คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter 11 (100%)
อั้ื่อภาพว่า...เรื่อบนเีย 555555 ฮรืออออออออออออ
Chapter 11
--- Mark Tuan ---
“อะ...อื้อ...” ผมราเบาๆเพราะรู้สึปวไปทั้ัวนทนไม่ไหวเหมือนำลัถูแทเป็นเ็มพันๆเล่ม วามรู้สึเหมือนร่าายะแเป็นเสี่ย...
“ทนอีนินะมาร์... แบมเร่แล้วเนี่ยอีนิ็ะถึแล้ว” แบมแบมบอพร้อมับเอามือมาลูบที่หัวผมอย่าเป็นห่ว่อนะเลื่อนมาับมือผมไว้แล้วบีบเบาๆเพื่อใหำลัไ… มันทำให้ผมรู้สึีึ้นนิหน่อย แ่นิหน่อยริๆ ถึยัไอนนี้ผม็ยัปวมาอยู่ีอ่ะแหละ T_T
“ฮรึ.. แ่มาร์ปวไปทั้ัวเลยอ่ะแบม มาร์ทนไม่ไหวแล้วอ่ะ T^T”
“อ่า...ยัีหล่ะ...มาร์อย่าเร็ิ ทำัวสบายๆ ผ่อนลายนะ” แบมแบมพยายามปลอบ
“เ็บ...T^T” ผมพยายามพลิัวเปลี่ยนท่า เผื่อะ่วยไ้มั่... แ่นอาะไม่่วยบรรเทาผมยัปวว่าเิมอี ฮรืออออออ T_T
“แล้วมาร์ะยับัวทำไมหล่ะรับ อยู่เยๆสิ...เี๋ยว็ยิ่ปวหรอ!”
“ฮรืออออออ แบมุมาร์” ผมพยายามยับัวพลิหันหน้าไปอีฝั่ อนอ่ะ... ัวเอไม่ไ้รู้สึเ็บไปทั้ัวเหมือนเ้าหนิ แ่นี้ทำไม้อว่าันเสียั้วย L
“โอ๋ๆ ทำไมพอไม่สบายแล้วี้อ้อนแบบนี้เนี่ย แบมทำอะไรไม่ถูแล้วนะรู้ไหม” แบมแบมบอพร้อมับเลี้ยวรถเ้าในโรพยาบาล
“มาร์รอแบมในรถนะ เี๋ยวแบมมา” ่อนลารถแบมแบม็โน้มัวมาุ๊บเบาๆที่มับอผมทีนึ่อนะรีบวิ่เ้าไปในโรพยาบาล
วยโอาสริๆ นี่ปวไปทั้ัวนไม่มีแรัืนหรอนะเลยไม่ว่าอะไรอ่ะ ///-^-///
พอีว่าวันนี้หลัาทำป้ายัทเอาท์เสร็ู่ๆฝน็ัน พวผมเลย้อ่วยันนเ็บอุปร์ไปไว้ใ้ึัน้าละหวั่น โยัีที่เ็บป้ายทัน่อนะโนฝนสาไม่ั้นที่พวผมทำเือบทั้วันนี่มี่าเท่าับศูนย์ันเลยทีเียว แ่็มาโร้ายรที่ผมันโนฝนแล้วไม่สบายนี่แหละ u_u
ริๆผมโนฝนแ่นิเียวเอนะ ร้อยวันพันปีไม่เยเห็นะเป็นอะไรัหน่อยผมแ็แระายไปไม่เป็นหวั่ายๆหรอ หลัาเ็บอุปร์ทำป้ายัทเอาท์เสร็ผมยัไปทาน้าวับพวยอแ-ฮเยริอยู่เลย...
