(FIC B.A.P) Wendell

ลำดับตอนที่ #4 : T4 : เพือนใหม่ ตกลงมันไม่ปกติ หรือโล่ปกติเกินไป

YONG GUK PART

ยงกุก : ไรท์ คับ ตกลงเรื่องนี้ผม พระเอกนะคับ พาท 3 แล้ว มีบทหน่อยเดียว ให้แก้ผ้าด้วย จะบังโล่ หรือ ฮิมโล่ เอาให้ชัวร์คับ
ไรท์   :  T.T อย่าทำหน้าโหด กัว เป็นผู้ชายลึกลับไง เอาน่า จัดให้หน่อยก้อได้อย่าโหดกะเค้าเล้ยยยย

 

มันกล้าดียังไง ไอ้เหยินนั่น มาว่า ซีรีย์ 5 กรู แมร่ง ไอ้เหยินเห็นบ่อยทำหน้ากวนตีนขับเฟอรี่ร่อนไปมาผ่านหน้าบ้านประจำแต่ไอ้เด็ก มันเด็กป่าววะตัวโตชิบ อยู่ดีๆมันมาโผล่มาจากใหน แล้วไอ้แววตา ใสๆ เหื้อยยย ไม่ใช่ดิ สงสัยมาอยู่ใหม่ไม่เคยเห็น

เดินเข้าห้อง มองดูหน้าต่างที่อยู่ดีๆ ก้อมีคนร่วงมาหา

มันขึ้นมายังไงวะ ก้มดู ซากรถด้านล่าง เฮ้อปวดใจ สูงนะเนี่ย เด็กนั่นจะเป็นอะไรรึเปล่านะ

ยังไม่ทันไรความรู้สึกร้อน ที่หน้าอก จนเหมือนหัวใจถูกเผา เป็นจุน ร่างกายไม่ได้เป็นอย่างนี้มานานเท่าใหร่แล้วนะ ผมรีบควานหาผลึกแก้ว ในตู้เสื้อผ้า ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีมัน ทั้งที่สำคัญมาก ไม่ได้ค้น วัตถุเรืองแสง สว่างวาบ มันเคยเปล่งประกาย ครั้งสุดท้ายเมื่อเกือบร้อยปีก่อน
ผมใช้เพื่อตามหามัน จนมาจบที่นี่ แล้วก้อไม่มีสัญญาณใดๆจากผลึกแก้วอีกเลย
แล้ว ตอนนี้ มันคืออะไร เลือดนักรบในตัวผมเริ่มร้อนระอุเหมือนหัวใจที่อนุภูมิไม่ต่างกัน
มันอยู่ใกล้ๆนี่แหละ 
"แพ้ชนะ จะได้รู้กันซักที"

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,20%,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,


ZALO

"กี่โมงแล้ววะ" แดดที่ส่องเข้ามาในห้องน่าจะ เกือบเที่ยงแล้ว เหตุการณ์วันนรกแตกเมื่อวานทำเอาหลับเป็นตาย พอตื่นมา ท้องก้อร้อง เมื่อวานแทบไม่มีอะไรตกถึงท้อง
"ไอ้เหยินยังอยู่เปล่าหว่า ไม่อยากจะเจอหน้าเล้ย"
         บ้านเงียบสนิท ในสภาพ ขยะล้นเมือง เหยินมันจะซกมกไปใหนวะ แต่ ท่ามกลางข้าวของกระจัดกระจาย สเก็ตบอร์ดสีเขียวพิธีกรร่วม รายการโล่สำรวจโลก พิงผนังมีการ์ดใบเล็ก กับข้อความที่ทำให้คนอ่าน หน้าเริ่มแดง 0/////0
=========เพื่อนร่วมชะตากรรมโดนทิ้งของแกนะลืมได้ไง  : P  =====ควันตุ่ยๆออกหูอะ
"เงิ้อออ.....ไอ้เชี้ยเหยิน เมิงเล่นกรุสองดอกแล้วนะ"
ตอนนี้เจ้าของโน๊ตไม่อยู่ไม่รู้จะไประบายกับใคร พลังงานหนุ่มล้นปรี่ มองไปรอบๆบ้าน  หื้ยยย โล่ไม่ทน

