(FIC B.A.P) Wendell

ลำดับตอนที่ #8 : T8 : ความสามารถผมรอบตัว

ผมยืนมองหน้าคนหลับสนิท ตัวหนักยังกะช้าง กว่าจะพลิกตัวให้นอน เล่นเอาหอบ

"โทษทีนะ ฮยอง"

                        จะให้หลับได้ไงอะ ไอ้ฮยองเหยิน เห็นหน้าหวานๆแมร่งเวลาโมโหยังกะภูเขาไฟระเบิด ไม่ใช่ ไปกระโดดน้ำตายแล้วรึ หรือขับรถขนเสาไฟฟ้าดับอนาต โมโหมากหน้ามืดไปแก่วงฟัน หาตีนนักเลงที่ใหนเปล่าวะ ฺิิิิ.........อันนี้เป็นห่วงนะ

"อ๊าาาาาก"สองมือทิ้งหัวสารพัดสีของตัวเอง  ต้องไปดู ไม่งั้นหัวกรุโล้นแน่  ผมเดินไปเปิดประตูหน้าบ้าน กุญแจพวงใหญ่เด่นเป็นสง่า เอาไว้ขังควายที่ใหนฟะ .... แม่งหน้าต่างก้อได้ เหมือนกับประตู ไม่ขยับ ผมหันไปมองคนหลับอย่างมีมีความสุขบนโซฟา ยังไม่ทันไร เลย มันขังกรุแระ
แล้วคิดว่าแค่นี จะขังคนอย่าง เซลโล่ได้เหรอคับ..... ยิ่งหันไปมองร่างบนโซฟา ยิ่งหมั่นใส้ ขอทีเถอะคับ หื้ยยยย ผมถีบโซฟาด้วยแรงรัก แต่ความรักคงมากไป  คนนอนร่วงลงมากองกับพื้น เชี้ยแระ แมร่งตืนมาทำไง  แต่ มันยัง เงียบ มันหลับหรือมันตาย ทิ้งไว้ที่พื้นให้หนาวตายแมร่ง
ผมค่อยๆย่องขึ้นบันไดชั้นสอง 

"เซ~โล่" เสียงแหบต่ำชวนสยอง

แง่ว ต้างดิคับ กรุอ้างว่าไรดีวะ ปวดฉีๆ  ทำหน้าปวดฉีสุดๆ เอามือกุมโล่น้อยไว้  ก่อนหันไป (แอตติ้งสุดๆ)

"เออ ผม ปะปววด"

"นายนี่ นารักจิง จิงิ จุ๊บๆ"มันละเมอ แล้วตอนนี้ จูบพื้นเย็นๆ กำมันจะได้เสียกะพื้นบ้านอะ เซโล่กั้นขำ จนต้องเดินกลับไปเอาผ้าห่มมาคลุ่มให้

"ฮยอง ก้อน่ารักคับ"

                   ขึ้นไปขั้นสอง บ้านแถวนี้เหมือนกันหมด แปลว่าชั้นสองมีระเบียงใหญ่ แต่ ระเบียง หน้าต่าง ถูกปิดตาย ผมขอ กลับไปกระทืบด้วยรักอีกรอบดีมะ

                    ผมยืนมองประตูตรงหน้า ห้องนี้เขาเคยเข้าไปแต่ไม่ใช่ทางนี้ ประตูห้องนอนมันเป็นลูกบิด เจ้าของแค่ล๊อคลูกบิดอย่างเดียว คุณเคยรุจัก คาถาเซโล่สเดาะกลอนปะคับ ผมควักกระเป๋าตังค์หยิบการ์ดพลาสติด กับลวดเส้นเล็ก ขึ้นมา.......ไม่ถึงสองนาทีผมก้อเข้ามายืนอยู่อีกฝั่งของประตูห้องได้ไม่ยาก ผมมองหน้าต่างที่เคยพลาดกระโดดออกไป ยังนึกถึงเรื่องนี้มาตลอด ไม่รูสึกเจ็บแผลซักนิดก้ไม่ปรากฏให้เห็น ความสูงขนาดนี้ อย่างน้อยๆไม่แขนก้อขาหัก มาพิสูจน์กัน ลองดู อีกทีดิ  ผมมองไปที่หน้าต่างเตรียมพุ่งชน (555 มันไม่จบง่าย) แต่สายตาไปสะดุดกับแสงแวววางข้างหน้าต่า สร้อย คลิสตัล คุ้นตาเหมือนเคยเห็นที่ใหน แต่ จำไม่ได้  แสงสะท้อนเหมือนเรียกร้องอะไรบางอย่าง แต่ช่างมันก่อน กลับไปความตั้งใจเดิม พุ่งชนหน้าต่างก่อน

