนี้อเา ลัวีโอที่แสนน่ารั
“นายถามแบบนี้ทำไม”แบฮยอนบอ เพราะแน่นอนอยู่แล้วว่าแบฮยอนเป็นเพื่อนอีโอ เป็นเพื่อนรั แบฮยอนไม่มีวันที่ะทรยศีโออยู่แล้ว
“นายอบไม่รำถาม”
“…ันะไม่ทรยศนายไม่ว่าเรื่ออะไร็าม”แบฮยอนอบ ีโอเลิ้อาแบฮยอน ใบหน้าเาูผ่อนลาย เหมือนเอาภาระที่หนัอึ้ออาอ …
“^_______^ อบุนะ”ีโอบอและยิ้มให้แบฮยอน
บาทีแบฮยอน็ิว่าเพื่อนอเานนี้น่าลัวแปลๆ แ่แบฮยอน็ยิ้มให้ีโอ เป็นยิ้มที่ทำให้ีโอแน่ใว่าเาะไม่ทรยศีโอแน่นอน
“ั้น… นาย้อ่วยัน”
ีโอไม่พูเปล่า เาหยิบมือแบฮยอนมาับและบีบมันแน่น แน่นนทำให้แบฮยอนเ็บ
“่วยเรื่ออะไร”
“เรื่อานยอล”
“ทำไม?”
ีโอเียบไป เาเม้มปาและเผยยิ้มออมา มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้หลายๆนหลรัมานั่อนัแล้ว
“ันิว่าันอบเา.. ่วยันเรื่อานยอล้วย”
“O_O!”
ีโอ … านยอล … แบฮยอน …
ั่น่าปวหัวริๆ................
Sehun Talks :
ผมไม่อบที่ๆมันวุ่นวาย เสียพูุยเสียัเหมือนอยู่ในลาส และที่นี่้วย ผมเลียทุทีที่ไอ้หยอยเพื่อนผมมันมาื้อน้ำร้านนี้ ไม่ใ่ว่าที่นี่ไม่อร่อยหรือไม่ีอะไรหรอ มัน็แ่ … นเยอะ แล้ว็เสียัเินไป็แ่นั้นเอ
“หยอยันไปรอ้านอนะ…”ผมบอเพื่อนสนิทอย่าไอ้หยอยานยอล แ่เหมือนวามสนใ่อผมนั้นเป็นศูนย์เพราะทุรั้ที่มาร้านนี้ไอ้หยอย็ะเพิ่มีรีวามแรเพิ่มึ้นอีหน่อยและม่อใส่นหน้าาีทุน(และทุเพศ)ที่อยู่ในร้านนี้ โยเพาะเ้าอร้านอย่า ‘พี่เสสิ้า’
่อนอื่นผม้อยอมรับเลยว่าเ้แน่ารัริๆ แ่ผม็ไม่ไ้อบอะไรเ้แมาหรอ(แอบผู้าย=.,=) แ่ไอ้านยอลนะสิั้แ่เอเ้เสรั้แรที่ร้านายโถสุภั์็อบนแอบามและทำัวเหมือนไอ้โริ ทั้สืบ้นที่อยู่ าราน ารศึษา ื่ออบิาร มารา และโรประำัว(นี่แะเอาไปทำอะไรันแน่ว่ะ?)
แ่เป็นเรื่อที่น่าเสียาย.. เพราะเ้เสเ้ามีสามีแล้ว (=O= ฮ่าๆๆๆๆ) และที่ทำให้หยอยเพื่อนผมเ็โไี้เ้าไปอี็เพราะ…
เ้ยูริแฟนเ้เสเ้านะ… หุ่นี … ผิวสีแทน … สวย… โนใไอ้หยอยมันสุๆเหมือนัน เอ่อ.. ผมสมน้ำหน้ามันนะ ทำัวม่อีนั =_=
นานั..
โอ๊ยย!! นี่ผมไม่มีเวลายืนรอแนั่ม่อหรอนะหยอย !!! =_=
“นี่ผมรีบนะ พี่่วยเร่หน่อยไ้ไหมฮะ?”