เอ๊ะ!! หรือะเป็นเพราะอนไปิน้าวับไอู้่หูล้วยหอมอมนนั่น ผมโนไอ้ยอแมันสาถัน้ำแ็พลามาโนไ้มันเลยึ้น... -*-
แ่พอลับถึห้อผม็รีบอาบน้ำินยาัไว้แล้วนะ แถมอนไลน์ุยับแบมแบมเป็นั่วโมๆ็ยัไม่มีอาารอะไรนะรับแ่รู้สึัวรุมๆเยๆ แ่พอลาึเท่านั้นแหละรับ ผม็ไ้ึ้นสูทั้ปวหัวปวัวนทนไม่ไหว้อหานไปส่โรพยาบาล... อนนี้อย่าว่าแ่แรับรถเลยรับแ่เินเยๆผมยัเ็บปวไปทุย่า้าวอ่ะ T^T
แล้วอาทิย์นี้ไอ้ินยอันไม่อยู่ห้อ้วยเพราะมันลับไปทำธุระับที่บ้านเลยไม่มีใรับรถให้ ะโทรหายอแ็อยู่ันนละหอ เลยัสินใโทรหายอูน้อรหัสเพราะยัไ็อยู่หอเียวัน อนแรมัน็รับปาผมิบีนะ แ่พอผมเปิประูอนมีนมาเาะห้อลับเห็นแบมแบมยืนยิ้มแ่ให้แ่พอให้สภาพอผม็รับุลีุอพาผมมาที่โรพยาบาลอย่าที่เห็นนี่แหละรับ
แบมแบมลไปแป๊บเียว็มีพยาบาลสามสี่นเ็นรถเ็นมามารับผมไปที่ห้อรว ุหมอบอว่าผมเป็นไ้หวัให่แล้วียาแ้ปวให้ ส่วนแบมแบมที่มา้วย็ทำัววุ่นวายอยถามอาารอผมับุหมอไม่หยุนถูุหมอุ
“แบมแบม! หยุเ้าี้ถามำถามเิมๆัที หมอะบอเป็นรั้สุท้ายนะว่ามาร์เป็นแ่ไ้หวัให่ธรรมา ถ้ายัเ้าี้ถามอีหมอะห้ไปรอ้านอ!!” ุหมอเหมือนพยายามระับอารม์ไม่ให้ระโนไปบีบอแบมแบมให้เลิเ้าี้ถามโน่นถามนี่ัที -_-
ผมเพิ่รู้ว่าแบมแบมสนิทับุหมอที่โรพยาบาล้วย ุหมอเลยเล่าให้ฟัว่าอนเาะเลือรวสุภาพนัศึษาใหม่ปีที่แล้ว แบมแบมแหปาโวยวายะไม่ยอมเาะเลือเสียัลั่นโรพยาบาล นาเ็สามวบยัอแไม่เท่าแบมแบมเลย ว่าะเลี้ยล่อมให้ยอมไ้นี่เล่นเอาทั้หมอทั้พยาบาลเหนื่อยไปามๆัน ุหมอุพยาบาลที่นี่รู้ัแบมแบมหมทุนแหละ
ไอ้เ็นี่มันเยมีีวิปิธรรมาเหมือนาวบ้านเ้าไหมอ่ะ? ผมหล่ะสสัยริๆ =_=
“ุทนอยู่ับเาโยที่ไม่รำาไ้ยัไรับ เมื่อสออาทิย์่อนแ่พาเพื่อนมาเย็บแผลไม่ถึั่วโมผมยัปวประสาท” ุหมอหันมาถามผม เอ่อ... อันที่ริแบมแบม็ไม่ไ้น่ารำานานั้นนะรับ ถึะพูมาไปหน่อย แ่็ยัีว่าอนามนะผมว่า -.,-
“โถ่วว...แบม็แ่อยาแน่ใไ ่อนมาเห็นมาร์ทรมานะนานั้นแบม็ลัวะเป็นอะไรร้ายแรรึเปล่าแ่นั้นเอ ทำไมพี่หมอ้อุแบม้วยเนี่ย” แบมแบมว่าอนๆ ส่วนุหมอ็ส่ายหัวไปมาอย่าปลๆ
“อย่าไปหลลเวลาแบมแบมทำเป็นอนแบบนี้นะรับ เห็นหน้าเหมือนลูหมาแบบนี้แ่ไอ้ัวแสบมันเ้าเล่ห์ว่าที่ิไว้เยอะเลย” ุหมอหันมาพูับผม
“อ่า...รับ” ผมอบรับ อันที่ริุหมอเือนผม้าไปนะ ผมหลลไอ้เ็เ้าเล่ห์นี่ั้แ่วันแรที่รู้ัันแล้วหละรับ นบ้าอะไรเ้าเล่ห์ไ้แม้ระทั่อนเมาไม่มีสิ -////-^