ผมตัดสินใจกระโดดผ่านกรอบหน้าต่าง เสียงลมหวืดด ผ่านร่างเพียงเสี้ยวนาที

ตุ๊บ!!!!

อย่างที่คิดไว้ ตัวเบาเหมือนลอยได้เลย สองเท้าลงพื้นอย่างสวัสดิภาพ บางอย่างเย็นวาบในช่องท้อง ความรู้สึกเล็กๆในใจว่าไม่ใช่เรื่องดี "ผม ตัวอะไร"


 

แสงไฟรถสาดเข้าตา เสียงเบรครถกระทันหัน เรียกสติและคนขับที่้ดินลงมาไม่ใช่ใคร แดฮยอน


"อ้าว ไอ้เซลโล่ "แดฮยอนตกใจหน้าซีดตัวขาว (จะบอกทำไม ฮิๆ)


"เมิงมาไง"แดฮยอนมองตามนิ้วชี้เพื่อน ที่ชี้ไปตรงหน้า


"บ้านเมิงอยู่นี่รึ"


"เปล่า บ้านอยู่โน่น"แดฮยอนมองตามนิ้วเพื่อน ใหนของม้านนน


"อ้าว แล้วนี่บ้านใคร"


"บ้านไอ้คุณโหด"คำตอบทำเอาแดฮยองขมวดคิ้ว ไอ้เซลโล่กับไอ้คุณโหดเจ้าของร้านนี่มันทะแม่งอะ แต่เอาไว้ทีหลัง


"แล้วเมิงจะไปใหน"เพื่อนชั่งซักยังถามต่อ ไม่ลดความพยายาม


"กรุจะออกไปตาม พี่ชาย" คำสุดท้ายเบาหวิว


"แล้วจะไปตามที่ใหน" แดฮยอนอนาคตนักข่าวเห็นๆ


"ไม่รุ กรุไม่ทันคิด เค้าโมโหกรุอะ"


"ไมไปกวนตีนเค้าอีกละดิ"
 

"เออ...."เมิงอย่าตอกย้ำความผิดกรุดิ เด่วกรุสลดไม่ทัน

"โตเป็นควายขนาดนั้นไม่เป็นไรหรอก ...แล้วพี่เค้าออกไปไง"
 

"สปอร์ เปิดประทุน"
 

"สีแดงด้วยปะ"
 

"อื่ม เมิงรุ้ได้ไง"
 

"โน่น มาโน่น" เซโล่หันไปเห็นแสงไฟ รีบลากเพื่อนเข้าไปแอบพุ่มไม้ใกล้ๆ
 

"อ้าวเมิงหลบไม"
 

"ก้อ กรุ เออ กลัวเสียเหลี่ยมอะ " ถ้าไอ้ฮยองัหยินมันรุกรุเป็นห่วงแมร่งล้อดรุข้ามชาติ
 

"เมิงไม่เสียเหลี่ยมหรอ แต่พีเมิงมีได้เสียอะ"แดฮยอนพยักหน้าให้เซลโล่หันไปดู
 

ฮิมชาบอุ้มใครร่างที่ดิ้นขลุกขลักพาดบ่าเข้าบ้านไป
 

"แล้วเมิงเข้าบ้านไงละทีนี้ เหมือนในบ้านเมิงมีสงครามอะ"

                       โห ไอ้ฮยองเหยิน หน้าใสๆ แมร่ง เวลาโหด น่ากัว ใครจะกล้าเข้าไปขัดจังหวะมันอะ ผมหันกลับไปมองบ้านที่พุ่งออกมา แล้วไอ้ในบ้าน ดูจากที่มันล๊อคบ้านแล้วก้อไม่ต่างกัน น่ากัว อะ เหมือนจะไม่ปลอดภัย หันไปมองไอ้ดำข้างๆ ดูแววตามันดิ ผมไว้ใจไอ้ดำแด้นี่ได้ปะ
 