...........ผ่านไปสี่ชัวโมง (เชื่อไรท์นะไม่ได้โกหก),,,,,,,,,,,,,

ห้องครัวที่อ่างล้างจานมันวาว จานสะอาดถูกเรียงเข้าตู้  โซฟาสวยไร้กองเสื้อผ้า สะอาดเอียมไปทั้งบ้าน

เฮ้อออ ...... ตากผ้าที่กองบนโซฟาเสร็จ เจ้าตัวก้อทิ้งตัวกับสนามหน้าบ้าน (ชีวิตเซโล่ แม้แต่ในฟิคยังต้องมาซักผ้า)
โล่ แบตหมด...... Y.Y เหนื่อยชิบ หิวด้วย
"โทษนะ เราอยู่บ้านนี้เหรอ"
"อื้ม มีไรลุง"
ลุงเดินเข้ามาหาผม ส่งกระดาษ บิล อะไรหว่า
"เค้าให้มาเก็บกับบ้านนี้"

ค่าไรวะ   ไอ้ที่แทงตาผมคือ เลขศูนย์  ไม่มันเยอะจังวะ 
"เอ้ยยยยย อะไรเนี่ยลุง นี่มันค่าซ่อมรถไอ้เหงือกนี่++มันแพงขนาดนี้เล้ย"เสียงไม่ดังครับโวยวายไม่ออก ถ้าฮิมชานมาเห็นมันต้องเล่นผมเรื่องนี้อีกเป็นชาติ ไม่จบแน่
"ไอ้เจ้าของรถมันอยู่ใหน ลุง!!!"

ซีโล่ (ชื่อสเก็ตบอร์ดเพื่อนผม คริๆ) กับผมตอนนี้มาอยู่หน้าร้านขายขนมเค้ก  หน้าอย่างนั้น ขายขนม ใครกล้ากินวะ ถึงผมจะบ่นแต่ก้อชอบบรรยากาศร้านที่ ตบแต่งง่ายๆสบายตาด้านหน้ามองเห็นทะเลที่อยู่อีกฝั่งของถนน

"สวัสดีครับ"
คนด้านหลังตู้เค้กหันมาตะโกนต้อนรับผมทันทีที่เปิดประตู -.- มันลืมตาหรือหลับตาวะ ยิ้มซะตาปิดเชียว
"รับอะไรดีครัีบ"
ผมยังไม่ทันตอบ ไอ้คิงคองหน้าโหดคู่กรณีผมเดินออกมาจากหลังร้านพอดี
"นี่มันบิลค่าซ่อมรถ หรือ ค่าดาวรถคันใหม่ ไอ้เหงือก"