เสียหวานๆแสนุ้นหูัึ้น ผมหันไปมอามเสีย
พี่ลู่ฮานนี่
ใบหน้าหวานอุ้มำลั้อมอโทรศัพท์เหมือนำลััวล าเล็เินวนไปมาระหว่ารอวินมอเอร์ไ์ำลั่อมนู่นเ็นี่ที่มอเอร์ไ์อเาอยู่
“ยัไม่เสร็อีเหรอับ ผมรีบอ่ะ…T^T”
“อีแ่อลุมัน็เ่าแล้วนา… รอแปบสิไอ้หนุ่ม.. ไม่ั้น็เรียรถันอื่น่อน็ไ้”
“T^T ผมึ้นรถลุเพราะมันถูสุ่าหารับ….”
หึ!...
ำลัลำบาอยู่เหรอ .. ถ้าผมเ้าไป่วยะีไหมนะ … ผมมอร่าเล็ว่าที่ำลัเินวนไปมาอีรั้ รุ่นพี่ลำบา…
น้อรหัส้อ่วยใ่ไหม?
ผมัสินใเินเ้าไปและว้าแนนัวเล็ไว้หลวมๆ
“เฮ้ย!”
นัวเล็ใเล็น้อยและ้าหมัใส่ผม..
“= = ผมเอ”ผมบอ พี่ลู่ฮานพ่นลมหายใ่อนะสะบัมือออ “นายทำันใ -_-;;”เาบอ
ผมรู้พี่ใ ...
ผม็ใัวเอเหมือนัน
ไม่รู้ทำไมเอนนี้ทีไร.. ผมรู้สึอย่ารู้อยาเห็นลอเลย =_=;;
“อโทษนะ.. วันนี้ันรีบ ุยับนายไม่ไ้ ลุรับเสร็รึยั T^T”
“ันไปส่”
“ห๊ะ?”นัวเล็ว่าทำาโ มอผมอย่าสสัย
“ันไปส่เอ”ผมบอและระานัวเล็ไปทาโรอรถอมหาวิทยาลัยทันที
“เฮ้… เฮ้…. นายแปลๆนะ =_= ”
…. เาบอว่าผมแปล
รับ..
ผม็แปลใัวเอริๆ ทำไมพอมาเป็นนๆนี้ มันลับน่าสนใทุทีเลยนะ …
“ใส่หมวันน็ออันแล้วัน”ผมบอและยื่นหมวันน็อให้รุ่นพี่รหัส เามอผมอย่าสสัยและรับมันไป
“ทำไมนายมีหมวใบเียวละ =__=” พี่ลู่ฮานถามและพยายามใส่หมวันน็อใบโ
“ผมไม่เยให้ใร้อนท้ายมา่อน”ผมบอและระาหมวมาใส่ให้ ใบหน้าเราห่าันไม่ี่ืบ .. ผมล็อหมวันน็อให้ เราใล้ันมา…
ใล้น.. ผมรู้สึถึลมหายใอุ่นๆอพี่เา นัวเล็ว่าหันหน้าหนีทันที … เฮ้! ผมับใบหน้านวลให้หันมา … รุ่นพี่พยายามหันหน้าหนี แ่ยัไ็สู้แรผมไม่ไ้หรอ พี่ลู่ฮานเลยหลับาปี๋ทันที
น่ารั…
นน่าแล้ …
ผมัสินใยื่นใบหน้าไปใล้้าหูอพี่เา แ้มใสอรุ่นพี่แเถือ … อแหย่... หน่อยนะ
“พี่นะ…” ยับเ้าไปใล้
“เป็นนแร”
"O_O!!!"
(To Be Continue)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*เม้นให้เ้าหน่อยสิ tt' ทำไมมันแผ่วเ่นนี้
** ระแสอบรับน่าลัวมา T^T ฮ่าๆๆ (ไม่เป็นไร่ะ หน้า้านล่อ//)
***เม้น์+โหว.ให้ำลัใไรท์ในารอัพ้วยนะะ << ใระอ่าน T[]T
****่วนี้ไรท์อยู่่าัหวั(มาเรียนัมเมอร์) อาะอัพ้าหน่อย แ่อัพแน่นอนน '
*****อบุหลายๆ นที่ิามอ่าน + อมเมน์ ให้ำลัใไรท์นะะ ^[+++++]^
ความคิดเห็น