"แดฮยอนยกนิ้วชี้ไปด้านหลัง กลับเข้าไปมี้ย"
 

"ไม่รุสิ"
 

แดฮยอนมองเพื่อนที่นั่งหน้ามุ่ย "ปากเมิงจะติดจมูกอยุแล้วไอ้เซลโล่ ไอ้เด็กหลง ปะ นอนบ้านกรุ เห็นแระสงสารวะ"

 

"นี่มันเสื่้อไร"


"เออ...ใส่ไปเหอะเมิงอย่าเรื่องมาก"
 

ตั้งแต่มาอยุ่นี่ ชีวิตผมมัน ไม่มีวันใหนปกติ แต่ตอนนี้ไม่ปกติสุดก้อเสื้้อมันอะ ผมกางเสืี้อที่มันโยนให้ เออ สีดำซรฃีทรู
 

"กรุจะใส่ตัวเดิม" ผมเขวี้ยงเสื้อคืนมัน
 

"เมิงใส่ยังไงอะ กรุให้แม่บ้านเอาไปซักแล้ว"
 

"เมิงหวังดีกะกรุขนาดน้านน" โล่เพลียกะไอ้เพื่อนคนนี้คับ กรุคิดผิด ที่มากะเมิงอะ พอถึงบ้านไม่ซิ คฤหาส์น ถึงจะถูก พอก้าวลงจากรถแม่บ้านไม่ต่ำกว่าห้า เดินมาล้มหน้าล้อมหลัง ไอ้ดำแด้แรงร่างเป็น คุณชายแดฮยอน แววตาขี้เล่นเปลี่ยนเป็นสุขุม อ้างว้าง  ชี้ให้คนรับไช้พาผมไปห้องนอน
แล้วมันก้อหายไป  T_T เข้านอนไม่มีปัญหา ไอ้ตอนเช้านี่ดิ ผมหลง เหมือนโดนทิ้งอยู่ในเขาวงกต เดินวนไปมาหาทางออกไม่เจอ จนมาเจอมันนั่งเก้กกระดิกตีน อยู่ในห้องเดิมที่ผมนอนเมื่อคืน พร้อม ไอ้เสื้อตัวนี้ ฤกษ์ ผิดปกติแต่เช้าอีกแระกรุ

                       

                                      มันเป็นคอนเซป หรือ แด้ชอบ



ถ้าโล่จะใส่แบบแด้ กรุณาเตรียมทิชชู่อะ

 

"ฮึๆ" รุ้งี้กรุปล้ำแมร่งแต่เมื่อคืนแระ จะได้ไม่มึปัญญาไปใหน มันมีญาติเป็นลิงปะวะ หื้ยยย ไอ้ลิเผือก เสียงนิ้วเคาะเคาเตอร์ ของยงกุก ถี่รัวขึ้นตามอารมณ์ คุกรุ่น
 

"ฮยอง ลูกค้าาา"จงออบ เตือนคนคลั่งให้ได้สติ
 

"มาแล้ววว คร๊าบบบบ"
 

หน้าระรื่นน เกินกว่าเหตุไปนะไอ้ลิง เผือก "เมื่อคินไปป ป "เงิบไปห้าวิ นี่มันเสื่อเหี้ยไร้ร้ร้ร้ร"
 

"ไอ้แดฮยอนให้ยืม" อื่ม ไอ้เงาประหลาด อย่าใฟ้กรุเจอนะ"
 

"เมิง มานี่เลย"ยงกุกลากเซลโล่ขึ้นไปห้องจงออบ ลืมที่เตรียมด่าไว้หมดเพราะไอ้เสื้อ สีดำตัดกับผิวขาวๆของไอ้เด็กยักษ์นี่ เปิดตู้เสื้อผ้่า ลมแทบจับ ตู้เสื้อผ้าหรือแดนสนทยาคับ เอาซักตัวที่ไม่ใช่ไอ้ตัวนี้อะ
 