“มาร์ไม่้อไปฟัที่พี่หมอพูเลยนะ ปิหูๆ” แบมแบมบอพร้อมับมือมาปิหูผมไว้เลยถูุหมอุ เพราะแบมแบมยัไม่ไ้ล้ามือแล้วมาับหน้าับาผมแบบนีุ้หมอลัวว่าะมีเื่อโรนทำให้ผมเิโรแทร้อนไ้
“่วนี้็มาร์้อพัผ่อนเยอะๆ ยัไ็อย่าเที่ยวไปนนรบวนเวลาพัผ่อนอมาร์หล่ะ” ุหมอบอแบมแบม่อนะออไปรับยา
“แบมรู้แล้วหน่า เห็นแบมเป็นเ็หรือไ”
“็เห็นเป็นเ็หน่ะสิ!! ไปๆ รีบไปรับยาแล้วลับไปพัผ่อนไ้แล้ว” ุหมออบ่อนะบอให้แบมแบมไปรับยา แถมยัำับเราสอนใส่ผ้าปิปาเวลาอยู่้วยันอี่าหา ลัวว่าเี๋ยวเราสอนะแพร่เื้อโรใส่ัน
หลัาัารรับยา่ายัเรียบร้อย ุพยาบาล็เ็นรถไปส่ผมที่รถพร้อมประอส่ึ้นรถเรียบร้อย ว่าแ่... ว่าแ่ที่นี่ไม่มีบุรุษพยาบาลหรือไ ทำไม้อให้เ็ผู้หิัวเล็ๆมาอยเ็นรถอยประอผม้วยเนี่ย ผมเินนะเว้ย ูเหมือนเป็นนอ่อนแอยัไไม่รู้อ่ะ -*-
“ไม่เอา...แบมแบมหว แบมแะมาร์ไ้นเียวผู้ายนอื่นห้ามแะ โอเมะ?” นี่ือำอบอแบมแบมอนผมถาม... เอ่อ ทำไมผมรู้สึเินหล่ะ -////-
“แล้วอนนี้มาร์ีึ้นหรือยั ยัปวัวอยู่มั๊ย?” แบมแบมที่นั่อยู่้าเียผมถามพร้อมับลูบหัวผมเบาๆ
“อืม” ผมพยัหน้าอบ
“ป่ะ...ั้น็รีบนอนพัผ่อนเยอะๆนะะไ้หายเร็วๆ” แบมแบมบอพร้อมับัแึผ้าห่มมาลุมให้ผม่อนะลุไปที่โฟาัวยาวที่อยู่ในห้อ
หลัาลับมาถึห้อแบมแบม็ัารให้ผมินยาให้เรียบร้อย ่อนะถือวิสาสะอโฟาัวยาวในห้อนอนอผมเป็นที่นอนไล่ให้ลับห้อัวเอ็ไม่ยอมไป แบมแบมลัวว่าถ้าผมไ้ึ้นสูอีแล้วใระูแล มันทำให้ผม็รู้สึีนิๆอ่ะนะ
ไม่สิ... ผมรู้สึีเอามาๆเลยแหละ...
ผมพอมอออนะว่าแบมแบมเป็นห่วผมมาริๆ แล้วที่มาูแลผม็เพราะเ้าัวอยาะูแลผมริๆไม่ไ้ฝืนใทำเพื่อแล้เอาใ มันทำให้ผมประทับใและมั่นใในัวแบมแบมึ้นมาโเลยแหละ ถึะอบทำัวเหมือนเ็เล่นนไปวันๆ แ่พอถึเวลาริๆ แบมแบมลับูเป็นผู้ให่ที่เราสามารถพึ่พาไ้ ผมีใมาริๆที่อนนี้มีแบมแบมอยู่้าๆ
“อบุนะ ถ้าแบมไม่มามาร์มีหวันอนทรมานทั้ืนแน่ๆ” ผมพูอบุเบาๆอนที่แบมแบมำลัะลุาเีย แบมแบมะัไปนินึ่อนะลับมานั่เหมือน
“....ริๆแบม็แอบโรธมาร์นิๆนะว่าอนมาร์ไม่สบายทำไมไม่ิถึแบมบ้า แบมมันูไม่น่าไว้ใมาพอที่ะมาูแลมาร์อนป่วยเลยหรอ ถึแบมะเ็ว่ามาร์แ่แบม็ูแลมาร์ไ้นะเว้ย” แบมแบมถอนหายใเสียั่อนะพูับผม ผมับน้ำเสียไ้ว่าแบมแบมรู้สึน้อยใผมริๆ
“อโทษนะ.. มาร์เรใหน่ะ” ผมับมือแบมแบมมาุมไว้แล้วอโทษ
“แล้วแบมเป็นนอื่นสำหรับมาร์หรือไ?” แบมแบมมวิ้วถามผม
“ไม่ใ่นะไม่ใ่” ผมรีบปิเสธ