"เมิงทำรถยุบซะขนาดนั้น"
"กรูจะเอาที่ใหนไปจ่ายเมิง บ้าไปแล้่ว เกือบแสน กรูไม่จ่าย"
ชิ่งคับ ผมเขวี้ยงบิลค่าซ่อมใส่หน้ามันเตรียมวิ่ง  แต่ อ้ากกกก....เหงือก เมิงดึง คอเสื้อกรูไว้ไม
"เมิงไม่มีแต่ พี่เมิงบอกจะจ่าย"
"กรูไม่มีพี่ ไม่มีเงิน เมิงจะเอาอะไรกับกรู้  ปล่อยยยยย อ้ากกก กรูหายใจไม่ออก" Y.Y มันะจะฆ่าผมปะ มันไม่ดึงอย่างเดียว ยกคอเสื้อให้ผมห้อยต่องแต่ ดิ้นกระแด่วๆ
มันมองหน้าผมเอาเรื่อง ซักพักแต่ก้อไม่ยอมปล่อยผมซักที เงิ้ยยย กรูจะตายก่อนได้ใช้หนี้เมิงงงง
"เอางี้ ไอ้เด็กยักษ์ เมิงมาทำงานที่ร้านใช้หนี้ ตอนนี้กำลังขาดคนพอดี"
"แว๊ก ไม่เอา ไม่ทำ ไม่เป็นลูกน้องเมิง ปล่อยยย" มันได้ยินกรุพูดว่าปล่อยปะ
"งั้นก้อจ่ายมา"
ไอ้เหงือก ส่งรอยยิ้มพิฆาตมาให้ผม ตอนมันทำหน้าโหดปกติว่าน่ากลัวแล้วนะ ยิ้มอย่างนี้
"ครับ ทำก้อทำ"
ตอนนี้ผมเป็นอิสระจากเงื้อมือมาร ลงมากองอยู่กับพื้น หอบแ.ฮกๆ อยู่ที่นี่ใช้พลังงานเยอะไปมั้ย
"โน่น เพื่อนร่วมงานเรา ชื่อ จงออบ "
มันชี้ไปที่เด็กที่ทักผม ไอ้นี่ก้อแปลกๆ มันยิ้มแบบ ตรงกันข้ามกะไอ้เหงือกเมื่อกี้อะ อารมณ์ นางฟ้ากะ ปีศาจจจ
ผมยังไม่ทันลุก
จ๊อกกกกกก...เออ ยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวานอะ
"หิวเหรอ เอ้านี้ ให้"
ไอ้จงออบโยนถุงคุ๊กกี้ถุงใหญ่ให้ผม เออ นางฟ้ามีจริง เมิงอยู่กะไอ้ปีศาจนี่ได้ไง
"ส่วนชั้น บัง ยงกุก เป็นเจ้าของที่นี่ เป็นเจ้าหนี้แกด้วย"
ยงกุกบอกชื่อแล้วก้มหน้ามาใกล้ผมที่ยังนั่งอยู่กับพื้น แล้วภาพติดตาเมือ่คืน ที่ผมอยู่บนตัวกึ่งเปลือยของคนตรงหน้า ก้อแวปเข้ามาทำเอาหน้าผมแดง เมิงจะยื่นหน้ามาไม
"เออ เจอกันพรุ่งนี้" ลี้ก่อน ดีกว่า
ผมออกจากร้านสไลด์ เจ้าซี่โล่ไปตามทาง คุ๊กกี้อร่อยโคตร หน้ามันสองคนไม่ให้เลย ทำขนมได้อร่อยขนาดนี้เชียว
"เอ้ย"
เสียงเรียกที่ทำให้ผมหยุดกึก.. หันไปมองด้านหลัง ไอ้ดำนี้ใค?ร มันเรียกผมเหรอ? ผมรู้จักมันเหรอ? มันเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ นิ้วยังชี้หน้าผม (ขอเสียง แบบสยองขวัญประกอบหน่อย) หรือโจทย์เก่า ไม่อะหน้าไม่คุ้น มันประชิดตัวผม ที่ยังยืนค้างอยู่ ถ้ามัน
โดนตัวสีมันจะตกใส่ปะ ^°^ 
"อะไรนะ น่าอร่อย"
หื้ม... มันชี้ไร อ๋อออ
"คุ๊กกี้ กินปะ"ผมยื่นให้
"เอา"
มันหยิบไปทั้งถุง อ้าว เมิงง่ายเนอะ ผมได้แต่ยืนดูมันกิน กิน และกิน เร็วมาก
"เฮ้ย ไอ้แดฮยอน เมิงทิ้งกรุนั่งเหวอคนเดียว...เฮ้ย เมิงกินไรอยู่" อีกคนตัวอวบๆ กระโดดล๊อคคอเพื่อน
"ยองแจ ขนม อร่อย"
ตอนนี้ผมได้แต่ยืนดูไอ้สองคนเขมือบ ขนม ผม แบบอึ้งๆ
"นั่นอะไร" ไอ้ดำชี้น้อง ซีโล่
"สเก็ตบอร์ด"
"เล่นเก่งเหรอ"
"เล่นให้ดูปะ" เป็นโอกาศน้องซีโล่ ออดิชั่นครั้งแรกครับ ผมแสดงฝีมือสุดชีวิต พลิกหน้าพลิกหลังโชว์ออฟ
"เอ้ย เจ๋งอะ"
"อะนี่ ถุง ขนมหมดแล้วมีอีกปะ"
ตกลงไอ้สองคนนี่หลอกผมให้โชว์ออฟ พวกมันยืนกินขนม หรือมันอยากดูจริงๆ ผมไม่กล้าถาม

แต่

Y.Y  ในที่สุด ผมก้อได้เพื่อน เป็นไอ้สองตัวนี่

ผมยังอยู่บนโลกใช่มั้ยเนี่ยทำไมมีแต่ตัวปะหลาด





ใครรอดูเอ็มวีตัวใหม่ ผู้ชายมั่งง  วันนี้แล้ววว