"เปลี่ยนแล้วลงไปทำงาน"
 

"ฮยองเมื่อคืนผมออกไปตาม..." มือขาวๆคว้าเสื้อเค้าไว้
 

"อยากทำอะไรก้อทำไม่ตองมาบอก"ยงกุกดึงเสื้้อออกแล้วเดินหนีไปแง่ว  O___O"... แมร่ง ประจำเดือนแมร่งขาดไง แฮะแค่คิดไม่กล้าพูดหลัวโดนถีบ

เฮ้อออ ช่าง แต่ไอ้เสื้อจงออบ สีเหลืองมาเชียวเมิง

ถูๆๆ ทำต่อไปคับ เผื่อไอ้โหดจะหายงอน หรือพื้นจะสึกก่อนหว่า
 

"ที่ร้าาากกเค้าาาหิว" แดฮยอนกระโดดใส่เพื่อนรัก และเริ่มกินหูแก้ขัด
 

"หิวพ่อเมิง...กินกูแระ" ลืมไปเลยว่ามันมาส่งอะ


"ไปถามหาที่จงออบโน่นน"
 

"ไอ้ดำ เมิงมาไม"ยงกุกมองสองคนที่ยืนกอดกันหน้าร้าน ก้อรู้ว่ามันเพื่อนกัน แต่กรุไม่ทนอะกะไอ้ดำนี่
 

"ผมชื่อ แดฮยอนคับ เฮียโหด ผมมาตามหาหัวใจคับเหมือนมันตกอยุ่แถวนึ้อะ"

เงียบ เงิบ ทั้งคู่ ไม่มีใครรับมุข กรุ ชิ่งดีกว่า     เฮ้อออ หิวอะ แดฮยอนเดินเกาหัวหนีเข้าร้านไป

"ไอ้ดำแด้ เมิงทิ้งกรุ ไม่ช่วยแล้วยังมาทิ้งระเบิดเพิ่มอีก ดูหน้าไอ้นี่ดี้ดด"

เซลโล่มองคนตรงหน้าที่เริ่มหน้าแดง  ไอ้ดำมันอยากมีฉากเสี่ยงตายอะ



แล้วแดฮยอนก้อเจอเหยื่อ


"หิววง้าาา "ก่อนจะได้ลิ้มรสหูคนที่ตั้งใจ จานชีสเค็กก้อกระแทกเค้าเตอร์ จานนี้เสริพพร้อม ค้อนเรียวๆ ตาออบบี้เล็กอะจะบอกว่าค้อนโตๆก้อไม่ได้

งุงิ เค้าเป็นไรกัน
 

"ไม่ป้อนด้วยเหรอคับ"แด้กล้าถาม จากเสียงวางจานถ้าป้อนแดฮยอนอาจปากฉีกนะคับ
 

"ให้เซลโล่ป้อนซิ"เสียงเล็กๆประชดทำเอาแดฮยอนยิ้มกริ่ม


"ก่อนจะงอน ต้องรักก่อนนะคับ" พูดจบก้อเดินจากไป ปล่อยให้คนขี้งอนยืนหน้าแดง
 

แดฮยอนที่แสนจะร่าเริงไปมั้ย หยิบชีสเค้กเข้าปาก
 

"ไอ้ด้ามมมม เมิงงงง ตายยยยยย"


ไอ้ทึ่ไวกว่าเสียงเรียกมันคือตีน กลางหลังเน้นๆ แบบไม่ต้องเล็ง เง้อ ชีสเค้กก น้องอ๊อบบไปกองอยุบนพื้น  น้ำตาจะไหล  ไอ้เชี้ยแจ ไอ้ปลวกดาวอังคาร  กรุยังไม่ได้กินซักคำง้าาา
 

"เห็นแต่กินเมิง ขอให้ไขมันจุกคอตาย แมร่งทิ้งกรุ เมิงรุปะเมื่อคืนกรุ......."
 