“ั้น่อไป...มาร์มีปัหาอะไร้อโทรหาแบมนะ ถึบาเรื่อแบมะ่วยมาร์้วยัวเอไม่ไ้ แ่แบม็ะหาวิธีอื่นมา่วยมาร์ไ้เอนั่นแหละ ่อไป...ห้ามเรใแบมเ้าใไหม แบมไม่อยาเป็นนอื่นสำหรับมาร์นะ”
“อืม...รู้แล้วหน่า...เอ่อ ...มาร์...ือ... ริๆมาร์็อยาโทรหาแบมนะ แ่...แ่มาร์เินมั่ไม่ไ้รึไหล่ะ -////- ” ผมพูอุบอิบเบาๆในลำอ แ่เหมือนแบมแบมะไ้ยินเพราะอยู่ๆเ้าัว็อมยิ้ม่อนะ้มลมาหอมแ้มผมเบาๆ
“น่ารั ^_^” แบมแบมยิ้ม
“หยุเลยแบม เี๋ยวิหวั” ผมรีบบอเมื่อเห็นแบมโน้มหน้าลมาอีรอบ และราวนี้ผมเห็นนะว่าสายาอแบมแบมไม่ไ้เล็มาที่แ้มผม้วย -////-
แบมแบมหยุะัไป่อนะผละไปว้าถุยาที่วาบนหัวเียหยิบเอาผ้าปิปาที่โรพยาบาลให้มาแล้วเอามาปิปาผม... ยะ..อย่าบอนะว่า... -////-
“อื้ม...” ไม่ปล่อยให้สสัยนาน แบมแบม่อยๆไลู่บที่ริมริมฝีปาผมเบาๆผ่านผ้าปิปา ถึแม้ริมฝีปาอเราสอนะไม่ไ้สัมผัสันโยรแ่ผม็รู้สึว่าเราสอน่าพอใและรู้สึีับูบนี้ริๆ... ูบที่เ็มไป้วยวามวามห่วใยและเอาใใส่ ผมรู้สึไ้ถึวามรัในูบนี้แม้มันะไม่หวือหวาเหมือนรั้ที่ผ่านมาๆ
“แบมอบมาร์นะ” แบมแบมระิบที่้าหูผม
“มาร์็อบแบมเหมือนัน” ผมิว่านี่เป็นรั้แรที่ผมบอวามรู้สึอัวเอับแบมแบม
เป็นรั้แรที่ผมบอับแบมแบมว่า “อบ” ้วยปาอผมเอ
แบมแบมยิ้มให้่อนะประทับริมฝีปามาอีรั้อย่าแผ่วเบา่อนะเริ่มบเบียให้ริมฝีปาแนบิันยิ่ึ้น ปาอิ่มอนรหน้าพยายามบเม้มที่ริมฝีปาออผม... บารั้็รู้สึหวามไหวในอับูบที่แผ่วเบาเหมือนนนพัผ่าน บารั้็หนัหน่วนทำให้ผมรู้สึาลาย เสียหัวใเ้นรัวอเราสอนประสานเสียันั้ออยู่ในโสประสาท นรู้สึไ้ว่ามันำลัเ้นเป็นัหวะเียวัน...
อ่า...ทำไมผมรู้สึเหมือนไ้ะึ้นอีรอบเลยหล่ะ -////-
“ฝันีนะมัมัอแบมแบม” แบมแบม่อยๆถอนูบ่อนะบอฝันีับผมเบาๆ
“แบมแบม...ับมือไ้ไหมนว่ามาร์ะหลับ” ผมถาม...อาศัย่วเวลาที่ผมำลัไม่สบายลอเอาแ่ใ อ้อนแบมแบมูมั่…
แบมแบมหัวเราะเบาๆ่อนะเอื้อมมือมาุมมือผมไว้... แ่ผม็ระุมือหนีทั้ๆที่เป็นนร้ออเอนแบมแบม้อรีบว้ามืออผมมาับไว้แน่นราวับรู้ว่าผมำลัิอะไรอยู่…
ริๆแล้ว ผมรู้สึไม่มั่นใในัวเอเลยเวลาที่อยู่ับแบมแบม ผมไม่ใ่ผู้ายประเภทัวเล็น่ารัแบบยอู ทำให้บารั้นภายนอมัมอมาที่เราอย่าสสัย... ผมไม่รู้ว่าแบมแบมรู้สึับเรื่อนี้ยัไ และผมเอ็ไม่มั่นใที่ะถาม้วย มันเลยทำให้ผมรู้สึัวลนบารั้ผมพยายามที่ะเลี่ยไม่ให้อยู่ใล้แบมแบมมาเินไปเพราะลัวารเปรียบเทียบ...