"เมิงก้อไม่เห็นเป็นไร ครบสามสิบสอง แต่  โถ ชีสเค้ก แสนรัก" ผมได้แต่นั่งไว้อาลัย เอานิ้วจิ้มๆ
 

หน้ายองแจแดงด้วยความโกรธ แต่แดฮยอนไม่ได้สนใจ เพราะไอ้นี่เหวี่ยงตลอดเว แต่ที่สังเกตุคือ รอยแดงๆ ตามคอ ลืมชีสเค้กไปชั่วขณะ ก่อนคว้าคอเสื้อเพื่อน


"เฮ้ยยย ที่ร้าาากกกอไปแรดมาอ้าาา" มันไม่แค่ถามเริ่มปลดกระดุมเสื้อ เพื่อน ด้วยความชำนาญ -___- แกล้งไอ้เนี่ยสนุกสุด  เม่งชีสเค้ก กรุต้องแก้แค้นแฉแมร่งเลยแล้วไอ้นี่เวลาเขิน เหมือนลูกไก่ในกำมือ ตายคามือกรุเลยไอ้เพิ่ล เพื่อชีสเค้กกกก
 

"เมิงปล่อยยยยกรูน้าาาา ไอ้พญาปลาหมึก พ่อเมิงได้กะปลาหมึกตอนใหนว้าาา มือเหนียวชิบหายยย  ปล่อยยย ไอ้เชี้ยด้าาาามมมม" ยองแจ ร้องโวยวายย หลับหูหลับตาดา พร้อมจับสองแขนเพื่อนที่กำลังจะแหกเสื้อเขา แต่มันกลับเปลี่ยนเป็นดึงตีวเขาเข้าหา O/////O  เมิงมีสะท้านบ้างมั้ยเนี้ยยย

"เฮ้ย ไปโดนท่าใหนมา แมร่ง เป็นจ้ำเต็มหลังเลย กร้าหกกก ไอ้เชี้ยแจ กรุบอกแรให้ออนนท๊อบบบ เมิง พลาดดด กร้ากกกก"


แดฮยอนกอดจากด้านหน้าแล้วยกคอเสื้อเพื่อนขึ้น อีกมือก้อล้วงเข้าไปด้านหน้า ยองแจ ได้แต่ยืนดิ้นให้เพื่อนร้ากกก แฉ
 

"ปล่อย กรู ไอ้ดำ ไอ้เพื่อนเลวววว" ยองแจ ทั้งพลักทั้งดัน เพื่อนคนนี้ตัวมันผอมๆ เอาแรงมาจากใหนวะ
 

"ขอโทษนะ" ขัดจังหวะแป๊ป เสียงของแหบทุ้มของ ชายร่างสูง ที่ทำใหียองแจ นิ่งเหมือนโดนสาป  คนถามก้ออึ้งไปชั่วขณะเหมือนกัน


"กุญแจรถกรุ"ยองแจหันไปทวงเพื่อน แดฮยอนควักกุญแจให้ ดีนะมีกรรมการไม่งั้นเมิง โดนกรุแฉมากกว่าด้านบนแน่ไอ้เชี้ยแจ ก่อนที่มันจะสบัดพรึบออกจากร้าน มันกลัวอะไรวะเดินลิ่วเลย
 

"เซลโล่ทำงานที่นี่ใช่มั้ย"คนแปลกหน้าถามอีกครั้ง
 

"คับ" แดฮยอนหันไปตอบ ชายร่างสูง ผิวขาว ตาเรียวสึกไสเหมือนเหยี่ยว ที่ไม่ได้มองหน้าเขา
 

"เมื่อกี้เห็นอยู่แถวนี้ คงอยุในร้าน"
 

"ขอบคุณ"
 

ครายวะ หล่อน้อยกว่ากรุหน่อย แดฮยอนหันไปมองรถยองแจที่ขับออกไปด้วยความเร็ว เพื่อนคนนี้ บางเวลา มันก้อเข้าใจอยากอะ แต่ ชีสเค้กกยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยอะ T_____T

เป็นไรกันไปหมดคร้าบบบบ

 

"ฮยองฮะ ผมล้างจานให้นะ"


"ไม่ต้อง จงออบมาล้างไปเมื่อกี้ ไปล้างห้องน้ำโน่น"


คนแก่นี่ขี้งอนเนอะ หน้าผมมันยังไม่มองเลยอะ เอิ้ก วันนี้ผมเดินตามตูดง้อมันเหมือนหมาเดินตามเจ้าของ แต่มันไม่หันมองเลย เดินหนีท่าเดียว

............................................ขอเตือน อย่าคิดว่าโล่ ใสซื่อนะคับ .................................................

 

"ฮยองเปิดไอ้นี่หน่อย"  ผมพูดพร้อมยื่นกระปุกซอสมะเขือเทศ (ร้านขนม มัยมีซอสมะเขือเทศ ไรต์มั่ว หรือโล่มั่ว)


ยงกุกรับมันมาเปิดแล้ววางไว้ แล้วหันไปสนใจกะ บิลตรงหน้า

 

"ฮยองฮะ ทำไรอะ" ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ลมหายใจที่รดต้นคอคนตรงหน้า ทำเป็นก้มมองบิล เสียหัวใจที่เต้นดังขึ้นทำให้คนเจ้าเลห์แอบยิ้ม

 

"นี่เอาบิลไปเก็บเงินโต๊ะสามแล้วเก็บโต๊ะให้เรียบร้อยไ ยงกุกเอาบิลแปะหน้ากึงยันให้ไปห่างๆ

 

เซโล่รับ ก่อนเดินคอตก ไปตามคำสั่ง
 

"ฮยองฮะ ผมทำจานแตกอะ" ผมชี้้กองจานที่เพิ่งกระทืบแตกเองกะตีน
 

"อืมเด่วหักกับค่าแรง"
 

เออใช่ มุกนี้ไม่เวิค อย่าใช้อีก
 

"ฮยองดูนี่ดิ" บนฝ่ามือมีกบตัวนีอย ทำตาปริบๆอเอากนุมาเกียวด้วยไม


ผมเลี้ยได้มั้ยฮะ เด๊กน้อยทำตาปริบๆ


"จะถามทำไม จะเลึ้ยงรึ จะต้มให้ไอ้ดำนั่นกิน ก้อไม่เกี่ยวกะชั้น"
 

"ก้อเรามาเลี้ยงด้วยกันไงฮะ มันน่ารักออก" เจ้าเด็กยักษ์ยืื่นกบให้คนตรงหน้าส่งยิ้มตาปริบๆ จนคนมองถอนหายใจเฮือกเดินเลี่ยงออกไป  แต่ไม่ทันที่ร่างสูงจะเดินผ่านกีอชะโงกหน้ามาจูบริมฝีปากยื่นๆ ก่อนกระซิบข้างหู


"เอามันไปปล่อยเถอะชั้นหายโกรธแล้ว"
 

ร่างสูงเดิตจากไปปล่อยให้อีกคนยืนค้าง พร้อมกับกบอีกหนึ่งตัว 
 

                  พลังทำลายล้าง เกินร้อยมาก ยงกุกยิ้มขำท่าทางน่ารักๆที่ไอ้เด็กเกรียนๆนั่นพยายามทำเพื่อง้งเขา ถ้ามันทำท่าทางแบบนี้ ขออะไรคงได้ถวาย ท่านหมด คนตัวโตคิดไปยิ้มไป แต่ก้อชอบนะโหมดนี้อะ


แต่ที่ยงกุกไม่รู้ คือ ว่าสายตาป้องแบ้วเมื่อกี้มั้นเปลี่ยนเป็นปีศาจน้อยๆ แฮะ สำเร็จ เซโล่ยิ้ม กัดลิ้น  อย่างเจ้าเลห์
 

"ขอบใจนะพี่กบ กลับบ้านดีๆ อย่าหลงละ ถ้าโดดไปเจอตัวดำๆหน้าร้านรีบหนีให้ไวนะ เด่วมันต้มกินเอา ยิ่งมันบ่นหิวๆอยู่"
 

"เซโล่" เสียงทุ้มของฮิมชาน เดินเข้ามาตอนน้องคุยกับกบอยู่

 

อื่ม ขอเวลาโล่ บริหารหน้าแป๊ป
 

ไอ้ตาปริบๆ ปากยื่นๆ แก้มป่องๆ  มันเมื่อยมากมายอะ เว้นเวลาให้หน่อยก้อไม่ด้ายแอบเอามือนวดๆ หางตา แล้วหันกลับไปทำตาปรอย