“มาร์ะสนใเรื่อภายนอทำไมในเมื่อแบมยัไม่เห็นสนใเลย มืออมาร์ให่ว่ามืออแบมแล้วไหล่ะ... แบม็แ่เอามืออแบมอี้ามาุมไว้็ุมมือมาร์ไ้หมแล้ว...ไม่มีปัหาสำหรับแบมเลยเห็นไหม” แบมแบมเอามือทั้สอ้ามาุมมือผมไว้แล้วบีบเบาๆให้วามมั่นใับผม
“ริๆวรเป็นแบมป่ะที่้ออายมาร์หน่ะ มือแบมน่าเลียว่ามาร์เยอะเลย เป็นผู้ายแท้ๆแ่มือเหมือนผู้หิเลยอ่ะูสิ” แบมแบมยมือัวเอที่ยัุมมืออผมอยู่ยึ้นมาให้ผมู
“ไม่หรอ...มาร์อบมือแบมนะ นิ่มี...แล้ว็อุ่นมา้วย” ผมบอ
“ใ่ไหมหล่ะ แ่มาร์อบมืออแบมและแบมอบมืออมาร์็พอแล้ว ไม่้อสนใหรอว่านอื่นะิยัไหน่ะ โอเมะ”
“อืม” ผมพยัหน้ารับ
“ราวนี้็นอนไ้แล้วรับนป่วย ะไ้หายไวๆ อาทิย์หน้าเราะมีพิธีรอบรู้วยนะ แบมไม่อยาให้มาร์พลา” แบมแบมบอ ผมเลยพยัหน้าหลับาอย่าว่า่าย่อนะ่อยๆเลิ้มหลับเพราะผมเอ็เริ่มฝืนฤทธิ์ยาสารพัทีุ่หมอให้ทาน่อนนอนไม่ไหวแล้วเหมือนัน... แ่็พอะรู้สึถึสัมผัสแผ่วเบาที่บริเวมับ่อนะหลับลึไปในที่สุ
“ฝันีแล้ว็หายป่วยไวๆนะมาร์”
Tuesday
หลัานอนพัมาสอวันผม็รู้สึีึ้น วันนี้ผมเลยมาเรียนามปิถึแม้อนแรแบมแบมะไม่ยอมให้ผมมา็เถอะ แ่าเรียนบ่อยๆมีหวัานท่วมหัวแน่ๆอ่ะ ทั้านในาบเรียนและารบ้านอี ทบทวีูเลยทีนี้ -_-
“ริๆมาร์ับรถไปเรียนเอไ้นะแบม” ผมบอแบมแบมที่ับรถมารับผมที่หอพร้อมับมาทาน้าว้วยันในอนเที่ย (ถ้าไปทานที่แนทีนมหาลัย็ลัวว่าะมีแไม่ไ้รับเิอย่าพวแฟนบอยทั้หลายไม่็นาอึนมาร่วมว้วยอ่ะ -_-) พอผมบอว่าะับรถไปเอ็ไม่ยอมะมารับเอให้ไ้ ลัวผมะหน้ามืลาทาบ้าหล่ะ ลัวผมเหนื่อยเินไปแล้วไ้ลับมั่หล่ะ สารพัะยมาอ้า โอเว่อร์ะไม่มี ทำยัะผมเป็นสาวน้อยบอบบาอย่านั้นแหละ นี่ผมะเอาล้ามฟาหน้าแบมแบมอยู่แล้วนะไม่้อประอันเินนานี้็ไ้มั้ -*-
แล้วูนั่น...มือหน่ะมือ ็ถ้าะล้วมานานี้ถอเสื้อูทิ้ไปเลยีไหมฮะแบมแบม!! -_-^
“นี่็ทำเป็นเ่ลอ เี๋ยวเอาไว้ให้มาร์หายี่อนเถอะ ราวนี้มาร์ะับรถมารับแบมไปม.้วยันทุวันแบม็ไม่ว่าหรอ” ูมัน... นี่ผมพูอนไหนว่า่อไปะับรถไปรับแบมแบมไปมหาลัย้วยันอ่ะ อย่ามาเนียนปั่นหัวนพึ่ฟื้นไ้เถอะ อนนี้สิมีเ็มร้อยนะรับบอเลยไม่ยอมให้เอาเปรียบ่ายๆเหมือนอนป่วยหรอ
ะบอว่า่วที่ผมป่วยอยู่เนี่ย แบมแบมอยู่สิที่ห้ออผมทั้วันนไอ้ินยอมันลับมาหลัาลับไปทำธุระับที่บ้านโน่นแหละ แถมเผลอเป็นไม่ไ้เนียนอเล็อน้อยลอถ้ามีโอาส นิหน่อย็เอา...ามใส่ไ้แม้ระทั่นไม่สบายเหอะ นี่นนะรับไม่ใ่ระูะแทะ(โลม)ันไปไหน ป้อน้าวป้อนยาที็ทวราวัลับูบับหอมอยู่นั่นแหละะถอหัวให้ไปูบเล่นที่บ้านแล้วเนี่ย -////- พอผมบอะินเอ็ันไม่ยอมแถมมีารบอว่าเี๋ยวะหา้ออ้าอราวัลผมไม่ไ้... ไอ้เ็บ้านี่ทำีหวัผลัๆอ่ะ แล้วนี่ยัะมาเนียนให้ผมไปรับไปส่อีเนี่ยนะ? -_- (บ่นอะไรเยอะแยะะ? =_=)
เอ่อ...แ่พอิไปิมามัน็ีเหมือนันนะถ้าผมับแบมแบมไปมหาลัยพร้อมันทุวันอ่ะ อย่าน้อยพวแฟนบอยอะไรนั่นะไ้เลิหวัอะไรลมๆแล้ๆัที เหมือนประาศลายๆไปเลยว่าใรเป็นัวริันแน่ เฮอะ!!
...แ่แบบนี้มันะูี้อวเินไปไหมอ่ะ (._.) ือนี่ลัวนหมั่นไส้ไ ผมไม่ไ้อยาะมีแท็นอวแฟนเป็นอัวเอาเนิเนนะรับ...
สวัสีโเียลแม ม๊ายยยยมีรายมา... รัแบม
อ่ะแฮ่ม!! พอเถอะไร้สาระมาเยอะเหลือเิน (ว่าแล้ว็เลื่อนหน้าอปิแอพพลิเั่นสำหรับถ่ายวิีโอที่เปิไว้เมื่อรู่ให้เ้าสู่หน้าอหลั)< --- เอิ่มมม =_=
พอมาถึหน้าึะแบมแบมัารหาที่อรถ พร้อมบริารถือระานรออิ้มาส่ผมถึหน้าห้อเรียนที่ั้น 9 แ่ในระหว่าทา็ันไปเ็บเอาัวมาร(?) ที่ป๊ะันหน้าึมาอีสอหน่อ ทั้เฮุนับานยอลเลยแห่ามมาส่ผมที่ั้น 9 ันหม...ไม่รู้ะามมาทำไมันเยอะแยะ!! (ระทืบเท้าทำปาอ L)
เฮ้อออ... บรรยาาศำลัีๆอยู่แล้วเียว ทำไมพระเ้า้อลั่นแล้ผมลอเวลาเลยอ่ะนี่ไม่เ้าใ หรือว่าหน้าาีแล้วมีวามสุมันะเป็นบาปรับ เลย้อส่มารผัวแสบมาับรรยาาศผมบ่อยๆ? -_-^
“อนเย็นเลิเรียนแล้วไม่้อลรับน้อนะ เี๋ยวแบมมารับลับหอเลย” แบมแบมำับอนเินมาส่ผมถึหน้าห้อเรียนพร้อมับืนสัมภาระที่่วยถือมาให้ผม
“รู้แล้วหน่า” ผมบอ อันที่ริผมีึ้นแล้วริๆนะ แ่ี้เียะเถียแบมแบมแ่นั้นเอ เยเถียนะที่ไหนหล่ะ นี่ผมามใแบมแบมนเยัวแล้วมั้เนี่ย
“เรียนเสร็แล้วโทรหาแบมเลยนะ”
“อื้ม”
“ถ้าปวหัว็ไม่้อฝืนเรียนนะมาร์ รีบโทรบอแบมนะเี๋ยวแบมมารับ”
“รู้แล้ว” ผมอมยิ้ม รู้สึีที่แบมแบมเป็นห่ว
“อย่านั่รที่แอร์ลหล่ะ เี๋ยวไ้ลับหล่ะแย่เลย”
“อื้อ” -/////-
“แล้ว็...”