"ฮยองฮะ" ปริๆ กระพริบตาถี่ๆ


"ผมขอโทษนะ" ปากยื่นๆแก้มป่ิงๆ ก้มหน้ามองพื้นเข้าไว้
 

"ฮยองเป็นห่วงนายมากเลยทำอะไรๆไม่ทันคิด ขอโทษนะ" ฮิมชานเห็นน้องทำหน้าอย่างนี้ หัวใจแสนกระด้างก้ออ่อนยวบ เซลโล่ไม่เคยเปลี่ยน เค้าเองที่พลักดันน้องให้ห่างจากความรับผิดชอบ   ฮิมชานฮยองยิ้ม ขยี้หัวน้องเบาๆ


.....................บอกแล้วพลังมันสูงมาก แม่เค้าสอนมาดี


"กลับบ้านเร็วๆละ ฮยองไปบริษัทก่อนมีเริ่องด่วนนะ แล้วเราค่อยคุยกันนะ....อื่มนี่ ไปโน่นนี่ทั่ว เอาไว้ติดตัว"


แบล๊คพรีเมี่ยม การ์ดดดด


"เย้ ชานฮยองๆ เย้ๆ ขอบคุณคร้าบ" ฮิมชานมองน้องชาย กระโดด ไปมา เจ้าเด็กนี่ จะทำเค้าตาย เพราะรอยยิ้มกว้างของตัวเอง ภาพเด็กตัวน้อยกระโดดไปมาผุดขี้นในความทรงจำ

 

"เซลโลลลล่่่ ง้างงง" จอง แดฮยอน ในสภาพหิวโซ เดินโซเซเข้ามาหาเพิ่ลรัก แต่ก้อต้องสดุดหัวทิ่ม ดีที่เซลโล่คว้าเพื่อนก่อนได้กินพื้นแทนข้าว
 

"เชี่้ยยย แม่งขัดขากรุไม" อ้าวไอ้หล่อน้อยก่ากรุหน่อย
 

"โทษทีน้องขามันยื่นไปเอง" คนที่ร่างกายไปก่อนความคิด ตอบนิ่งๆ


"เพื่อน เราเหรอ"ฮิมชานถามน้องชาย
 

"เลือกคบหน่อยนะเพื่อนนะ แล้วนี่บ้านกันดานขนาดไม่รุจักครีมกันแดดเหรอ"
 

"ใครวะ เหมือนมานด่ากรุอะ"
 

"พี่กรุไง" ภาพชายที่ ลาก ใครอีกคน เข้าไปทำสงครามกลางเมือง ที่แมร่งโคตรคุ้น เข้าบ้าน เฮียโหด 2


โค้งเก้าสิบองศา "สวัสดีคร้าาาบบบ"
 

"เค้าไปแระเมิง"
 

"กรุไป ฉี่รดล้อมานตอนใหนอะ"
 

"กรุจะรุมะ"
 

"แต่เซโล่ กรุหิ้วววว" แดฮยอน ออดอ้อนนเพื่อน เพราะจงออบไม่ยอมพูดกับเค้า
 

"เพื่อน กรุเมื่อยหน้าอะทำคิกขุกะมึงไม่ใหวแระ พอเหอะ" เซโล่เดินหนีอย่างไร้เยื่อไย
 

"เมืง มาเกะกะอะไรแถวนี้ ร้านกรุมะช่ายสนามเด็กเล่น" เฮียโหดประจำร้านเดินมาซ้ำอึกดอก

"กรุทำไรผิดวะ แมร่ง ฮึ ยงกุก กรุรุนะเมิงคิดไร" จอง แดฮยอน ยิ้ม ตาหรีเว้า เจ้าแมวตัวนึ้ น่ากลัวกว่าเสือนะจะบอกให้

........"ยงกุก ฮยอง คับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย" ไอ้เสื้อตัวเมื่อเช้านะแค่ ทดสอบนะ ไอ้คุณโหด............................................................



 ปรับหน้าหลายรอบแล้ว ไมมันเป็นแบบนี้ง้างงงง


อีกคำถาม  ตกลงเฮียเรา เป้าสะท้อนแสง รึกางเกงในสีขาว คริๆ (ในคอน)