“มึะไปรบที่ายแนหรอวะไอ้แบม ร่ำลาันะยัะะไม่ไ้เอันอีลอีวิ...อีแ่สามั่วโม็เอันแล้วไหมมึ” เฮุนพูแทรึ้น าิ่อนเยเิเป็นส็อไบรท์หรอรับัเ่๊า .V.
“พวมึไปอส่วนบุันที่อื่น่อนไ้มะ อนนีู้ไม่ว่ารวน้ำ” แบมแบมหันไปเท้าเอว่าเพื่อน
“ูหล่ะสสัยริๆนะว่าทำไมมันถึยัไม่รู้ัวันอีว่าพวแม่ไม่ใ่ิี้อินิสนีย์แลน์ แหววันเหลือเิน -_-” านยอลหันไปถามเฮุนหน้าายนเฮุนหลุำ๊าเสียั ไม่ไ้สะทสะท้านับำ่าอแบมแบมเลยันิ =_=
“อิหยอย!! มึนี่มัน.....”
“อ้าวมาร์!! หายีแล้วหรอ?” มีเสียะโนัมาาหน้าลิฟท์ัแบมแบมะ่อนเลย่าานยอลไม่บประโย พอหันไปมอาม็เห็นฮันบินเินยิ้มออมาาลิฟท์พร้อมับเพื่อนๆในสาาที่โยสารันมานแน่น นาไอ้ฮเยริับยอแ็เบียมาับเ้า้วยนะนั่น พอเห็นผมมันสอน็รีบวิ่เ้ามาหาทำหน้าีใเหมือนหมาเห็นเ้าอไม่มีผิ ะิถึโอเวอร์ันไปไหน็โทรุยันทุวันนะไ้่าว -_-
“ไอ้นี่มันะออนอหน้าเินไปแล้วไหมอ่ะ แฟนเายืนทนโท่อยู่เนี่ยไม่เห็นไ๊ -_-^” แบมแบมบ่นุ้ิ้เบาๆ พร้อมับเอาแนมาพาไหล่อผมไว้แน่น
เอ่อ... ี้อวว่าผม็แบมแบมนี่แหละรับ -////-
“เป็นไมั่อ่ะ แ่เหมือนมาร์ยัหน้าีๆอยู่เลยนะน่าะพัอีัวัน่อยมาเรียน็ไ้มั้” ฮันบินเินเ้าทั
“็ีึ้นแล้วนะ” ผมอบฮันบินที่เินมาหยุรหน้าผม
“’ั้น็ีแล้ว...เราเป็นห่วแทบแย่ อนแรเรานึว่ามาร์ะหายไม่ทันไปูเราประวรอบแระอี” ฮันบินยิ้มให้ผม แบมแบมเลยยิ่โอบไหล่ผมแน่นว่าเิมอี...นี่็ะะอให้ระูแหลันไป้าเลยหรือไ? เ็บนะโว้ยยยยยยยยย -_-^
“อบในะ” ผมบอ ฮันบินเลยผหัวให้ทีนึแล้วเินเ้าไปในห้อ
“แหม...ทำเป็นเ็ ิว่ายิ้มมุมปาแล้วหล่อมามั้นั่น” แบมแบมแบ้ปาล้อเลียน ผมเลยส่ายหัวยิ้มำๆ
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นใส่แบมหล่ะมาร์ อย่าให้รู้นะว่าแอบไปิ๊ับไอ้เือนะนั่นหน่ะไม่ั้นแบมเอาายแน่” แบมแบมู่ผมเสียเียวพร้อมทำหน้าทำาเหมือนเ็ประถมโนแย่อเล่น
“ิมาหน่ะแบม ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอหน่า” ผมหัวเราะเพราะอนนี้แบมแบมูน่ารัมาว่าน่าลัวอี นี่ถ้าไม่มีนอยู่้วยผมโไปบีบแ้มเล่นแล้วเนี่ย ><
“พี่มาร์เ้าะลัวมึหรอเนาะไอ้แบม แหม่...ทำเป็นู่ฟ่อๆเหมือนลูหมา น่าเอ็นูละเิน” เฮุนแวะ
“นี่ยัอยู่ันอีหรอพวมึ ู็นึว่าไปเิใหม่แล้วะอี”
“ู็รอไปเิพร้อมมึนี่แหละรับเพื่อนแบม รีบร่ำลาที่รัมึให้ไวเลย ไอ้แบฮยอนไลน์มาบอว่าอาารย์เ้าแล้วเนี่ย เี๋ยวเอร์ไวเวอร์ไม่ทันนะมึ”
“อ้าวหรอ...เออๆ ั้นเี๋ยวแบมไปเรียน่อนนะ เี๋ยวเ็บะแนนไม่ทันเพื่อน พี่แบมฝาูมาร์้วยนะริริ อย่าให้ฮันบินเ้ามาวุ่นวายหล่ะ” แบมแบมพูับผม่อนะหันไปุยับฮเยริที่ยืนเาะแนผมอยู่อี้าน
“โอเเลย่ะพี่แบม เี๋ยวฮเยริัารให้ รับรอว่าไม่มีใรเ้ามายุ่มย่ามับมาร์แน่นอน่ะ” ฮเยริรับปาเสียแ็...ยัยนี่นี่็บ้าี้ามแบมแบมลูพี่มันไปอีนะ -_-
“ีมา...แบมไปเรียนละนะมาร์ เรียนเสร็แล้วอย่าลืมโทรหาแบมนะ” แบมแบมย้ำ่อนะเินไปที่หน้าลิฟท์
“ั้นพวเราไป่อนนะรับพี่มาร์ พี่ไปละนะน้อฮเยริน้อยอแแล้วเอันอนเย็น้าบบ” เฮุนับานยอลหันมาลาแล้วเินามแบมแบมไป พวผมสามนเลยโบมือให้นประูลิฟท์ปิ่อนะเินเ้าไปที่ห้อเรียน
5.00 PM :
อนนี้ผมมายืนอยู่่อหน้าเพื่อนๆในะเือบสอร้อยีวิที่หน้าลานรับ พอีวันนี้พี่ว้าเิึอะไรึ้นมา็ไม่รู้ มาเฝ้าที่สาาผมันั้แ่บ่ายสาม (ไอ้ยอแับไอ้ฮเยริใ้วามพยายามในห้ามัวเอเป็นอย่ามา ที่ะไม่วิ่ไปว้าเอาแันที่ใ้เป็นแบบสเ็์มาทุ่มใส่หน้าแ๊สันับยุที่มาอยวนประสาทเือบทั้าบรออิ้) พอแบมแบมเรียนเสร็็ึ้นมารับผมลับหอแ่พวพี่ว้า็ไม่ยอมปล่อยให้ผมลับนว่าะมาออนุาเพื่อนๆที่รอลลาน่อน
ือี้รับ ปิถ้าวันไหนใรมีธุระลลานไม่ไ้ พี่เ้าะให้นนั้นออมาแนะนำัวแล้วบอเหุผลที่้อลับไป่อนถ้าเพื่อนๆอนุา็ลับไปไ้ แ่นั้นแหละรับไม่มีไรมาเหมือนมาบอล่าวันแ่นั้นเอ ริๆนี่ผม็ิท่าแนะนำัวเอไว้แล้วนะ รอโอาสแนะนำัวมานานละ J
“สวัสีรับ...ผมื่อ...นาย้วนอี้เอิน...นัศึษาั้นปีที่ 1 ะศิลปรรม...สาาแฟั่นีไน์....ื่อเล่นื่อ....(วิ่ึ้นไปบนโ๊ะ่อนะระโีลัาม้วนัวลมาที่พื้น้วยท่าที่ิว่าเท่ที่สุ)...มาร์รับ”
ริบ....(เอฟเฟใบไม้ปลิวประอบ)
เอ่อ...ปิมัน้อมีันสอนรี๊ให้ิ ทำไมถึพาันพร้อมใเียบริบันทั้ลานแบบนี้หล่ะรับ... ผมทำอะไรผิั้นหรอ? u_u
--------------------------------------------------
อัพแล้ว้า 100% อนนี้เป็น่วมาร์เริ่มเปิใแล้วนะะ ไม่รู้ะเียนยัไ็เลยเอามุไม่สบายนี่แหละ ถึะูโหลไปนิแ่อนที่นเราป่วยือ่วที่พิสูน์ใันเลยนะ... และูเหมือนว่าพี่ัน์ะผ่าน่านนี้แล้ว แ่เรื่อวุ่นๆอ่ะมีอีเย๊อะะะะะ นี่พี่ัน์ผู้ะเป็นรีเ้นท์อะนะะ ะบันแบบเรียบๆแล้วแฮปปี้เอนิ้เลย็ไม่ใ่แนวอ่ะนะ ไหนะพวัวแสบที่เหลืออีหล่ะ? เอันอนหน้า่ะ วามพีอพี่ัน์ยัมีอีเยอะะะะ 55555+
ความคิดเห็น